Lögberg - 24.01.1935, Blaðsíða 4

4
LÖGBBRG, FIMTUDAGINN 24. JANÚAR, 1935.
ILögljers
Otó’IC tlt hvern fimtudag af
TMX COLVMBIA PREBB LIMITED
69 6 Sargent Avenue
Winnipeg, Manitoba
UtanAskrift ritstjórans.
BDITOR LÖGBERG, 69 5 SARGENT AVE.
WINNIPEG, MAN.
Vorf %* .00 u/n áriö—Borgist fi/rirfra'm
The “Lögrberg” is printed and published by The Colum-
bia Press, Limited, 69 5 Sargent Ave., Wnnipeg, Manitoba
PTTOXK 86 327
Stjórnmála piátlar
í útvarpsræðu sinni frá Montreal, þeirri
síðustu af sex í röð, er Mr. Bennett flutti
skömmu áður en þing kom saman í Ottawa,
með það vafalaust fyrir augum, að leiða
þjóðina í alian sannleika nm hinn nýja
stjórnmálalega gleðiboðskap sinn, margítrek-
aði hann eftirgreind slagorð: “Falli yður
ekki uppástungur mínar f geð, getið þér greitt
atkvæði með þeim Taschereau og KingJ’ Mr.
Taschereau er forsætisráðherra í Quebec, en
Mr. King foringi frjálslynda flokksins í Can-
ada. Eitt allra áhrifamesta málgagn íhalds-
flokksins í landinu, stórbiaðið Montreal
Gazette, gerir ræðu þessa að umtalsefni og
greinir víða mjög á við Mr. Bennett; telur
það meðal annars harla vafasamt, hvort hann
geti með nokkrum rétti gert nokkuð tilkail til
þess að verða álitinn frumlegur umbótamað-
ur á sviði samfélagsmálanna, þó hann vilji
svo vera láta. 1 þe.ssu sambandi farast blað-
inu þannig orð:
“Vér höfum engu ástfóstri tekið við Mr.
Maskenzie King. En þegar forsætisráðgjaf-
inn tekur sér það fyrir hendur, eins og hann
nú gerir, að rekja sögu frjálslynda flokksins j
og talar í því sambandi um barna-þrælkun, j
vinnukúgun, sultarlaun og annmarka núgild-
andi fjárhagsfvrirkomulags, er þetta stafi af,
þá verður þess óhjákvæmilega krafist að
fullrar sanngirni sé gætt. Það er á alraanna
vitorði, að Mr. King hefir alla jafna látið
sér kappsamlega ant um að ráða bót á þeim
misfellum, sem hér um ræðir. Og það var
meira að segja barátta hans gegn slíkum ó-
vinafagnaði, er öllu öðru fremur leiddi til
þess að þátttaka 'hans í opinberum málum
varð slík, sem raun er á orðin og að verka-
málaráðuneytið var stofnað, ásamt mörgum
öðrum stórvægilegum löggjafar umbótum, er
í svipaða átt gengu. Þetta alt gerðist mörg-
um árum áður en Mr. Bennett vaknaði tii
meðvitundar um nauðsvnina á nýrri nmbóta-
stefnuskrá svona rétt fyrir kosningarnar.”
* # #
Brezk 'blöð, að því er ráðið verður af
símfregnum, eru vitanlega ekki á eitt sátt
viðvíkjandi umbóta fyrirheitum Mr. Ben-
netts, þó fremur virðist ummæli þeirra hlý-
leg en hitt. Blaðið London Times er þeirrar
skoðunar, að hvað sem um gildi eða vangildi
umbótaatriðanna megi segja, þá sé það nokk-
urn veginn óhjákvæmilegt, að þau orsaki til-
finnanlegan og áberandi klofning innan vé-
banda hinna eanadisku stjórnmálaflokka, og
að slíkt muni engu síður ná til núverandi
stjórnarflokks, en andstöðuflokka stjórnar-
innar.
# # #
Vikublaðið Time, er alment er talið í
fremstu röð þeirra blaða og tímarita, ame-
rískra, er um málefni erlendra þjóða fjalla,
gerir Mr. Bennett og afstöðu hans nýlega að
umtalsefni og kemst meðal annars þannig að
orði:
Mr. Richard Bedford Bennett má teljast
hinn óhepni Herbert Clark Hoover í Ottawa;
góður maður, auðugur, velviljaður, íhalds-
samnr og stjórnarformaður í ofanálag. 4ður
en fram á næsta haust kemur, verður Mr.
Bennett óhjákvæmilega að berjast til þrautar
í almennum kosningum; menn hafa alment
haldið því fram að hann hlyti að tapa af
sömu ástæðu og Mr. Hoover óhjákvæmilega
hlaut að tapa. Svo að segja yfir nóttina
brevtti Mr. Bennett þannig til um stefnuskrá,
að íhaldsblaðið Montreal Gazette telur hann
hafa brotið í bága við hvert einasta grund-
vallaratriði, er íhaldsflokkurinn, fram að
þessu, hafi bygst á. Vingjarnlegri canadisk
blöð veita Mr. Bennett á hinn bóginn viður-
kenningu fyrir jiað, hve röggsamiega honum
hafi tekist í því að stæla Roosevelt forseta.”
# # #
Mr. J. T. Thorson, K.C., þin.gmannsefni
frjálslynda flokksins í Selkirk kjördæmi, og
óefað næsti þingmaður þess á sambandsþingi,
flutti fvrir skömmu eina af sínum snjöllu
ræðum í félagi frjálslyndra kjósenda í West
Kildonan; rakti hann þar í fáum en skýrum
dráttum, afstöðu frjálslynda flokksins til
mannúðarmálanna, svo sem löggjafarinnar
um ellistyrk; það var þetta mál, er Mr. Thor-
son flutti sína fyrstu ræðu um á jnngi, og
vakti á sér alþjóðar athygli.
Skömmu fyrir þing-slit 1926, afgreiddi
neðri málstofa sambandsþingsins frumvarp
til laga um ellistyrk; frumvarpið náði ekki
framgangi í. efri málstofunni sökum ákveð-
innar mótspyrnu af hálfu íhaldsmanna í
þeirri þingdeild, er báru því við að slíkt ný-
mæli yrði þjóðinni langt of kostnaðarsamt, ef
til framkvæmda kæmi. Mr. Meighen, þáver-
andi foringi íhaldsmanna, hélt því fram, að
}>á, en fyr ekki, er öll fvlkin hefðu orðið á
eitt sátt um nauðsyn slíkrar löggjafar og
gengið inn á að standa straum af kostnaðin-
um til helminga við sambandsstjórnina, gæti
I komið til mála að afgreiða ellistyrks lög.
Þetta þótti frjálslynda óviðurkvæmilegt, með
því að á þann hátt gæti framgangur málsins
dregist um ófvrirsjáanlegan tíma og orðið
þrándur í götu þeirra fvlkja, er viðbúin teld-
ust þessari löggjafar nýjung. t ræðu sinni í
West Ivildonan lét Mr. Thorson þess getið,
að í því falli að áðurgreind aðstaða íhalds-
flokksins hefði orðið ofan á, myndu líkurnar
hafa verið daufar fyrir því að þjóðin nyti
ellistyrks Töggjafar enn jiann dag í dag; að
minsta kosti væri víst að biðin hefði orðið
nokkuð löng, þar sem kunnugt væri að Quebec
fylki væri enn án ellistyrks löggjafar.
t kosninsainum 1930 hét Mr. Bennett því,
að sambandsstjórnin stæði straum af öllum
kostnaði við ellistyrks löggjöfina. Af þessu
varð samt sem áður ekki, með því sambands-
.stjórnin greiðir enn sem komið er, ekki nema
tvo þriðju af kostnaðinum.
# # *
Blaðið Saskatoon Star Phoenix furðar
sig réttilega á því, að í boðskap Bennett-
st jórnarinnar til þingsins, skuli ekki vera vik-
ið einu einasta orði að lækkun tolla á áhöld-
um, sem nauðsynleg verða að teljast fyrir
landbúnaðinn, og bætir því jafnframt við, að
þjóðinni ríði mest af öllu á nýjum og víkkuð-
um markaði fyrir framleiðslu sína. Fram að
þessu verði þó ekki komið auga á neinar á-
kveðnar tilraunir í þá átt.
Ritfregn
Framhaldslíf ag núlímaþelcking.
Eftir .Takob Jónsson prest, á
Norðfirði. Útgefandi E. P.
Briem, Reykjavík, 1934.
Svo munu margir mæla, að sálarfræð-
ingum og öðrum sálarrannsóknarmönnum sé
helst treystandi til að leggja sannan dóm á
þessa athyglisverðu bók séra Jakobs Jóns-
sonar. Vonandi telst það samt engin goðgá,
að réttur og sléttur leikrnaður, sem dálítið
hefir kynt sér sálræn efni af fræðiritum og
ritgerðum og ekki lætur sér á sama standa
um eilífðarmálin, fari um bók þessa nokkr-
um orðum, einkum með það fyrir augum, að
vekja verðskuldaða eftirtekt á henni.
Margt merkilegt hefir veri ritað á ís-
lenzku um sálræn efni, andahvggjuna (spirit-
ismann) og sálarrannsóknir. Þetta rit séra
Jakobs er þó fyrsta heildaryfirlit yfir þau
fræði, sem samið hefir verið á vora tungu,
að minsta kosti í bókarformi. Hefir hann
dregið föngin víða að, eins og bókin sjálf og
ritaskráin ber með sér, lagt til grundvallar
vfirliti sínu mörg viðurkend merkisrit um
sálarfræði, lífeðlisfræði, eðlisfræði og sálar-
rannsóknir. Sakna eg þó meðal heimilda
hans hins merka og yfirgripsmikla rits pró-
fessors Carles Richets, “Thirty Years of
Psychical Research” (Sálarrannsóknir um
þrjátíu ára skeið, New York, 1923), og það
því fremur, sem vitnað er 1 þann víðkunna
rannsóknarmann í meginmáli bókarinnar.
Hvað sem því líður, verður vart annað sagt,
en að bók þessi standi næsta traustum fótum
að því er heimildir snertir. Hitt mælir ekki
síður með henni, að þó höfundbrinn sé ber-
sýnilega sannfærður um vísindalegt gildi
kenninga spiritismans, gagnrýnir hann hin
dulrænu fyrirbrigði frá ýmsum sjónarmiðum
og tekur til greina skýringar annara en
spiritista. Hann flytur mál sitt með rökfestu
og glöggskyggni, og leitast jafnan við að
finna skoðunum sínum stað í vísindalegri
reynslu nútímans. E(n svo er ennþá margt á
huldu í sálrænum efnum, að það sætir alls
engri furðu, þó sjálfir sálarrannsóknarmenn-
irnir séu ekki á einu máli um skýringarnar á
mörgum hinna flóknari fyrirbrigða; enda er
reyndin sú.
Niðurröðun efnisins er hin skipulegasta.
f fyrsta kaflanum, sem nefnist “Þekkingin,”
ræðir höfundurinn um það, “hvernig menn
yfirleitt öðlast þekkingu sína á umhverfinu
og öðru fjarlægara,” með sérstöku tilliti til
þess, hvernig hægt sé að afla sér þekkingar á
framhaldslífinu. Er margt skarplega athug-
að í þeirri skilgreiningu á mikilvægu grund-
vallaratriði.
1 næsta kafla (“Efnið”) lýsir
höfundur hinum stórfeldu straum-
hvörfum, sem orðið hafa á síðari
árum í heimi vísindanna, ekki sízt i
stjörnufræði, efna- og eðlisfræði,
þar sem hin gamla vélræna skýring
á alheiminum hefir orðið að rýma
sess fyrir nýrri heimsskoðun, “afí-
rænni, lífrænni og vitrænni” (Smbr.
rit prófessors A. H. Bjarnasonar,
“Heimsmynd vísindanna,” Reykja-
vík, 1931, bls. 139). Einnig gerir
séra Jakob grein fyrir hinum nýj-
ustu skoðunum i líffræði, lífeðlis-
fræði og sálarfræði, sem fara í svip-
aða átt, f jarlægjast hina gömlu efn-
ishyggju. Kemst hann að þeirri nið-
urstöðu, að straumhvörfin í visind-
unum, hið lífrænna og vitrænna við-
horf þeirra, gerir mönnum “mögu-
legt að halda áfram að athuga rök-
semdir sálarrannsóknamanna fyrir
tilveru annars lífs án ótta við að
syndga gegn þeim sannleika, sem
aðrar greinar vísindanna hafa leitt
í ljós.” Ekki ólíkt farast Dr. Á.
H. Bjarnasyni orð í ofannefndu riti
sínu (bls. 150) : “Þannig opna hin
nýrri vísindi allar gættir fyrir skyn-
samlegu viðhorfi við tilverunni og
ráðgátum hennar, án þess þó á
nokkurn hátt að slá af hinum strang-
visindalegu kröfum til nákvæmni og
rökfestu.”
1 þriðja kafla bókar séra Jakobs
er ljóst og skilmerkilega sagt frá
hinum margvíslegu “dularfullu fyr-
irbrigðum,” bæði þeitn hlutrænu og
hugrænu, og dæmi tilfærð lesandan-
um til skilningsauka. Er hér greint
frá mörgu fróðlegu og einkar eftir-
tektarverðu. Höfundurinn er nógu
hreinskilinn til þess að játa, að miðl-
ar hafi beitt blekkingum; þó þykir
mér hann gera full lítið úr þeirri
staðreynd, þegar hann segir, að
“endrum og eins” heyrist um slíkt
getið. Allmikil brögð hafa þó ein-
mitt verið að þessu og sálarrann-
sóknunum mjög til tjóns. Hinu
mun höfundur eflaust hafa rétt fyr-
ir sér í, að slíkar blekkingar þurfi
ekki ávalt að vera miðlinum sjálf-
ráðar; og jafnsatt er það, að mikill
fjöldi fyrirbrigða hafa gerst, sem
ekki verða véfengd, að dómi sér-
fróðra og trúverðugra rannsóknar-
manna, þó skiftar verði skoðanirn-
ar þegar til þess kemur að skýra
þau.
En um það efni (“Skýringar”)
fjallar einmitt fjórði kafli bókar
séra Jakobs, sem margir munu telja
veigamestan hluta hennar, og er
jafnframt sá kaflinn, sem skoðana-
munur er líklegastur til að rísa út
af. Þegar til þess kemur að skýra
hin ýmsu dulrænu fyrirbrigði, tekur
höfundur fyllilega til greina áhrif
frá undirvitund miðilsins og f jarhrif
í meir en þriðjune; aldar hafa Dodd’s
Kidney Pills verið viðurkendar rétta
meðalið við bakverk, gigt, þvagteppu
og mörgum öðrum sjökdómum. Ftist hjá
öllum lyfsölum, fyrir 50c askjan, eða
sex öskjur fyrir $2.50, eða beint frá The
Dodd’s Medicine Co., Ltd., Toronto, ef
borgun fylgir.
sem standa líkamlegum og andleg-
um þroska einstaklingsins fyrir
þrifum.
Einar H. Kvaran rithöfundur
skrifar mjög hlýlegan og gagnorð-
an formála að bókinni; kveður hann
meðal annars svo að orði, “að hún
muni mæla með sér sjálf við skyn-
sama og athugula lesendur.” Er
það í engu ofmælt, því að hún er
bæði tímabær og vel samin, og verð-
skuldar þessvegna fyllilega að kom-
ast í hendur sem flestra. Og hvort
sem menn verða samþykkir niður-
stöðum höfundarins í öllum grein-
um eða ekki, þá fæ eg ekki séð, að
neinn geti lesið bók hans, svo lest-
ur megi kallast, án þess, að eignast
meiri samúð en áður með þeirri
merkilegu hreyfingu og áhrifa-
drjúgu (ekki sízt á íslandi), sem
þar er lýst skipulega og hispurslaust.
Að öllum frágangi er bók þessi
einnig útgefandanum, Eggert P.
Briem bóksala, til sóma. Hún er
prentuð með stóru letri á góðan
pappír og prýdd nokkrum greinileg-
um myndum til skýringar efninu.
Richard Beck.
Fréttabréf
(að mestu leyti frá íslandi)
Það er fátt, sem hingað berst af
fréttum úr sveitum af íslandi; sér-
staklega sést fátt af fréttum frá
Austfjörðum. Eg veit að hér eru
margir Austfirðingar, sem mundu
hafa gaman af að fá fréttir úr átt-
högum sínum og set hér því kafla
úr bréfi til min frá Birni Hallssyni
hreppstjóra á Rangá í Hróarstungu,
dags. 24. nóv. f. á.
.... “Tíðin var óvenjulega stirð
hér i sumar. Kuldar og snjóhryðj-
ur fram að hvitasunnu. Margt af
ám bar í húsum, og lömb fengu
vondan hnekki vegna vorkulda.
Siðan var hlý og góð tíð, fram um
miðjan júlí; en eftir það stöðugat
rigningar sumarið út. fram til októ-
frá lifandi mönnum, en tilfærir | berloka—að undanteknum fáeinum
einnig mörg dæmi þar sem hvorug ^ þurkflæsudögum, einum og einunt í
þeirra skýringa virðast fullnægj-' senn.—Þeir, sem byrjuðu snemma
andi; ályktar hann því, að hér hljóti . að slá tún, náðu töðunni óhrakinni;
að vera að verki sjálfstæð vitsmuna-
öfl utan miðilsins, og leiðir rök að
því, að þar sé greinilega um að ræða
áhrif frá framliðnum mönnum.
Verður naumast annað sagt, en að
ýms þau fyrirbrigði, sem hann lýs-
ir, og röksemdaleiðsla hans, séu
næsta sannfærandi, að minsta kosti
á núverandi stigi sálrænnar þekk-
ingar vorrar; en auðvitað er þar með
ekki loku fyrir það skotið, að með
aukinni sálfræðislegri þekkingu
kunni að verða hægt, að skýra bessi
óvenjulegu og margþættu fyrir-
brigði án þess að seilast út fyrir
landamæri Iífs og dauða.
1 lokakafla bókarinnar, “Gröf eða
himinn,” sýnir séra Jakob kröftug-
lega fram á það, hve mikilvæg ei-
lífðarmálin eru og hve mjög þau
en þeir, sem seinna byrjuðu, lentu
með hana í hrakningi fram eftir öllu
sumri, og til er það að taða hafi
orðið ónýt á túnum. Samt hefi eg
aðeins frétt um tvo bæi á Héraði.
þar sem taða ónýttist; tuttugu hest-
ar á Skriðuklaustri og 40 hestar á
Giljum á Jökuldal. Eg sló túnið
með vél. og náði fvrri sláttu með
ágætri hirðingu, og seinni sláttu lítt
skemdri. Fékk alls urn 400 hesta af
töðu.
I haust stórrigndi hvað eftir ann-
að í október, svo hey stórskemdust.
þar sem þau voru ekki undi'" jórn-
þaki. En um miðsumarið voru oft-
ast hægviðri af suðaustri og hlýindi.
Ekki snjóaði á fjöll fyr en um
göngur. Mýrlendi var alt yfirflotið
af vatni, og sum tún svo votlend,
varða oss, þó margir láti sér þau ó- J að varla var fært með hesta og
viðkomandi, og er erfitt að ski'ja 1 vagna um þau.
slíkt afskiftaleysi. í þessum kafla
kemur einnig fagurlega fram mann-
úðar- og samúðarrík lífsskoðun
höfundar, sterkur umbótahugur
hans í þjóðfélagsmálum, sem auð-
vitað stendur i nánu sambandi við
skoðun hans á eilífðarmálunum.
(bls. 203-205). Það leiðir nefni-
lega af sjálfu sér, að því meira sem
Grasspretta var góð, en heyin eru
léleg, sem von er. Mikið er keypt
af fóðurbæti; mest sildarmjöl. Er
nú verið að aka þvi á vögnum og
sleðum eftir Fagradal frá Reyðar-
firði til Héraðs. Kaupfélag okkar
hefir annast um innkaup og flutning
á því, 1,100 tunnum, og kostar
tunnan 23. kr. á Reyðarfirði. en
menn meta einstaklingsgildið og 3-4 kr. flutningur á þeim til Héraðs.
mannssálina, og því fyllri grein, sem j Þess utan er keypt talsvert af rúg-
menn gera sér fyrir framhaldandi
þroskaferli hennar, því áhugasam-
ari hljóta menn að verða fyrir lausn
'mjöli og öðru korni handa innistöðu-
fé, því síldarmjölið þykir sérstak-
lega gott að gefa það með útbeit.
þeirra þjóðfélagslegu vandamála, ' Það er hætt við að það þurfi marga
dilka til að borga þennan fóðurbæti
næsta haust.
Síðan um byrjun nóvember hefir
verið góð tíð. landátt og alauð jörð í
bygð. en allmikill snjór á fjöllum.
Þar kom svo mikill snjór í illviðr-
unum í október, að hann varð ekki
meiri í allan fyrravetur.
.... Eg var í Reykjavík í sept-
ember í haust til aðstoðar kreppu-
lánsstjórninni, við samninga á skuld-
um umsækjenda í Héraði. Mikinn
afslátt fá menn á skuldum. Það
mun t. d. láta nærri að Kaupfélag
Héraðsbúa á Reyðarfirði verði að
gefa eftir helming af sínum úti-
standandi skuldum. En það er nú
minst um það að gera, ef ekki sæk-
ir i sama horfið aftur, með söfnun
skulda; en það er hætt við að svo
fari, ef verðlag hækkar ekki á af-
urðum bænda.
Eg fór landveg á bíl frá Reykja-
vík austur, alla leið heim. Sú leið
var bílfær í byrjun septembermán.
Var sá bíll er eg fór á, sá fyrsti. er
fór alla leið milli Reykjavíkur og
Reyðarf jarðar. Við vorum 4 daga
á leiðinni. Kaflar eru á þessari leið.
sem þurfa verulega endurbóta.
Þetta verður eflaust fjölfarin leið,
og ódýrari en að fara með skipum.
En ekki er að treysta á að hún verði
farin langt fram á haust. því yfir
marga fjallvegu er að fara; þar á
meðal Möðrudalshdiði og Holta-
vörðuheiði. Áætlanabílar ganga ef-
laust þessa leið framvegis, og þeir
genga nú þegar milli Akureyrar og
Reykjavíkur.
Eg fór á bíl til Seyðisfjarðar í
haust. Búið er að fullgera veginn
upp á heiðarbrún frá báðum hlið-
um. en hann er aðeins ruddur á há-
heiðinni; er þar því vondur vegur
þegar blautt er, en var þó allvel fær,
þrátt fyrir ótiðina. En hann verður
bráðlega lagaður.” ....
# # #
Héðan úr bygðinni er fátt að
frétta Snögg umskifti urðu á tið-
arfarinu um Sólstöðurnar. Fram
að þeim tíma var ein sú bezta tíð,
sem menn muna; en síðan hefir
varla verið sama veður degi lengur.
Oftast snjóað meira og minna á
hverjum sólarhring, en sjaldan mik-
ið. Er því kominn allmikill snjór,
og liggur jafnt yfir, því ekki hefir
verið mikið um storma. Hörð frost
af og til, alt að 40 stigum.
Fiskiveiðar fremur tregar, og
verðið lágt. Þá litur betur út en í
fyrra með afkomu fiskimanna. enda
var þess þörf, því margir voru hart
leiknir í fyrravetur.
Björn kaupmaður Eggertsson á
Vogar liggur hættulega veikur. Var
fluttur á spítala til Eriksdale í gær.
og þá talin lítil lífsvon. í dag er
símað að hann sé betri. og er von-
andi að framhald verði af því
Björn er vinsæll maður og drengut
góður. Að öðru leyti hefir heilsu-
far manna verið i góðu lagi hét í
vetur.
Vogar 13. jan. 1935.
Guðm. Jónssov.
Framþrótmarkenningin
Þar sem efni þetta er mjög yfir-
gripsmikið og flókið, verður ekki
leitast við að fara ítarlega út í það
hér; til þess þyrfti meira rúm en
fréttablaði væri unt að láta í té.
Frá dauða Darwins er nú liðin
meira en hálf öld. Stendur breyti-
þróunarkenning hans nú á fallanda
fæti; eða hefir hún staðist eldraun
vísindalegra rannsókna á þessum
sjötíu og fimm árum, sem liðin eru
frá upphafi hennar?
Árið 1871 kom út hið fræga rit
Darwins um uppruna mannsins. í
ættartölu þessari voru margar eyð-
ur; hvern liðinn eftir annan vantaði
í. Enginn sá þessa galla betur en
Darwin sjálfur. né það, hve langt
hann átti í land með að bæta úr
þeim.
En brátt tók nokkuð að rætast úr
vandkvæði þessu. Skömmu eftir
daga Darwins fór eitt og annað að
koma i leitirnar, sem lá falið djúpt
í jörðu í hans tíð, er féll vel í sum
skörðin. Má því sagan um upp-
runa mannsins teljast samfeldari nú
en áður. Þótt ýmsu yrði að breyta,
til þess að samræma það, sem í leit-
irnar kom, við það. sem fyrir fram-