Lögberg - 14.05.1931, Side 5

LÖGBBRG, FIMTUDAGINN
14. MAÍ, 1931.
Bls. s
Randaflugan
Eftir Árna Friðriksson mag.
Það er ekki mikill vandi að búa
til nokkrar býflugur. Láttu dauða
kú úldna í einhVerju úthýsi og
vitjaðu hennar eftir nokkrar vik-
ur- Þá skaltu sjá, að húsið er
fult af býflugum. — Fyrirskrift
sem þessa má lesa í ritum margra
gömlu, “klassisku” rithöfundanna
(Ovid, Virgiljt
Það er nú löngu hrakið, að
nokkuð lifandi geti kviknað af
■sjálfu sér. Maður elur mann,
köttur kött, býfluga býflugu, o.
s- frv. En áður var öldin önnur
með skoðanir manna, jafnvel
hinna lærðu, eins og sjá má að
ofan.
Á dögum Virgils og Ovids var
margt í lifnaðarháttum randa-
flugunnar, ásamt mörgu fleira,
'hulið myrkri, enda talið að hún
(eða býflugan, því að þeim var
ruglað saman), yrði til af sjálfu
sér. En nú hafa vísindin leyst
flestar þessar ráðgátur.
En hvað veit alþýða manna um
randafluguna? f öðrum löndum,
þar sem loftið er fult af litskrúði
þyti stórra, skrautlegra skor-
<Iýra, er henni lítill gaumur gef-
inn. En við íslendinigar, sem
sjáum svo lítið af ljóma hinnar
fjölbreyttu skordýra - fylkingar,
ættum að njóta meiri gleði af
því litla, sem náttúran býður
okkur.
Hér á landi eru líklega til
fleiri en ein tegund af randaflug-
um, en þeim er ruglað saman, og
svo er randaflugunum ruglað
saman við hunangsflugurnar, eða
villibýflugurnar, sem hér eru.
Bæði randaflugan og hunangs-
flugan eru nokkuð loðnar, dökkar!
á lit með gulum rákum. En aði
öðru leyti líkjast þær ekki mikið!
hvor ananri, nema hvað báðarj
eru skordýr. Enda teljast þær til
tveggja ólíkra ólíkra flokka skor-l
dýra, randaflugan, til tvívængj-1
anna, en hunangsflugan til æð-
vængjanna. Helztu aðlgreining-1
arnterki, sem alt af er hægt að
koma auga á, eru þessi:
Randaflugan hefir að eins tvo
vængi, og fyrir aftan þá eru tvær j
dálitlar kylfur, ein við hvorn*
væng. Frambolur og afturbolurj
eru alveg þétt saman, en með
djúpri skoru á milli.
Bezta einkennið eru vængirnir.
Síðari hluta sumars og á haust-j
in> þegar allar aðrar flugur eruj
á förum, sjáum við randaflug-í
urnar þyrpast í kring um blómin.l
Á morgnana ‘hvíla líkamir þeirra
^yrlátir á haustblómunum, en þeg-
ar sóIin fer að hækka á lofti, þá
öyrjar starfsemin. Flugan flýg-
ur nú af einu blómi á annað, til
þess að neyta hunnags og frjó-
korna. Hún safnar ekki í “korn-
hlöður” eins og hunangsflugan,
og hefir heldur tekki fyrir fjöl-
skyldu að sjá eins o!g hún. í
fimlegum hreyfingum standa
randaflugurnar hunangsflugunum
langt að baki. Hunangsflugan
flýgur með fögrum, léttum hreyf-
ln!gum, og tyllir sér með nær-
gætni og lipurð á blómin, altaf
á sama stað, til þess að tæma
hunangið úr botni þeirra með
hinum langa rana sínum. Randa-
flugan er, eins og flestar aðrar
flugur, stirð og klaufaleg, hless-
ir sér hvatskeytlega mitt niður
í blómiþ, og treður um alt. Enda
eyðiltíggur ’hún meiri mat með
athæfi sínu, en þaþ, sem hún
torgar.
Seinni part dags, þegar sólar-
lagið nálgast, og á kvöldin, læt-
ur randaflugan af borðhaldinu,
flýgur í burtu af blómabreið-
unni, og leitar uppi forarpolla,
tjarnarholur og ræsi, til þess að
vterpa þar eglgjum sínum. Eggin
eru aflöng, ljós á lit, og loða sam-
an í kekkjum á botni pollanna,
þar sem vatn er grunt.
Lifnaðarhættir randaflugunnar
hafa mjög lítið verið rannsakað-
ir hér á landi, og reyndar einnig
erlendis. Hvað af henni verður,
þegar hún hefir verpt teggjunum,
hvort hún legst þá í dvala og
lifir veturinn af, eða deyr strax,
er ekki gott að segja.
Út úr egginu kemur skepna,
sem sízt minnir á skordýr, en
miklu fremur líkist ormi. Hún
er hvít á lit, lítið eitt stærri en
maðkur maðkaflugunnar, og nefn-
ist lirfa eins og hún, og eins og
ungar skordýranna yfirleitt. Lirf-
an lifir einkum í verstu forar-
pollum o!g ræsum, þar s'em varla
niokkurt kvikindjí getur haldist
við vegna súrefnisleysis. Því oft
vantar sérhvern vott af súrefni
í slíka polla, og er þá skotið loku
fyrir að öndun geti átt sér stað
þar. En hvernig fer nú lirfan að
ráða fram úr þessum erfiðleik-
um? Til þess að svara spurn-
ingunni, skulum við virða útlit
lirfunnar fyrir okkur. Líkaminn
er nokkuð aflangur, og neðan á
honum eru fjórtán smáar örður,
fæturnir. Aftur úr bolnum geng-
ur langt stýri, með kransi af hár-
um á endanum. Þetta er öndun-
arfæri. Til þess að sjá hvernig
dýrið notar þetta stýri við önd-
unina, skulum við láta það í
vatnsfötu, og hella vatni í fötuna
smátt og smátt. Fyrst hellum við
ei|num eða tveimur kaffibollum,
þangað til vatnið <er um tveggja
til þriggja sentimetra djúpt. Eft-
ir örstutta stund er lirfan búin
að koma sér fyrir, og skríður
nú hægt um botninn á fötunni.
Hún hefir teygt úr stýrinu, svo
hárin á afturenda þess liggja
eins og skermur á yfirborði vatns-
ins. Inni í stýrinu eru tvær píp-
ur, sem opnast inni í hárkransin-
um, og greinast í örfínar álmur
um allan líkamann. Af þessu er
auðskilið, hVernig lirfan fer að
lifa í forarpollum, sem eru fullir
af hálfrotnuðum efnum og ó-
þverra. Stýrið nær alveg upp
úr pollinum, og gegnum það
berst líkamanum það 2oft, sem
nauðsynlegt er til þess að halda
lífinu við. Hárin á enda stýris-
ins varna því, að vatn komist inn
í pípurnar.
Nú h'ellum við meira af vatni í
fötuna, þangað til dýpið er orðið
5—6 sm., og gefum svo lirfunni
tíma til að átta sig. Eftir stund-
arkorn hefir hún aftur teygt úr
stýrinu, þannig að hárkransinn
er kominn upp á yfirborðið á ný,
og svona heldur hún áíram um
hríð, þótt við bætum meira í föt-
una. En loksins gefst hún þó
upp, því það er takmarkað, hve
mikið getur tognað úr stýrinu.
Fari nú svo, að vatnið hækki svo
mikið, að lirfan geti ekkert við
ráðið, kann hún þó ráð við vand-
anum. Hún teygir út úr sér
fingurmyndaðar totur, eins kon-
ar tálkn, á takmörkum stýrisins
og bolsins. í totunum er urmull
af Örfínum æðum og síast súr-
efnið úr vatninu, ef eitthvað er,
inn í þær.
Þegar lirfan étur, grefur hún
sig í gegn um sorpið á botninum
unz hún finnur einhverjar hálf-
úldnar agnir. Þær ber hún séi|
til munns, með öllum þ'eim ó-
hreinindum, sem við þær hangaj
« |
og lætur svo grön sía. Munnhol-
an er girt mjög fínu neti, sem í,
verkun sinni minnir mjög á skíðij
hvalanna. Þegar næringin er
komin inn í munninn, þrengir
lirfan munnholuna, með sérstök-
um vöðvum, svo vatnið síast út
um netið, út í þann hluta munn-
holunnar, Sem er utan við það.
Þaðan er því spýtt út um munn-
inn, en fæðan verður eftir í net-
inu, og rennur þaðan eftir vél-
indinu niður í magann.
í hinum ógeðslegu og hálf-
eiturmenguðu forarpollum og
ræsum, þar sem flestum lifver-
um er bráður bani vís, lifir randa-r
flugulirfan, hver veit hvað lengi.
En loks segir hún skilið við æsku-
stöðvarnar skríður á land þar
sem vott er og íklæðist föstum
hjúp, sem myndast hefir úr 'hjúp
lirfunnar. Tvær nýjar öndunar-
pípur myndast nú á framenda
bolsins, og stýrið hverfur næst-
um alveg. Lirfan hefir nú náð
nýju þroskastigi á þróunarbraut
lífsins, og fellur nú í nokkurs-
konar dvala. Útvortis virðist
engin br'eyting eiga sér stað, en
líkaminn, inni í hjúpnum, tekur
stórfeldum stakkaskiftum.
Þetta er púpstigið. — Þegar að
breytingunni er lokið, brestur
hjúpurinn, og út úr honum kem-
ur randafluga. Hún fetar í fót-
spor forfeðra sinna, styrkir lík-
ama sinn við nægtarborð blóm-
anna, og geldur horfnum kyn-
slóðum skuld sína, með því að
stofna nýja kynslóð. Forarpoll-
um og ræsum trúir hún b'ezt
fyrir afkvæmi sínu, því þar hafð-
ist hún sjálf við I æsku.
Randaflugan er gott dæmi upp
á dýr, sem lifir við gerólík kjör
á ýmsum stigum lífsins. Lirfan
er vel fallin til þess að vekja and-
stygð og óbeit almennings, því
glæsileg og aðlaðandi er hún ekki.
En fáar verur eru b'etur gerðar
úr garði til þess að mæta orustu
lífsins en einmitt hún. Og innri
líffæri hennar eru gerð af svo
mikilli fegurð og yndisleik, aSð
fátítt er í dýraríkinu. — Lesb.
Fólksflutningur til
Canada
Á árinu sem leið komu 104,806
innflytjendur til Canada. Þar af
voru 31,709 frá Englandi, Skot-
iandi og írlandi, og 85,632 frá
Bandaríkjunum. þ>ær 47,645, sem
þá eru eftir, komu frá 44 lönd-
um, þar af 10,401 frá Þýzka-
landi.
KARLMANNA
V0R YFIRHAFNIR
verða að seljaát
NU $18.95
ALLAR GERÐIR—A LLAR STÆRÐIR
Hœgir $J^B Niðurborgun
borgunar-
skilmálar
20 vikur til að
borga afganginn,
meðan fötin eru
notuð.
ÍSf Alfatnaðir *29J»
Búðin opin á laugardagskveldum til kl. 10.
Martin & Co.
EASY PAYMENTS LTD.
End Floor Wpg. Piano Bldg., Portage and Hargrave.
Wonderful range of
Indigo Blue
Serge Suits
$35
Grænland
Eftir
Próf. Rudolf Samoilowitsch.
Prófessor þessi er heimsfræg-
ur maður *síðan hann stóð fyrir
“Krassins” leiðangrinum, sem
bjargaði félögum. Nobiles. — Rit-
aði hann grein þessa fyrir þýzkt
blað, er getgátur fóru að koma
fram um það, að Wegener og fé-
lagar hans myndi hafa orðið úti
á Grænlandsjökli. 1—
Grænland — svo nefndi Eirík-
ur rauði þetta hvíta land, sem
hann fann. Sennilega hefir það
verið vegna þess, að hann hefir
komið þar að landi, sem grænir
hagar eru. Það, eru 1000 ár síðan.
Nú vitum vér það um Græn-
land, að þaz er stærsta eyja á
jörðinni, rúmlega 2,000,000 fer-
kílóm'etra að stærð. Með öðrum
orðum: Það er stærra en öll lönd-
in, Danmörk, Þýzkaland, Frakk-
land, Austurríki, Sviss, Spánn og
Portúgal samanlögð.
Rúmlega 200 rannsóknarferðir
hafa verið farnar til Grænlads.
Þrátt fyrir það, er mikill hluti
hins mikla lands órannsakaður,
og jafnvel strandlengjurnar. Það
er nú sktemst á að minnast, að
Daninn Petersen gerði þar merki-
lega uppgötvun. I héraðinu, sem
kent er við Scoresbysund, fann
hann mörg hundruð kílómetra
langan fjörð. Inni í firðinum
voru frjósamar sléttur, og þar
vaxa ýmsar jurtir, sem menn
vissu tekki áður að fyndist á
Grænlandi. Þarna ivoru stórar
hjarðir sauðnauta og hreindýríA
og þar voru pólarúlfar, snæhér-
ar og fleiri dýr. í firðinum voru
ísbirnir og selir og áttu sér þar
noklkurs konar paradís. flVIenn
ætla, að fleiri slíkir firðir muni
finnast þar.
Hitt vitum vér ekki enn, hve
meginlandsísinn á Grænlandi er
þykkur, meginlandsísinn, sem
liggur eins og kápa á öllu land-
inum. Þetta tók Wegener hér fyr-
ir hendur an rannsaka, og þess
vegna hafa allir vísindamenn í
heimi mikinn áhuga fyrir rann-
sóknarför hans.
Grænland er einnig lykillinn að
veðurspám vorum. Hvort sem
kemur loftlægð við austurströnd
teða vesturströnd þessa mikla
kuldagjafa, hefir það áhrif á
veðráttuna í Njorðurálfu. Auk
þessa er Grænland sérstaklega vel
til þess fallið, að þar sé gerðar
rannsóknir viðvíkjandi seguL
magni jarðar, líffræði, jarðfræði
ag mannfræði.
En hvernig mundi það hægt,
að ákveða þykt meginlandsíss-
ins?
þ>ar er Alfred W'egener braut-
ryðjandi vísyndanna. Hann var
sá fyrsti, sem notaði jarðskjálfta-
mæli (seismograf) til þess að
mæla jökulþykt.
Með dynamitsprengingum fram-
leiðir Wegener jarðhræringar,
sem fara hraðar í feegn um jök-
ul, heldur ten fasta fold. Jarð-
skjálftamælarnir sýuia þá hve
lengi hræringarnar eru að ber-
ast gegn um jökulinn. Og á því
er hægt að sjá, hvað jökullinn
muni vera þykkur.
Þetta er framkvæmt þannig:
Mælt er nákvæmlega í ýmsar
áttir frá sprengingarstaðnum, og
jarðskjálftamælar settir þar í
tjöld, sem engin birta kemst í
ge!gn um. Allar hreyfingar koma
i ljós á spegli, sem 'hangir á þol-
inmóðum í umgjörð, og er svo
kvikur, að hinar smávægilegustu
hræringar hreyfa hann. Nú er
beint ljósgeisla á spegil þenna,
og endurkastar hann birtunni á
“filmu”-band, sem 'er á hreyf-
ingu og tekur myndir af hrær-
ingunum. Á þenna hátt er hægt
að “stækka” Ihræringarnar eitt-
hvað 30 þúsund sinnum. —
Það var fyrirætlun Wegeners að
koma upp þremur stöðvum á
Grænlandi: einni í Umanakfirði
á vesturströndinni (Þar er Guð-
mundur Gíslason frá Eyrarbakka
í vetur); annari 400 km. inni á
meginlandsjöklinum; og þteirri
þriðju í Scoresbysundi á austur-
'ströndinni. iSumarið 1929 fór
Wegener prófessor, ásamt vís-
indamönnunum George Löwe og
Sorge til Umanak til þess að
finna leið upp á jökulinn, og um
haustið komu þeir heim aftur
til Þýzkalands. í sumar sem leið
fóru þeir svo aftur til Grænlands
í aðalleiðangurinn. Og nú var
stofnuð fyrsta vetursetustöðin á
miðjum meginlandsísi Græn-
lands!
E!g hefi litið frétt af leiðangr-
inum. Seinasta afréttin kom 2.
október 1930, og var svohljóð-
andi: “Á fjórðu hundasleða ferð-
inni til miðstöðv^rinnar á meg-
inlandsísnum, brast alt í einu
stórhríð á okkur og ógurlegur
kuldi. Snjókoman var 21 s'enti-
meter. Vildu þá 9 af Grænlend-
ingum okkar ekki fara lengra, og
sneru heimleiðis. Við dr. Löwe
erum einir eftir ásamt 4 Skræl-
ingjum, og höldum áfram.”
Síðan hefir maður ekki frétt
n'eitt meira af þeim. En það er|
álit mitt, að engin ástæða sé til
þess að óttast um þá. Menn melgaj
ekki gleyma því, að í veðurvonsk-j
unum þarna geta loftskeytastöðv-j
ar hæglega bilað. Og þegar svoj
er komið, þá eru vísindamenn-j
irnir algterlega einangraðir. En
við verðum að minnast þess, að
árið 1869—70 misti leiðangur!
þeirra Koldwey og Hagemanns
skip sitt “Hansa”, en þó komu
þeir fram sjö mánuðum seinna.j
Hafði þá rekið 2,500 kílómetra á
ísjaka suður fyrir Grænland og
alla leið að Friðriksdal. —
Wegenter prófessor er enginn
viðvaningur í norðurförum. Hann|
hefir bæði eigin reynslu og ann-j
ara við að styðjast. Árið 1888,
fór Friðþjófur Nansen á skíðumj
þvert yfir Grænland frá austri
til vesturs. Vísindafélagið norska
vildi ekki styrkja hann til 'þess-
arar farar, því að það leit á hana
sem glæfraför. Það voru einstak-
ir menn, sem styrktu hann. En
í þessari ferð, fékk Nansen sönn-
un fyrir því, að kuldapóll er á
Grænlandi, og að alt landið er
hulið jökulkápu.
Dansk-íslenzka félagið
Islandsdeildin
hélt ársfund sinn föstud. 27.
marz á Hótel ísland, og var hann
að vanda prýðilega sóttur.
Formaður félagsdeildarinnarj
(dr. J. H.) setti fundinn og,
gerði grein fyrir hag félagsins^
og framkvæmdum á liðnu ári. Gat|
hann þess, að félagatala væri nú^
alls 263 (þar af í Rvík 177), og.
hefði því félagsmönnum fækkað
We!gener prófessor var einn í
hinum mikla danska vísindaleið-
angri undir yfirstjórn Mylius
Erichsen 1906—1908. Hann var
einnig í Iteiðangri J. P. Cochs
1912 o'g 1913. Þá fór hann yfir
Grænland, þar sem það er breið-
ast, um 1000 km.
Árið 1926 kyntist eg Wegener
prófessor á fundi í ‘Aero Arktis’.
Hann er framúrskarandi vilja-
sterkur maður, þrautseigur með
afbrigðum, rólegur og glögg-
skygn, en gæðamaður. Það er á-
lit mitt á Alfred Wegener. —
— Lesb. 25. jan.
Fréttabréf
Vogar, 2. maí 1931.
Þá er nú veturinn liðinn, og
sumarið komið. Þó urðu þau
missiraskifti með öðru móti en
' ænta mátti, því með sumrinu
gerði frost og kulda, en áður var
bezta tíð. Þó hefir ísa leyst af
Manitobavatni þessa síðajstliðnu
viku, og má það þakka stormum
en ekki hlýindum. Gróður er eng-
inn kominn, enda mundi hann
hafa kalið jafnharðan í þessum
frostum; jörðin er svo þur, að
gróður getur ekki þrifist fyr en
rignir. Snjór var hér lítill und-
an vetrinum, og nú fyrir löngu
horfinn, og engin úrkoma hefir
komið hér sem teljandi sé í nærri
tvo mánuði. Vonandi rætist úr
þessu bráðlega, því loftslag er
hlýrra í. dag en að undanförnu.
Veturinn hefir verið einhver
sá bezti, sem menn muna. Þó
hefir dann verið nokkuð fóður-
frekur, því bæði hafa hey reynst
lett eftir ofþurkana í fyrra-
sumar, og svo hefir þurft að gefa
ollum gripum fullkomna gjöf
fram á þennan dag, vegna gróð-
urleysis. Heybyrgðir eru þó
nægar hjá flestum.
Heilsufar manna hefir verið
með betra móti hér í vetur; eng-
!n umgangsveiki eða skæðar sótt-
ir. Að eins einn maður hefir dá-
>ð hér, Helgi B. Helgason. Hann
var sonur Bjarna Helgasonar er
lengi bjó að Hayland, en er dá-
inn fyrir mörgum árum. Hafa
synir hans fjórir búið þar síðan
og eiga eitt hið bezta bú og mynd-
arlegasta heimili, sem til er í
þessari bygð. — Framar Eyford,
bondi að Vogar, veiktist snöfeg-
lega fyrir viku síðan. Var hann
tluttur a spítalann í Eriksdale,
og er nu sagður á góðum bata-
vegi.
Húsbruni varð hér 25. f. m.
Brann þá íbúðarhús Jóns bónda
Steinþórssonar að Vogar. Mestu
var bja'rgað af innanhússmun-
um, því eldurinn .kviknaði að degi
ti • Engu að síður er skaðinn
tilfinnanlegur, því maðurinn er
fatækur, með fult hds barna.
/ Guðm. Jónsson.
nokkuð á árinu, en þá fækkun
setti formaður sumpart í sam-
band við þreytu mannna á hlut-
töku í mörgum félögum og kostn-
að, sem það hefði í för með sér,
sumpart þættust menn fá of lítið
í aðra hönd fyrir félagsgjald sitt,
en gleymdu því, að tilgangur fé-
lagsins væri í eðli sinu hugsjón-j
arlegur (ideel), sem sé sá, að
vinna að vaxandi samúðarþeli með
sambandsþjóðunum, íslendingum
og Dönum. Loks væri hið pólit-
iska andrúmsloft úti hér hin síð-
ari árin ekki sem hagfeldast fyr-
ir félagsskap, er hefði slíkan til-
gang að keppa að sem Dansk-ísl.
félagið.
Um fjárhag félagsins upplýsti
form., að hann hefði verið þröng-
ur á liðnu ári, mest vegna áfalla
þeirra, er íslandsbanki hefði orð-
ið fyrir, sem höfðu kostað deild-
ina fullan helming sjóðseignar 1
fyrra árs byrjun. Þó ætti deild-
in nú í sjóði nálægt 3000 kr.
En vegna hins þrönga fjárhags
hefði deildin ekki séð sér fært
að ráðast í útgáfu nokkurs rits
á liðnu ári, svo félagsmenn hefðu
orðið að láta sér nægja það, er
aðaldeildin danska hefði gefið út,
sem sé Aarbog II o’g Budbringer,
0
sem hins vegar jafngilti þó árs-
tillaginu. En nú — vonandi i
næsta mánuði —r ættu félagsmenn
von á nýju riti — alt að 16 arka
bók: “íslendingar í Danmörku
fyr og siðar”, með nálega 150
myndum af ísjendingum, sem
þar hefðu borið beinin, og ein-
stöku merkum niðjum þeirra.
Bók þessa, sem form. hefði sam-
ið, fengju allir skuldlausir fé-
lagsmenn ókeypis og eins nýir
félagsmenn, er borguðu tillag sitt
(5 kr.) um leið og þeir gengju í
félagið. (En bókhlöðuverð yrði
10 kr)i Einnig ættu félagsmenn
von á “Aarbog” III. — Tveir
fundir hefðu haldnir verið á
liðnu ári við prýðilega aðsókn
báðir.
“Mannaskiftin” á liönu ári
hefðu verið með mesta móti, færi
sýnilega í vöxt. Nálega 30 ung-
ir menn og konur hefðu dvalist
hér yfir sumarið. Og á þessu ári
væri að minsta kosti von á jafn-
mörgum. Hve margir hefðu far-
ið héðan til Danmerkur, gat for-
maður ekki upplýst, en gerði þó
ráð fyrir fullri tylftinni. Eim-
skip hefði stutt mannaskiftin
með því að láta þá, er héðan fóru,
fara með hálfu fargjaldi. Og hið
sama stendur til boða nú.
Forstöðumaður Vinding - lýð-
skóla hjá Vöðlum hefði gefið
kost á ókeypis dvöl fyrir íslenzka
stúlku á sumar-námsskei,ði fyr-
ir stúlkur, er stæði yfir þrjá mán-
uði (maí-júlí). Þetta göfuglynda
tilboð hefði verið þegið og færi
ung stúlka héðan í næsta mán-
uði til þess að tajca þátt í náms-
skeiðinu.
Að síðustu var stjórnin endur-
kosin með tölu.
Því næst flutti prófessor dr.
E. Abrahamsen ágætan fyrirlest-
ur um uppruna og eðli svonefndr-
ar “jazz”-tónlistar, sem á síðari
árum hefði’ rutt sér til rúms 1
heiminum og mðrgum væri býsna
andstæðileg, en þó, að áliti fyr-
irlesarans, að ástæðulausu.
Var gerður bezti rómur að
þessu erindi prófessorsins, sem
hann flutti með þeirhi lifandi
mælsku, sem Reykvíkingum er
þe!gar kunn orðin frá fyrirlestr-
um hans, sem svo prýðilega hafa
verið sóttir.
Að síðustu skemtu félags-
menn sér við dans fram eftfr
nóttu. — Mgbl.
JÓN BJARJNASON ACADEMY
GJAFIR
Mrs. Guðrún Swanson, Win-
nipeg, i minningu um mann-
inn hennar sál. Thorward
SwansOn...............,$10.00
Kvenfél: Baldursbrá, per. Mrs.
Dora Anderson, Baldur.. 25.00
Kvenfél. Betaníusafnaðar Oák
Wiew.....................25.00
Fultrúar Vesturheimssafnaðar
Cottonwood, Minn........57-00
Taflfél. íslendinga í Wp>g... 10.00
Theodor Jóhannsson, Glen-
boro ...................... 5.00
Safnað af G. J. Oleson,
Glenboro, Man.
íslenzka kvenfél. í Glenboro $10.00
Mr. og Mrs. G. J. Oleson.. 10.00
Mr. og Mrs. S. A. Anderson 5.00
Mr. og Mrs. P. A. Anderson 2.00
Mr. og Mrs. Jóh. Baldwinson 2.00
Mr. og Mrs. B. Einarsson .. 1.00
Mr. og Mrs. F. Fredirckson 1.00
J. S. Frederickson......... 5.00
K. Friðbjarnarson .......... 1.50
Sigmar FriSbjarnarson .... 1.00
J. H. Friðfinnsson.......... 1.00
Ónefnd .................. 1.00
Mr. og Mrs. G. F. Goodman 1.00
Árni Haldórsson.......... 1.00
Mrs. Ben. Heidman........ 1.50
Mr. og Mrs. C. B. Jónsson 2.00
Mr. og Mrs.Theo. Jóhannson 4.00
S. S. Johnson............. 0.50
Mr. og Mrs. A. S. Josephson 1.00
B. B. Myrdal.............. 1.00
B. G. Myrdal.............. 0.50
S. S. Stephenson .......... 5.00
Mr. og Mrs. G. Storm ..... 2.00
Mr. og Mrs. B. Josephson 1.00
Mrs. Guðbj. Johnson...... 0.25
S. W. Mclsted,
gjaldkeri skólans.
SMÆLKI.
Sundkennari: ójá, tekki hafa
nu forfeður þínir verið sjómenn.
— Mamma, mér var hælt í skól-
anum í dag. Kennarinn spurði
iinig hve margar lappir strúturinn
hefði, og eg safeði þrjár.
— Hvað segirðu, barn? Strút-
urinn hefir ekki nema tvær lapp-
ir.
— Hinir krakkarnir sögð.u, að
|hann hefði fjórar lappir, og þess
vegna komst ég næst hinu rétta.
Good Beddlng
ON SALE AT
BANFIELDS
Now is the time to re-
place that old bed. A
comportable rest-giv-
ing bed can now be
procured w i t h o u t
much outlay.
SIMMONS
NEW RE-SALE
OUTFIT
Beautiful Wide Panel Bed,
very heavy in design, eom-
plete with guaranteed cable spring and all-
white cotton Mattress. All
standard sizes. Price.
Complete
Bed Outfit
P a n e 1 desgined
W a I n u t Finish
Steel Bed with coil
or cable spring
and all-felt mat-
tress.
Sizes 3.3, 4.0 and
sV$2495
spilllg itliu 0,11-
$37.50
Banfield’s
Special Outfit
Heavy Walnut finish
Bed with large deco-
rated Panel; good
quality cable spring
and a splendid all-
felt mattress.
CS$29-50
Silver Seal Mattress
A new low price for ParkhiUs
standard quality all-cotton
mattress. Encased in an at-
tractive art ticking, built in
layers and crowned, assuring
real service and comfort.
All sizes.
Special .
$12.95
Convenient
Payments
Arranged
YOU MAY
TRADE IN
YOUR OLD
BED ON
ONE OF
THESE
SPECIALS
The Reliable Home Furnishers"
492 MAIN 8T. Phone 86 667 ■