Lögberg - 10.10.1929, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 10. OKTÓBER, 1929.
Bla. 3.
SÓLSKIN
þá
FERMINGARDA GURINN.
Sólin varpaði b.jörtu morgunskini yfir fjöll
og dali og grænkandi grundir. Loftið kvað
við af lækjarnið og inndælum söng vorfugl-
anna.
Fólkið á Þverá var í óðaönn að búa sig á
stað til kirkjunnar. Vindur stóð reiðtygjaður
úti á hlaðinu og steig eg á bak honum. En þeg-
ar eg var að fara á stað, fann eg að ístaðsól-
arnar voru of langar fyrir mig; fór eg því af
baki og stytti þær . Síðan brá eg mér aftur á
bak og voru þær þá mátulegar. Við riðum nú
þembing fram að Breiðabólstað. Bæði var það,
að ýeðrið var fagurt, og svo ætlaði presturinn
að fertaa okkur börnin, enda, þeysti fólkið til
kirkjunnar úr öllum áttum. Alt í einu kvað við
skær og fagur klukknahljómur. Fólkið þyrpt-
ist inn í kirkjuna og fylti hvern krók og kima.
Hátíðlegur friður og alvara var yfir söfn-
uðinum. Mér varð nú litið framan í ferming-
arsvstkinin mín, en hvergi sá eg bros; aftur sá
eg fögur tár 'blika á hvörmum þeirra..
Sumar stúlkurnar, sem áttu að fremast, voru
á hinum gullfagra, íslenzka skautbúningi, en
aðrar í kyrtlum. Eg var í spánnýjum, svörtum
vaðmálsfötum, með vel brydda íslenzka skó á
fótum, og man eg ekki betur en að allir hinir
drengirnir væru líkt til fara. Öll höfðum við
hvita klúta. í vösum okkar, enda kom það sér
vel, því að þegar við vorum búin að vinna það
heit, sem við treystum o-kkur ekki til að efna,
Þa setti að okkur grát mikinn. Við huldum
andlit okkar í vasaklútunum, meðan presturinn
var að blessa yfir okkur. Heit og djúp and-
vorp stigu tú himins frá hjörtum okkar, sem
enn voru viðkvæm og lítt spilt.
, .,fe,g®r v‘h komum út úr kirkjunni, rigndi
hezllaoskum yfzr okkur hvaðanæfa. Mátti þar
f,ia nLarga góða °£ guðhrædda móður faðma
barmð sitt með fögrum fyrirbænum
Vzð drengirnir atóðum allir úti í hlaðvarpa
og urðum fegnir að anda að okkur fersku lofti.
Allzr vornm vzð alvarlegir á svip, enda vildum
vzð ekkz vanlhelga fermingardaginn okkar með
J1 f* bf°Sa' En Vlð gátum Þó ekki annað en
brosað, þegar vzð sáum, hvar barnakennarinn
tra Klombrum kom blaðskellandi, o«- stökk
jafnfætis yfir þvottaana.rW, sem ’n4°ði ho™
þo z hoku.
«vííií6r að líir Tryggva’vini míuum-
leg<o,um"a F6^^ °g vingsaði hand-
bS 'J SVÍ\Varð hann alt í einu dapur í
bragðz, enda var hann nú farinn að efast zzm
að mennzmir mundu nokkum tíma læra
hst eð flJ.uga> alveg eins og fuglamir.
Ukkuz- fermingarbomunum var öllum boð-
ið zzzn z stofuna á Breiðabólstað. Þar sátum við
ringum sama borðið og dmkkum kaffið
Vzð banzm svo hlýjan hug hvert til annars og
þekíum hvert annað svo vel. Oft höfðum við
“‘súttaVr”’ gfog: "
Ii t i0m“’ veglr olckar hl“‘“ «8
smijast. Vzð drengzrnzr vomm kyrlátir oo- oix
L minnitagSUS“m Því m0Íra' sem viS ‘«>^
Þarna sátu stúlkurnar, hinum megin við
borðzð hljóðar, með slegið hár. Þær voru svo
^ 'SV1P,' Eg er viss um> að Guð hef-
ir seð tarzn, sem komu frazn í augun á þeim
ívo3!Væ™ að reyna að Þerra þau af sér’
um 'pÍ bæf a4mf hvítum vasaklútunum sín-
o-o/ g gaÍ kl esið hugsanir þeirra, en vel
get e? m,y„dnS n,ér, aí |®r hafi vcrið aii biSia
OnS i anda nm hjálp til þess a8 risa nndir
hXSrTn^rit íam'
satti ötta°r5um Fy úr l103™ skilnaðar sam-
sætz okkar, og kvoddum hvert anmö •
lægrz ahíð og ámaðaróskum. Síðan stigum við
a hak g-ræ.Ömgnzmim, sem biðu reiðtýg-iaðir á
blaðznu, og riðum heim frá kirkjunni &
Mer fanst eg nú ekki vera neitt barn leng
ur, enda voru skoðanir mínar mjög breyttfr
fra þvz eg fyrst mundi eftir mér. ' Jörðin flauí
ekkz lengur ofan a sjónum; hún var orðin að
hnettz, sem svezf gegnum bládjúpan geiminn
aierhzmzmnn var horfinn, en í hans stað W
Ið gufuhvolf, 0g þar fyrir utan endalaus <æjm.
ur, með svífandi himinhnöttum. Regnið^kom
ur skyjunum, svo að ekki þurfti að brotna neinn
himnagluggi, þó að rigning kæmi. Ekki þurfti
eg lengur að gráta í húfuna mína, til þess að
ruð gæti séð tárin mín, því að hann var ekki
eznungis góður, heldur og alskygn. Alt var
gjörbreytt, bæði á himni og jörðu, nema mamma
min' . un var enn ’þá bezta manneskjan undir
solznnz, ezns og hún hafði alt af verið.
“Bg vona; að þú gleymir aldrei því heiti, sem
þu hefzr unnzð frammi fyrir Guði í dag,” sagði
mamma mín um kvöldið. Hún faðmaði mig að
sei. ‘Eg 'býst við, að þú farir suður til Revk.ja-
vzkur z haust, og þá verð eg hvergi nálæg til að
hlynna að þér eða áminna þig, elsku harnið
mitt.” Mamma mín þagnaði alt í einu, því að
það rann út í fyrir henni. Mér fór að hitna um
hjartarætur. Eg flýtti mér út göngin og ráfaði
síðan út túnið, því að eg þráði einveruna.
Vomóttin breiddi vængi sína yfir fjöll og
dali, hljóð og draumljúf, en þó björt og yndis-
leg. Lóan, sem var búin að lofa Guð allan dag-
mn með kvaki sínu, stakk nú Ihöfðinu undir
vænginn og fór að sofa. Eg settist niður á þúfu
og starði eins og í leiðslu upp í himinblámann,
því að þangað var eg vanur að horfa, þegar mig
langaði til að biðja Guð.
Síðan kvaddi eg bernskuna, með öllum kenj-
um hennar og keipum, bai'nabrekum og ærsla-
gangi, með öllum skel.jum hennar og leggjum,
skopparakringlum og þeytispjöldum, með öll-
um hennar sólbjörtu vonum og indæla paradís-
arfrið. Eg kvaddi bernskuna, segi eg, með
heitum táz'um — og eg sakna hennar enn þann
dag í dag. — Rernskan.
MARY SINGS TO HER DOLL.
"What is the matter, darling!
Why don’t you sing with me?
Everyone should be happy,
Christmas is near, you see.
There is no oause for worry,
No need of feelingblue;
For I’m, vour little mother,
And I’ll take care of you.
I know you need a bonnet,
I know your dress is old,
I know your shoes are ragged,
I guess your feet are cold.
But don’t be cranky, darling;
You know it’ll never do,
For Santa Clause is coming
with Christmas gifts for you.
I’ll bring them while you’re sleeping,
And have them on the shelf.
But if he should forget you,
I’ll fix you up myself.
Sig. Júl Jóhannesson.
THE DANDELION.
I know a little fellow
With crop of golden hair;
I play along the sidewalk
And meet him everywhere.
And when the sun is shining,
He alwoys smiles at me;
I like the little fellow,
He’s nice as nice can be.
But when it’s cold and raining
— A dever chap is he —
He kind of shrinks together
And hides himself from me.
He goes to sleep at sunset,
He wakens up at dawn;
My father’s always trying
To keep him off the lawn.
He hates the cold and darkness,
He loves the heat and light;
When he grows old and feeble,
His golden hair turns white.
Of course I know this fellow
Myself but all the same
You tell me all about him
And spell me out his name.
Sig. Jul. Jóhannesson.
(Þýtt.)
Alhr fuglar: “I szimar við syngjum allir,
þá sólin í heiði skín. ”
Lœvirkmn: “Eg kvæðin mín kveð að morgni. ’ ’
Nattgahnn: “Að kveldi þú heyrir mín.”
Alhr fuglar: “Við syngjum um ást og unað
og öll okkar leyndarmál,
það bezta. sem getum við gefið
og glatt ykkar litlu sál.”
V
Raubbrystingur: “En er vetrarins kuldi kemur
með kvíða og sorg og raun,
þá manstu víst eftir okkur
með eitthvað í kvæðalaun. ”
%
Alhr fuglar: “Við hýmum við helfrosna rúðu,
og höfum ei vott né þui’t,
þá réttu’ okkur vatn og ruður.
en rektu’ okkur ekki burt.
Þig munar það ekki miklu,
það má okkur bjarga þó
frá hörmung og hungurdauða
í hríðum og köldum snjó.”
Dúfan: “Við finnum til rétt eins og fólkið,
já, finnum til djúpt og heitt,
er blessaðir ungarnir biðja
um brauðmola’ og fá ekki neitt.”
Allir fuglar:
“Ef gefurðu vatn og vistir
í vetur þá lzríðin sker,
þá skulum við syngja sönga
að sumri, og skemta þér.”
Sig. Júl. Jóhannesson.
ÞAKKARFÓRN SVEINS LITLA.
Hópur skóladrengja var að leika sér. En
þá heyrðu þeir alt í einu vein mikið og grát
yzt á leikvellinum. Þar voru líka drengir að
leika sér. Allir hlupu nú þangað til að vita,
hvað um væri að vera. — Þeir urðu heldur
óttaslegnir, þegar þeir sáu hvernig komið var.
Hann Sveinn litli, sjö ára gamall drengur,'
hafði slegið höfðinu svo hart við múrvegginn,
að stórt sár var komið á höfuðið á honum.
'Sveiizn var eftirlæti þeirra allra, drengj-
anna. Þeir tóku hann upp af mikilli ástúð og
báru lzann inn í ihús kennarans, sem var þar
rétt lijá. Sveinn lá eins og hann svæfi og fall-
ega, lzrokkna hái'ið var alt blóðstokkið. — Einn
drengui'inn hljóp til foreldra 'hans og sagði
þeim frá því, hvernig komið væri og skömmu
síðar var hann borinn heim, litli veslings dreng-
urinn. Þar naut hann ástúðlegi'ar hjúkrunar,
eins og við mátti bzíast. Svo liðu nokki'ir dag-
ar, að ekki var lzægt að vita, hve meiðslið væri
mikið. En þegar hann fékk aftur meðvitund
ina, þá vaknaði hjá þeim öllum von um það,
að hann mundi bera það af. En þó.Iiðu marg-
ar vikur, áður en hann náði aftur fullum bata.
A þeim tímum átti móðir hans iðulega tal við
hann um andleg efni.
Margir munu nú segja, að eigi sé rétt að
tala við barn um það, sem heyrir Guðsríki til.
En það er ekki í samræmi við það, sem Guðs
orð segir, né við orð Jesú sjálfs og framkomu
hans, er lzann var hér á jörðu. Þá báru mæður
ungbörnin til hans og hann bað þau velkomin
og blessaði þau. Og þeir, sem áugu hafa til að
sjá með á vorum dögum, ættu að hafa séð marg-
ar sannanir fyrir því, að fjöldi manna hefir
orðið hólpinn á æskuárunum.
Móðir Sveins litla þekti kraft fagnaðarer-
indisins og meðan litli drengurinn lzennar lá
þjáningarlaus, þá minti hún hann með ástúð á
þau sannindi. Og henni var yndi að sjá,
hversu andi Guðs kom því í kyrþey til vegar í
huga og hjarta elsku drengsins hennar, að
hann skildi gleðiboðskap Krists og veitti hon-
um viðtöku.
Enu sinni varð henni að orði: “Eg er að
hugsa um það, hvaða þakkarfórn við eigum að
færa vorum góða Guði og föður, fyrir það, að
hann hefir gefið elsku drengnum mznum lzeils-
una aftur.”
Sveinn litli lá þegjandi nokkra stund og
hugsaði sig um. Að því búnu leit hann upp
bláu augunum sínum og sagði:
“Eg hugsa, mamma, að Guði þætti bezt, að
eg gæfi honum sjálfan mig.”
Gæti nú nokkur þakkarfónz verið fegurri og
Guði þóknanlegii?
Og svo gaf Sveinn litli Gnzði sjálfan sig; en
hann gaf sig ekki eins og fórn til að fá frelsi og
eilíft líf fyrir það, heldur eins og gjöf til að
þakka Guði, sem hafði gefið honum lífið af náð.
Szðan hefir Sveinn fylgt Drotni og það hef-
ir verið lzans hjartans yndi að vera mann-
veiðari fyrir Drottin sinn og frelsara.
“Eg sjálfur ekkert á né hef,
af auðlegð þinni part mér gef;
svo geti ég meira gefið þér,
ó, Guð minn, sjálfur lifðu í mérý’
—Heimilisblaðið.
PAFAGAUKURINN.
Eizzu sinni var fátækur maður, sem átti páfa-
gauk. Hann hafði kent honu mþessasetningu:
‘‘Það er enginn efi á þvz.”
Meira var eigi hægt að kenna honum. Og
þessu stagaðist hann allan daginn.
Að lzverju sem hann var spurður, svaraði
hann sífelt þessu: “Það er enginn efi á því.”
Einu sinni fór bóndi með hann til sölutorgs
og hugðist að selja hann. Þegar þangað kom,
hrópaði liann: “ Er hér nokkur, sem vill kaupa
páfagauk? Hann á að kosta 400 kr.”
Maður nokkur, sem heyrði þetta afarverð,
sneri sér að páfagauknum og spurði: “Ert
þú 400 ki'óna virði?”
, “Það er enginn efi á því,” gall Gauksi við.
Þá varð maðurin nsvo hrifinn, að lzann keypti
fuglinn þegar í stað og hélt heim með hann.
Skömmu síðar tók hann að -iðra þess, að
hann skyldi glæpast á að kaupa hann þessu af-
arverði og sagði með sjálfum sér einu sinni, er
hann stóð fyrir framan búrið hans: “Mikill
heimskingi var eg að lzrapa að þessu og kasta
svona miklu'fé, eins og z sjóinn. ”
“Það er enginn efi á því,” svaraði fuglinn.
Og þá rataðist honum isatt á munn.
—Unga Island.
LEXIURNAR OKKAR.
(Eftir Dwight Franklin.)
Það lítur á mig litla barnið mitt,
sem lexíurnar sínar enn ei kann,
í ráðaleysi réttir spjaldið sitt,
á reikningsdæmi engar lausnir fann:
‘‘Hvað þetta dæmi er þungt! O, pabbi minn,
vilt þzz ei lzjálpa mér við reikninginn ? ”
Og þannig kem eg, góði guð til þín,
þvz gátur lífsins þungar reynast mér;
og erxnð líka eru dæmin mín
og ónóg svörin — styrks eg bið frá þér.
Sem bam eg spjaldið fæ þér, faðir minn,
í fullu trausti að lagir reikninginn.
Sig. Júl. Jóhannesson.
^po<=^oc=>
ö Proíessional Cards

^OC'-. >ocr-nor—-->fti
DR. B. J. BRANDSON 216-220 Medlcal Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sta. PHONE: 21 834 Offlce tlmar: 2—3 Heimlli 776 Victor St. Phone: 27 122 Wirmípeg-, Manitoba.

DR O. BJORNSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Office ttmar: 2—3 Helmtll: 764 Victor St., Phone: 27 58« Winnipeg, Manitoba.

DR. B. H. OLSON 216-220 Medical Arts Bldg:. Cor. Graham og Kennedy Sta. PHONE: 21 834 Office Hours: 3—6 Heimili: 921 Sherburn St. Winnipeg, Manitoba.

DR. J. STEFANSSON 216-220 Medical Arts Ðidff. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Stundar augna, eyrna nef og kverka sjúkdóma,—Er aB hitta kl. 10-12 f. h. og 2-5 e. h. Helmili: 373 River Ave. Tals.: 42 6Í1

DR. A. BLONDAL Medloal Arts Bldg. Stundar sérstaklega kvenna og barna ajúkdóma. Er að hitta frá kl. 10-12 f. h. og 3—5 e. h. Office Phone: 22 2Í6 Heimili: 806 Victor St. Stmi: 28 180

Dr. Kr. J. Austmann, Wynyard, Sask. -

i. J. SWANSON & CO. limited 601 Paris Bldg. Winnipeg Faateignasalar. Leigja húa. Útvega peningalán og elda- á’byrgð af öllu tagi. Phone 26 349

Reaidence Office Phone 24 206 Phone 24 968 E- G. BALDWINSON, LL.B. íslenzkur lögfræðingur 708 Miining Exchange 366 Main St. Winnipeg

DR. S. J. JÓHANNESSON stundar læbningar og yfiraetur. Til viðtals kl. 11 f.h. til 4 e.h. og frá 6—8 aC kveldinu. Sherbum St. 532 Sími 30 877

Gw W. MAGNUSSON Nuddlæknir. 609 Maryland Street QÞriðja hús norðan vi® Sarg.) PHONE: 83 072 Viðtalstími: kl. 10—ll f. h. og Id. 3—5 d. h.

DRS. H. R. & H. W. TWEED Tannlæfanar. 406 Standard Bank Bldg. Cor. Portage Ave. og Smith St. Phone 26 646. Winnipeg
H. A. BERGMAN ísl. lögfræöingur. SkrlfBtofa: Room 811 UcArthv Bulldln*. Portaæ Are. P.O. Box 1656 Phonea: >6 849 og 26 846

LINDAL, BUHR &STEFÁNSS0N Islenzkir lögfræöingar. 856 Main St. TaLs.: 24 168 Peir hafa einnig: nkrlfatofur aS Lundar, Riverton, Gimii og Pin«s og eru þar aS hltta & eftlrfyl«J- andl tlmum: Lundar: Fyrsta miðvikudaa, Riverton: FyrsrDa fhntudaa, Gimli: Fyreta mitSvlkuda*. Piney: priöja föstuda* l hverjmn mAnuBl

J. Ragnar Johnson, BA, LL.B., LL.M. (Harv.) tslenzkur lögmaður. Rosevear, Rutherford, Mcln- tosh & Johnson. 910-911 Electric Railw. Cmbrs. Winnipeg, Canada Sími: 23 082 Heima: 71 753 Cable Address: Roscum

JOSEPH T. THORSON ísl. lögfræðingur Scarth, Guild & Thorson, Skrifstofa: 308 Mining Exchange Rldg. Main St. south of Portage Phone: 22 768

G. S. THORVALDSON, B.A., LL.B. Lðgfræöingur Skrfstofa: 702 Confederation Life Building Main St. gegnt City Hall Phone: 24 687

A. G. JOHNSON 967 Confedenttton Life BM». WINMPKG Annast um faeteignir manna. Tek- ur aC sðr aö ttvaxta sparifé fölks. Belur eldsábyrgö og bifreiða ttbyrgS- ir. Skrlflegnm fyrirspurnum svaraS eamstundis. Skrifstofusfml: 24 263 ' Helmaslmi: 33 338

A. S. BARDAL 648 Bherbrooke St. Belur Ukkietur og annaet uea M- farlr. Aliur OtbdnaSur eá beeML Enttrenur seVur hann eliekeane mlnnisvarSa o* lecetetna. Skrifstofu tals.' 8É 607 Hetmllie Tala: M 166

ALLAR TEGUNDIR FLUTN- INGA. Nú er veturinn genginn í gar8, og ættuð þér því að leita til min, þegar þér þurfið á kolum og við að halda. JAKOB F. BJARNASON 668 Alverstone. Simi 71

Dr. C. H. VR0MAN Tannlaknir 606 Beyd BulldinK Phone 8« 1T1 WINNIPEG.

ÞJ0ÐLEGASTA
Kaífi- og Mat-8öluhú»ií
iem þeeel borg heflr uokkum ihM
haft lnM” fébtnda Klnna.
Fyrlrtaka mé-lttBir. »kyTk ittanu-
kttkur, rullupytaa. og þJðBrilfto
k&ttt. — Utanbœjkrmenn t*. eé.
tt.vu.lx fyrst Zireoulngu &
WEVKL OAFE, «09 Surgeat Avu
Sfenl: B-S187.
Hoouey Stevens. elgnndh.
GETTU GATU.
Senn er amma sjötug, •
senn er mamma fertug;
afi minn er áttræður,
en hann pabbi fmtugur.
Þeagar eg verð þrítug,
þá er mamma sextug:
Gettu hvað ég gömul er,
gættu’ að hvað óg sagði þér.
Sig. Júl. Jóhannesson.
STAKA.
Man eg móður
mér um vanga
mjúklega strjúka
of mildilega.
1 lzennar augum
endurskein:
Himinn, haf sól
og heilög ást.
—Unga ísl.