Lögberg - 07.11.1935, Blaðsíða 5

LÖG-BERG, FIMTUDAGINN 7. NÓYEMBER, 1935.
5
We’re All Nutty
Here and There
(By P. N. BRITT.)
We had chicken for dinner
Yes, ladies and gents,
And, the cook said it cost her
Just forty-two cents.
Quite plenty for three of us—
Some on the platter
For a bone-picking set-to,
Midnight, or after.
My sympathy goes to the farm-
girl or farm-boy, who raised that
tender, juicy chicken, and probably
didn’t get more than twenty of the
forty-three cents for doing it. But,
right here I had better give the cook
credit for making the bird juicy and
tender. Good chicken raisers and
good cooks have thankless jobs, pro-
viding chicken dinners for ungrate-
ful nuts.
* * *
A N Ontario woman, who died rec-
ently, left her estate, worth two
million dollars, to the church and
charity. That must have been iiad
news for the share-the-wealth boys,
who would have been delighted to
sit around and divvy un the two
millions. Now they will have to
go to church or go on relief to get
any of it. And, they might do that,
too; in fact, its quite likely they’re
already at it.
* * *
rF' HE ignorant, egotistical, smart-
A atoms who go around asserting
that the church is not doing its part
know just as much about the church
as they do about anything else, and
all they know about everything
doesn’t matter very much.
The rich Ontario lady who left her
millions to the church and charity
probably concluded that they are
about all that are pretty certain to
be with us always.
* * *
p ATIENCE is certainly one of the
1 greatest of virtues, maybe the
greatest of all virtues. For nearly a
year, I have been watching a girl
knitting a beautiful afghan, four by
six feet. She finished it recently,
all the work done in her odd mom-
ents, since before Christmas last
year.
The pattern is a sunburst effect,
of the most lovely colors and shades
of soft, fleecy wool. Evening after
evening, when I happened in, there
was the colorful, artistically woven
afghan, brought out, to have a row
or two added to it. I saw it grow
from a row or two to a co.uple of
yards.
Months ago, I asked the patient
knitter if she had enough wool over,
would she make me a pair of m'tts.
The other day the afghan was fin-
ished, at last, and, when I came in
yesterday, ,she handed me the mitts.
They are in the shades and colors
of the sunburst pattern afghan —
some mitts! If you notice me wear-
ing them, you’ll at once see they
are distinctive—no mitts like them
between Heart’s Content, Newfound-
land, and Victoria, B.C.
Maybe, away back, you have had
double mitts, grey and majenta,
probably—but, these mitts are in a
class by themselves. All I’m afraid
of now is that they may be stolen
by some envious friend. I may have
to wear them continuously, and
shove ’em in my pockets, if neces-
sary, when washing my hands.
* * *
T asked her what she did with the
Kirkjan og dýra-
verndunin
Samtal um það efni við Kawp-
moMnahafnarbiskup, dr. theol.
H. Fuglsang-Damgaard.
Dr. theol. Jón bixkup Helgason
snéri á íslenzku.
AfstaÖa kirkjunna'r til hinrrar
skipulögöu dýraverndunar, stuðn-
ingur hennar og þaÖ fylgi, sem hún
hefir í té látiÖ réttlætiskröfum dýra-
verndunarinnar og ]>ví líknarstarfi,
■ sem þar er veriÖ að vinna, hefir frá
1 afghan. She sent it to the girl j upphafi verið mjög mikilsvert atriði
■ og pa ekki siður hitt, hver verið hef-
she used to curl when he was about j
a foot high. They were blonde curls
which accounts for so many light
buff shades in the afghan—and the ,
mitts.
* * *
'T' HE mitts may be too gay for me,
at my age, but I still like a
toueh of color in a tie, or anything,
and besides its nobody’s business. i
* * *
A N Sunday, the weather was
” warmer here than in the East,
and there was rain here and thére
down East. That’s why I like it
better here than in the East. Down
there they are wearing rubbers or
rubber boots and carrying around
umbrellas most of the time. It may
be fair when a person goes down
town, and raining when he is coming
back. Most folks down there wear
out three or four pairs of rubbers, j
and lose a lot of umbrellas in a year. !
And, between moments of sunshine,
they often get pretty badly soaked.
Wool felt hats and over- or under-
wear, unless water-proof, is badly I
bent, or shrunk after being out in
a downpour, or a thunder-shower.
Besides, they had a lot of earth-
quakes or something down there just
a few days ago.
Really, we have not much to com-
plain about. If we are not contented,
and glad we’re alive, we’re nutty. |
* * *
p AY no attention to the glooms. !
1 Back, during the depression, now
pretty well shot, the Winnipeg
branch of one of the solidest con-
cerns in Canada, was reported as
likely to close up. Recently they
bought a big block, and with some
rearrangement and re-construction,
will move into it, calculating to stay
’till the crack of doom, which will
be some considerable time after the
crack of Alberta, and the other
crack-pots.
* * *
'T' HERE’LL be corn in Egypt,
urlioot nn +V»o nruirÍDC "ficVi in +Vio
ir afstaða leiðandi mannkostamanna
kirkjunnar til málefnis vors. — Með
hliðsjón á þessu hefir félagið (dýra-
verndunarfélagið) farið þess á leit
við dr. theol. Fuglsang-Damgaard
biskup, að hann léti uppi við “Dýra.
vininn” álit sitt á þessu máli. Hefir
biskupinn af mestu góðfýsi orðið við
þeim tilmælum, og í samtali við rit-
stjóra “Dýravinarins” leyst úr
nokkru spurningum vorum.
i. Hvernig litur biskupinn á af-
stöðu kirkjunnar til dýraverndunar
yfirleitt ?
-r-Dýrin eru af guði sköpuð og
ákvörðun þeira, eftir skoðun ritn-
ingarinnar, sú, að vera mannanna
þjónar; en vér eigurn að vera góðir
við þjóna vora^því að góður þjónn
er ein af góðum gjöfum guðs oss til
handa. Þegar vér biðjumi guð um
daglegt brauð, þá er þar m. a. einnig
átt við “góð hjú.” Ástandinu í para-
dís er lýst fyrir oss sem fullkomnu
vináttusambandi með mönnum og
dýrum, Qg ritningin talar jafnvel um
dýrðarríki, sem í vændum sé, þar
sem ekki sé f ramar um baráttu að
ræða, stríð né samkepni, heldur sé
þar friður ríkjandi, og þeim friði
er lýst, sem friði með mönnum og
dýrum og með dýrunum sín á milli.
Vora tíma vanhagar um margt og
eitt af því, sem oss vanhagar tilfinn-
wheat on the prairies, fish in the anlegast um er kærleikur manna .í
lakes, cattle on the ranges, grass- |
hoppers and gophers here and there,
glooms on parade, racketeers oper-
ating, four - flushers prospering,
nutty folks easy prey for crooks, or
what have you?—when we are dead
and gone.
But why worry?
vík verða fagnaðarfundir.
Frá Dalvík héldum við til tjald-
anna í Svarfaðardal, snæddum og
bjuggum okkur og farangurinn til
brottferðar.
Nú var ferðinni haldið aftur til
Akureyrar, og eftir litla dvöl þar var
ferðinni haldið áfram að Grund í
Eyjafirði. Þótt hús staðarins séu
miikilfengleg að stærð og útliti, þá
ber kirkjan af með sínum friðhelga
tignarblæ og skógi grædda um-
hverfi. Er við göngum inn og lít-
um hve alt er hér fagurt og vel um
gengið, verðum við snortnir inni-
legri meðvitund þess að við erum
virkilega á helgum stað, og oss finst
umbúnaður vor vera miður en við
vildumi, en við syngjum við raust,
“Hærra minn guð til þín.”
Frá Grund höldum við til Akur-
eyrar, og þaðan upp að skálum skát.
anna og skíðamanna að Súlnafjalli,
og þar er gist um nóttina.
Á miðvikudaginn gengu flestir
skátarnir upp á hátind Súlnafjalls,
en nokkrir voru eftir við skálana.
Er allir, er í f jallgönguna fóru, voru
komnir til skála, var haldið áleiðis til
Akureyrar, og tjaldað á grundunum
við sundlaugina.
Um kvöldið gengu skátarnir
fylktu liði um bæinn, veðrið var
fagurt, f jörðurinn skínandi, og ilm-
ur trjágarðanna lifandi í kvöldblæn-
um.
Klukkan g kveiktum við varðeld
á Gleráreyrum, sungum og lékum
fyrir bæjarbúana er fjölmentu á
staðinn, og virtust njóta góðrar
skemtunar.
Sólargeislar fimtudagsins kölluðti
til okkar gegnum tjaldþekjuna,
skátarnir fá sér mgrgunbað, en
ganga síðan inn í bæinn til að skoða
sig um, því nú er frí fyrir alla.
Um kvöldið klukkan g er haldið
til Hótel Akureyri, og þar hafa(skát.
arnir fagnað. Um 70 skátar voru
þar mættir ásarnt ca. 20 skátastúlk-
um.
Oft áður á mótinu hafði hinn
sanni andi skátans fengið ágætan og
samstiltan bróðurhug hugsjónanna,
í söngvum, sögum og einkaviðkynn.
ingum. En aldrei jafn innilega lif-
andi og þróttmikinn sem þetta kvöld.
Á föstudaginn klukkan 4 síðdeg-
is var burtfararstund okkar, hinna
sunnlenzku skáta. Kveðjur skát-
anna verða innilegar, jafnvel sakn-
aðartár má sjá, þótt í leynum ættu
að geymast. Við hinir sunnlenzku,
brunumi á braut frá Akureyri og
skátunum þar, en vináttuböndin
munu ekki bresta né þakklátar minn.
igar um ágæta viðkynningu og dug-
andi störf, svo okkur yrði mótið einn
dásemdardraumur. Við þökkum
ykkur öllum svo innilega.
Ferðin heim gengur fljótt og
greitt, og nú erum við komnir á
Sauðárkrók. Þar er okkur boðið i
samkomuhús bæjarins upp á svo vel
hugsaðar veitingar, að við undruð-
umst stórlega. Og vandræði okkar
aukast að mun er við höfum raðað
í okkur, en fáum svo enga greiðslu
goldna þessu ágæta fólki, sem voru
aðstandendur skátanna þar. Vij5
þökkum auðvitað fyrir okkur að is-
lenzkum sið, en góðgerðirnar voru
meira virði en það, já sannarlega.
Um leið og við fórum frá Sauð-
árkróki “marseruðum” við um bæ-
ir.n.
Um nóttina
að drönd drottins hefir gert þetta,
hann, sem hefir sál alls hins lifanda
í hendi sér og anda sérhvers manns.
líkama” (Job. 12, 7—10).
Drottinn frelsar menn og mál-
leysingja; hann kennir einnig i
brjósti um dýrin; elska hans umlyk-
ur einnig skynlausu skepnurnar, og
þess vegna eiga þær einnig fylsta
rétt á, að vér látuin þeim kærleika
vorn í té.
3. Hvernig litur biskupinn á dýra-
verndunina sem uppeldis-meðal ?
—Eg lit svo á, að dýraverndunin
hafi mikið gildi sem uppeldis-meðal.
A,llir þeir, sem hafa alist upp i sveit,
munu vita hve þýðingarmikið sam-
bandið við skepnurnar er fyrir
vöxt þrárinnar hjá börnunum eftir
að láta öðrum viðkvæmnisþel og
vernd i té.
Það mundi mjög skerða gleði
vora yfir náttúrunni, ef gleðin yfir
lííi dýranna væri henni ekki sam-
fara. Þegar skáldin syngja guði lof
fyrir yndisleik náttúrunnar, þá
ganga þau ekki fram hjá dásamleg-
um heimi dýranna. Vér könnumst
við þetta erindi úr sálmi Brorsons
(“Grpp skapað alt í heimi hér.” Sb.
nr. 27) :
“Hvað get eg sagt, er séð eg fæ
á sumrin skrautið fríða,
og fugla’, er yfir f jöll og sæ
á flugi skjótu líða?”
111 meðferð á dýrum, hverju nafni
sem nefnist, gerir óhrjáleg hjörtu
þeirra, er slikt temja sér, og sérhver
misþyrming á dýrum verður að telj.
ast hin hegningarverðasta, ekki af
því einu, að hún lýsir vöntun á sam-
kend og góðleik, né af því, að hún
er grimdarvottur, heldur einnig af
því, að hún getur orðið til þess að
vekja ósanna yfirburðakend, sem
getur orðið örlagaþrungin fyrir
skapgerðarþroska mannsins. Þess
sem þýzkur þegn og var f jögur ár í
fangabúðum í Frakklandi. Hefir
hann því reynt sitt af hverju í upp-
vextinum. Frá 1925—33 var hann
docent í guðfræði við Khafnarhá-
skóla, en hugur hans stóð til prest-
skapar. Árið 1933 gerðist hann
höfuðprestur og stiftsprófastur við
Frúarkirkju í Khöfn, en áður en
fyrsta prestsskaparárið var liðið, var
hann samkvæmt kosningu skipaður
biskup yfir Kaupmannahafnarstifti.
Gera allir, sem þekkja hann, ráð
fyrir, að dr. F.-D. sé manna líkleg-
astur til að skipa þann virðulega sess
með heiðri og sóma.
Hvað snertir málefni það, sem
hann í viðtalinu lýsir skoðunum sín_
um á, þá munu flestir hugsandi
kristnir menn vera honum hjartan-
lega sammála í aðalátriðunumi. Svo
er að minsta kosti um þann, er þenn-
an eftirmála skrifar.
/. H.
—Dýraverndarinn.
REPUBLICANAR VINNA 'A
Við kosningar þær, sem fram fóru
til ríkisþingsins í New York síðast-
liðinn þriðjudag, urðu úrslit þau, að
Republicana-flokkurinn gekk sigr-
andi af hólmi. Vann sá flokkur 82
þingsæti af 150. í'New Jersey fóru
einnig fram ríkiskosningar; full-
komar fregnir af þeim eru enn ekki
við hendi, en benda þó til sigurs fyr_
ir Republicana.
MR. KING RAÐGAST VIÐ
ROOSEVELT
Samkvæmt símfregnum frá Ot-
tawa á þriðjudaginn, hefir Mr.
King forsætisráðgjafi ákveðið að
heimsækja Roosevelt á föstudaginn
kemur til þess að ráðgast við hann
um fyrirhugaða viðskiftasamninga
vegna ber að venja börnin í upp- vig Bandaríkin. Meðan Mr. King
tjöldum við hjá
milli og eindrægni. Fyrir því fagn-
ar kirkjan framkomu hverrar þeirr-
ar hreyfingar, sem vill stuðla að því,
að kærleikurinn skjóti frjóöngum í
hjörtum manna og vaxi þar. — Frá
þessu sjónarmiði hlýtur kirkjan að
fagna sérhverri hreyfingu, sem hefir
að markmiði að vernda allar skyn-
lausu skepnurnar, og halda yfir þeim
hlíf iskildi.
2. Hvernig lítur biskupinn á það,
sem i gamla og nýja testamentinu er
talað af vinarþeli til dýranna og þýð_
ingu þess fyrir dýraverndunina ?
—Böeði í gamla og nýja testament-
inu er talað um dýrin f ýmsum og
næstum ólíkum samböndum. Um
villidýrin er talað sem fjandsamleg
mönnunum, og höfðingja hins illa
er lýst sem grenjandi ljóni. Ilins
vegar eru sumar af fegurstu mynd-
unum, sem eiga að sýna samband
Jesú við mennina, lánaðar úr dýra-
ríkinu. Drottinn vor Jesús er góði
hirðirinn, sem þekkir sauðina; þeir
heyra rödd hans og láta að ástúð-
legu kalli hans. — Og langfegurstu
myndirnar í allri ritningunni, sem á
að setja oss fyrir sjónir kærleiksþel
frelsarans, hefir Esajas spámaður
dregið upp í 53. kapítula spádóms-
bókar sinnar:
“Hann var hrjáður, en hann lítil-
lætti sig og lauk eigi upp munni sin_
um, eins og lamb, sem leitt er tíT
slátrunar, og eins og sauður þegir
fyrir þeim, ^r klippa hann; hann
lauk ekki upp munni sínum.”
Og í nýja testamentinu hefir eng-
in samlíking snortið hjörtu trúaðra
manna á öllum tímum jafn innilega
og samlíkingin um “það guðs lamb,
sem ber heimsins synd.”
Ritningin setur oss jafnvel dýrin
fyrir sjónir sem lærimeistára mann-
anna; þau eru fyrirmýndin í iðni og
Blönduósi.
Að morgni laugardagsins lögðum þolinmæði, þrautseigju og spakræði.
við'upp frá Blönduósi kl. hálf tíu, Dýrin eru falin guðs varðveizlu,
höfðum viðkomu i Grænumýrar-
tungu og að Ferstiklu, og því næst |
vorum við allir heima, og þaðan
hugsum við nú til ykkar, kæru skáta.
félagar víðsvegar um landið, og
treystum ykkur til dáða fyrir niark-
ekki síður en mennirnir. Því segir í
Jobs-bók: “En spyr þú skepnurnar,
og þær munu kenna þér, fugla lofts-
ins, og þeir munu fræða þig, eða
villidýrin, og þau mun sannfæra þig,
og fiskar hafsins rhurtu Ségja þér
mið skátans.—EesF Morgúríbl, í það. ’Hver þekti ekki á öllú þessu,
vexti þeirra á að vera góð við skepn-
urnar, svo að þau læri snemma að
hjálpa hinum veikburða og aðstoða
hinn bevgða, því að við það vex sam.
úðin með öllum, sem hjálpar þarfn.
ast og stuðnings; að barnið leikur
sér við dýrin getur orðiíf til þess að
auka gleði barnsins og fegurðartil-
finning þess þroskast við að athuga
og umgangast fallegar skepnur.
Dýraverndunin geymir þannig sið-
gæðisleg og fagurfræðileg verðmæti,
sem hafa mikil uppeldis áhrif,
Sá, sem níðist á dýrurrí getur auð-
veldlega orðið til þess að niðast á
mönnum.
4. Hvernig litur biskupinn á
“dýrasunnudags-”málið ? Mundi til-
tök á því, að koma á hér á landi
“sunnudegi fyrir skepnur?”
—Sú hugmynd er mér alveg ný;
en er eg nú heyri hana, get eg þegar
i stað felt mig vel við hana. Eg mun
reyna að styðja hana eftir því, sem
í mínu valdi stendur, og vekja máls á
þessari hugmynd við embættisbræð-
ur mína. Eg get fullvissað yður um,
að mér fellur hugmyndin vel í geð.
Að síðustu mælti biskupinn :
—Dýralíf og döraverndun hefir
átt fylstu samúð mína frá barn-
æsku. Sá, sem er uppalinn á sveita-
bæ fær smám saman ást á dýrunum,
og jafnvel að hafa haldið hlifiskildi
yfir fuglshreiðri, sem enginn annar
vissi af, gefur hugljúfa æskuminn-
ing.
Svör biskupsins við ofangreind-
um spurningum eru í sannleika hin
ánægjulegustu. Þau bera vott um
skilning á hugsjón dýraverndunar-
innar og viðurkenningu á gildi henn-
ar, sem hlýtur að styðja oss i starfi
voru.
Eftirmáli—
Til fróðleiks langar mig til að
bæta því við, að Fuglsang-Damgaard
biskup mun vera yngstur að aldri
allra biskupa á Norðurlöndufn
(fæddur 1890). Að hann svo ung-
ur sezt í það tignarsæti, sem liann
skipar nú, lætur menn renna grun
í, að hann sé yfirburðamaður. Og
það er hann líka: stórgáfaður og
hinn mesti lærdómsmaður, sem allir,
er til þekkja vænta sér hins bezta af
sem ieiðtoga innan kirkjunnar. F.-D,
jbiskup er suður-józkur bóndason)
hann tók þátt í heimsstyrjöldinni
dvelur í Washington verður hann
gestur forsetans.
Ef þér hafið
GIGTVEIKI
klippið úr þenna miða.
75c askja ókeypis fyrir hvern,
sem þjáist.
í Syracuse í New York hefir verið
fundið upp meðal, sem hundruð manna
segja að “beri' ákjósanlegan árangur.”
Um mörg tilfelli er getið, þar sem meðal
þetta hefir veitt skjótan bata.
pað stuðlar að því að vísa á dyr ýms-
um óhreinum efnum, er hindra eðlilegar
og hún á að vera, ef alt er með feldu,
auk þess sem það nemur á brott sýru-
sölt ýms, er of mikið hefir safnast fyrir
af. Er þetta jafnframt mikilvirkt nýrna-
meðal.
Meðal þetta fann Mr. Delano upp, og
reyndist það svo vel, að sonur hans setti
upp skrifstofu í Canada, til þess að út-
breiða það, og vill hann að canadiskt
fólk, sem þjáist af gigt, fái sér 75e kassa
til þess að ganga úr skugga um kosti
meðalsins. Mr. Delano segir: "Til þess
að lina gigt, hvað þrálát, sem hún hefir
verið, ráðlegg eg sjúklingum, ef þeir
hafa ekki áður gert það, að fá sér 75c
kassa af meðalinu, sem eg sendi til
reynslu, sé þessi auglýsing klipt úr
blaðinu og póstuð með nafni yðar og
heimilisfangi. pér getið sent lOc í frí-
merkjum til þess að standa straum af
útsendingarkostnaði.
Skrifið F. H. Delano 1814-N Mutual
Life Bldg. 455 Craig St., W. Montreal.
Canada. Eg sendi aðeins einn pakka
til hvers einStaklings.
FREE
DELANO’S
RHEUMATIC
CONQUEROR
♦ BORGIÐ LÖGBERG!

INNKÖLLUNAR- MENN LÖGBERGS • • • • <
Amaranth, Man
Akra, N. Dakota
Árborg, Man
Árnes, Man
Baldur, Man
Bantry, N. Dakota
Bellingham, Wash
Blaine, Wash
Bredenbury, Sask
Brown, Man J. S. Gillis
Cavalier, N. Dakata
Churchbridge, Sask
Cypress River, Man
Dafoe, Sask
Edinburg, N. Dakota...
Elfros, Sask ... Goodmundson, Mrs. J. H.
; Foam Lake, Sask J. J. Sveinbjörnsson
GarCar, N. Dakota
• Gerald, Sask
Geysir, Man
Gimli, Man
Glenboro, Man
Hallson, N. Dakota
Hayland, P.O., Man. ...
Hecla, Man
Hensel, N. Dakota
Hnausa, Man
Ivanhoe, Minn
Kandahar, Sask J. G. Stephanson
1 Langruth, Man
Leslie, Sask
Lundar, Man
Markerville, Alta
Minneota, Minn
Mountain, N. Dak S. J. Hallgrimson
Mozart, Sask
Oak Point, Man
Oakview, Man
Otto, Man
Pembina, N. Dak
Point Roberts, Wash.. .. S. T- Mýrdal
Red Deer, Alta
Revkjavík. Man
Riverton, Man
Seattle. Wash T. T. Middal
Selkirk, Man
Siglunes, P.O., Man. .
Silver Bay, Man
Svold, N. Dakota
1 Tantallon, Sask
; Upham, N. Dakota •
\riÍ5ir. Man <
Vogar, Man
Westbourne, Man
; Winnipegosis, Man
Wvnyárd. Sask
[ i . M(»..
A.A.AAA.AÍLA A Æ. A A A A A ^