Lögberg - 22.03.1934, Blaðsíða 2

LÖGBERGr, FIMTUDAGINN 22. MARZ 1934
Hvernig mun sá hinn
annar ?
ÞaS er nú þegar fariÖ aS líSa á
öld þessa; fyrsti þriSjungur hennar
á förum og hinn annar um þaÖ aS
byrja. Ósjálfrátt kemur upp sú
spurning: hvernig mun hinn annar
þriÖjungur reynast? Mikla og dýr-
keypta fræSslu hefir sá timi flutt.
Fer naumast hjá þvi, aS ef menn
færa sér í nyt þá fræÖslu, munu
menn mun betur undirbúnir aS taka
því sem fer í hönd.
Þess er tæplega aS vænta, aS ann-
ar þriSjungur aldarinnar reynist án
öröugleika, því svo er í pottinn búiS,
en fræSsla liÖins tíma mun holt og
haldgott veganesti.
ÞriSjungur sá, sem liÖinn er, var
veruleg sturlungaöld. Fá tímabil
sögunnar greina frá meiri blóSsút-
helling. Var tryllingin svo mikil, aS
jafnvel hinir beztu og mætustu menn
þjóSanna urSu helteknir og blindaSir
af því ofur-æÖi.
Þreyttu menn mælsku í því aÖ
sýna vegsemd þeirra, sem bezt gengu
fram í þessu. Menn merktu á vopn
sin mannslífin, sem þeim tókst aS
eyÖileggja. Var gerSur aS því góS-
ur rómur; en ófögur nöfn valin
þeim, sem ekki vildu láta snúast inn
í þennan hryggilega heljarleik.
Ekki er til neins aS grafast eftir
orsökum fyrir þessari hræÖilegu
styrjöld. Munu menn seint ásáttir
um þaS. En maSur er mintur á
uppþotiS, sem Demetrius silfursmiS-
ur gerSi í Efesus. MannsöfnuSur-
inn komst í uppnám, og flestir vissu
ekki hvers vegna þeir voru saman
komnir. (Post. sag. 19. kap.). Víst
kom ósjaldan fyrir á þeim stöSum,
sem eru vígSir friSarhöfÖingja og
frelsara mannanna. aS menn eggj-
uSu í nafni hans til bardaga og
blóSsúthellingar.
Nú er vígmóÖurinn farinn aS
renna af mörgum ; menn eru farnir
aS láta sér skiljast, aS þessi fásinna
tilheyrir fremur mannkyns morS-
ingjanum, en alls ekki friSarhöfS-
ingjcfnum, Kristi, og lærisveinum
hans. Sannleikurinn og sáttarmá!
GuSs er fariS aÖ njóta áhevrn á
stöku staS. Margir eru þó enn dauf-
heyrÖir á þau mál.
Málsháttur einn mælir: “Þau
trúarhrögS, sem koma þér til þess
aS sitja aS svikráSum viS bróSur
þinn, eru ekki runnin frá föSurn-
um.” GuÖs boÖorS er þetta: “Þú
skal ekki mann deyÖa.
Hvorttveggja hefir fult gildi, þann
dag í dag.
Þegar maSurinn gleymir þessu,
eSa fótum treSur þetta boÖ, verSur
hann aS rándýri — allra rándýra
grimmastur!
Illa mæltist fyrir þvi, þegar Há-
kon jarl tók af lífi son sinn Erling,
og færSi hann aS fórn ÞorgerÖi
HörgabrúSi. ÞaÖ getur veriS álita-
mál, hvor vér, sem nefnumst kristn-
ir, höfum ekki gert oss seka i þessu
sama. Mun heppilegast fyrir oss aS
lá Hákoni jarli sem minst. ÞaS er
óvist nema vér séum mun lakarí en
hann, þegar öllu er á botninn hvolft.
Nú bíSa þjóSirnar vígbúnar, eins
og börn meS eldspýtur, umhverfis
púSurlúng. Þær hika viS aS kveikja
í “bingnum” vegna eigin hættu, en
sjái þær möguleika á því aS kveikja
sér aS skaÖlausu, má búast viS því
aS alt fari í bál og brand nú þegar.
Þetta ástand er hægt aS laga meS
því móti einu, aS koma inn hjá al-
menningi skilningi og tilfinningu
fyrir guSleysi og siÖleysi blóSsút-
hellinga, í hvaSa mynd setn er.
Bendir ýmislegt á þaÖ, aS styrjald-
ar sviminn er aS byrja aS renna af
mönnum. Fylkisstjórnin í Ontario
hefir látiS útbýta smáritum meÖal
skólabarna, er sýna fram á djöful-
æSi styrjalda. Er þetta spor í réta
átt. En óvíst hvort hreyfing þessi
sé komin nógu langt áleiSis, til þess
aS tryggja friÖinn milli þjóSanna.
Þó verSur aS beita þessari aSferS,
um aSra leiÖ er ekki aS ræSa. Um
þetta verSa allar þjóSir og einstakl-
ingar aS taka saman höndum. ÞaS
er heilög og háleit, kristileg skylda,
og lífsskilyrSi fvrir lífi og velferÖ
þjóSa og þjóSfélaga.
Ekki er ómögulegt aS meS breytt-
um hugsunarhætti mætti vinna þaÖ,
aS hernaSarandinn yrSi ger útlæg-
ur, sem stærsta vanvirSa aldarinnar;
ósamboÖinn algerlega, kristnum
mönntim og konum, og virkilegt
sjálfsmorS fárra og margra.
Beztu skilyrSin fyrir þessu er saga
hins fyrsta þriSjungs aldarinnar. Er
þetta augljóst öllum, sem á annaS
borS vilja svifta skýlunni frá aug-
um sér, og hugleiSa afleiSingar síS-
ustu styrjaldar.
Nú vil eg minnast á annaS atriSi,
sem einkendi þann tíma. ÞaÖ er
hiS takmarkalausa fjárbrall og ó-
tryggleiki í kaupum og sölum, og
öSrum viSskiiftum.
Lítt eru prúSar þær sálirnar, sem
fyltu þann flokkinn ; mennirnir meS
smurSu, fáguSu og koparhöröu and-
litin. “Mjúkt er tungutak, en tál er
í máli.” Þegar þaS bar viS, aS menn
þessir létu ánetjast á sínu eigin
bragÖi, fengu þeir ekki hrundiS sorg
sinni fyr en þeir fengu ánetjaS ein-
hverja þá, sem voru þeim óreyndari
í vizku þessa herms. Gekk þeim þaS
bezt meS þvi aS skríÖa undir klæSa-
fald kirkjunnar. Þar reyndist veiÖi-
stöS góS; menn vöruSu sig síSur á
þeim. “LjósiÖ er hataÖ og lýgin er
skæÖ, lymskan sitt myrkraverk frem
ur.”—Skyldleiki, vinátta eSa önnur
afstaÖa var ekkert fyrirstöSu atriSi
mönnum þessum—gengiS á öll lof-
orS, tengdir og trygSir.
Áhrif þessara manna inna kristi-
legs félagsskapar fá ekki dulist. Svo
mjög hefir félagsskapurinn mist á-
lits og virSingar.
ÞaÖ er kunnugra en frá þurfi aS
segja, hve mjög kirkjan hefir spilt
fyrir starfi sinu meS lögeggjan út i
stríS og stórræSi.
Hitt er engu óljósara, hve ref-
lyndir fjárglæframenn hafa komiS
þvi orSi á, aS kristilegur félagsskap-
ur er ekki lengur talin trygging fyr-
ir vöndun og göfugmensku. Og þó
tilheyra allar guS-leitandi og guS-
elskandi sálir þeim félagsskap, án
tillits til safnaÖar sambands.
Svo er aS vísu GuSi fyrir þakk-
andi, aS hinir óvönduSu fjármála-
skúmar skipa mikinn minnihluta
allra stétta og félagsskapar. En ekki
þarf nevna eina gikk í hverja veiÖi-
stöS til þess aS spilla fyrir. Og
hvert einasta þjóSfélag á í vök aS
verjast gegn eigin afskúmi. ÞaS
ber vanalegast mest á því. Menn
eiga bágt meS aS greina þaS frá; og
heildin iSulega dæmd eftir yfirborS-
inu.
Mælist sérstaklega illa fyrir því,
þegar sýnilegir meSlimir kristilegs
félagsskapar leitast viS aS koma sér
fram meS kænsku, og fótum troSa
lög og siSferSislegan rétt.
í mesta máta ihugunarverÖ eru
orS Krists i þessu sambandi: “Hús
mitt á aS nefnast bænahús, en þér
hafiS gert þaS aS ræningjabæli.
(Matt. 21:17).
Ómögulegt er arinaS en hneyksl-
anir komi, en vei þeim, er þeim veld-
ur. Betra væri honum aS kvarnar-
steinn lægi um háls honum og aS
honum væri varpaS í hafiÖ en aS
hann hneyksli einn af þessum smæl-
ingjurn. (Lúk. 17:1-2.).
GuS einn veit hve margir. snúa
baki viS kirkju og kristindómi,
vegna meÖlima hennar, er láta sér
særna aÖ troSa iSulega lög hennar og
rétt.
Menn þessir eru aS fornu máli
'“vargar i véum.”
í þessu atriSi virÖast nú líka tíma-
mót.
Lög eru samin til þess aS hefta
yfirgang þessara manna. Oxford
flokkurinn og aSrir guSelskandi
menn heimta vöndun á hæsta stigi,
kærleika, hreint hjartalag og ósér-
plægni. Setja þeir fram þessi skil-
yrSi óhjákvæmileg til vitnisburSar
um fölskvalausan kristindóm. Geng-
ur þetta mjög á móti þeim óþjóSa-
lýS, sem felst innan kirkjuveggja.
Er nú svo fariS mörgum þeirra, aS
þeir fara villuráfandi, án staSfestu,
tiltrúar og mannorSs.
TöpuS eru þeim “blóSgjöldin”
eins og Júdasi frá ískaríot.
Er þaS skoSun margra, aÖ bráS-
lega fari í hönd sú tíS, aS sá komi
sem frelsar, og útrými guÖleysi frá
Jakob.
Enda er þaS líka fyrsta og stór-
kostlegasta skilyrÖiÖ fyrir lífi kirkj-
unnar, og fyrir framrás kristinnar
trúar um heiminn.
ÞaÖ var hin lifandi trúarvissa,
vöndun og ásérplægni, sem ruddi
kirkjunni braut á fyrsta áfanga
hennar.
Kirkjan má til meS aS útrýma öll-
ZAM-BUK
Græðir fljótt og vel
BRUNASÁR og ÖNNUR SÁR
um óhrjáleik. Henni er þaS full-
komlega lífs-skilyrSi aÖ losa sig viÖ
alla þá, sem ekki vilja sjá aS sér,
og sem gera þaÖ aS reglu aS fótum
troSa lög hennar meS sundurlyndi
og undirferli. Annars er tilveru-
rétti hennar lokiS, sem blessunarrík-
um og áhrifamiklum félagsskap. Fái
kirkjan létt af sér böli þessu, mun
brátt skipast til skriSs fyrir henni.
Návist Jónasar, spámanns eins,
var nægilega hættuleg til þess aö
stofna heilli skipshöfn í hræSilegasta
dauÖans háska; var ekki um annaÖ
aÖ gera en aS kasta Jónasi fyrir
borS, varS meS því skipshöfninni
borgiS.
ByrSingur kirkjunnar siglir undir
nákvæmlega sömu reglugjörS. Hætt-
ur hennar munu allir kannast viS,
sem hugleiSa reynslu hennar um liS-
inn aldarþriÖjung, og frá upphafi
vega.
ÞaS hefir aldrei reynst létt aS út-
rýma því, sem er ofaukiÖ innan
kristilegs félagsskapar, og sem bak-
ar kirkjunni háska og harSa útivist.
En ekki er ástæSa til þess aS æSr-
ast. Kristur er sjálfur um borS,
innan kirkju sinnar, nú eins og ávalt.
Hann sjálfur stendur fyrir málum
sinum meS lærisveinum sínum.
Hann er megnugur aS stilla vind og
sjó. Hann hefir mátt og vald til aS
segja:
Engin vogn sem smíSuS verSa
móti þér, skulu verSa sigurvænleg,
og allar tungur, sem upprísa gegn
þér til málaferla skalt þú kveSa niS-
ur. Þetta er hlutskifti þjóna Drott-
ins og þaS réttlæti, er þeir fá hjá
mér. (Jes. 54:17).
MeS hjartanlegu trausti á þessum
orSum f relsarans fáum vér því sagt:
“Fram meS hug og hjartaprýSi.
Horfum beint á hverja braut.
Þreytum dug og þrek í stríSi.
Þá skal sigur krýna braut.”
, 5. S. C.
Frá Víðinessöfnuði
VíSinessöfnuSur hélt ársfund
sinn þ. 11. febr. s. 1., aS aflokinni
messu þann dag.
BæSi fjárhagur safnaSarins og á-
sigkomulag yfirleitt var í góSu lagi.
Fundi stýrSi Mrs. Elín Thidriks-
son, er veriÖ hefir forseti safnaSar-
ins i mörg ár.
Skrifara og f jármálastörfum
gegndu þær Mrs. Kr. SigurÖsson og
Mrs. O. Guttormsson. Hafa þær
einnig gengt þeim störfum fyrir
söfnuSinn undanfarin ár.
SafnaÖarstjórn var endurkosin:
Mrs. Elín Thidriksson, forseti; Mrs.
Kr. SigurÖsson, skrifari; Mrs. O.
Guttormsson, féhirSir; Mrs. Helga
Johnson og Mrs. S. Arason.
Djáknar eru Miss GuSrún Hann-
esson og Miss Björg Guttormsson.
YfirskoÖunarmenn eru Skafti Ara-
son og Óli Thorsteinsson.
ViSinessöfnuSur er syÖstur allra
íslenzku safnaSanr.a í Nýja íslandi.
Nábúar safnaSarfólksins eru nú
orÖiÖ, aS sumri til, talsvert af ensku
fólki frá Winnipeg, er á þarna sum-
arbústaSi. Hefir þaS leitt til þess,
aS enskar messur eru viS og viS
hafÖar i kirkjunni. Einn af áhuga-
mönnum þeim, er starfa í Elim
Chapel, í Winnipeg, Samuel Head
aS nafni, maÖur yfir áttrætt, hefir
nú undanfarin sumur hjálpaS til viS
sunnudagsskólastarf. SíSastliSiS
sumar gaf og ensk kona, Mrs. Wil-
liam Scaife aS nafni, kirkjunni afar-
vandaSa og stóra biblíu. Dagsetur
hún afhending þessarar gjafir þ. 23.
sept. 1933.—
VíÖinessöfnuSur er fámennur
söfnuSur. En aS öSru leyti er hann
vel á sig kominn. FólkiS má heita
úrvals fólk. Hefir svo jafnan ver-
iS, aS eg hygg. SöfnuÖurinn er á
traustum grundvelli og fólkiS trú-
verSugt i starfi sínu.—
(Fréttaritari Lögb.)
Óvinir okkar hjálpa okkur æfin-
lega; þeir styrkja taugar okkar og
auka getu okkar og sálarkrafta.
I.ífiS er ekki bikar, sem maSur á aS
tæma, en mál, sem maÖur á aÖ fylla.
Fimtánda ársþing þjóðræknisfélagsins
Framh.
Las þá ritari, dr. Rögnv. Pétursson,
skýrslu sína sem hér fylgir:
Rkprsla ritara
Ritaraskýrslan verður stutt að þessu
sinni, er frá fáu eða engu að skýra, er fólki
er ekki alihent kunnugt. Snemma á árinu
(10. maí) andaðist forseti nefndarinnar, séra
Jónas A. Sigurðsson, eins og skýrt hefir
verið frá I forseta-ávarpinu. Með samþykki
nefndarinnar simaði ritari dánarfregnina til
rlkisstjórnarinnar á Islandi. Forsætisráð_
herra fslands, hr. Ásgeir Ásgeirsson, svaraði
slmskeytinu með samúðarskeyti til ættingja
og samverkamanna séra Jónasar, er ritari
kom til skila. pá voru allir nefndarmenn
vlðstaddir jarðarförina, er sökum fjarlægðar
gátu komið því við, og flutti ritari þar nokk-
ur kveðjuorð fyrir hönd stjórnarnefndarinn-
ar. Er kveðjan birt I þessum árgangi Tíma-
ritsins.
Á næsta fundi eftir andlát séra Jðnasar
valdi nefndin I sæti hans fyrverandi forseta
og nefndarmann, hr. Jón J. Blldfell.
A miðju sumri varð nefndin fyrir öðrum
missi mjög tilfinnanlegum með burtför vara-
forseta, séra Ragnars E. Kvaran, er lagði af
stað 16. ágúst, ásamt fjölskyldu sinni, ai-
farinn til íslands. Hefir séra Ragnar setið 1
framkvæmdarnefnd félagsins lengst af slð-
an hann kom til þessa lands og skipað for-
seta- vara-forseta eða ritara embætti mestan
þann tlma. Er hann allra manna kunnug-
astur málum félagsins, var hinn framtaks-
mesti og ráðhollasti embættismaður og verð-
ur erfitt að gera grein fyrir þeirri þakklætis-
skuld, sem félagið stendur I við hann. Er
oss að honum svo mikil eftirsjá, frá starf-
semi félagsins, að vér viljum naumast hætta
oss út I að reyna að skýra frá þvl, auk þess
sem hann var oss sumum hinn ágætasti
vinur, en það mál heyrir oss til fremur
heimulega, en sem forstöðunefnd félagsskap-
arins. Sæti skipaði hann I Heipifararnefnd
félagsins, allan þann tlma sem nefndin starf-
aðl,—um nokkurn tlma sem ritari nefndar-
innar, og vara-formaður, og hefði þess séð
skjótan stað ef hans hefði þar eigi notið
við. pakklæti félagsins reyndi nefndin lltil-
lega að tjá honum fyrir alt hans góða og
þýðingarmikla starf, við skilnaðarsamsæti.
sem söfnuður hans hélt þeim hjónum <
kirkju Sambandssafnaðar 14. ágúst. Mælt)
hr. Árni Eggertsson þar nokkur orð að til-
,mælum nefndarinnar, til þeirra hjóna að
skilnaði.
Snemma á þessu hausti varð hr. Jón J.
Blldfell að hverfa úr bænum um tíma, var
þá nefndin enn á ný forsetalaus. Fóru þá
nefndarmenn fram á það við hr. Ásmund P.
Jóhannsson að hann skipaði forsæti I nefnd-
inni, og varð hann við þeim tilmælum, og
hefir ásamt nefndarmönnum sínum undir-
búið þetta þing. parf eigl, 1 því efni, að
benda á dugnað hans og fyrirhyggju sem
alkunnug er. Pá tók hann og að sér aug-
lýsingasölu fyrir Tlmaritið, verk, sem hann
einn gat af hendi leyst, eins og sakir standa,
svo sem raun hefir á orðið.
Ritari gerði að nokkru leyti ferð vestur
til Vatnabygða 1 útbreiðslu erindum félags-
ins og flutti þar tvö erindi á samkomum er
deildin “Fjallkonan” I Wynyard og deildin
"ISunn” 1 Leslie stóðu fyrir. Gat fyrra erind-
ið fimtán ára afmælis fullveldisins á Islandi”
en hið sfðara vék að “Framtlðarhorfum Is-
lenzkra félagsmála.” Féhirðir félagsins, hr.
Árni Eggertsson tók einnig þátt I þessum
samkvæmum og hvatti fólk til inngöngu I
félagið.—Ekki þarf að taka það fram að
verk þessi hafa verið unnin félaginu að
kostnaðarlausu.
Ellefu funcli hefir nefndin haft á árinu,
og tekið til meðferðar flest þau mál, er
þingið fól henni á síðastl. vetri. Hafa þau
haft sæmilegan framgang, sem frá mun
verða skýrt á þinginu. Samvinna hefir ver-
ið góð og trúin á framtíð og nytsemi félags.
skaparins verið örugg og eindregin.
Winnlpeg 20. febr. 1934.
Rögnv. Pétursson, ritari.
Árni Eggertson gerði tillögu og prðf.
Richard Beck studdi að skýrslan sé við-
tekin. Samþykt.
Var þá útbýtt fjármála- og eignaskýrsl-
um félagsins prentuðum. Arni Eggertson,
féhirðir las skýrslu stna, og gerði S. B.
Benediktsson tillögu og H. Glslason studdi,
að hún sé viðtekin.
Samþykt.
Jónas Thordarson Ias upp slna skýrslu
sem fjármálaritari og skýrslu skjalavarðar.
Hér fylgir Bkyrsla fjdrmdlaritara.
Á þingi pjóðrœknisfélagsins, 20. febr. 1934
Herra forseti og þingheimur!
Fjármálaskýrsla sú, er nú hefir útbýtt
verið sýnir hag félagsins á árinu 1933 og
hefir eg litlu þar við að bæta. Meðlima-
fjöldi aðalfélagsins hefir nokkurnveginn
staðið I stað á árinu. Af um 400 meðlimum
alls, eru 158 nú skuldlausir meðlimir. Eru
það 29 færra en I fyrra.—Nokkrir hafa
skuldað sig úr og 12 meðlimir hafa dáið, en
11 nýir bæst við.
Deildir hafa starfað með svipúðum á-
rangri og fyrirfarandi ár og sumar jafnvel
bætt við sig nýjum meðlimum. Ein deild
hefir þó hætt starfinu á árinu, það er deildin
Harpa I Winnipegosis, Man. Hefir hún ekki
sent félaginu nein meðiimagjöld né neinai
skýrslur yfir starfsemi sina síðastliðin 2 ár.
Ekki hefir hún þó sagt sig úr félaginu, og
er vonandi að með batnandi árferði lifni
hún við og taki til starfa aftur.
Sem stendur tilheyra félaginu 6 deildir
og 2 sambandsfélög, sem eru félagið “Vlsir”
I Chicago með um 75 meðlimi og Iþróttafé-
lagið “Fálkarnir" I Winnipeg, með rúma
100 meðliml.
Deildir félagsins telja alls 339 meðlimi,
þar af 234 skuldlausir meðlimir.
Jónas Thordarson.
Páll Guðmundsson gerði tillögu og Árni
Eggertson studdi að þessar skýrslur séu
viðteknar. Samþykt.
Guðmann Levl gat þess að fjármálaskýrsl-
um væri vanalega vísað til vrentanlegrar
fjármálanefndar, og spurði hvort ekki ætti
að vera svo nú. Forseti sagði að ef engar
athugasemdir væru við skýrslurnar væri
ekki nauðsynlegt að setja þær I fjármála-
nefnd, en mætti samt gera, þó þær væru
samþyktar nú.
r
Dr. Rögnv. Pétursson skýrði frá að Niku-
lás Ottenson væri staddur á þingi og hefði
mál að flytja, og mæltist hann til að honum
væri leyft það, áður en skýrslur deilda væru
lesnar. Tillögu gerði S. B. Benediktsson
studda af F. Swanson að vikið sé frá dag-
skrá og N. Ottenson leyft að flytja mál sitt.
Samþykt.
pá talaði N. Ottenson um grein, er birtist
1 slðasta Lögbergi um Leif Hepna, þar sem
álitið væri að Islendingar gerðu það að of
miklu kappsmáli að eigna sér Leif Hepna.
Kvað hann grein þessa blett á þjóðarmetn-
aði Islendlnga og mæltist til að pjóðræknis-
félagið tæki svona mál til thugunar og með_
ferðar. Forseti gat þess að loknu máli N.
Ottenson að pjóðræknisfélagið hvorki vildi
né gæti staðið I blaðadeilum. Jónas Jónas-
son óskaði að þetta mál yrði rætt frekar
áður en þingi væri slitið, þvl það væri of
markvert fyrir Islendlnga og félagsmenn að
skilja við það á þennan hátt. S. B. Bene-
dlktsson sagði að málið gæti komið fyrir
undir nýjum málum.
Voru þá lesnar skýrslur frá þessum deild-
um: Iðunn I Leslie; Fjallkonan I Wynyard;
Brúin I Selkirk, Fálkanum I Winnipeg og
ísland að Brown, P. O.
Hagskýrsia deildarinnar "lOunn”
Leslie, Sask.
Vér viljum hefja máls á þvl, að biðja af-
sökunar á þeim trassaskap er vér sýndum
slðastliðið ár, að senda þinginu enga skýrslu
fyrir 1932. Oss sannast að segja, óaði við
að láta þess getið að aðeins 14 meðlimir
hefðu borgað iðgjöld, og þrlr fundir verið
hafðir á árinu. En þegar árferði og allar
aðstæður eru teknar til greina, skilst manni
að tappast mátti búast við miklu af fámennu
félagi, er samanstóð af Islenzkum fjölskyld-
um, tvístruðum um bygðina, hafandi fult I
fangi með að klæða og fæða sig og sína. Á
litlum og verðlausum afurðum.
Slðastliðið ár (1933) hafði deildin 5 starfs-
fundi og nokkra nefndarfundi þar á milli.
Stóð fyrir 2 skemtisamkomum og kveðju-
samsæti fyrir Mr. og Mrs. Hermann Nordal,
er haldið var að heimili W. H. Paulson.
Skemtu samkomugestir sér hið bezta.
Á skemtisamkomu, er deildin hélt 30. nóv.
s. 1., var eitthvert bezta prógram, er völ hef-
ir verið á hér s. 1. ár. Aðkomumenn á
skemtiskránni voru dr. Rögnv. Pétursson,
Arni Eggertson frá Winnipeg og Árni Sig-
urðsson frá Wynyard. Bættust deildinni
nokkrir meðlimir á þeirri samkomu.
Nltján meðlimir bafa borgað iðgjöld sln.
Hefir meðlimum fjölgað um 5 frá síðasta ári.
Nokkrir nýir hafa bæst við slðan um ára-
mót. Má segja að frekar hafi breyst til hins
betra með viðhorf deildarinnar. Má það að
allmiklu leyti þakka forseta deildarinnar,
Páli Guðmundssyni; hefir hann sýnt elju
og árvekni I hvívetna er deildinni viðkemur,
og reynt að halda félagsmönnum vakandi
og starfandi.
Allmörgum bókum hefir verið bætt við
safn deildarinnar og margar af þeim gððar.
Aðsðkn að bókasafninu hefir verið mildl og
er gott til þess að vita, að menn noti sér
bækurnar.
Sjóður deildarinnar hefir mjög gengið til
þurðar. pessi slðustu ár hafa engar arð-
berandi samkomur verið haldnar, en meiru
verið kostað til bðka, en iðgjöld hafa numið.
Geta má þess að deildin hefir ákveðið
að hafa samkomu I sama stll og hin vel_
þektu porrablót Leslie-bygðar.
Með beztu kveðju og heillaðskum til pjóð-
ræknisfélagsins.
R. Árnason, ritari.
Skýrsla pjóOrœknisdeildarinnar
“Fjallkonan” í Wynyard.
Starf deildarinnar slðastliðið ár, hefir að
mestu leyti verið fðlgið I því, að viðhalda
Islenzku og félagslífi hér, með skemtifund-
um og samkomum við og við, og svo að
auka og endurbæta bókasafn deildarinnar.
Hefir á þessu stðasta ári (síðan siðasta
skýrsla var samin) um $70—80 verið varið
til bókakaupa og bókhalds. Er nú safnið
orðið töluvert álitlegt, og hafa félagar deild-
arinnar, ókeypis aðgang að þvl.
Deildin hefir ávalt fundið sér skylt, að
minnast nokkurra okkar þjóðlegustu daga
með samkomuhaldi og eru það: sumardag.
urinn fyrsti, annar ágúst og fullveldisdagur
þjóðarinnar, 1. des., og var svo gert á þessu
ári. Skylt finst deildinni, að minnast með
þakklæti, þeirra utanbygðarmanna, er hafa
svo drengilega aðstoðað hana við þessi sam-
komuhöld, svo sem séra Ragnars E. Kvaran,
er flutti hér mjög markvert erindi á sumar-
daginn fyrsta. Séra Kristinn K. Ólafsson,
er flutti Minni íslands, annan ágúst og dr.
Rögnvald Pétursson er fluttl hér erindi um
sjálfstæðishpráttu Islendinga á samkomu,
er deildin hafði fyrsta des. s. I.
Auk þessara, hefir deildin haft þrjyr aðrar
samkomur á árinu. Var sú nýbreytni við-
höfð á tveimur þeirra, að karlmenn deildar-
innar, stóðu fyrir beina, jafnvel bökuðu
sjálfir, mikið af þvl sælgæti, sem þar var
framreitt og héldu konunum hina ágætustu
veizlu og þótti þeim takast það myndarlega.
1 júnl hafði deildin samkomu undir beru
lofti og var efni hennar svo nýstárlegt að
mig langar til að fara um það nokkrum
orðum:
Á síðastliðnum vetri, orti Toblas Kalmann
sveitavlsur, um Islenzka búendur I Wyn-
yard og grendinni. Kom það út I sérstökum
bæklingi sðastliðið vor og vakti ekki aðeins
eftirtekt, heldur andagift. Komst brátt á
gang urmull af vlsum, svo til vandræða
horfði. Kom þá vitrum mönnum saman
um, að með því að byggja vörðu I islenzkum
beinakerlingarstll, væri hægt að slá tvær
flugur I einu höggi. Gæti það skoðast sem
sérstaklega þjóðlegur minnisvarði fyrir
skáldið, og jafnframt griðastaður fyrir þessi
andlegu afkvæmi bygðarmanna. Var varðan
síðan sett upp I búð H. Bergmanns og menn
hvattir til að halda áfram að yrkja og fylla
vörðuna. Var varðan slðan opnuð á á-
minstri samkomu og öll syrpan lesin upp.
um 180 erindi alls. Var þar misjafn sauður
I mörgu fé, en margar voru vísurnar smelln-
ar. Samþykt var, að 3krifa vlsurnar upp I
sérstaka bók og geyma á bókasafni deildar-
innar og var svo gert. Var varðan þvl næst
endurreist og sett á sinn gamla stað, og
menn hvattlr til að halda við þessari þjóð.
legu list að setja saman vísur og stinga
þeim 1 vörðuna.
Aðalfundur var haldin 14. nóv. s. 1. Sýndi
skýrsla féhirðis, að aðeins 24 löggildir fé-
lagar væru I deildinni. En er þetta er skrif-
að er tala löggildra félaga 43.
Stjórnarnefnd deildarinnar var á ársfundl
endurkosln gagnsóknarlaust og skipa hana
þessir: Jðn Jóhannsson, forseti, Sigurður
Johnson, vara-forseti, Guðmundur Good-
man, ritari, Mrs. Anna Sigurðsson, vara_
ritari, Gunnar Jóhannsson, féhirðir, Valdi
Johnson, vara-féhirðir.—Meðráðendur Hall-
dóra Glslason og Halldóra Sigurjónsson, og
bókavörður ólafur Hall.
Sex starfsfundir hafa verið á árinu, auk
margra nefndarfunda og hefir starf þeirra
að miklu leyti verið undirbúningur undlr
áminst samkomuhöld. Jón Jóhannsson.