Lögberg - 05.05.1932, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 5. MAl 1932.
Bla. 7
Getur núverandi mann-
félagsskipulag staðist ?
Eftir Ralph Connor.
ANNAR Partur.
MENNING OG VINNA.
Menning, siðmenning,. er það
fyrirkomulag í mannféla'ginu,
þar sem ríkið ábyrgist óhultleik
einstaklinganna innan vébanda
einkaréttinda þeirra, og einstak-
lingarnir að sínu leyti undirgang-
ast hátíðlega, að hjálpa ríkinu
með öllu móti, sem þeir geta, að
tryggja þennan óhultleik.
Einkaréttindi eða undirstöðu-
réttindi, einstaklingsins sem
manns, eru líf, frelsi og vöxtur
eða Þroski. Ef einstaklingurinn-
er sviftur einhverju einu af þess-
um réttindum, er hann ekki leng-
ur fullkominn maður, sem hlekk-
ur í mannfélagsbyggingunni. Sú
stjórnarskipun, sem ekki tryggir
einstaklingunum slík réttindi, ger-
ir ekki skyldu sína, hefir fyrirgert
tilverurétti sínum og ætti að leys-
ast upp. Og mun ekki heldur eiga
sér langan aldur.
Réttindi ■ einstaklinsins eru
bundin við réttindi annara ein-
staklinga. Réttindin eru sameig-
inleg, og er því nauðsynlegt að
koma sér saman um, hver undir-
stöðuatriðin séu. Hver borgari á
rétt á andrúmslofti, birtu og rúmi
(til hreyfingar). Annars væri líf
ómögulegt. Hvorki nokkur ann-
ar einstaklingur, né hópur ein-
staklinga, má leyfa sér, né vera
leyft, að svifta hann slíku frelsi.
Líka hefir einstaklingurinn rétt
til þess, að gan!ga eftir alfaraveg-
um; en hann má ekki ganga yfir
blómabeð í garði nágranna síns.
Þýðing og samband þessara rétt-
inda eru ákveðin og framkvæmd
með reglugerðum, sem kallaðar
eru lög. Aðferðin við að mynd^ og
framkvæma lögin sýnir, undir
hvaða stjórnarfyrirkomulaigi menn
lifa hvar sem er.
Hið fyrsta stjórnarfyrirkomu-
lag, sem menn þekkja, er stjórn
ættföðursins. Hin fyrsta félags-
heild, sem um getur verið að ræða,
er fjölskyldan, þar sem einstak-
lings réttindi voru ákveðin og
fullnægt af föður, eða ættföður.
Ættföðurs stjórnarfyrirkomulagið
er í samræmi við eðli fjölskyld-
unnar og er einföldust og áhrifa-
mest alls sem menn þekkja stjórn-
arfarslega.
Höfðingjastjórn, — þegar fjöl-
skyldan kvísJaðist, og ættbálkur,
jafnvel marigir ættbálkar mynd-
uðust, og þessir ættbálkar gengu
í bandalag, þá komst á höfðingja-
stjórn. Hinn áhrifamesti eða hinn
slægvitrasti á meðal margra höfð-
ingja, varð nú æðsti höfðingi,
maðurinn, sem stjórnaði samkvæmt
sínum eigin geðþótta. Höfðingja-
stjórn er án efa hin einfaldasta
og áhrifamesta tjórn, sem menn
þekkja, eins lengi og höfðingi sá,
sem stjórnar, er rétti maðurinn,
það er að segja eins lengi og hann
hefir vilja og mátt til þess að
tryggja mönnum undirstöðurétt-
indi þau, er öllum mönnum bera:
líf, frelsi og þroska. Reynslan
hefir sýnt, að það er mjög erfitt
að finna slíkan mann. sem hefir
hin nauðsynlegu skilyrði og er
nægilega stöðuglyndur til þess að
breytast ekki, eftir að hafa tekið
við stjórnartaumunum, gefa ekki
eigingirninni rúm. Þetta hefir
valdið svo miklum erfiðleikum,
að menn hafa hætt við höfðingja-
stjórn, sem óframkvæmanlega
hugsjón — draum — og reynt
ýmsar aðrar tegundir stjórnar-
skipulags.
Lýðveldi eða þjóðræði. — Loks-
ins hafa menn komið sér saman
um, að stjórnin eigi ekki að vera
í höndum neins eins manns, og
ekki heldur í höndum vissra stétta
mannfélagsins, né heldur fárra
manna, heldur skuli allir menn
og konur sameiginlega hafa
stjórnina á hendi; þar sem þjóðin
öll eða lýðurinn ræður, köllum
vér Lýðveldi eða Þjóðræði, og er
það skilið þannig, að fólkið sam-
eiginlega stjórni sér sjálft, það
er að segja ákveði réttindi ein-
staklinganna og sjái til þess að
menn njóti óhultir frelsis þess,
sem mönnum er ætlað. Svo eru
réttindin ákveðin og séð um, að
fólkið njóti þeirra óhindrað.
Reglugerðir eru samdar og sam-
þyktar af fólkinu með milligöngu
vissra manna, fulltrúa fólksins,
sem kosnir eru til þess. Þetta eru
hin svokölluðu lög. Þá eru vissir
menn kosnir til þess að hafa á
hendi framkvæmdir í sambandi
við lögin. Þeir verða stjórnin og
einhvers sérstaks flokks í þjóð-
félaginu, sem gæti á einhvern hátt
komið í bága við fullkomið sam-
ræmi og fullkomna samvinnu
mi’.li hinna fjögra þátta.
Orsakir núverandi “kreppu”
hafa verið nefndar og útlistaðar
eru því fulltrúar fólksins, þjónar
allra hinna.
Það eru viss atriði, í sambandi
við stjórn og lög, sejn allir borg-
arar ættu að muna, sem vilja
njóta fullkomlega réttar síns:
1. Máttur stjórnarinnar hvílir í
skauti alls fólksins, ekki í hönd-
um neinna útvaldra manna.
2. Lögin sýna vilja fólksins,
samþykt með meiri hluta greiddra
atkvæða.
3. Lög, sem samþykt hafa ver-
ið, með hvað litlum meiri hluta
sem er, eru fullgild lög, öllum
borgurum ríkisins. Hver sá þegn
eða borgari, sem hlýðir og hjálp-
ar til að framkvæma að eins þau
lög, sem hann er samþykkur, er
sekur við lögin, glæpamaður og
föðurlandssvikari. Hann er ekki
lengur löghlýðinn þegn; hann er
á sérstakan hátt stjórnleysingi;
vín-leyniverzlarar og viðkiftavin-
ir þeirra, til dæmis, eru hættuleg-
ir glæpamenn og föðurlandssvik-
arar.
4. Hegningin fyrir brot 'á lög-
unum er tap um stundarsakir, eða
æfilangt, á einhverjum borgara:
legum réttindum. Stjórnin svift-
ir hann, ef til vill, eignum hans,
sem er partur af lífsframfærslu
hans, frelsi eða vexti.
En eftirtektavert er:
(a) Tilgan!gurinn með að hegna.
er ekki hegningin sjálf né endur-
gjald.
(b) Hegningin á að vera til þess
að halda mönnum frá að gjöra
rangt. Meiningin er ekki sú, að
láta manninn líða vegna þess, að
hann er þjófur. En hegnin'g hans
á að verða öðrum mönnum til við-
vörunar.
(c) Hegningin á aðallega að
vera til þess að lækna. Hún er
tilraun til þess að koma einstak-
lingnum á sinn stað aftur á með-
al ráðvandra borgara.
(d) Hegningin hefir meiri eða
minni áhrif, ekki vegna þess að
hún sé svo eða svo ströng, heldur
vegna þess, að hún er óumflýjan
leg, hraðfara, og framkvæmd
hæfilega.
Eftir að hafa tekið þennan út-
úrdúr, kem eg aftur að aðal um-
ræðuefninu: Siðmenning og vinna
Siðmenningin leitast við að afla
einstaklingnum þess allra bezta
sem unt er, í sambandi við og í
samræmi við þarfir og heill allra
annara einstaklinga.
Vinna, heiðarleg vinna, er und-
irstaða lífsviðurhalds manna í
hvaða ríki sem er.
Frum-maðurinn byrjar að vinna
sem einstaklingur. Hann hugsar
að eins um sjálfan sig í öllum sín-
um hugsjónum og aðferðum og
framkvæmdum. Á þessu stigi er
maðurinn á lægsta stigi, félagi og
jafnoki skynlausu skepnunnar.
Hinn siðmentaði maður upp-
götvar, að hann verður að vinna
með öðrum, og samkvæmt því
verður verk einstaklinganna sam>
einað, iðnaður ríkisins.
Vér getum kallað iðnað: sam-
einað þrek einstaklinganna í
þjóðfélaginu, sem beitt er að ó-
unnum afurðum landsins, til þess
að breyta þeim til hagnaðar þjóð-
félaginu, með aðstoð peninga inn-
stæðu.
Hinir fjórir þættir iðnaðarins
eru: innstæða, stjðrn, vinna og
þjóðfélagið, og vér sjáum að hvað
fyrir sig er sérstök mynd af því
sama: krafti og þreki.
Innstæða er kraftur,_samansafn-
aður. Stjórn er leiðbeinandi kraft-
ur. Vinna er kraftur, sem beitt er.
Og þjóðfélagið er kraftur, sem er
að þróast. Hinir fyrstu þrír þætt-
ir framleiða, en sá síðasti er rið-
inn við að safna nýjum krafti, sem
notast skal í þarfir iðnaðarins aft-
ur.
Hinar tvær aðal eða leiðandi
hugmyndir iðnaðarins eru:
(1) Samvinna viðvíkjandi að-
ferð og tilgangi, og
(2) Gagnið, sem þjóðfélaginu er
unnið með framleiðslunni.
Samvinna er alveg nauðsynleg í
sambandi við iðnað. Án hehnar
fer alt í mola, algerlega, eins og
einmitt nú á sér stað.
Það er eitt af skyldum ríkisins,
að sjá um, nákvæmlega, að ekkert
í sambandi við iðnaðinn eða innan
vébanda ríkisins sé Iátið viðgang-
ast, sem kemur í bága við fu’ll-
komna samvinnu og fullkomið
samræmi milli hinna fjögra þátta
iðnaðarins. Það er að segja,
stjórnin má ekki leyfa eða líða
neina refelugerð, né óvana, í sam-
bandi við iðnreksturinn, né leyfi,
né áhrif, né fyrirhugaðan gróða
með ýmsu móti og af ýmsum; en
flestir hugsandi menn hafa kom-
ið sér saman um þrjár aðalorsak-
ir, nefnilega:
(1) Stríð, sem eyða fé og deyða
menn;
(2) Sællífi, þar sem menn ng
konur eyða peningum sínum o!g
öðrum eignum; en hafa mjög litl-
ar, máske engar, inntektir, eyða
eignum sínum fyrir það, sem þeir
geta vel án verið, en sem “kostar
ríkið mikið” — eyða heimsku-
lega; og
(3) Verzlun með verðbréf, þar
sem verðbréfin eru annað hvort
algerlega svikin eða í svo heimsku-
lega háu verði, að ómögulegt er
að fá það fyrir þau, sem þau eru
seld fyrir frá fyrstu hendi.
Þetta þrent hefir, með tíman-
um þurkað út getu meiri hluta
manna — að minsta kosti mjög
margra manna — að kaupa.
Mikil framleiðsla er ekki or-
sök 'hins mikla atvinnuleysis
Fólk hefir yfirleitt ekki svo mik-
ið af hlutum þeim, sem iðnaður
framleiðir, og ekki heldur hafa
menn tapað lönguninni til þess að
kaupa hlutina. Kaupmagnið er
þrotið. Það er alt og sumt.
Þegar þetta er brotið til mergj-
ar, kemur í ljós, að allar þessar
þrjár orsakir, sem hér hafa ver-
ið taldar, eiga rót sína að rekja
til þess sama skorts á samræmi og
samvinnu í öllu því, sem tilheyrir
iðnaði, innan lands og utan. Eg
er hér að tala aðallega um það.
sem innanlands má kalla, og það
er all-ljóst, að þessi dauði í verzl-
un o'g viðskiftum, er afleiðing ó-
samræmis og vöntun á amvinnu
milli hinna nauðsynlegu þátta
iðnaðarins og viðskiftalífsins.
Þessi greppa og ósamræmi í hlut-
unum, er ekki ný bóla. Eitthvað
líkt þessu hefir verið að koma
fyrir aftur og aftur síðan iðnað-
arrekstur hófst, fyrir hundrað og
fimtíu árum síðan, og alt af með
sömu hryggilegu afleiðingunum
fyrir allar stéttir mannfélagsins.
en sérstaklega þó fyrir verka-
menn og bændur o'g fjölskyldur
þeirra, sem er meiri hluti manna
í þjóðfélaginu hvar sem er.
Það væri auðvitað órétt að á-
saka stjórnina fyrir atvinnuleys-
ið; en það hlýtur að vera skylda
stjórnarinnar, að sjá og útrýma
úr iðnaði og viðskiftum manna,
öllum þeim aðfreðum og ágengni,
sem viðgengst og sem augljóslega
kemur í bága við alla samvinnu
og samræmi í verzlun og viðskift-
um.
í síðastliðin 25 til 30 ár hefir
samvinna aukist talsvert manna á
meðal, og stjórnin hefir komið í
gegn ýmsum lögum, sem hafa
dregið úr úlfúð þeirri, sem löngum
hefir bólað á milli verkgefenda
og verkþiggjenda, svo sem við-
víkjandi kaupi, vinnutíma, vinnu-
aðferðum, verkföllum og uppi-
haldi á vinnu; en ekki man eg
eftir neinu tilfelli, þar sem stjórn-
in gekst fyrir slíkum umbótum.
Vanaleiga hafa slík lög verið sam-
þykt eftir langa og erfiða baráttu
verkamanna.
Það er einmitt í sambandi við
slíka baráttu, að jafnaðarmaður-
inn lætur til sín heyra. “Hvers-
vegna,” segir jafnaðarmaðurinn,
“ættum við að neyðast til að berj-
ast upp á líf og dauða fyrir
hverju einu, sem laga þarf? Hvers
vegna kynnir stjórnin sér ekki
fullkomlega ásigkomulagið og
lagar það, sem aflaga fer, áður
en í óefni er komið? Hvers vegna
lætur stjórnin sama ófögnuðinn
viðgangast svo lengi, að mörgum
mannsöldrum skiftir? Til dæmis,
er allur hinn mentaði heimur nú
búinn að koma auga á baráttu þá,
sem stafar af því hvað auðmagni
alheims og hverrar þjóðar er mis-
skift — sumir baða í rósum, en
fleiri svelta sí og æ og sótugir,
druslum klæðast. En hver af
hinum mentuðu þjóðum hefir
nokkurn tíma rannsakað nákvæm-
lega orsakirnar á kjörum manna
í hinum svo kallaða siðmentaða
heimi? En einmitt þetta, sem hér
er um að ræða, hefir orsakað mest
af stjórnarbyltingum þeim, sem
átt hafa sér stað á liðinni tíð.
Þessi ófögnuður hefir framleitt
sameignar hugsjónina og bylting-
una í Rússlandi. Og einmitt
þetta er undirrótin að flestum
okkar fjárhagslegu vandræðum.”
í Bandaríkjunum er þjóð, þar
sem lýðveldi eða þjóðveldi virðist
hafa tekið djúpar rætur. Síðan
stríðið mikla geysaði, hefir þjóðin
orðið einhver hin mesta iðnaðar-
og verzlunarþjóð í heimi. Hún er
einnig álitin hin auðugasta þjóð í
heimi. En einmitt hjá þessari
þjóð, þar sem lýðstjórn á sér
dýpstar rætur, og þar sem auður
er meiri saman kominn, en hjá
nokkUrri annari þjóð, þar ber:
meira á misskifting auðsins en i
nokkurs annars staðar. Mikill
fjöldi fólks hefir ekki nægilegt til
lífsframfærslu, en um 120,000
hafa handa á milli fimta part af
öllum tekjum þjóðarinnar. Hér
um bil 4,500 hafa árstekjur, sem
að meðaltali nema $400,000 fyrir
hverja fjölskyldu.
Útlitið fyrir framtíðina er enn
þá skuggalegra en það, sem hér
er sýnt. Þeir ríkustu hafa tvö-
faldað inntektir sínar á síðustu
tíu árum; allir hinir ríku hafa
haldið við, en hinir fátæku hafa
ekkert grætt á nokkurn hátt.
Eftirtektavert er: Síðan 1927
hefir framleiðsla aukist 11%;
KaUp hefir hækkað um 4%; gróði
auðmanna hefir hækkað um 51%.
Þessi hræðilega ósamkvæmni í
líðan hinna fátæku og hinna ríku
hjá þjóð, sem stendur þjóða fremst
sem iðnaðarþjóð og hefir jafn-
ægilegum auðmögnum fram að
fyJgja, sem Bandaríkin hafa, er
ógnandi bending, og ægilegur á-
fellisdómur yfir ástandinu í þjóð-
félagsskipun vorri, yfir fyrir-
komulaginu í verzlun og við-
skiftum, sem ábyggilegu þjóðfé-
lagsskipulagi.
Fjárhagsskýrslur Canada myndu
ekki sýna eins mikla ósamkvæmni
eins mikið óamræmi, eins og Band-
ríkin, en skipulagið er það sama.
og grundvallaratriðin þau sömu
og útkoman hlýtur að verða eitt-
hvað svipuð og hjá nágrönnum
vorum sunnan við línuna.
Þessi hræðilega misskifting á
auðnum, sem fyrst og fremst or-
sakast af misskifting afurða láðs
og lagar og iðnaðar, er aðallega
að kenna ranghverfri meðhöndlun
peninga.
Auðsafn, sem lagt er í vinnu-
vélar á verkstæðum, yfirbugar og
útilokar mannkraftinn alveg. Við
vefnað getur einn maður með
vélakrafti ofið eins mikið o'g
45,000 menn á dögum Arkwrights.
Á amerísku verkstæði, þar sem
búnar eru til sérstakar smá um-
gjörðir, geta 120 menn, með nýj-
ustu vélum, búið til 8,600 um-
gjörðir á dag, þar sem 200 menn
með lé’egum vélum áður bjuggu
til 35 á dag.
Enginn sanngjarn maður fyrir-
dæmir vé’.akraftinn í sambandi við
iðnrekstur; ef maður getur, með
hjálp vélanna, gert kostnaðinn
við framleiðsluna minni en ella
þá er það fullkomlega í samræmi
við alla heilbrigða hagfræði. En
eftir því sem vélanotkun eykst '
iðnaði, eykst jöfnum höndum
þörfin á því, að sjá um líf, þroska
og lífsframfærslu karla og
KAUPIÐ ÁVALT
LUMBER
hjó
THE EMPIRE SASH & DOOR CO. LTD.
HEMtY AVK. EAST. - - WINNIPEG, MAN.
Yard Office: 6th Floor, Bank of Hamilton Chambers.
kvenna. í iðnaði, verzlun og við-
skiftum er það alt af maðurinn
sem er mest um vert. Það er mað-
urinn, sem gefur peningunum og
vélunum gildi. Án hans er
hvorttveggja einskis virði.
Vandræðin eru, að iðnaður
verzlun og viðskifti öll í höndum.
vissra manna, sem eru ábyrgðar-
fullir fyrir að leiðbeina og stjórna
iðnrekstri, hefir ekki enn lagað sig
eftir nýja tímanum og sambandi
hans við auðmagn, vélar og þarfir
manna, sem skapast hafa á “véla-
öld” vorri. Slíkt er bæði heimsku-
legt og ómannúðlegt í mesta
máta.
Og þeir, sem mestu ráða —
stjórnin—, hafa ekki enn áttað
sig á því, hvað slík lagfæring er
nauðsynleg og sjálfsögð. Getur
nokkur ímyndað sér, að hagfræði,
bygð á svo hræðilega óréttlátum
og fölskum grundvelli, geti stað-
ist til tlengdar? Eg er ekki vanur
að vekja ótta að óþörfu; en hver
sá maður í ’Canada, sem ekki
hræðist í þessu efni, er eitthvað
tæpur, bæði að viti og siðferði.
“öxin er reidd að rótum trés-
ins”. Og skógarhöggsmaðurinn
verður enginn flóttalegur sam-
eignasinni, áhangandi Karl Marx,
heldur einhver þessara drengja:
sem ferðaðist yfir Vimy Ridge,
heilvita, og jafnvel glaður piltur,
en í baráttunni við harðstjórn,
hræðilegur, ósveigjanlegur og
voðalegur. Hann mun sópa öllu
úr vegi, sem á végi hans verður—
Góðkunn yfirsetukona
fœr heilsubót
Kona í Alberta Notar Dodd’s
Kidney Pills.
Mrs. J. Monvoisifl Talar Mjög
Lofsamlega Um Þetta Canada
Helzta Nýrnameðal
St. Llna, Alta., 5. mai (Einkaskeyti).
“Pyrir eitthvaS fimtán árum datt eg
og meiddist I nýrunum. Eftir þa6 fékk
eg oft kvalaverki inýrun, stundum
næstum óbærilega. Eg fór aC reyna
Dodd’s Kidney Pills og verkirnir létu
altaf undan þeim eftir einn eða tvo
daga.” Pessi vitnisburður kemur frá
Mrs. J. Monvpisin, sem hér er gððkunn
yfirsetukona.
Hversu vel Dood’s Kidney Pills reyn-
ast má sjá af þvi hve margir hafa þær
ávalt við hendina. pað er vegna þess
að fðlki hefir skilist, að vegurinn til að
halda nýrunum í gððu lagl, er að nota
þær strax þegar eitthvað gengur að
nýrunum.
Dood’s Kidney Pills hafa bein áhrif
á nýrun. Með því að styrkja þau og
halda þeim I lagi, geta þau hreinsað
öll óholl efni úr blóðinu.
ekki láta stein yfir steini standa.
Næst mun eg minnast á annan
kost í þessum efnum.
J. E.
Það er miðdagsverðartími í her-
mannaskálanum.
“Nokkrar aðfinslur?” hrópaði
matreiðslumaðurinn.
“Kjötsúpan er eitthvað skrítin,”
svaraði einn mannanna.
“Skrítin,” át matreiðslumaður-
inn eftir. “Ef svo er, ættir þú að
hlæja að henni.”
INNKÖLLUNAR-MENN LÖGBERGS
Amaranth, Man....................B. G. Kjartanson
Akra, N. Dakota.................B. S. Thorvaldson
Arborg, Man....................Tryggvi Ingjaldson
Árnes, Man............................J. K. Kárdal
Baldur, Man.......................................O. Anderson
Bantry, N. Dakota...............Einar J. Breiðfjörð
Bellingham, Wash..............Thorgeir Símonarson
Belmont, Man..........................O. Anderson
Blaine, Wash..................Thorgeir Símonarson
Bredenbury, Sask.................. S. Loptson
Brown, Man..............................J. S. Gillis
.Cavalier, N. Dak®ta.............B. S. Thorvardson
Churchbridge, Sask......................S. Loptson
Cypress River, Man..............F. S. Frederickson
Edinburg, N. Dakota.............Jónas S- Bergmann
Elfros, Sask.................Goodmundson, Mrs. J. H.
Foam Lake, Sask.................GuSmundur Johnson
Garðar, N. Dakota...............Jónas S. Bergmann
Gerald, Sask............................C. Paulson
Geysir, Man....................Tryggvi Ingjaldsson
Gimli, Man..........................F. O. Lyngdal
Glenboro, Man...................F. S. Fredrickson
Hallson, N. Dakota..............Col. Paul Johnson
Hayland, Man...................................Kr. Pjetursson
Hecla, Man..................................Gunnar Tómasson
Hensel, N. Dakota....................John Norman
Hnausa, Man..........................J- K. Kárdal
Hove, Man...........................A. J. Skagfeld
Húsavik, Man..........................G. Sölvason
Ivanhoe, Minn............................B. Jones
Kristnes, Sask................................Gunnar Laxdal
Langruth, Man....................John Valdimarson
Leslie, Sask..........................Jón Ólafson
Lundar, Man...........................S. Einarson
Lögberg, Sask.........................S. Loptson
Markerville, Alta....................O. Sigurdson
Minneota, Minn............................B. Jones
Mountain, N. Dakota..............Col. Paul Johnson
Mozart, Sask...l.........'............Jens Eliason
Narrows, Man....................... Kr. Pjetursson
Nes, Man..............................J. K. Kárdal
Oak Point, Man......................A. J. Skagfeld
Oakview, Man................................Ólafur Thorlacius
Otto, Man.............................S. Einarson
Pembina, N. Dakota..................G. V. Leifur
Point Roberts, Wash..................S. J. Mýrdal
Red Deer, Alta.......................O. Sigurdson
Reykjavík, Man.......................Árni Paulson
kiverton, Man.........................G. Sölvason
Séattle, Wash........................J. J. Middal
Selkirk, Man...............................Klemens Jónasson
Siglunes, Man..................................Kr. Pietursson
Silver Bay, Man.................Ólafur Thorlacius
Svold, N. Dakota................B. S. Thorvardson
Swan River, Man........................A. J. Vopni
Tantallon, Sask.....................J. Kr. Johnson
Upham, N. Dakota........,......Einar J. Breiðfjörð
Vancouver, B.C................... Mrs. A. Harvey
Víðir, Man.................................Tryggvi Ingjaldsson
Vogar, Man...............................Guðmundur Jónsson
Westbourne, Man..................Jón Valdimarsson
Winnipeg Beach, Man..................G. Sölvason
Winnipegosis, Man.........................Finnbogi Hjálmarsson
Wynyard, Sask..................Gunnar Johannsson