Lögberg - 07.11.1935, Blaðsíða 4

4
LÖGBBRG. FIMTUDAGINN 7. NÓVEMBER, 1935.
Höffberg
GefitS út hvern fimtudag af
THE COLUMBIA PRES8 EIMITED
6D5 Sargent Avenue
Winnipeg, Manitoba.
Utanáskrift ritstjórans:
ED.'TOR LÖGBERG, 605 SARGENT AVE.
WINNIPEG, MAN.
VerO J3.00 urn drið—Borgist fyrirfram
The “Lögberg" is printed and published by The Columbia
Press, Limited, 695 Sargent Avenue, Winnipeg, Manitoba.
PHONE 86 327
Röggsamlega farið af átað
Þess hafði verið vænst, og það ekki að
ófyrirsynju, að Mr. King myndi ganga djarf-
lega til verks jafnskjótt og hann tæki við völd-
um, enda varð slík raunin á. Margt af því,
sem hann hefir gert, og það þegar á fyrstu
vikunni, er þess eðlis, að ekki getur hjá því
farið, að almenna ánægju vekji. Fyrst má
telja það, að Mr. King fækkaði ráðgjöfum um
sex, og veldur það eigi all-litlum sparnaði, því
þó skipaðir verði þrír eða fjórir ráðgjafa-
fulltrúar úr þingmannahóp (under-seere-
taries), þá verður samt sem áður álitleg fúlga
spöruð. Þá tók stjórnin sér það umsvifalaust
fyrir liendur, að vinna að undirbúningi við-
skiftasamninga við Bandaríkin og Japan.
Ráðgjafanefnd var og jafnframt skipuð til
þess að hafa á hendi yfirumsjón með starf-
rækslu hinnar nýju hveitisölunefndar. Enn
má nefna það, að stjórnin hefir ákveðið að
láta hæstarétt gera út um það, hvort ýms fyr-
irmæli hinnar svonefndu umbótalöggjafar frá
síðasta þingi, ríði að nokkru leyti í bága við
orð og anda stjómarskrárinnar eða eigi; en
eins og kunnugt er, ollu ýms ákvæðin næsta
bitram ágreiningi og þóttu mjög orka tví-
mælis. Þá hefir og verið gerð róttæk breyt-
ing á fyrirkomulagi hafnarmálanna, þannig,
að hafnarnefndir í hinum ýmsu siglingaborg-
um hafa verið lagðar niður, en í þess stað öll
umsjón slíkra málefna fengin verið í hendur
siglingaráðuneytinu; er hér um viturlega ráð-
.stöfun að ræða, er sparar þjóðinni óhjákvæmi-
lega stórfé.
Hér hefir aðeins drepið verið á nokkur
fyrstu afrek hinnar nýju stjórnar, og spá þau
óneitanlega góðu úm athafnir hennar í fram-
tíðinni.
Aldarminning skáldsins
Á mánudaginn kemur, þann 11. nóvem-
ber, verða liðin hundrað ár frá fæðingu stór-
skáldsins Matthíasar Jochumssonar, höfund-
ar þjóðsöngs Islands, Ó, guð vor lands;
mannsins og skáldsins, “er svo vel söng, að
sólin skein í gegnum dauðans göng.”
Snemma á líðandi ári var hafinn víðtækur
undirbúningur heima á Fróni, til minningar
um þenna andlega goðorðsmann íslenzkra
bókmenta, og er það að verðugu.
íslendingar vestan hafs, fyrir atbeina
Þjóðræknisfélagsins, hafa ákveðið að minnast
þjóðskáldsins með samkomu í Fyrstu lútersku
kirkju á aldarafmælinu; hefir til þessarar
minningarhátíðar verið vandað liið bezta, og
má vafalaust búast við fjölmenni. Margt
utanbæjarfólk, að minsta kosti úr þeim bygð-
um, er næst liggja Winnipeg, sækir sennilega
þessa minningarhátíð. Æskilegt væri að sem
flestar nýbygðir vorar efndu til Matthíasar-
hátíðar, því allir íslendingar jafnt, hvar sem
þeir ala aldur sinn, standa í jafnri þakkar-
skuld við skáldið. Yel sé Þjóðræknisfélaginu
fyrir forgöngu þessa máls!
Glatt á hjalla
'Sfðastliðið föstudagskveld var glatt á
hjalla hjá S’elkirk-búum. Höfðu þeir efnt til
veglegrar veizlu í einum stærsta borðsal bæj-
arins og sátu hana um 150 manns.
Aðallega voru þama Selkirkbúar sjálfir,
en þó hafði verið boðið þangað allmörgum
gestum bæði frá Winnipeg, Stonewall og víð -
ar.
Hátíðahald þetta var stofnað til þess að
fagna yfir hinum mikla sigri J. T. Thorsons
við nýafstaðnar kosningar, og voru þau hjón
heiðursgestir.
Dr. Gibbs stjómaði samsætinu, flutti
hann stutta ræðu og fór mörgum lofsamlegum
orðum um heiðursgestinn og spáði honum
glæsilegri framtíð.
Sjálfur flutti Thorson ræðu og var hún
í tveimur köflum: fyrri hlutinn einkar fynd-
inn og skemtilegur, þar sem hann lýsti hinni
hlægilegu hlið kosninganna með ýmsu kátlegu
sem fyrir hafði komið og var það hin bezta
skemtun, sem f-ylti salinn heilbrigðum hlátri.
Síðari hluti ræðunnar var um hina al-
varlegri hlið stjórnmálanna. Þakkaði þing-
maðurinn öllum hinum mörgu, nær og fjær,
sem svo fúslega og drengilega hefðu veitt
honum fylgi. Kvaðst hann gera sér glögga
grein fyrir því, að hér væri ekki um heiðurinn
einn að ræða, heldur ciiinig og öllu fremur
þær skyldur, sem honum fylgdu. Kvaðst
hann vona að tíminn leiddi það í ljós að ein-
lægni stjórnaði orðum sínum þegar hann lýsti
því yfir—eins og hann hefði gert og endur-
tæki nú—að hann mundi reyna að hafa sam-
vizku sína sem ráðanaut í öllum sínum at-
höfnum á þingi og reyna að verða trúr og nýt-
ur fulltrúi.
Hann kvaðst hafa ferðast um alt kjör-
dæmið og kynst öllum þjóðflokkum, sem þar
ættu heima; hann kvaðst í þessu ferðalagi
I liafa lært að þekkja hagi og kringumstæður
fólksins í kjördæminu; hann kvaðst þekkja
baráttu þess og basl, þrautir þess og þarfir;
óskir þess og hugsjónir. Og alt þetta kvaðst
hann mundi hafa í huga þegar hann væri að
vinna sem fulltrúi þess í Ottawa.
Hann kvaðst hafa kynst kjördæminu svo
vel, að þar væri engin smábygð, sem hann ekki
þekti og í hverri einustu þeirra kvað liann
vera heimili þar sem hann gæti drepið á dyr,
ef hann væri á ferð, og átt það víst að dvmar
yrðu opnaðar á gátt og sér tekið eins og vini.
Þetta kvað hann sér meira. virði en orð fengi
lýst eða penni gæti dregið.
Fleiri töluðu, þar á meðal ritstjóri Lög-
bergs, og var góður rómur gerður að ræðu
hans, enda var hún fjörug og fyndin.
Allur blær og bragur samsætisins lýsti
því að hér var um einlægan fögnuð að ræða
—fögnuð yfir fengnum sigri, fögnuð yfir því
að geta sent á þing mann, sem ekki einungis
skarar fram úr flestum öðrum að gáfum og
mentun, lieldur einnig hefir það álit að honum
megi fyllilega treysta.
Þegar veizlunni var lokið var öllum gest-
um boðið inn í stærsta dansal bæjarins; var
þar svo margt manna saman komið að salur-
inn rúmaði ekki fleira. Voru þau Thorson
og kona hans kynt persónulega hverju manns-
barni, sem þar var inni. Að því búnu var
dansað þangað til klukkan tvö um morguninn;
en hér og þar sátu stærri og smærri hópar
fólks, er ræddu um landsins gagn og nauð-
synjar.
Áður en dansinum lauk voru bornar fram
rausnarlegar veitingar.
Þetta er áreiðanlega eitt hátíðlegasta
samkvæmið, sem fram hefir farið í Selkirk og
mun lengi í minnum haft.
Óskiftar heillaóskir fylgja Thorson á
þing, ekki einungis frá kjördæmi hans heldur
einnig frá Winnipeg og víða annarsstaðar að.
Til hans er horft sem eins þeirra, er brautir
ryðji sér og sinni þjóð, en feti ekki æfinlega
í fótspor annara.
Sig. Júl. Jóhannesson.
Þökk fyrir komuna
Erindi það, er hr. Ásgeir Ásgeirsson
flutti í Fyrstu lútersku kirkju um menningu
og menningarsögu hinnar íslenzku þjóðar, síð-
astliðið mánudagskvöld, var næsta fróðlegt
og skipulega flutt; frá því andaði þeirri
hreinskilni og þeim hlýleik, er einkennir
manninn sjálfan. íslendingum vestan hafs
verður heimsókn Ásgeirs eftirminnileg; þeir
þakka honum komuna og biðja allir að heilsa.
Allfjölment og skemtilegt samsæti var
Asgeiri haldið á Fort Garry hótelinu á mánu-
daginn; stýrði því forseti Þjóðræknisfélags-
ins, J. J. Bíldfell. Auk hans tóku til máls
Hon. W. J. Major, dómsmálaráðgjafi Mani-
tobafylkis, Dr. B. J. Brandson, er.í raun og
veru hélt aðalrasðuna fyrir minni heiðurs-
gestsins, Paul Bardal bæjarfulltrúi og Dr.
Rögnvaldur Pétursson. Heiðursgesturinn
þakkaði með hlýjum orðum þá virðingu, er
sér væri auðsýnd með samsætinu, og kvaðst
hverfa til ættjarðarinnar með ógleymanlegar
endurminningar um heimsóknina, þó stutt
væri, til landa sinna vestan hafs.
Bannið gegn Italíu
I1ulltrúar hinnar canadisku stjórnar á
þingi þjóðabandalagsins í Geneva, hafa lagt
til að bannaður verði möð öllu innflutningur
til ítalíu á kolum, járni og steinolíu. Bretar
og Frakkar eru sagðir að vera þessu hlyntir,
þó hinar og aðrar smærri þjóðir, er játast
liafa undir að refsingu verði að beita, séu
þessu mótfallnar, að minsta kosti sumar
hverjar. ítalía verður að flytja inn þessar
þr jár vörutegundir, er nú hafa nefndar verið,
en með því að útiloka innflutning á
þeim, gæti þjóðin vitanlega ekki lengi
haldið uppi ófriði. Sérstök nefnd þjóðabanda-
lagsins, hefir til íhugunar uppástungur um-
boðsmanna hinnar canadisku þjóðar í þessa
átt. _ _ ■'■ !r í!
Landsmót skáta 1935
Eftir Jóhann Hallgrímsson,
Akranesi.
Við Laxá lágu saman leiSir okk-
ar hinna sunnlenzku skáta, er sækja
ætluSu Landsmót skáta aS Akur-
eyri 1935.
Akurnesingar höfSu slegiS upp
tjaldi, meSan þeir biSu komu hinna
þráSu skátabræSra frá Reykjavík.
Er bílar þeirra komu í augsýn, var
tjaldiS felt í skyndi. ÞaS stóSst á
endum, aS er viS höfSum hnýtt fýrir
tjaldpokann okkar, þá voru bílarnir
komnir meS 35 syngjandi skáta-
bræSur innan borSs, og eftir augna-
blik hafSi öllu okkar veriS pakkaS
í bílana og okkur líka. Nú hófst
hinn samstilti andi skátans á vegum
léttra æskusöngva, laus viS fjötra,
þó bendandi og boSandi aS vorum
vinnandi markmiSum.
LeiSin lá upp Borgarf jörSinn
vestan SkarSsheiSar, fjörSurinn var
dimmblár, en f jöllin aS nokkru vaf.
ýn úSa, skógarilmur barst aS vituin
okkar og augu vor litu heillandi
runna skógarins, þeir buSu okkur
velkomna í yndisleik sínum, en viS
vorum á langferS um landiS meS
tímans takmörk.
AS Fornahvammi var staSar num-
iS i einn fjórSung stundar, þá var
klukkan ellefu aS kvöldi, og sú
spurning lögS fyrir hópinn hvort
heldur skátarnir vildu tjalda hér til
næturinnar eSa halda norSur yfir
aS Grænumýrartungu. Allir vild-
um viS halda yfir heiSina, þvi hrá-
slagalegt fanst okkur í hvamminum
og væntum ekki verra handan viS
heiSina.
AS Grænumýrartungu náSum viS
um klukkan hálf eitt. Var nú feng.
iS leyfi fyrir tjaldstaS. SíSan reist
tjaldhverfi og hitaS míl og snæddi
hver úr sínum polca. AS því loknu
gengu allir til hvílu, og buSu góSa
nótt.
Klukkan um átta aS morgni laug-
ardagsins risum viS úr rekkju, nér-
um augun og klæddum okkur í flýti.
Brátt tók aS suSa i suSuvélunum
hér og þar^ riú var alt í fullum gangi,
nokkrir sáu um matreiSsluna, aSrir
tóku saman farangurinn og þeir er
síSastir voru til lífsins eru bara aS
þvo andlit sín og hendur. SíSan
snæSumi viS allir hátíSarmatinn,
vínarpylsur, jarSepli og mjólk. AS
öllu þessu loknu er haldiS af staS,
þá er klukkan hálf tíu.
LeiSin liggur út meS HrútafirSi,
yfir HrútafjarSarháls. Er í Vatns.
dalinn kemur, verSur okkur star-
sýnt á hinn óteljandi hóp af hólum,
þeir eru hver öSrum líkir, en þó
virSist hver þeirra vilja segja veg-
farendunum sína sögu. Áfram
renna bílarnir og Vatnsdalshólarnir
eru aS baki okkar, en framundan er
alt af eitthvaS nýtt fyrir þann, er
ferSast leiSina í fyrsta sinn, og nú
höfum viS náS aS Blönduósi. Þar
dvöldum viS í eina stund og gengum
um þorpiS og virtum fyrir okkur ná-
grenni þess. SíSan var haldiS áfram
ferSinni, án dvalar, aS VíSimýri.
Þar skoSuSum viS hina öldruSu
kirkju. ÞaS kostaSi tíu aura á
mann. Um vonbrigSi sumra okkar,
viSvíkjandi ræktarsemi til þessa
aldraSa musteris aS VíSimýri verS-
ur ekki rætt hér, en vissulega væri
þar verkefni fyrir hiS unga fólk
bygSarlagsins, aS hlúa aS fornum
minjum.
Frá VíSimýri höldum viS, virS
andi fyrir okkur umhverfiS, sem er
ein af hinum fögru sveitum lands
vors, SkagafjarSarláglendiS, meS
sínum rennisléttu grundum, er hafa
þau áhrif á vegfarandann, aS hann
vill helzt mega þeysa frí og frjáls
um vellina mieSfram lygnri ánni. Og
áfram rennur bíllinn og viS okkar
blasa nýjar grundir, hæSir og fjöll.
Söngur skátanna hljómar og ger_
ir veginn greiSfæran þótt grýttur sé.
Nú erum viS komnir aS Bakkaseli.
Þar er áS í eina stund og síSan hald.
iS áfram ferSinni og þá er klukkan
átta.
Eftir 2. stunda ferS frá Bakkaseli
ljómar fyrir okkur EyjafjörSur,
prúSur og fagur, og nú erum viS
komnir aS Glerárþrúnni, en handan
NÝ — þægileg bók
í vasa
SJÁLFVIRK
— EITT BLAÐ í EINU —
Pægilegri og betri bók I vasann.
Hundrað blöS fyrir fimm cent.
Zig-Zag cigarettu-blöð eru búin
tíl úr bezta efni. Neitið öllum
eftirlikingum.
ZIGZAG
viS hana liggur Akureyrar kaup-
staSur.
Akureyrarmegin árinnar stendur
einn skáti vörS, hann gefur bílnum
stöSvunarmerki og heilsar hæversk-
lega aS skátasiS, gefur okkur nokkr-
ar upplýsingar. SíSan höldum1 viS
litiS eitt lengra inn í bæinn, þar för.
um viS úr bílunum, fylkjum liSi og
göngum inn á RáShústorg, undir
merki fósturjarSarinnar.
Er viS göngum inn á RáShústorg-
iS, koma til móts viS okkur, fylktu
liSi, skátabræSur vorir á Akureyri,
og buSu okkur velkomna á þessa
leiS:
“VeriS þiS velkomnir sunnlenzku
skátar.”
SíSan var haldiS út á íþróttasvæSi
bæjarins og þar bygSum viS tjald-
borg okkar.
AS morgni sunudagsins hófum.
viS matreiSsluna kl. 8. Margir fóru
til laugar. Klukkan ellefu var lagt
upp á bílum yfir VaSlaheiSi aS
Fnjóskárbrú. Þar er fagurt, ilmur
skógarins, niSur árinnar heillar okk.
ur, tign birkitrjánna móta í hug
vorn einlæga hrifning af íslenzkum
vorgróSri, og blessuS sólin lætur
sitt ekki eftir liggja aS verma okkur
og landiS alt.
Eftir stutta dvöl er ferSinni hald-
iS áfram og ei staSar numiS fyrir en
viS Skjálfandafljót. Þar er stigiS
af bilunum, gengiS upp aS GoSa-
fossi,"þar er hann steypist fram af
bergstöllum sínumi, meS afar sterk-
um þungum gný, þeytandi úSa sín-
um án afláts, en i úSanum gaf aS
líta regnbogansliti, svo undurfagra.
Er viS höfSum skoSaS fossinn,
snæddum viS nesti okkar, því næst
skoSuSum viS gljúfra-hellana, þar
voru nökur einkennileg göt og skút.
ar er áin hefir í vexti sínum gert á
liSnum öldum.
Frá GoSafossi héldum viS aftur til
baka til Vaglaskógar, og dvöldum
þar nokkra stund í skugga trjánna
er nú nutu geisla sólarinnar í ríkum
mæli. Þrösturinn söng okkur ljóS-
in sín um þetta sitt heimaland en viS
hlýddum á, okkur langaSi aS fylgj-
ast meS honum um skóginn. Trén
voru svo há og fögur, þau teygSu
laufgaSar krónur sínar hátt upp í
heiSan himininn, bjartan og bláan.
ViS urSum aS yfirgefa skóginn
og halda ferSinni áfram, og var nú
ei staSar numiS fyr en komiS var til
Akureyrar og vorum viS allir
söngvahug og meS sólarbros á vör-
urri.
SíSar um kvöldiS héldu skátarnir
skemtun í einu samkomuhúsi bæj-
arins. AS morgni mánudagsins var
tjöldum og farangri komið fyrir á
bílum þeim, er flytja áttu okkur og
farangurinn út í SvarfaSardal. FerS-
in þangaS hófst klukkan 10 meS
glepihrópum og söngvum skátanna.
Á leiSinni út i SvarfaSardal, lá
leiS vor fram hjá MöSruvöllum,
hinum fornhelga stað munka og
menta fyrri alda.
Eftir tveggja stunda ferS komum
viS aS sundskála Svarfdæla, þar
fengum viS aS tjalda, og þar léku
skátarnir sund-listir sínar í lauginni.
SíSari hluta dagsins voru regn-
skúrir og stormur, en þaS hafSi eng-
in lamandi áhrif á gleSi skátanna,
enda var laugin þeirra yndi.
Um kvöldiS söfnuSust allir skát-
arnir saman í einu stóru tjaldi, er
venjulega var kallaS forSabúriS.
TjaldiS er taliS vera fimtán manna
tjald, en aS þessu sinni vorum viS
víst um sextíu, er þar létum okkur
líSa vel, meSan skátafnir sungu
söngva sína og gloríur, og meSan
sögurnar voru sagSar kringum varS-
eld skátahugsjónar og bræSralags.
Klukkan ellefu fylktum viS kring.
um fánann, síSan var gengiS til
hvílu.
Morgunsól þriSjudagsins vakti
okkur meS skini sínu, ásamt tima-
merki fararstjórans, klukkan hálf
átta. Var nú klæSst i skyndi og mat-
ast, en síSan haldiS áleiSis til Dal-
víkur fylktu liSi. Eftir rösklega
einnar stundar göngu vorum viS í
Dalvík. Þar dvöldum viS nokkra
stund, gengum um bæinn og virtum
fyrir okkur umhverfi hans frá ýms-
um sjónarhólum. Einn lítill Dal-
víkurbúi er lá rúmfastur vegna
meiSsla í fæti, heyrSi sagt frá, aS
stór hópur skáta væri kominn til
þorpsins, hann sárbaS mömmu sína
aS fá boriS rúmiS sitt út, svo hann
fengi séS skátadrengina, er þegar
hópuSust til Tómlasar litla og töluSu
viS hann, þar sem hann lá í rúminu
sínu sunnan undir bæjargaflinum,
vermdur af skini sólarinnar og
barnslegri gleSi yfir aS fá séS svo
marga framandi æskumenn, er allir
voru vinir hans. Þegar Tómasi batn_
ar og hann vex upp, þá verSur hann
vorgróSri skátahreyfingarinnar
lyftistöng, og aS næsta sinni aS Dal-
Sleppið
ekki
þessu
TO l3

1000000 1
1 1 r~f
City Hydro býSur nú Winni-
pegbúum þessi sérstöku kjör-
kaup á raf-eldavölum, meS
hægum skilmálum.
frá
$2.50
niðurborgun!
og mánaSarlegum afborgunum
$2.05, er lagt verSur viS ljósa_
reikninginn.
Þér getiS valiS um
Hotpoint,
Westinghouse
eSa
Northern Electric
ELDAVÉLAR
........þrjár viSurkendustu
tegundirnar.
Öll typpi og- öll gerð þessara elda-
véla ábyrgst í fimm ár. Símið
848 134
Gtt|Hi|ctru
BOYD BUILDING