Lögberg - 01.12.1932, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 1. DESEMBER 1932.
Bls. 5
þar þá verði, séu látin gilda, hvorn'
veginn sem falla. Málið sé þá þar
með útkljáð.
Útígáfumál var þá tekið fyrir.
Samþykt var að færa niður verð á
bi'blíusögum kirkjufélagsins, úr
40c. í 30c., og verð á Sunnudags-
skólabókinni úr 65c niður í 50c.
í ritstjórn Sameiningarinnar, í
stað dr. B. B. Jónssonar, er sagði
af sér rétt eftir síðasta kirkjuþing,
var kosinn í e. hlj.,séra J. A. Sig-
urðsson.
Samþykt var að biðja forseta, ef
hann sjái sér það með nokkuru
móti fært, að ferðast um prests-
laus svæði mánaðartíma eða leng-
ur, fyrir næstkomandi kirkjuþing.
Þá var o!g rætt nokkuð um heið-
ingjatrúþoð, ungmennafélög og
sunnudagsskólamál. í þeim mál-
um engar nýjar ákvarðanir tekn-
ar.
Jóhann Bjarnason,
(skrifari fr.kv.n.)
Sólskinsbrosið þitt
(Eftir Leonard Cooke.)
Þýðingin tileinkuð Gróu og Sveini Pálmason
14. nóv. 1932.
Þín ásýnd ljómar—ljúft þú brosir mér;
hvað líf mitt væri kalt, í burt frá þér!
Mín sáluhjálp er sólskinsbrosið þitt,
á sælu þeirri nærist lífsþrek mitt.
Þitt ástarljós eg öllu fremur kýs,
því enginn þekti sælli paradís;
á jörð né himni ég veit enga sýn,
er jafnast megi við sólskinsaugun þín.
Þó dökkir skuggar sveipi lönd og sjá
og sólin öðrum dyljist himnum á;
mér bjart er alt, því bezta lífs míns gjöf
er brosið þitt, og lýsir fram að gröf.
Þitt ástarljós mér öllu fremur kýs,
því enginn þekti sælli paradís;
á jörð né himni ég veit enga sýn,
er jafnast megi við sólskinsaugun þín.
Sig. Júl. Jóhanneson.
Fálkar 3 -- Selkirk 2
Á mánudagskveldið í þessari
viku komu þeir saman á skauta-
svelli Amphitheatre hér í borg,
Fálkarnir, heiðurskunnu “hockey”
leikararnir, og gömlu keppinautar
þeirra, Selkirk klúbburinn. Þetta
var í fyrsta sinn, að þeir hafa
mætt hver öðrum síðan fyrir meir
en tíu árum, og var gott að sjá þá
fyrnefndu reynast svo vel, sam-
kvæmt vonum landa þeirra og
vina. óska þess margir hjartan-
lega, að þeir haldi uppi heiðurs-
nafninu, sem gamli klúbburinn
vann svo vel fyrir forðum.
Leikurinn var fyrirtaks skemti-
legur, þó varla væri við að búast
að leikendurnir mundu sýna það,
sem réttilega má búast við i
“Manitoba and District Senior
Hockey League” samkepninni dá-
lítið seinna í vetur, — eða réttara
sagt, eftir að þeir verða búnir að
leika nokkrum sinnum aftur.
Þó að Fálkar hefðu aðeins fjóra
íslenzka drengi í leiknum á mánu-
dagskveldið (flieri eru í klúbbn.
um, sem' leika seinna), þá unnu
þeir meiri part sigranna í þetta
sinn. Fyrsta goal skaut Harald-
ur Benson, eftir ellefu mínútna
kappleik, og mínútu seinna kom
annað frá skörungnum litla, Con-
nie Josephs.. Hið þriðja var sér-
staklega vel unnið af Albert Le-
may, öðrum af tveim frönskum
bræðrum, sem tilheyra klúbbnum
og sem að mikils má af vænta.
Selkirk drengirnir gerðu vel, þó
að hraði og samstilling Fálkanna
héldi þeim aftur að mjög miklu
leyti mikinn hluta tímans. Hefði
ekki verið fyrir eina Islendinginn
í þeirra liði, Bill Goodman, hafn-
vörð, hefði óefað farið ver fyrir
Selkirk. Fálkar gáfu honum
sannarlega nóg að gera, og er
honum mikið að þakka, að þeir
gerðu eins vel og raun varð á.
ILeikur þessi var, eins og fyr
segir, skemtilegur og lofar miklu,
þegar á veturinn líður. Þeir, sem
1 silfurbrúðkaupi
Mr. og Mrs. Pálmason
Winnipeg, 14. nóv. 1932.
Að flytja nokur orð á ykkar degi
var ætlað mér — en slíkt var helzt um of;
því einn er vandinn; satt þó reyndar segi,
að sveitin glaðvær taki það sem lof.
Svo ég skal ykkur ekki mikið hæla,
og orð min þó við samtíð mína sníð;
en aðeins geta þess, sem margir mæla,
að myndarhjón þið voruð alla tíð.
Og það er nóg. — Og samt það mætti segja,
að Sveinn og Gróa reyndust mörgum vel;
og nú í kvöld ég veit það allir eygja,
þau áttu bæði veglegt hjartaþel.
Og það er skylt að þakka’ á slíkum degi,
að þakka dáð og manndómslyndið bjart;
því hver, sem aldrei vék af réttum vegl,
hans virðing beið við æfistarfið hart.
Oss þakka ber — og því má ekki gleyma,
og það skal verða sagt í mínum óð,
að hjá þeim átti lag og listin heima
er löngum dáð er mest af frónskri þjóð.
Því, sjáið börnin — öll þau sýna’ og sanna,
að sigur býr í fögrum móðurdraum,
og þau svo ung um leiðir listamaiina
öll ;leitá fram og upp í tímans straum.
Og má það ekki fögnuð ykkur færa,
þið frjálsu hjón og ykkar þjóðardeild?
Og af því líka öðrum hægt að læra,
að en þá ríkir dáð hjá Snælands heild?
Og nú er kveðjan — orð af insta grunni,
að enn þá verði framtíð björt og heið;
og alt, sem fylgir fögru tímans unni,
það fögnuð ykkur veiti á hinztu leið.
Jón Kernested. -
FRÁ REYKJAVÍK.
29. okt óber.
Stilt og góð tíð um alt land.
Hæg A- og NA-átt nær alla vik-
una. Á föstudag var vindur þó
vestlægur, en gekk aftur í NA að-
faranótt laugardags með snjóélj-
um nyrðra. Um miðja viku
(þriðjudag til fimtudags() var
vindur hvass á A eða ASA í Vest-
mannaeyjum (veðurhæð 8—10
vindstig)). Alla vikuna var úr-
komulítið og stundum bjartviðri.
Oft nokkurt frost, einkum norðan
lands. í Reykj’avík varð hiti mest-
ur á sunnudag, 5.7 st., og minstur
aðfaranótt mánudags, 3.0 st. frost.
Talsverð raunabót er það fyrir
útgerðina að tekist hefir að ná
samningum við Þjóðverja um sölu
á ísfiski þangað. Eru þeir samn-
ingar með líku móti og í fyrra.
íslenzkir útgerðarmenn geta selt
ákveðið fiskmagn í þýzkum fiski-
höfnum, gegn því að andvirði afl-
ans sé notað til þess að kaupaj
þýzar vörur.
ísienzka stjórnin hefir náð
samningum þessum með aðstoð
danska ræðismannsins í Berlín.
Þegar á annað borð fiskimark-
aður í Þýzkalandi er opinn, kem-
ur það fyrir, að hægt er að kom-
ast þar að góðum aflasölum. En
Þýzkalandsmarkaðurinn er að því
leyti hentugur samhliða enska
markaðnum, að Þjóðverjar eru
sem kunnugt er jafnan kaupendur
að öðrum fiskitegundum en Eng-
lendingar.
Brezka stjórnin hefir boðið
Dönum að byrja viðskiftasamn-
inga í London þ. 18. nóvember og
Svíum hafa þeir boðið þ. 20. s. m.
Hefir íslenzku stjórninni verið
boðið að senda menn til samn-
inga um sama leyti, og er talið, að
ráðlegt sé, að íslenzkir samninga-
menn verði í London um sama
ileyti og sendimenn annara Norð-
urlandaþjóða.
íslenzka stjórnin hefir farið
þess á leit við sömu menn og önn-
uðust norsku samningana, þá
Ólaf Thors alþm. og Jón Árnason
framkvæmdastj., að þeir tækju að
sér að semja í London. En enn þá
hafa þeir ekki gefið svar um það,
hvort þeir vilji taka það starf að
sér.,
MINNING
Samsæti
(Framh. frá 1. bls.)
irlit með gamla fólkinu og hjúkra
því, er nóg til að gera sér vonir
um, að hún verði heimilinu til
blessunar. Það, sem við nú þurf-
| um að gjöra, eins og eg sagði áð-
j an, er að vefa þráð kærleika og
. góðviildar-í hugsunum, orðum og
!°r? ,V.ÍLStafdír “' gjörðum utan um þessar konur,
til þess að gjöra það sem í okkar
valdi stendur að heimilinu auðn-
ist að halda þeim til frambúðar.
Af því við kunnum ekki að hrópa
húrra eins og kynsystur okkar á
íslandi eru svo leiknar í, við svip-
að tækifæri og þetta, þá gjöri eg
það að tillögu, að við allar, sem
hér erum, stöndum á fætur til að
bjóða hinar nýju starfskonur vel-
komnar að Betel, og til að þakka
Betel-nefndinni hve giftusamlega
í vali sinu, og
ekki kvíða því, að Fálkarnir kafni
undir nafni. Allir piltarnir, sem
þátt tóku í leiknum, reyndust á-
gætlega, bæði íslendingar og aðr-
ir, enda hafa þeir leiðsögn góða,
því Frank Frederickson hefir æft
þá, og heldur áfram að gera það.
Leiðrétting.
báðar fóru þær nokkrum orðum
um þá miklu og ánægjulegu sam-
vinnu, sem þær hefði haft við
kvenfélag Fyrsta lúterska safnað-
ar, öll þau ár, sem þær hefðu ver-
ið í Betel.
Voru nú mjög rausnarlegar og
ágætar veitingar fram bornar, og
undir miðnætti var samsætinu
slitið og var það einkar skemfilegt
og hið ánægjulegasta í alla staði.
LEIÐRÉTTING.
í dánarminningu Þóru Jónsdótt-
ur Johnson, er kom út í síðasta!
ú)laði Lögbergs, er dálítil missögn j henni hefir tekist
eða prentvilla, sem mig lsftigar til
að leiðrétt sé í næsta blaði.
Þar sem er getið um að Þóra
heitin hafi flutt til Foam Lake er
sagt, “og átti hún heimili á landi
Bernhardar Jónssonar”, en á að
fyrir alla hina oeigingjörnu um-
önnun fyrir heimilinu fyr og
síðar.”
Stóðu þá allar konurnar á fætur.
Til máls tóku enn fremur: Mrs.
Björg Johnson og Mrs. Guðrún
vera
þannig: “og átti hún heim- Swanson og var góður rómur gerð-
ili á landi Bjarna Jasonsonar. 1|
næstu setningu, í staðinn fyrir j
ur að máli þeirra, en þær ræður
voru ekki skrifaðar og er því ekki
ekkju” hans, á að vera: “ekkju j kostur á að birta þær hér.
Bernharðar Jónssonar. Einnig, | Að endingu töluðu heiðursgest-
þar sem getið er um að Helga j irnir, Mrs. Hinriksson og Miss
móðir Þóru hafi andast hjá Julius. Þær þökkuðu einkar hlý-
Mér kemur mjög ókunnuglega
fyrir lýsing sú af Símoni Dala-
skáldi, er Oddur Oddsson gefur
fólki í ritum sínum um flakkara.
Hann telur hann hafa verið hroka-
fullan, vanþakklátan og skömm-
óttan. Varla mun sá Norðlend-
ingur, er vildi skrifa undir þessa
lýsingu af Símoni. Hjá þeim var
hann jafnan boðinn og velkominn.
Hann var einkar skemtilegur gest-
ur; jafnan kvaddi hann með bros
“Bjarna bónda Jónassyni”, á það
að vera: hjá Bjarna bónda Jasons-
syni. B. U Sigvaldason
lega fyrir þann sóma og þá góð-
vild, sem kvenfélagið sýndi sér
með þessu ánægjulega samsæti, o!g
á vörum og ef til vildi ljóð af
munni, þakklátur fyrir viðtökurn-
ar. Símon Dalaskáld var aldrei
með flökkurum talinn; hann fór
um landið með ljóð sín, sem marg-
ir aðrir höfundar, án þess þó að
vera kallaðir flakkarar. Vinsæll
var hann sem ljóðasmiður; ljóð
hans runnu út, sem kunugt er. —
Annars eru þessi skrif Odds nokk-
urs konar nart í náinnn, þótt fólk
hafi gaman af því; það fiðrar
eyrun.
Ragnheiður J. Davíðson.
Á því hefir borið á vissum stöð
um, að menn lifi í þeim misskiln
ingi, að innflutningshöft okkar og
innflutingshömlur komi ekki öðr-
um við en okkur sjálfum, við get-
um heft og bannað innflutning
til landsins eins og okkur býður
við að horfa um sama leyti og við
erum að semja við viðskiftaþjóðir
okkar um sem hagkvæmust kjör
fyrir sölu á afurðum okkar til
þeirra.
Það ætti þó að liggja í augum
uppi, að sú þjóð, sem þarf á því
að halda, að fá ívilnanir og vel-
vild hjá viðskiftaþjóðum sínum
fyrir afurðir sínar, getur ekki í
sömu andránni með köldu blóði
I lokað fyrir innflutning frá samn-
ingaþjóðum sínum. Hér þarf að
leita þess fylsta jafnvægis og
samræmis, ef við eigum að geta
vænst beztu kjara fyrir útflutn-
ing okkar.
Enn sem komið er, virðist
skorta nokkuð á réttan skilning á
þessu á æðstu stöðum, þar sem
með þrákelkni er haldið í inn-
f.lutningshöftin, jafnvel eftir að
þau hafa verið notuð til að koma
fram óafsakanlegu óréttlæti og
hlutdrælgni innan lands. Nægir í
því efni að benda á hinn marg-
um rædda innflutning á þurkuð-
um ávöxtum, þar sem fáeinum
mönnum er leyfður innflutningur,
er svo geta í skjóli haftanna selt
Mbl.
JÓN EGGERTSSON.
“Frá þér erfði okkar sveit
æfisögu góða”—Stephan G-
Hann var fæddur 20. ágúst 1865,
að Höll í Þverárhlíð í Mýrasýslu.
Foreldrar hans voru þau Eggert.
bóndi Jónsson, er þar bjó, og Sig-
ríður kona hans Jónsdóttir.
Jón ólst upp hjá foreldrum sín-
um og flutti með þeim til Vestur-
heims 1887. Settust þau að í Win-
nipeg og voru þar nokkur ár þan:g-
að til þau fluttu út til Narrows-
bygðar við Mánitobavatn. Þar and-
aðist faðir Jóns; bjó hann þá með
móður sinni, enda hafði hann ver-
ið aðstoð heimilisins, því hann var
elztur þeirra barna, sem heima
voru. Þau mæðginin fluttu til
Álftárbygðar (Swan River) um
aldamótin; nam Jón þar land og
reisti bú.
Árið 1903 þ. 15. júní, kvæntist
hann Guðrúnu Þorbergsdóttur
Fjeldsted; bjuggu þau í Álftárbygð
þangað til 1906, að þau fluttu til
Winnipeg og voru þar þangað til
1918. Var móðir Jóns hjá þeim alla
tíð og andaðist á heimili þeirra
í Winnipeg. Móðuramma Guð-
rúnar konu Jóns (Guðrún Gísla-
dóttir frá Hamraendum i Stafholts-
tungum) var einnig hjá þeim um
langt skeið og andaðist þaiv Bar
Jón óvenjulega mikla umhýggju
fyrir þessum gömlu konum báðum.
Árið 1918 fluttu þau aftur á jörð
sína í Álftárbygð og bjuggu þar
í tíu (10) ár; en árið 1928 brugðu
þau búi og fluttu enn til Winni-
peg.
Jón var heilsuveill um nokkur ár
og andaðist eftir langa legu að
heimili sínu í Winnipeg, 12. febrú-
ar 1932.
Auk ekkjunnar lifa hann sex
börn, öll heima hjá móður sinni,
ta’.in hér eftir aldri:
ing að nafni; Kristín, gift Paul
kaupmanni Reykdal, Winnipeg;
Sigríður, gift Sigurði bónda Sig-
urðsyni í Álftárbyfeð, Man.
Þrjú systkini Jóns dóu fullorð-
in hér í landi; þaií voru þessi:
Guðjón, kvæntur Hélgu ljós-
móður Sigvaldadóttur frá Sól-
heimatungu; Halla, gift Gísla
kaupmanni Lundal að- Deer Horn,
Man.: Halldór, kvæntur Ingi-
björgu Sveinson frá Glenboro,
Man.
Atvinna Jóns var sú, að kalka
hús; vann hann að því á eiginn
reikning um mörg ár; auk þess
bygði hann hús og seldi; var hann
orðlagður fyrir samvizkusemi og
áreiðanlegheit í viðákiftum; enda
frábærlága vandaður maður í hvi-
vetna. Hann var hinn mesti
starfs- og áhugamaður og lagði
sig allan fram til þess að sjá borg-
ið sínu fjölmenna heimili. Hafði
hann unnið baki brotnu frá því
hann var unglingur og sannaðist
það á honum, sem skáldið segir:
“Foríög búin heimi hjá
hendur trúar sýna;
skorið er lúa letur á
lófa og hnúa þína.”
Heimili Jóns var fyrirmynd og
öllum opið, er að garði bar, því
þau hjón voru samhent o!g sam-
huga i íslenzkri gestrisni; enda
var hugur hans ekki síður heima
en hér og fylgdist hann þar með
öllu af miklum áhuga, þótt hann
væri ungur að aldri, er hann
flutti vestur. Hann fór til ís-
lands þjóðhátíðarárið 1930, en
það sagði hann mér, er eg átti tal
við hann eftir að hann kom úr
þeirri ferð, að þótt hann hefði
haft hina mestu ánægju af för-
inni, þá hefði hann fyrst skilið til
fulls vísuna hans Stephans G.,
þegar hann kom heim; en vísan er
svona:
“Já, báran kveður eins og áður
út við fjörusand,
en ég á orðið einhvern veginn
ekkert föðurland.”
“0!g svona held eg að hafi ver-
ið tilfinríingar okkar margra,”
bætti hann við.
Jón Eggertsson var enginn há-
vaða- né fyrirferðarmaður, en
hann var góðum gáfum gædd-
ur, fylgdist vel með opinberum
málum og átti sér ákveðnar skoð-
anir. Hann hafði ekki notið mik-
illar mentunar í æsku, en jafnað
það upp með stöðugum lestri góðra
bóka og rita; var hann óvenjulega
vel að sér í fornsöigum íslendinga
Ingiríður Regina, Sigríður Helga, íog sérstaklega ættfróður.
Lilja Þorbjörg, Eggert Jón,
Kristín Guðrún, Lára Ásgeira.
Systkini Jóns á lífi eru þessi:
Helga, ekkja Helga sál. Paulsons,
bónda að Elfros, Sask.; Árni, fyr-
verandi bæjarráðsmaður, Winni-
peg; Guðrún, gift Jóni bónda
Borgfjörð, að Árborg, Man,; Dýr-
finna, gift hérlendum manni, Eld-
Það ætti ekki við að skrifa langt
mál um jafn yfirlætislau'san mann
og Jón Eggertsson var; en um það
mun öllum, sem hann þektu, koma
saman, að taka undir með skáldinu
og segja:
“Frá þér erfði okkar sveit
æfisögu góða.”
Sig. Júl. Jóhannesson.
bannvöru þessa okurverði.
Enn meiri hraði
Brezka flugkonan fræga, Amy
Johnson Mollison, flaug fyrir
skömmu frá London til Cape Town
í Suður-Afríku á fjórum dögum,
sex klukkustundum og þrjátíu og)
sex mínútum. Sömu leiðina hafði
maður hennar, Mollison, filogið áð-
ur, en hann var tíu klukkustund-
um og tuttugu og sex mínútum
lengur á leiðinni.
Your Car Ready Heated Using
an Automatic
a./va.
TIME SWITCH
No more rushing out on
a frosty morning to turn
on the heater! No more
waiting while the car
warms up! The auto-
matic switch does it all
—sets the heater to go
on at any time you wish,
from 15 minutes to 12
hours after the time of
setting.
Come in at night—ad-
just the time switch for
any hour in the morning,
and your car heater is ,
connected wihout any
bother to yourself.
A wonderful invention!
Made to fit any flush
switch box—no trouble
to install. Price with
Plate’ $6.75
Electrical Section, Seventh Floor, Donald
T. EATON C°u

UMITED