Lögberg - 23.05.1929, Blaðsíða 2

BU 2.
uoGLiLKO FiMTUDAGíNN 23. MAÍ 1929.
HAGlC
baking
POWDER
ií°NTAINS NOAyjÍ
Magic bökunardufí,
er ávalt það bezta í
kökur og annað kelfi-
biauð. það inniheldur
ekk»rt alum.né nokk-
ur önnui etni, s< m
\a!diðgít*tu rktmd.
Þegar konungur Prússa fór
landflótta og settist að í Hollandi,
þýzki herinn lagði niður vopn og
þýzka keisaravaldið hrundi i
rúsitir, mistu Þjóðverjar um leið
forystu á andans sviði. Nú
FINST ÞÉR ÞÚ VEIKLAÐUR
OG TAUGASLAPPUR?
Miss Anna L. Hogg, Korea, Ky„
reyndi Nuga-Tone og það reyndist
henni framúrskarandi vel. Hún
streyma ungir mentamenn til segir uEg var 611 af mér gengin,
Englands, Frakklands og Banda-Aeikluð og taugaslöpp, og gat eig-
ríkja. Nú eru það bókmentir, list-'>lega ekkert gert, og eg get með
ir og vinnuvísindi þessara þjóða,
sanni sagt, að Nuga-Tone hefir
gert mér meira gagn en allir
sem menn leggja kapp a að nema. læknarnir_ Nuga4Tone kom mér
Á öllum sviðum hefir Þýzkaland Upp Ug það er áreiðanlega gott
orðið ihornreka. Breytinguna, 'meðal.” Þetta og annað því likt,
sem orðin er, má jafnvel sjá á ‘segja þúsundir manna og kvenna.
því, hvaða kenslubækur börn fá1 Nuga-Tone verður að reynast
nú, á heimilistófi og á klæðnaði Þér.svo’ að sért ^nfgður, eða
’ ^ , peningunum er skilað aftur.
manna. Og verzlunm gefur glogt Reynclu þag e,f þá ert taugaveikl-
sýnishorn 'þeirrar 'breytingar, a6ur> átt bágt með svefn, hefir
sem orðið hefir í heiminum. þreytu verki, 'höfuðverk. nýrna-
Undirstaða valds og áhrifa, veiki, svima, lystarleysi, melting-
hverrar þjóðar i heimi, er stál og arleysi, hægðaleysi, nýrna- eða
blöðruveiki, eða annað þvi líkt. —
Allir lyfsalar hafa það . Fáðu þér
blóð og iðjusemi og framkvæmd-
dir. Vald Bandarikjanna byggist
á hinum ótæmandi auðsuppsprett-
um landsins, á hinum ótrúlega
vinnuhraða, á auðlegð þeirra, og j
þess vegna verður ætíð og alt af
að taka tillit til viilja þeirra á öll-!
um ráðstefnum. Það er vald Ame-1
ríku, sem vekur eftirtekt á menn-
ingu hennar.
öllum hlýtur að vera ljóst, að
afstaða Svíþjóðar er önnur eftir í
stríðið, heldur en áður var. Hin '
flösku strax i dag.
aðist líka í skjóli stríðs og vökv-
j uð blóði. Allstaðar er það sama
j sagan. Ekkert fæst ókeypis. Þar
j sem lífsþróttur þverr, þegar menn
j megna ekki framar að lyfta Grett-
istökum hinnar efnalegu menn-
ingar, þó blómgast heldur ekki
hið andlega lífið. Með öðrum orð-
um: það er valdaukning, sem
Ófriðarinn mikli
Áhr f hans á heimsmenningar-
strauma.
skapar uppsprettur andans, og
aukna virðing, sem þjóð vor nýtur i gem gýnir mönnum hverjar þjóðir
nú, stafar ekki af neinu öðru en (hafa komist lehgst í andlegum
því, að vér höfum sýnt það hvað framförum_
vér erum vel staddir fjárhags-
lega, og hvað þjóðmegun vor
stendur föstum fótum. Það eru
framlkvæmdamennirnir hér í landi
Svo margþættar eru afleiðingar
heimscifriðarins, — segir Lesbók
Mgbls., sem eftir farandi fróðlegu
^grein flutti í vetur, þýdda úr
sænsku blaði, — og svo stórfeldar,
að það á langt í land, að menn geri
sér nokkurn veginn ljósa grein
fyrir þeim. í stór blöðum heims-
ins birtast iðulega greinar um
þessi efni, þar sem höfundar vinna
að því, að útskýra það fyrir ál-
menningi, hvernig daglegt lif nú-
lifandi kynslóðar er alt meira og
minna mótað af afleiðingum ó-
friðarins, og svo muni verða að
miklu leyti um ófyrirsjáanlega
framtíð. —
Enginn sá maður, sem kemur í
opinberum erindum til Parísar eða
Lundúna, má láta hjá líða að
ganga til grafar hins ókunna her-
manns. Vanræksla í þessu efni
mundi talin ófyrirgefanlegt virð-
ingarleysi fyrir þjóðinni. Að
baki þessarar kröfu um að hylla
hinn óþekta hermann, er sefur
eilífum svefni í þeirri hvílu, sem
þjóðin hefir búið honum, liggur
þakklætis viðurkenning þjóðar-
innar fil þeirrar kynslóðar, sem
fórnaði sér á vígvöllunum og i
ídcotgröfunum.. Með blóði milj-
óna hermanna ihafa sigurvegar-
ararnir keypt stöðu sína meðal
þjóðanna.
Úrslita ófriðarins gætir hvar-
vetna í ltfinu. Þegar sá maður,
sem nú lifir í útlegð í Doorn, stóð
sveijpaður frægðarljóma Þýzka-
lands, þá stóðu augu alheims á
honum og þýzku þjóðinni. Þýzk
menning ruddi sér braut í heim-
inum. Þýzk tunga og þýzkar toók-
mentir voru lesnar allsstaðar.
Þýzk vísindi, þýzfct skipulag og
þýzk samheldni var tekið til fyr-
irmyndar. Frá d(llum löndum
heims streymdi æskulýður til
þýzkra báskóla og annara menta-
stofnana, til þess að afla sér
þeirrar þekkingar, er að haldi
gæti komið í framsókn.
=- ■■
Heimsstyrjöldin hefir fært mið-
stöð menningarinnar vestur á bóg-
inn. Það getur verið að þetta sé
tilviljun og aðeins um stundar-
og iðnrekendur, sem öfundin nag- sakir Nafn,iausi hermaðurinn
ar alt af hæ-Iana á, það eru þeir, hefjr ]agt gjnn ^kerf til þegg að
sem haifa komið breytingunni á, hió?S «ína vnlHncyn En hann
breytt áliti alheimis á Svium. Og
það er þeim fyrst og fremst að
þakka, hver afrek þjóð vor hefir
unnið á andlega sviðinu.
Menn geta gjarnan sagt, að um
sinn
gera.þjóð sína volduga.
er þó ekkki ímynd þjóðarsálar-
innar, því að hún mótast ekki ein-
göngu af byggingarefnum, heldur
einnig af list byggingarmeistar-
ans. Annars vegar er fórnfýsi
þefcta eigi við dómur Prédikarans einstaklinganna, en hins vegar
um fánýti hégómans. Tímarnir stjórnkænska og herkænska. Gröf
breytast og völdin eru ýölt. Það, hins nafnlausa hermanns, er tákn
sem í dag er talið aftoragð alls fórnfýsinnar. Tákn hins eru hin-
annars, er fallið í gleymsku og ar miklu grafhvelfingar í West-
dá á morgun. Það er auðvelt að ^ minster Abbey í London og Inval-
sanna, að þau Ijóð og listir, sem i idkirkjunnar París. Heiður, völd
eru samræm sál einhverrar kyn- 0g frægðarljómi hafa hrífandi
slóðar, þykir næstu kynslóð lítið
varið í. Hin miklu skáld, er sam-
tíðin taldi ódauðleg, sofa gleymd
í ritverkum sínum. Hver af öðr-
um gleymast þeir almenningi;
nokkra stund eru skólabörn látin
þrælast á þeim og seinast eru
bækur þeirra notaðar, sem heim-
ildir við stílagerðir í bókmenta-
sðgu.
Þó eru til listaverk i orðum,
•málum, steini og litum, sem lifað
hafa um þúsundir ára. En það
er vald, sem hefir gefið þeim lífs-
þrótt. Bókmentir og listir Aþenu,
Spörtu, Makedoníu og ítalíu, eiga
það fyrst og fremst að þakka
®tjó|rnmálamönnum og hershöfð-
ingjum þessara þjóða, að þær hafa
orðið ódauðlegar. Grikkir voru
Skjöldur milli Asíu og Evrópu og
í skjóli þess blómguðust listir
Hellas. Herskarar Rómverja út-
svip á grafhvelfingu keisarans
mikla. Sá, sem þangað kemur,
finnur ósjálfrátt um sig leika þyt
stórvirkjanna. En á sinn hátt
verður maður þó fyrir enn sterk-
ari áhrifum, er maður kemur inn
í hina þröngu og hvítkölkuðu gröf
á bak við prédikunarstólinn í her-
mannakirkjunni í Potsdam, þar
sem eru líkkistur Friðriks mikla
og föður hans. Hið algerða við-
hafnarleysi, sem þar er, krefst
hljóðs. Það er mynd hins prúss-
neska anda, sem stöðugt hefir átt
í stríði við óvini alt um kring.
Hörð veðrátta og hrjóstugt land
skapa harðgera kynslóð. Sands-
veður, stórhriðar og stormar hafa
gert hana harða. Og einhvern
tíma kemúr að því, að hinn óbil-
andi lífsþróttur hennar ryður sér
braut og skapar sér þá frægð, sem
nú hvílir eins og endurminning
breiddu menningu alt norður að yfir höfuðtoorg Friðri'ks mikla.
Eystrasalti og suður til frumskóga Listin er ein og óskiftilg. Því
Afríku, vestur til írlands og aust- miður er ekki hægt að sameina
ur að Oxusfljóti. Það er þessi j kraftana um iandlegt sjál-fstæði.
þróttur, sem hefir toorið uppi i Efnalegt sjálfstæði dregur and-
menningu þeirra gegnum aldirn- \ eírn menningu niður i sorpið.
ar. Þær þúsundir þúsunda ó- | Þjóðirnar eiga um tvent að velja,
kunnra hermanna, sem báru bein að hefja sjálfstæði sitt á öllum
sín í framandi jörð, hafa lagt sinn sviðum, eða fara í hundana. Eng-
skerf til þess að gera fornbók-
menitirnar ódauðlegar. Það er
lífsviljinn, sem hefir tekið sér
bústað í skáldskapnum.
Renessance-menninginl blómgv-
Sutnar
Leyfi
ODÝRT FARGJALD
SKEMTIFÉRD T R
Farseðlar Til Sölu
15. MAI tll 30. SEPT.
Heimkoma Bundin Við
31. OKTÓBER 1929
AUSTUR CANADA
Skemtistaðir á Austurströnd.
Einnig í Quebec og Ontaro.
STÓRVÖTNIN
Skemtileg tilbreytni fyrir
yður á þeirri leið.
FERÐIR ,YFIR HAFIÐ
Um Bretlandseyjar og
Meginlandið.
KYRRAHAFSSTRÖND
Skoðið á leiðinni: Banff, Lake
Lake Louise, Emerald Lake og
aðra fræg*a staði í fjöllunum.
TIL ALASKA
Æfintýralandsins í norðri.
VESTURSTRÖNDIN — Van-
couver Island—Fimm daga för
meðfram Vesturströndinni.
Fáið allar upplýsingar hjá farseðla umboðsmanninum
CANADIAN PACIFIC
ar göfugar hugsjónir, engin fög-
ur orð og ekki heldur það þótt
flesti rséu sammála, getur breytt
neinu um þetta. Tilveran sjálf
hefir éskapað mannkyninu þetta.
Það verður alt af að byggja of-
an á.
Það er alt undir framkvæmda-
þreki hverar þjóðar komið, hvort
hún nýtur sín á andlega sviðinu
og hefir áhrif á menninguna.
Engin undantekning er til frá
þessari miskunnarlausu reglu
lífsins. — Lesb.
Nýtízku Maríumessa.
í borginni CrawfordsviIIe í rík-
inu Indiana í Bandaríkjunum, er
árlega haldin einkennileg sam-
kunda. Þar mega ekki aðrir vera
en konur, og þær kOnur einar, !
sem Maríunafn bera. Allar þess- (
ar Maríur koma saman á fund úti I
í skógi, sem er rétt hj-á borginni, |
og er þar oft glatt hjálla. í j
sumar voru þar saman komnar i
1243 Maríur. Þar var valin sér- !
stök fegurðardrotning úr hópn-
um, og einnig voru veitt heiðurs- j
verðlaun hinni feitustu Maríu,
mögrustu Maríu, stærstu Maríu
og minstu Mariu. Enn fremur
fékk sú María verðlaun, er lengst
hafði ferðast um æfina, og sér-
stök verðlaun fékk ein María fyr-
ir það, að toæði mamma hennar
og amma höfðu heitið sama
nafni. — Lesb.
Frá Fœreyjum
Knattsyrnukappleikur.
Fyrir skömmu skoruðu sjóliðs-
menn af “Beskytteren” á Klakks-
víkinga að þreyta við sig knatt-
spyrnu. Urðu Klakksvíkingár vel
við og fóru svo leikar, að þeir
sigruðu Dani með 7: 1.
Um þetta kvað Klakksvíkingur
nokkur, og munu allir skilja, þó á
færeysku sé: •
Danin sigur sum ahnn er vanur:
“De kan s’gu ingen Ting,
vi ska’ sarke em sönder og
sammen,
hver sölle Færingeling!”
Úrslitið var til Danir eitt,
föroyingar vunnu sjey.
Gávu danir kundi lært,
vit eru tyéy um tvey.
Veðurblíða hefir verið mikil í
Færeyjum í vetur, eins og hér, en
þar toúast þeir við vondu sumri,
því að gamall málsháttur þar seg-
ir að svo verði margir rokdagar á
sumrinu, sem margir eru tolíðviðr-
isdagar fyrir Maríumessu á vori.
í fyrra var góður vetur og gott
vor, en slæmt sumar. Varð hey-
fengur lítill og urðu því sumir
heylausir í vetur, þrátt fyrir góðu
jtíðina, og voru íarnir að beita
-nautgripum um miðjan marz vegna
heyþrots.
Aflalaust má heita á Færeyja-
grunni í marzmánuði. Var þó
róið úr flestum verstöðvum þegar
gaf, enda eru Færeyingar ótrauð-
ir sjómenn. í Sumbæ er sagt frá
formanni, sem kominn var um ní-
rætt, en kvaddi þó enn háseta sína
til róðrar fyrstur af öllum, eins og
venja hans hafði verið um æfina.
Einn morgun, er þeir reru fyrstir,
eins og vant er, kendi hann höfgi
á leiðinni til miða og rétt á eftir
hneig hann örendur með árina í
höndunum. — Lögr. 13. apríl.
Vísur
Ei má tálma ungri þjóð
Óðar skálma hviður.
Nú eru Pálma liðug ljóð
Lögð á hjálminn niður.
Slær á málma sóma sveinn,
Sína skálmu hvetur. •
Syngdu, Pálmi, enn þá einn
Óðar sálm í vetur. ,
Hreyfðu mund og hugar rós,
Heima blundar fjöldinn.
Bæt um grundu leiðar ljós,
Lýstu uipp stund á kvöldin.
B1
Þegar slæ eg hörpu hljóð,
Hugar fægi strengi,
Læt úr gægjast -ástar óð,
Að svo hlægi mengi.
Ei má kæta andúðin,
Alheims grætur lundur.
Eg vil toæta, bróðir minn,
Böndin tætasit sundur.
Myrkvast glæður manndygðar,
Á mótgangsþræði kífsins.
Hugar æðar háleitar
Um helgun fræða lífsins.
Norður ósum færðist frá,
Fölnar rós í skugga.
Víða frjósa foldu á
Fagrir ljósa gluggar.
Vetrar skvaldur vakti lið,
Víða toaldin ræða,
En ljóssins aldan tojört og blið
Breiðir út faldinn klæða.
Vorsin-s blómin velkomin,
Veðra^dómar þverra.
Dýrðar óminn sendir sinn
S’ólar frómur herra.
Út við Græði yngist torá,
Ylur klæðir völllu,
Lífsins gæði lít ég á,
Lífs og fræðin snjöllu.
Fljótur skálma fræðin smá
Fína álmu hvetur,
Af þvi Pálmi eftir á
Yrkir siálminn betur.
M. M. Melsted,
National City, Calif.
Tvcer öskjur komu
í veg fyrir uppskurð
Maður í British Columbia Mælir
Með Dodd’s Kidney Pills.
Mr. Ed. Holmquist Þjáðist af
Blöðru Sjúkdómi.
Vancouver, B. C. 20. maí —
(einkaskeyti)'—
Dodd’s Kidney Pills eiga engan
betri vin, heldur en Edward Holm-
quist, 6373 Prince Albert St., Van-
couver. Hann segir: “Eg tók úr
tveimur öskjum af Dodd’s Kidney
Pills, og eg er viss um, að eg á
þeim að þakka að eg þurftí ekki
að ganga undir uppskurð. Eg
þjáðist af b-löðruveiki og eg er
viss um, að mér toatnaði fyrir
þeirra áhrif. Eg mæli ávalt með
Dodd’s Kidney Pills, þegar um
slíka sjúkdóma er að ræða.”
Þegar um sjúkdóma er að ræða,
sem þessa, þá ríður á að vita, hvað
að er og velja það meðal, sem
bezt á við sjúkleikanum. Það hef-
ir verið kunnugt í þrjátíu ár, að
þegar um nýrnasjúkdóma er að
ræða, þá eru Dodd’s Kidnek Pills
bezta meðalið.
Dodd’s Kidney /PilLs eru meða-1,
sem á toeinlínis við nýrnaveiki.
Þær eru orðnar húsmeðal út um
allan heim, vegna þess að fólk
hefir reynt-þær og þær hafa reynst
vel. *
Blaðamenska nútímans
Rothermere og Berry.
Um það er oft talað, að ekkert
vald í þjóðlífi nútímans sé eins
öflugt og áhriífamikið eins og
blöðin. Um þessi mál er nú mikið
rætt og ritað í ýmsum helztu
menningarlöndum (Evrópu, ekki
sízt í Bretlandi. Menn ræða það
fram og aftur, hvort áhrif blað-
anna séu til góðs eða ills og það,
hvernig þeim ætti helzt að vera
fyrir komið.
Þótt mönnum komi saman um
fátt af þessu, eru menn á eitt
sáttir um það, að áhrif blaðanna
séu mikil og vaxandi. En vissan
um þetta hefir í för með sér vax-
andi hættu, segja menn líka, þá
hættu, að einstakir menn reyna
að sölsa undir sig blaðakostinn.
Þetta eru stundum kaupsýslu-
menn og braskarar, sem ekkert
skyn bera sjálfir á blaðamensku
og geta ekkert í löðin skrifað. En
-þeir -vilja einhverra hluta vegna
geta haft áhrif á gang málanna,
eða þeir vilja tolátt áfram reka
blöðin sem gróðafyrirtæki, en það
verður oft til þess að rýra mjög
andlegt gildi þeirra. (En hvergi
erlendis eru blöð eða tímarit
gefin eða lánuð, en ávalt borgað
fyrirfram af áskrifendum. Og
þegar þau koma út í hundruð þús-
unda og miljóna upplögum, með
miklum og dýrum auglýsingum,
geta þau orðið gróðafyrirtæki.)
iSemr sagt, það er þessi ofvöxt-
ur blaðanna og vaxandi sam-
steypa þeirra í fáa einokunar-
hringi, sem nú veldur mönnum
hvað mestum áhyggjum í Bret-
landi í þessum efnum. Því er
háldið tfram af ýmsum hinum
beztu blaðamönnum og stjórn-
málamönnum, að þetta spilli stór-
lega ýmsu því bezta í blöðunum,
tilgangi þeirra og áhrifum, eink-
um þannig, að það hefti frelsi
þeirra til þess að vera óháðir
gagnrýnendur á menn og málefni.
Nú má svo heita, að það séu ör-
fáir menn, sem eru einráðir um
það, hvað brezkir , blaðlesendur
fá að sjá og heyra. Langmestur
hlutinn af brezkum blaðakosti er
nú sameinaður í þrjú sfcórtfélög
eða hringi, undir stjórn Berry’s,
Rothermere’s og Inveresk. Berry
á t.d. 26 stór dagblöð í 11 borg-
um víðsvegar um Bretland og auk
þess um 100 viku- og hálfsmán-
aðar- og mánaðarblöð. En höfuð-
stóll útgátfufélags hans er um 160
miljónir króna og má af þessu
marka nokkuð, hversu mikil fyrir-
tækin eru. Helztu Berry-blöðin
eru Deily Telegraph og Sunday
Times I London og Daily Dispatch
í Manchester. Rothermere á m.
MALDEN ELEVATOR
COMPANY LIMITED
Stjórnarleyfl og ábyrgö. ASalskrlfstofa: Oraln Kxchange, Wlnnlpeg
Stocks - Bonds - Mines - Grains
Vér höfura skrlfstofur f öllum helztu borgum I Vestur-Canada, og
einka símasamband við alla hvelti- og stockmarkaöi og bjööum þvl vlö-
skiftavinum vorum hina beztu afgreiöslu. Hveitikaup fyrir aöra eru
höndluö meö sömu varfærni og hyggindum, eins og stocks og bonds.
Leitiö upplýsinga hjá hvaöa banka sem er.
KOMIST í SAMBAND VIÐ RADSMANN VORN A pBIRRl
SKRIFSTOFU, SEM NÆST YÐUR ER.
Winnipeg
Reglna
Moose Jaw
Swlft Current
Saskatoon
Calgary
Brandon
Rosetown
Gull Lake
Assinlbola
Herberí
Weybum
Biggar
Indian Head
Prince Alber*
Tofield
Edmonton
Kerrobert
Tll aö vera víss, skrifiö á yðar Bllls of lading: "Advise Malden
Elevator Company, Limited, Grain Exchange, Winnipeg.”
a. 12 stór dagblöð í borgum og
Inveresk 17 blöði og tímarit.
Allmörg blöð og ýms þau beztu,
eru að vísu utan þessara samtaka,
en samt fer veldi hringanna vax-
andi. Það er hlægilegt nú orðið,
að tala um tfrelsi brezkra blaða,
sagði enskur rithöfundur nýlega í
grein úm þessi efni. Þau eru
flest bundin klíkum og flokkum og
reka einstrengingslega erindi
þeirra, oft á óprúttinn hátt. Það,
sem heilbrigt og skynsamlegt al-
menningsálit vantar, eru óháð
blöð, — því klíkuvaldið er pest
þjóðlífsins, — óháð blöð, sem
stinga á kýlunum án manngrein-
arálits, sem tflytja hollar fréttir
og fróðleik, sem hækka meiitun-
arstig lesendanna. — Lögr.

Arnarhjónin á Höfða
Eftir Gunnar Einars.
Þau bjuggu í Höfðanum ár eftir ár
og einvöld þau drotnuðu þar.
Hásæti þeirra var hamarinn grár;
þau horfðu á koltoláan mar,
er hafaldan æðisleg hamarinn sló,
en hvergi hann skelfdist né toifaðist þó.
Hér ólu þau toörnin sín hugdjörf og hraust,
þeim héldu ei áttahga bönd.
Þau vængjanna neyttu, er nál-gaðist haust,
og námu sér ókönnuð lönd.
Sem herskáir foreldrar röskuðu ró,
þau rændu og herjuðu’ á landi og sjó.
Þau voru af hreysti og hugrekki fræg,
þau heiðruðu sjálfsmáttar trú.
Þau áttu ei matvina marglitan sæg,
sem mest virtu stórmenni nú.
Aldrei þau heimsótti svanni’ eða sveinn,
því sextugan hamarinn kleif ekki neinn.
En herskáa drotningin hugdjörf og ung
þá hneig ifyrir eitraðri bráð.
Nú sá hann það fyrst hversu sorgin er þung;
því sárasta stríðið er háð,
er háfleygar vonirnar hníga í dá
og horfin er insta og sterkasta þrá.
Hann skapstyggur gerðist og eyrði ei eins,
við óðalið. Burtu hann fló.
Og toændunum vann hann nú meira til meins,
og morðþyrstur strand'högg ’ann hjó.
Á herferðum sínum hann veitti ei vægð,
en varkár hann forðaðist mannana slægð.
Að morgni á Þorra hann flughraður tfló,
að finna sér einhverja bráð.
Hann 'leitaði víða, loks sá hann við sjó
sauð, er var rekinn á láð.
Hann sveimar þar yfir með harðgeðja hug
og hættu sér enga. Þá lækkar .hann flu-g.
En sérhverjum bregður á síðustu stund,
og.svo fór með konunginn hér.
í fylgsni er skotmaður falinn á grund
og flughraða örninn hann sér.
Hann hikaði ekki, en óðara skaut
og örninn flaug reikandi, særður á braut.
Hægfara sveif hann um helkaldan geim,
en heimförin var ekki greið.
Á langþráða klettinn sinn komst hann þó heim,
en kraftarnir þrutu um 'leið.
Hálfbrostnum augum ’ann hortfði’ yfir grund
og hafflötinn bláa á síðustu stund.
Nákáldan dauðann hann. nálgast sig fann,
ej neitt við þeim gestinum hraus.
Rólega blóðið frá brjósti hans rann
á tolágrýtisklettinn — og fraus.
Hann allvel það vissi, að' tfalla ann hla-ut,
nú fann hann sinn þrótt vera að ganga á toraut.
Miðþorranóttin var draugslega dimm,
dapurleg, kaldlynd og -löng.
In háværa stórhríð var harðtæk og grimm
og hafgyðjan náhljóðin söng.
En örninn á klettinum örendur lá,
með aflvana vængi og lokaða brá.
—-Lesb. Mgbl.