Lögberg - 22.03.1934, Blaðsíða 7

LÖGBEÍRG, FIMTUDAGINN 22, MARZ 3934
7
QjjP Eiríkur Eiríksson
Á KARASTÖÐUM 1 ÁRNESBYGÐ.
F. 25. júlí 1861-—D. 19. febrúar 1934.
“—í þolinmæÖi og trausti skal styrkur yðar vera.”
Þegar að hinsti bjarmi þess 19. febr., s. 1., var að hverfa fyrir
hækkandi tjaldi nætur, kom engill Guðs og nam á brott til sælli
heima, sálu Eiríks Eiríkssonar landnámsmanns og bónda að Kára-
stöðum í Árnesbygð, Man. Hinn látni var fæddur á Tröðum í
Hraunhreppi í Mýrasýslu, sem að ofan er ritað. Foreldrar hans
voru Eiríkur Sigurðsson, hreppstjóri á Tjaldbrekku, Jónssonar,
og konu hans Hólmfríðar Eiríksdóttur frá Ketilsstöðum. Kona
Eiríks Sigurðssonar, en móðir Eiríks á Kárastöðum var Guðrún
Þorbergsdóttir Sigurðssonar bónda í Tröðum, ættuð úr Snæfells-
nessýslu. Móður sína misti hann aðeins þriggja ára að aldri, var
hann jafnan þaðan af með föður sínum, unz hann náði þroskaaldri.
Ungur fór hann að stunda sjó, eins og þá tíðkaðist: fyrst í fiskiveri
heima í átthögum sínum, en síðar suður á Vatnsléysuströnd. Þar
reri hann nokkur ár með Gunnlaugi Helgasyni, er síðar varð mágur
hans. Ungur að aldri kvæntist hann Guðlaugu Helgadóttur Gunn-
laugssonar, fór gifting þeirra fram 23. okt. 1883. Bjuggu þau fyrst
um tveggja ára bil í Stapakoti í Vogum, en fluttu þá að Álftár-
bakka á Mýrum, og bjuggu þar, ásamt Eiríki eldra, þar til að þau,
árið 1890 fluttu til Vesturheims. Þau settust strax að í Nýja ís-
landi, voru þau fimm fyrstu árin hjá ísleifi Helgasyni, bónda í
Brautarholti, Var hann tengdabróðir Eiríks. Að þeim tima liðn-
um nam Eiríkur land þar í grend, og nef ndi á Kárastöðum; var það
árið 1895, að hann nam landið. Óslitin dvöl hans þar varði því um
fjörutíu ár; er það langur starfstimi—og mörg hafa sporin verið.
Konu sína misti hann í nóvember 1927, eftir langa legu; var
hún þreytt eftir langt og vel unnið æfistarf. Naut hún ágætrar
aðhjúkrunar eiginmanns síns, og barna sinna; kom ein dætra þeirra
heim til þess að stunda móður sina í sjúkdómi hennar.
Börn þeirra hjóna voru alls ellefu að tölu, og eru þessi á lífi:
Herdís, gift Helga Þórðarsyni, bónda við Árnes, Man.; Guðrún,
hjúkrunarkona í Winnipeg; Eirikur Óskar, bóndi við Árnes, Man.,
kvæntur Ingibjörgu Bell; Hólmfríður gift Jóhanni Valdimar Jóna-
tansyni, bónda á Brú í Árnesbygð ; Jóhanna Helga, gift Jack Swan,
Charleswood, Winnipeg; Anna Helga, kona Frank Frisk, Redverse,
Sask.; Guðlaug, gift Earl Burkitt, Winnipeg, Man.
Helgi, bóndi á Kárastöðum, kvæntist Þorbjörgu dóttur Mr.
og Mrs. Einar Jónasson, Árnes, Man., er Þorbjörg kona hans nú
látin fyrir tveimur árum síðan. Meðal ættmenna Eiríks heitins má
nefna Þorberg, bróður hans, búsettan á Point Roberts, Wash.
Tveir föðurbræður Eiríks komu einnig vestur um haf; settust þeir
að í grend við Eundar, Man., báðir vel kunnir og merkir menn:
Daniel Sigurðsson og Kristján Sigurðsson. Sá fyrnefndi á lifi,
háaldraður, hinn síðarnefndi dáinn. Þeir eiga allmikinn hóp af-
komenda, vel þekt fólk. Á íslandi dvöldu einnig tvö föðursystkini
hans: Sigurður, hreppstjóri á Kárastöðum, og Hólmfríður, kona
Sigurðar Jónssonar frá Hjörsey á Mýrum, síðar í Reykjavík, og
kendur við Steinhúsið (Sigurður i “Steinhúsinu’ ’), eins og margir,
er kunnugir voru i Reykjavík, munu við kannast; faðir Geirs skip-
stjóra og frömuður í mörgum framkvæmdum, útveg og sjómensku
aðlútandi. — Þeim, sem ritar þessar linur, sem að_ einnig mælti
kveðjuorð við útför Eiríks heitins, fanst sem að orðin, er notuð
voru sem kveðjuorð: “—í þolinmæði og trausti skal styrkur yðar
vera” (Jesaja 30:15) væru vel viðeigandi, og lýstu flestum orðum
fremur, lífsafstöðu og stefnu hins látna vinar. Hann var einn af
hinum “kyrlátu í landinu.” Stilling og ljúflyndi í allri framkomu
einkendi hann. Þið nánari kynningu skildist manni að stilling hans
var ekki afleiðing af ytri þjálfun, er hann hafði tamið tér, heldur
hafði innri friður, er á sálu hans ríkti, göfgað hugsunarhátt 'hans
allan og mótað framkomu hans. Á all-langri æfi, hafði hann sann-
færst um nálægð Guðs, og föðurlega handleiðslu sér til handa; frá
því að hann smábarn misti móður sína, til þess að hann aldraður
og þreyttur lagðist til hinztu hvíldar.—
Hin ytri kjör hjónanna á Kárastöðum voru um hríð afarþröng,
olli því hinn stóri barnahópur og miklar þarfir við framfæslu
þeirra; gerði það frumbýlingsbaráttuna afar erfiða, þar sem að við
bættist mörg og erfið ár, er um þetta bil gengu ytir nýlenduna alla:
kyrstöðu tímabil, er hér átti sér st^ð, og það af eðlilegum ástæðum,
er tóku höndum saman, að hindra vöxt og viðgang bygðarinnar um
alllangt skeið. — Eiríkur naut nokkurrar hjálpar frá tengdafólki
sínu, þannig ólu þau Guðmundur Helgason og Ánna kona hans upp
eitt barn hans, ef til vill réttu aðrir einnig hjálparhönd.—En smám
saman birti til, og börn þeirra, er þau uxu upp, veittu foreldrum
sínum hjálp eftir megni. Hin örðuga barátta varð smám saman
léttari, og um sýnilegan sigur var að ræða. Eiríkur var jafnan
maður affarasæll og sló engin vindhögg; hann bygði snemma bæði
vönduð útihús og síðar gott íbúðarhús. Mátti, að eg hygg, með
sanni segja að öll afstaða hans til samtíðar og til sveitafélags sins,
væri uppbyggileg og affarasæl. Mitt í þröngum kjörum innti hann
auk þess sérstaka þjónustu af hendi í þarfir sveitunga sinna; á eg
þar við læknisstörf hans, er margir nutu góðs af, bæði fyrir og síð-
ar, og hann innti af hendi, mönnum og málleysingjum til blessun-
ar. Kom sú hjálp sér vel, á þessum erfiðu landnámsárum, þegar
brautir voru því nær sem engar, og læknar fáir og stundum í mik-
illi fjarlægð. Eirikur hafði ótvíræða hæfileika í þessa átt, hann
bar gott skyn á marga hluti, lækningum aðlútandi, fyrir ólærðan
mann að vera. Hann var mjög heppinn yfirsetumaður og mistókst
sjaldan eða aldrei; geyma margir í þakklátu minni, aðstoð hans og
hjálp. Er og ekki illa til fallið að minnast á þetta nú í verðtíðar-
lokin,—þegar skilnaðarstundin er gengin í garð. Þáttur sá, er hann
tók i málum bygðarlagsins síns var all-mikill, og vel af hendi leyst-
ur. Hann var starfandi meðlimur lúterska safnaðarins í Árnesi, og
oft mun hann þar í forsæti verið hafa. Bar hann mikla trygð í
brjósti, til feðrakirkju sinnar. Dulrænn að eðli, bjartsýnn og inni-
lega trúaður var hann, sannfærður um persónulega handleiðslu
Guðs, á langri æfi, var hann því öruggur og átti innri sælu og
sannfæringu trúarinnar sér í sál. Umönnun hans á sínum aldraða
föður var ágæt, svo eðlilega ástúðleg sem hún var. Hann var á-
gætur eiginmaður, og með öllu ógleymanlegur faðir börnum sínum
og stórum hóp afkomenda. Skilvís og áreiðanlegur í öllum við-
skiftum, naut hann þvi trausts og álits hjá samferðamönnum sinum,
sem undantekningarlaust hefir verið mjög hlýtt til hans.
Sem þegar er áminst, bar dauða hans að fljótt og fyrirvaralít-
ið. Hann var við góða heilsu, einnig hin síðari ár, þótt þreytu væri
hann farinn að kenna. En síðastliðið sumar mun hafa slitnað æð
fyrir brjósti hans og varð hann þaðan af að fara varlega með sig,
en leið þó ekki, en hafði sig lítt til verka þaðan af. Mun hann hafa
búist við að kallið kærni fyrirvaralítið, sem og reyndist að verða.
Hannr var jarðaður þann 27. febr., s. 1.; fór athöfnin fram frá
heimilinu og frá lútersku kirkjunni í Árnes,—margmenni á báðum
stöðunum. Börn hans öll, að einni dóttur undanskilinni voru við-
stödd, ásamt fjölmennum hópi afkomenda og sveitunga hans. Veð-
ur var mjög gott, bjart og hlýtt og minti mann nærri ósjálfrátt á
manninn, sem að verið var að kveðja, og einnig á það að rósamt og
fagurt einstaklingslíf var runnið að ósi fram.
Sá er línur þessar ritar minnist þess persónulega, hve samstarf
og kynning tengdu hann ljúfum vinarböndum við manninn, sem hér
var kvaddur. Samúð hans og ljúfleiki, samfara hreinskilni og fús-
leika á að meta starf og starfstilraunir sóknarprestsins síns, gerði
hann yndislegan samverkamann og ógleymanlegan vin, er eg mun
jafnan minnast með þakklæti og trega. Sigurður Ólafsson.
KAUPIÐ ÁVALT
LUMBER
THE EMPIRE SAShT& DOOR CO. LTD.
HENRY AVENUE AND ARGYLE STREET.
WINNBPEG, MAN. PIIONE 95 551.
Alexander Kielland og
Gestur Pálsson
Eftir Stefán Einarsson, dr. phil.
IV. '
Sagan Vordraumur er eitthvert
hið bezta vi,tni þess, hve líkir þeir
Gestur og Kielland voru í grund-
vallarskoðunum sínum. Og það má
liklega deila um það hvort hér sé
um verulegt lán að ræða. Einar
Kvaran álítur að svo sé ekki, ef eg
skil hann rétt. Eg hygg lika að
ekki geti verið um vísvitandi lán að
ræða. Gestur mun hafa haft þá
skoðun samtíðarmanna sinna og síð-
ari höfunda, að ósvinna væri að
viða svo greinina að sér úr landi ná-
ungans. Honum hefði líklega ekki
orðið um sel, ef einhver hefði bent
honum á, að þessi saga hans væri
mestöll frá Kielland. Eg er sann-
færðtir um að hann hefði neitað því.
En er þá ekki rangt að tala hér
um lán eða áhrif frá Kielland? Um
lán, ef til vill, en ekki um áhrif. Ekki
er að efa að Gestur hafi Iesið beztu
sögu Kiellands, og það líklega oftar
en einu sinni. Hún hefir hlotið að
falla honum vel í geð, svo gersam-
lega sem hún var skrifuð í hans
anda. Ef nokkur bók hefir getað
sezt að í huga hans, þá átti hún að
geta það. En nú er það svo, að í
skáldsögunni Garman og JVorse er
sagan um kaupmannsdótturina og
prestinn alls ekki eins áberandi eins
og virðast rnætti, þegar hún er leyst
út úr samhenginu og sögð út af fyr-
ir sig, eins og eg hefi gert hér að
framan. í skáldsögunni er hún
sögð í pörtum, á víð og dreif (í
kapítulunum 5, 8, 9, 11 og 13).
Vera má að Gestur hafi aldrei—
vísvitandi—litið á hana sem heild út
af fyrir sig. Engu að síður hefir
hún getað kristallast í hug hans að
honum óafvitandi og komið fram í
hinni nýju sögu: Vordraumur. Það
styður og þessa skoðun, að langt var
um liðið síðan bókin kom út og því
líklega langt síðan Gestur hafði les-
ið hana; bókin hafði því haft tóm
til að hverfa úr meðvitund hans og
verka á ímyndunarafl hans.
“Alla hluti skilja mennirnir jarð-
ligri skilningu, þvi að þeim er eigi
gefin andlig spektin,” segir Snorri,
og verð eg að játa, að þetta sannast
á mér, þegar eg reyni að gera mér
grein fyrir verkum skáldanna, því
eg er ekki skáld og hefi því enga
samskonar reynslu til samanburðar.
\rera mætti þó, að til samanburð-
ar mætti benda á afdrif lagstúfa í
minni manns—og þar get eg talað
af eigin reynslu.
Heyri eg lagstúf, sem mér fellur
vel í geð og eg vildi gjarnan lært
hafa, er það mjög sjaldan að eg
muni hann strax á eftir. En partur
úr laginu, eða lagið alt, getur dottið
upp úr mér nokkrum dögum seinna,
án þess að eg sé nokkuð að hugsa
um það. Stundum kemur það og
fyrir, þótt sjaldnar sé. að mér detta
í hug lagbrot, sem mig rekur alls
ekki minni til að eg hafi heyrt áður.
Ilefi eg stundum fest þess háttar
lagstúfa í minni og orðið hissa, er
eg hefi heyrt þá utan að mér löngu
síðar.
Ef minni skáldanna er nú eitt-
hvað áþekt þessu, sem ekki mætti ó-
líklegt þykja, þá má að visu gera
ráð fyrir að stundum geymi þeir á-
hrif frá öðrum óafvitandi í huga
sér (undirvitund) og noti þau síðan
í sínum eigin verkum, án þess að
kannast við uppruna þeirra.
í sambandi við þetta vakna tvær
spurningar, sem mikils er um vert,
að menn átti sig á. Hvernig stend-
ur á því, að bókmentasögufræðing-
ar finna hvert dæmið á fætur öðru
af hliðstæðum lánum, áhrifum. o. s.
frv., er þeir bera saman verk rithöf-
unda, en rithöfundarnir sjálfir neita
því mjög oft, að þeir hafi fengið að
láni eða orðið fyrir áhrifum frá
öðrum rithöfundum?
Þetta tvent sýnist í fljótu bragði
ósamrýmanlegt. Liklega liggur
sannleikurinn, eins og oftar, mitt á
milli andstæðanna.
Þegar bókmentafræðingurinn ber
saman tvö rit í þeim tilgangi að
ganga úr skugga um, hvort áhrif
frá öðru ritinu finnist í hinu, þá
tekur hann alt, sem hann finnur
nokkra líkingu með. Ekki er víst,
að alt, sem likt er, þurfi að vera
lán. En því fleiri sem líkingarnar
eru, því meiri eru likurnar til að svo
sé. Eða því einkennilegri sem lík-
ingarnar eru, þvi meiri eru likur til
láns. Sbr. t. d. skoðun þeirra Gests
og Kiellands á uppeldisgildi hunds-
ins fyrir manninn, sem er svo ein-
kennileg, að eg held þeir hljóti að
hafa hana frá sameiginlegri fyrir-
mynd.
En hvernig stendur þá á því, að
rithöfundarnir sjálfir eru svo fá-
fróðir, sem raun ber vitni um þessar
lántökur sínar? Eg hygg að ástæð-
an sé fyrst og fremst sú, að þeir
vilja ekki vita af neinum lánum, á-
hrifutn o. s. frv. Fyrsta krafa til
rithöfundar nú á dögum er, að hann
sé frumlegur. Allir kannast við
það, hvað ungum rithöfundum er
illa við það, að menn bregði þeim
um áhrif, stælingar o. s. frv. Og að
skáldsagnahöfundur nefndi heimild
sína, mundi þykja álíka höfuðsynd
eins og ef vísindamaður léti það
undir höfuð leggjast. Menn muna
kannske hvaða hneyksli það olli, er
H. K. Laxless vitnaði í allskonar
höfunda í Vefaranum mikla. For-
dild! Sú var þó tíðin að þessar til-
vitnanir þóttu fínar, enda var þá
ekki örgrant um að skáldin skrökv-
uðu upp heimildum og heimildar-
mönnum.
Rithöfundar nútímans vilja vera
frumlegir, þeir loka meðvitundinni
fyrir öllu því, sem þeir hafa lært af
öðrum og gleyma þvi bókstaflega,
hvaðan þeir hafa hlutina. Þetta við-
horf þeirra til fyrirrennara sinnar er
ágætt dæmi til sönnunar þeirri kenn-
ingu Freuds, að menn fylgja oft
vilja sínum óafvitandi til verka, sehi
menn ekki mundu láta eftir sér að
ósvæfðri meðvitund. Annað dæmi:
Eg á að borga gamia skuld og þarf
að fara á pósthúsið til þess að senda
póstávísún. Mér leiðist að þurfa að
borga þessa skuld: afleiðingin verð-
ur sú, að eg gleymi að fara á póst-
húsið. Þriðja dæmi: Til eru þær
vinnukonur, sem brjóta alt leirtau,
er fer i gegnurn greipar þeirra. Af
hverju? Af því að þeim hundleið-
ist að fara með það og óska því i
hjarta sínu norður og niður. Auð-
vitað kemur það ekki til mála, að
þær láti það eftir sér að fleygja öll-
um postulínsborðbúnaði frúarinnar
út um gluggann. Þeim dettur það
ekki einu sinni í hug. Þeim verður
meira að segja dauðilt við, í hvert
sinn sem þær brjóta nýjan bolla. En
brjóta gera þær.
Þótt náttúran sé lamin með lurk.
íeitar hún út um síðir.
\
Stefán Einarsson.
—Eimreiðin.
Nú endurskapast alt á jörð og gfær,
og æska vorsins grænan skrýðir
hólinn,
en gróðrarbylgjur flökta fjær og
nær,
með f jör og líf í instu skuggabólin,
þvi lífið fram á bárum tírnans brunar
og bergmál vekur þar sem fáa
grunar.
Og sólböð þrá vor andans orku-ver
því alheiminn sér langa til að kynna,
þó syngi þar með sínu nefi hver.
Þeir samt til Iífsins mega til að finna,
því vorsins gróður hrekur sál af
svefni,
og ségir til hvar verði bezt að efni.
NUGA-TONE ENDURNYJAR
HEILSUNA
NUGA-TONE styrkir hin einstöku
líífæri, eykur matarlyst, skerpir melt-
inguna og annað þar að lútandi. Veitir
vöðvunum nýtt starfsþrek og stuðlar að
almennri vellíðan. Hefir oft hjálpað.
er annað brást. Nokkurra daga notkun
veitir bata. NUGA-TONE fæst hjá lyf-
sölum. Gætið þess að kaupa aðeins ekta
NUGA-TONE.
Áður fyr varð hver ungur maður
óhamingjusamur, er stúlkan, sem
hann unni giftist öðrum. En nú er
hann hamingjusamur ef hann getur
orðið seinni maður hennar.
Vor-
vísur
Lækirnir fossa nótt og nýta daga,
náttúran rik af djúpum ástar-þokka
gervallan lýð í faðm sinn fýsir draga,
frjómilda grund og bjarkir að sér
lokka.
Hver óskar lengur dáðleysi’ í að
dvelja,
dásemdir slíkar um er megum velja?
Lundinum i er ljúft á vori að
dreyma,
liljublóm fagurt, margt er þar að
skoða.
Sólarljós gyllir láðs og lagar heima;
lífgeislar öllu styrk og nægju boða.
Bölsýnn nú enginn ætti að vera
lengur,
allra heill er vorsins dýrðar fengur.
M. Ingimarsson.
Frænka: Unnustinn þinn er korn-
ungur, Molly. Hefir þú sagt hon-
um hvað þú ert gömul ?
—Já, að nokkru leyti.
GEFINS
Blóma og matjurta fræ
ÚTVEGTÐ EINN NÝJAN KAUPANDA AD BLAÐ-
INU EÐA BORGIÐ YÐAR EIGIÐ ASKRIFTAR-
GJALD FYRIRFRAM.
Frœid er nákvæmlega rannsakað
og 'áhyrgst að ölln leyti.
TAKIÐ ÞESSU KOSTABOÐI!
Hver gamall kaupandi, sem borgar blaðið fyrirfram, $3.00 áskrift-
argjald til 1. janúar, 1935, fær að velja 2 söfnin af þremur númerum,
1., 2, og 3. (I hverju safni eru ótal tegundir af fræi eins og auglýsingln
ber með sér).
Hver, sem sendir tvö endurnýjuð áskriftargjöld, $6.00 borgaða
fyrirfram, getur valið tvö söfnin af þremur nr. 1. 2. og 3 og fær nr. 4
þar að auki.
Hver, sem útvegar einn nýjan kaupanda og sendir áskriftargjald
hans, $3.00, fær að velja tvö söfnin úr nr. 1. 2. og 3., og fær nr. 4. þar
að auki. Hinn nýi kaupandi fær einnig að velja tvö söfnin nr. 1., 2.
og 3., og fær nr. 4. þar að auki.
Allir pakkar sendir móttakanda að kostnaðarlausu.
NO. 1—ROOT CROP COLLECTION
Note The Ten Big Oversize Packets
BEETS, Half Long Blood PARSNIP, Early Short Round
(Large Packet) (Large Packet).
CABISAGE, Emkhuizon (Large RADISH, 1' rench Breakfast
Packet) (Large Packet).
„ , ,, , n.í TURNIP, Purple Top Strap
CARROT, Chantenay Half Leaf (Large Packet). The
Long (Large Packet). early whit« summer table
ONION, Yellow Globe Danvers, turnip.
(Large Packet). rURNIP, Swede Canadian Gem
LETTUCE, Grand Rapids. This (Large Packet).
packet will sow 20 to 25 feet ONION, White Pickling (Large
of row. Packet).
NO. 2.—ANNUAL FLOWER COLLECTION
Large Size Packets
ASTERS, Queen of the Market. MATHIOLA. Evening Scented.
BACHELOR S BUTTON, Fine Stock.
Mixed. POPPY, Shirley Mixed.
COSMOS, New Early Crowned. sURPrÍse’ FLOWER
CLIMBERS, Fine Mixed. GARDEN.
EVERLASTINGS, Fine Mixed. SNAPDRAGONS, New Giant
CALIFORNIA POPPY, Fine Flowered.
Mixed. SPENCER SWEET PEAS —
MIGNONETTE, Fine Mixed. Mixed.
NO. 3—SPENCER SWEET PEA COLLECTION
6 — Big Packets — 6
Here are six splendid Spencer Sweet Peas that will hold their
own either in the garden or on the show bench. Conceded by
experts to be six of the best in their respective color class.
DEEP PINK, Pinkie — SALMON, Barbzara — CRIMSON Crim-
son King — LAVENDER, Austen Frederick Improved—BLUE,
Heavenly Blue — MAROON, Warrior.
NO. 4 — WINTER VEGETABLE COLLECTION
BEETS, Detroit Dark Red (Ounce). The best round red Beet. t
Ounce will sow 100 fet of drill.
CABBAGE, Danish Ball Head (Large Packet). This packet will
grow 1,000 lbs. of as good cabbage as you ever tasted.
CABBAGE, Red Rock Pickling (Large Packet). This packet will
easily produce over 300 heads.
CARROT, Chantenay Half Long (Ounce). Ounce will sow 250
feet of drill.
PUMPKIN, Sweet or Sugar (Large Packet). Packet will sow
10 to 15 hills.
ONION, Yellow Globe Danvers (Large Packet). Will sow 25
to 30 feet of drill.
PARSNIP, Half Long Gucrnsey (Ounce). Ounce enough for
250 feet of drill.
SQUASH, Imported True Hubbard (Large Packet). Sufficient
seed for 12 to 20 hills.
VEGETABLE MARROW, Long White Vining (Large Packet).
Packet will sow 20 to 25 hills.
TURNIP, Purple Top Swede (Ounce). Will sow 300 feet of row.
Sendið áskriftargjöld yðar í dag
(Notið þennan seðil)
To THE COLUMBIA PRESS, LIMITED, Winnipeg, Man.
Sendi hér með $........sem ( ) ára áskriftar-
gjald fyrir “Lögberg.” Sendið póst frítt söfnin Nos. :
Nafn .... .........................................
Heimilisfang.......................................
Fylki .............................................