Lögberg - 16.04.1936, Blaðsíða 5

LÖGBERG. FIMTUDAGINN 16. APRIL- 1936
5
V/E’RE ALL NUTTY
HERE AND THERE
.By P. N. Britt_
A NOTHER Easter has come and
gone. And this 1936 Easter was
a glorious day—a day of dear, de-
lightful spring.
According to “the resume of the
day’s news,” on the radio Sunday
night, the wide Canadian prairie was
the only spot in all the world enjoy-
ing blue skies and warm sunshine on
Easter Day.
Sleet and snow in England, down-
pours of rain in New York and else-
where. Miserable weather in East-
ern Canada. Fighting in Ireland and
Ethiopia.
Out here, we don’t have the slight-
est conception of how happy we
should be where we are. There’s no
climate in the world to compare
with this climate.
* * «
JUST now, there’s an old crony of
mine down East for a short time,
and showing symptoms of being
lonesome and uncomfortable. I felt
I was putting a word of good cheer
in my letters in mentioning spring
in the East, with lambs and calves
and colts cavorting here and there
and everywhere, and the ápple and
cherry blossoms.
“Where do you get that stuff about
spring-like weather down here, with
lambs and flowers, and all that,” a
letter asks today. And, it continues:
“I haven’t seen any of this, further
than a few fine days, since I came
here. The weather in general has
been miserable weather here in Tor-
onto. I’Il be darned glad to get
back to the only province in the
Dominion that the good Lord sees
fit to smile on winter and summer,
and I don’t mean maybe. This place
smothers me, the streets are mostly
all crooked and twisting, and some-
times I think the population looks
like that, too.”
* « »
SOUNDS as if its pretty tough to
be parked in a stuffy place like
To'ronto for one accustomed to the
free life, fresh air and broad, open
spaces out here.
* » •
When I grow too old to think,
Sorta feel I’m on the blink;
When a nod’s same as a wink,
Do I just quit?—I don’t think.
Rather be a young old lad,
Knowing things are not so bad;
What’s the use of feeling sad,
Better buck up and be glad.
Lazy guys give up the fight,
Stagger round, as if just “tight”,
Why not straighten up, be bright,
Snappy, and get feeling right.
* » «
TN your time, you have probably
owned a city lot, or a town lot, or
a village lot—maybe lots of lots. It
was once considered the correct thing
to own a lot—a lot made a fellow
feel he had a stake in the country—
was a real citizen. There was a time
when one couldn’t vote unless he was
a property holder, owned a city lot.
I remember an old Winnipeg crony
of mine who had a lotta lots, one
of which was at Indian Head, sit-
uated across a ravine from the town.
He paid for the lot and paid the
taxes on it for twenty years. He
died, poor fellow. The lot is still
across the ravine from Indian Head
(Saskatchewan).
Owning a lot now isn’t a fraction
of what it used to be. The demand
for lots some time back was so keen
that at times there were not enough
lots to go around. The fellows who
were convincing folks that every-
body ought to have a lot had to go
out to Crystal City, Brandon, Por-
tage, Poplar Point, Port Arthur,
Burnside and everywhere to get lots
to meet all requirements.
At this moment there’s probably
nobody, aside from Aberhart, in his
Prophetic Institute, who could con-
vince anybody that he.ought to have
a lot.
* • *
'T' HE lot that has brought all this
-*■ to mind is a lot in the block in
which I live. I have been here since
1912, and for the twenty-four years
since then the city has had to send
over a pump every spring to take
away the water on this lot, lest it
submerge the whole block.
Early Easter Sunday morning,
this week, the pump was on the job
with a crew of three, forty or fifty
juvenile spectators, a truck or
dredge, manned by two (off and on)
with the rackety-click of an axle
factory all Sunday long.
My Easter Sunday meditations
were so badly shot as to be com-
pletely NIL, and I feel that I am
expressing the sentiments of my
neighbors.
The nuisance of that lot has been
a hellofalot during these twenty-
four years. The lot should either be
pulled up by the roots or sunk, say
A NOTHER sign of the return of
^ good times: Red ink has taken a
big jump in price, well along towards
two dollars for a quart jar. Must be
because so many folks are getting
out of the red. Which, of course,
would compel the guild to increase
the price on account of not iiaving
“the production”—or what?
Hoping they continue getting out
of the red—the more the merrier.
This red ink incident recalls an-
other red ink incident of long, long
ago when the North-West Territor-
ies (Saskatchewan and Alberta)
were bone dry, and it was a crime
to smuggle in the liquid that cheers.
Carloads and carloads of cases mark-
ed “Red Ink” got into the country
before a few cases were smashed in
a railway accident, and it got to the
ears of the excise men that the “Red
Ink” was the product of Eastern
distilleries.
And that ended the “Red Ink”
racket of long ago.
• • *
WAELL, to those who still think
” hockey is crooked: Jack Adams
of the Red Wings could have let
Saturday night’s game go to the
Leafs, and have gone back to Detroit
and pulled a $25,000 gate on Tuesday.
But he didn’t. The tribe who think
hockey is crooked are the tripe who
buy a ticket on a horse and say
racing is crooked because the nag
doesn’t win. Poor sports? Naw, just
tripe.
» » *
There came to us on Saturday a
lovely folder with this on it:
“AN EASTER BOUQUET”
A friendly, happy greeting
From the garden
of sweet thoughts.
A fresh bouquet of wishes
Made of blue forget-me-nots;
One for luck and
One for laughter,
One for joy and pleasure, too,
A bouquet of happy wishes
Every one of them for you!
Some folks have the happy facultý
of choosing an Easter card that car-
ries with it almost a fond, loving
embrace.
* * *
rj. EE, what a glorious spring and
—Summer, warm gentle sOmmer
just a step or two ahead. We ought
to be glad.
lentu íslendingar á þessa stofnun,
og þegar þeir seinna komu heim, þá
þóttu þeir fyrirmyndar verkmenn.
Hagsýnustu og vandvirkustu bænd.
ur sóttust eftir þeim, til veggja og
túngarÖahleðslu, og til þess aÖ grafa
brunna, í gegnum grjót og hvaÖ sem
fyrir varð, og til þess aÖ hlaða
brunnana upp að innanverðu.
til ævarandi afnota. Þessir menn
höfðu líka lært að stilla stál-
meitla og stöppur til að vinna grjótið
með. Einn slikur maður, Jóhannes
Skel, vann um tima hjá föður mín-
um, við brunngröft, og fórst alt
fljótt og vel. Þá mætti minna á
Jónas grjótgarð, sem Þorsteinn á
Skipalóni gaf þann vitnisburð að
væri sá mesti verkmaður, sem hjá
sér hefði unnið.
Öll sú framsjónarlausa ráðvilla,
sem felst í gustuka öngþveitinu til
heilbrigðra, ungra og einhleypra
manna, það orsakar meir en sjóð-
þurð, það orakar óheilbrigðan hugs-
unarhátt út yfir alþjóðina, eyðir
sjálfstæðisþrá og fyrirhyggju upp-
vaxandi manna, og er framhald af
rangsnúnu skólafyrirkomulagi.
Það verður oft eftirminnilegast,
sem orðfæst er útlistað. “Eg er
bóndi og alt mitt á undir sól og
regni,” sagði Stefán G. Þessi orð
eru eins og sögð út frá skilningi og
tilfinningu ótal bænda. Það er eins
og fyrirfram skilið, af bændunum,
og þeim ljúft að sættast á langan og
strangan vetur, með öllu því stríði
og áhyggjum, sem því er þó sam-
fara, af því þeir vita af skininu, sem
bráðum klýfur og hrindir skýjunum.
En óstjórnina óttast þeir; hafa
aldrei séð sóliha á pólitíska himnin-
um, og litla veðurbreytingu fundið,
hver þessara gömlu flokka sem að
völdum situr í þann og þann svip-
inn.
Friðrik Guðmundsson.
þekkingarinnar, þegar yngri kyn-
slóðinni er ekki innrætt nauðsyn
verklegrar framkvæmdarsemi ? Þó
íslenzkir bændur eigi annríkt, þá
halda þeir áfram að hugsa, spyrja
sjálfa sig og endurminnast. Þeir
leggja æfitíðar viðburðina á meta-
skálar skilningsins, og þeim verður
lítið úr framförinni. Þeir þekkja,
eins og áður, marga hæfileikamenn,
en þeir geta ekki framar veitt þeim
að málurn með glöðu og öruggu
geði. Þeir dirfast ekki að álykta svo
að mentunin útrými dygðalöngun-
inni; en reynslan sannar það, að
hæfileikamennirnir eru hver af öðr.
um undnir upp á spólur auðvaldsins.
Og bændurnir spyrja sjálfa sig: F,r
ekki mikla hæfileikamanninum meiri
hætta búin, þegar hann er orðinn
hámentaður? En því svarar eng-
inn. íslenzki bóndinn hugsar um
stjórnarhættina í landinu, flokka-
dréttinn, tvær mórauðar og ógeðs-
legar elfur, sem alt af er rifist um,
á hverri sé betra að fljóta, og hon-
um verður af gömlum vana, óvart að
bölva flokkadrættinum, af þvi að
Htarmunur eða reynslumunur sé
ekki sjáanlegur, og hann skammast
sín fyrir að hafa í 30 ár, eða lengur
lagt atkvæði að því, að mynda þess-
nm fljótum farvegi frá upptökum
að ósi neyðahafsins. Á bak ,við
þessi köldu él, sér íslenzki bóndinn
ekki blíðuna sem meinar alt vel.
Fyrir 30 árum síðan, komu flestir
íslenzku bændurnir hér út á ónumið
land, margir að haustlagi, með stór.
ar fjölskyldur, og áttu ekki einn
dollar í vasanum, þegar hér var
komið, urðu þó hjálparlaust af opin-
beru fé, að sjá um sig sjálfir, eða
deyja ella. Þá skildu allir heilsugóð-
ir Islendingar, ómagahaldið for.
smánarvert. Menn sáu og skildu að
slikir amlóðar voru að éta af borð-
um þeirra, sem með takmarkalausri
fórnfýsi og ósérhlífni börðust í fá-
tækt fyrir lífeýri sínum, konu sinn-
ar og barna. Og landnemarnir
hérna fluttu máske hálfsvangir yfir
verstu torfærurnar. Hversvegna
þurfa nú einhleypir og hraustir
menn, í þúsundatali að lifa á annara
sveita? Eru það ávextir mentunar
innar? Eða er það glámsýni lands-
stjórnarinnar ? Eru allar bújarðjr í
Canada uppteknar, svo ekki sé hægt
að gefa slíkum þurfalingum garð-
stæði, sem forsorgaði þá? Allir
vitna nú í Dani sem framúrskarandi
%
búmenn. Undir svona kringumstæð-
um stofnuðu þeir letigarð, en ekki
gustukahæli. Þeir klæddu slíka
vandræðamenn í einskonar fanga-
föt og létu þá, að viðlagðri hegningu,
vinna 10 klukkutíma á hverjum
virkum degi, við að höggva grjót,
sem svo var selt út í byggingar, til
þess að fá undirhaldskostnaðinn
endurgoldinn. Einstöku sinnum
Fréttabréf frá Vogar
(21. marz)
Veturinn fer nú að segja af sér,
og vorið byrjaði í gær, eftir því sem
talið er í almanakinu. Þó reynist nú
jafnan svo á þessum stöðvum, að
nokkuð er eftir af vetrartíð um
þetta leyti.
Þessi vetur hefir verið í harðara
lagi, svo menn muna fáa slíka. Byrj-
aði að snjóa með nóv. Gjörði fyrst
jarðlaust af ísingu, og 10. nóv. rak
niður 10 þuml. snjó, sém ekki tók
aftur. Eftir það var allgóð tíð
fram að jólum, en nokkuð storma-
söm. I janúar og febrúar mátti
kalla stöðugar frosthörkur og
stormar. Snjófall var aldrei mikið,
en oft snjóaði dálítið annan hvorn
dag, svo sjaldan voru brautir hrein-
ar degi lengur. Þó er snjófall nú
eftir veturinn tæplega í meðallagi.
Siðustu viku febr. minkuðu frostin
og síðan hefir verið frostavæg tið;
oft sólbráð, en sjaldan sama veður
’degi (lengur. Þessa síðustu viku
hefir snjóað talsvert.
Fiskiveiðutn er nú lokið og flestir
hættir fyrir nokkru. Að sönnu var
veiðileyfið framlengt, en fáir munu
bafa notað það að fullu, því bæði
var orðið fiskilaust að kalla mátti,
og svo er það ætíð tvisýnn hagnaður
að stunda veiðar um þetta leyti. Það
er hvorttveggja að net skemmast
fljótt þegar tíð hlýnar, og svo hafa
flestir bændur nóg að starfa við að.
drætti á heyi og eldivið, áður en
snjóa leysir. Eiskiveiðar hafa
hepnast með betra móti í vetur yfir-
leitt.' Góður afli fyrst eftir að
byrjað var, og sæmilegur fram að
hátíðum; síðan hefir hann verið
fremur tregur hjá flestum.
Slysfarir hafa engar orðið hér i
vetur, ntma að skólahúsið að Vogar
brann 9. þ. m. Varð þó nokkru
bjargað af þvi sem lauslegt var. Þó
verður skólanum haldið áfram, þvi
Björn kaupmaður Eggertsson hefir
léð húsrúm fyrir hann til vorsins.
Um framfarir eða framkvæmdir
er fátt að segja héðan; það er lítill
tími til slíkra hluta um hávetur. Þó
má geta þess að bændur hér í Siglu-
nesshéraði hafa keypt smjörgerðar-
hús í Ashern, og eru farnir að starf.
rækja það. Húsið er aðeins 3 ára
gamalt og öll áhöld i góðu standi,
því það brann fyrir skömmu og var
þá bygt að nýju. Eigandinn var
gamall maður, sem var orðinn
þreyttur á starfinu, og mun hafa
skuldað allmikið. Verðið var 14,000
dollarar, en þar með fylgdi vélbátur
til flutninga yfir vatnið og 8 flutn-
ingsbilar. En á eigninni hvílir skuld
um 7,000 dollarar, með afborgunar-
fresti, en sem má borgast þegar
hentugleikar leyfa. Er það talið gott
verð af þeim sem þekkingu hafa á
þeim efnum. Hlutir voru seldir til
að ná saman fé til kaupanna, og
gekk það greiðlega. Á tveim mán-
uðum seldust hlutir og borguðust,
svo nægilegt fé varð fyrir hendi til
að borga það sem áskilið var, og til
að mæta útgjöldum fram eftir sumr.
inu. Hluturinn er ákveðinn 10 doll-
arar, en enginn má eiga meira en 50
hluti í félaginu; og enginn má selja
hluti sína nema með leyfi félags-
stjórnarinnar. Er þannig girt fyrir
að margir hlutir komist i einstakra
manna hendur sem stundum hefir
orðið hlutafélögum að tjóni.
Hlutirnir eru því nær allir eign
gripabænda.
I stjórnarnefnd félagsins eir: Öli
Eiríksson, bóndi við Oak View;
R. J. Perry, bóndi við Silver Bay og
Fred Pratt bóndi við Pebble Beach.
Ráðsmaður er Erik Erikson, dansk.
ur maður, sem lengi hefir unnið að
þeim störfum.
Það er almennur áhugi fyrir þessu
fyrirtæki, hvernig sem það reynist i
framkvæmdinni. Flestir bændur
hafa keypt hluti, og von um talsvert
meiri hlutasölu. Hér var orðin ein.
okun á rjómasölu, því öll smjörgerð-
arhús í nálægum bygðum voru ein-
stakra manna eign, og lék mönnum
grunur á að þeir hefðu samtök sin á
milli með að halda verðinu niðri.
Litil reynsla er fengin fyrir þessu
fyrirtæki ennþá, en þó hefir hún
orðið bændum til hagnaðar að r.iuu.
Guðm. Jónssou,
frá Húsey.
Lausavísur
FERSKEYTLAN
Ferskeytlunnar íagra hreim
fagna þjóðmæringar.
Týna nauinast tónum þeim
trúir íslendingar.
FRIÐUR
Yfir landið létt og hljótt,
ljúfur andar friður.
Dröfn að vanda, dag og nótt,
dúar sandinn viður.
FUGLAR
Syngur lóa sumaróð,
sæl í móa finnur ró.
Vellur spói viðkvæm hljóð,
vætu-kjói fer á sjó.
ÞEGAR HÚMAR
Þegar húmið burtu ber,
blíðu dags og þrautir,
sál á vængjum vaggar sér
víðar himinbrautir.
BLÓMABROS
Brosa jarðar blómin smá,
blítt á móti sólu.
Þegar döggin þornar á
þeim í morgun-gjólu.
VARNARLAUST FLEY
Kvaddi haust með kaldri raust,
kylja braust að landi.
Vék úr nausti vona flaust,
varnarlaust frá sandi.
HAUST
Bliknuð eru blómin fríð,
bitur kuldinn nístir.
Fönnin hylur f jallahlíð,
fugl á hjarni tístir.
JÚNl-DAGUR
Þegar brosir blíð og skær,
blessuð júní-sólin,
skuggar lífsins færast fjær,
fjölga griðaskjólin.
Y. K. Steindórs.
NÝ—þægileg bók
í vasa
SJÁLFVIRK
— EITT BLAÐ 1 EINU —
pægilegrl og betri bök í vasann.
Hundrað blöð fyrir fimm cent.
Zig-Zag cigarettu-blöð eru búin
til úr bezta efni. Neitið öllum
eftirllkingum.
ZIO-ZAG
FYRIRSÖGN
“Nú syngjum við fyrsta og sein-
asta versið af sálminum — rex:
K. N. er orðinn 76!
“Til að flýta fyrir”
Ef þú skyldir ætla þér—
Til íslands — “Káinn”
Er þú “líður út í bláinn”
Eg skal smyrja og grafa náinn.
6.-4- ’36.
Jak. J. Norman.
—En hvað það er miklu þægi-
legra að aka í bíl, og hugsa urn, hve
miklu þægilegra það er að aka i bíl
heldur en að þurfa að ganga og
hugsa um hversu miklu þægilegra
það væri að aka í bil, heklur en að
þurfa að ganga.
Kirsten Flagstad
the sensational Norwegian Dramatic
Soprano will give the concluding
concert of the Celebrity Series at
the Auditorium Monday evening,
April 20th.
Here is the programme:
I.
Aria: Leise, leise from
“Der Freischutz”...von Weber
II.
Der Nussbaum ............Schumann
Fruehlingsnacht .........Schumann
Lachen und Weinen ......Schubert
Der Erlkoenig ...........Schubert
III.
The Woodpigeon’s Call (Skogsdov-
ers toner)—Sung in Swedish —
Merikanto. Two lovers sit together.
At the woodpigeon’s call they lift
their heads and smile in ecstacy.
At the same notes, a lonely listener
falls a weeping.
Tlie Moon Boy’s Story (manen han-
ger i appeltrat)—Sung in Swedish
—Hannikainen. The little moon
boy has told a story to the angel
babies. One of them cannot sleep
in his cloud bed so he hops down to
earth and tells my little boy the
moon-boy’s loveliest story.
There Was a Lovely Rooster (Det var
en deilig hene)—Hurum—Sung in
Norwegian. A story of some hens
that adored a lovely rooster with
a magnificent voice and their
plight was woeful when his song
was stilled by a gypsy and his
lovely form hung on a fence rail
A Waterlily (Med en vandlilje) —
Sung in Norwegian—Grieg. See,
Marie, I bring you a waterlily;
wear it on your breast. But be-
ware of dreams for they are dan-
gerous.
Thanks for Your Counsel (Tak for
dit raad) — Sung in Norwegian
—Grieg. I may not hearken to
thy counsel. I needs must set out
over life’s billows in my little
bark and try whether it bear me
up or no.
IV.
We Two Together
Marshall Kernochan
Nocturne .......... Michael Head
Midsummer.............Amy Worth
Spendthrift Ernest Charles
White Horses of the Sea
..............Eleanor Warren
V.
Aria: Elizabeth’s Gebet from
“Tannhauser” Wagner
Aria: Dich theure Halle from
“Tannhauser” Wagner
Mr. Edwin McArthur at the piano.
Not in years has there been such
a stir at the Metropolitan Opera
House as that caused last season by I
Kirsten Flagstad, new prima donna
from Norway. Coming almost un-1
heralded, within a few days after her
debut in “Die Walkuere” on Feb-
ruary 3, 1935 she became the most
talked of personality in the musical1
world.
Kirsten Flagstad
Her appearances were one triumph
after another. The “standing room
only” sign was out for all of her
performances, and for hours before (
the doors were opened ■ there was a!
regular “Caruso” line extending
down the block. Hardened New,
York critics exhausted their vocabu- \
laries in showering her with ecstatic
superlatives. Coming at a crucial
time when the Metropolitan was
facing serious financial straits. she
was hailed as the lifesaver of the
opera.
All this is the more remarkable
because up to two years ago Madame 1
Flagstad’s singing had been done en-
tirely in the Scandinavian countries,'
chiefly in Oslo and Gothenburg.
There she sang sixty-eight different
roles, thirty-eight in grand opera and
thirty in operettas. In the summer
of 1933 and again in 1934 she was
invited to Bayreuth. It was news of
her singing at this festival center
that moved Gatti-Casazza and Artur
Bodanzky to invite her to St. Moritz
for an audition. They immediately
signed her up for the leading soprano
roles in the Wagnerian operas at the
Metropolitan. What has happened
since is operatic history. Arriving
quietly, without preliminary fanfare,
she swept an unprepared audience
completely off its feet at her first
performance as Sieglinde. For her
second performance every inch of
standing room was taken, and the
same condition existed at all of her
subsequent eighteen appearances.
Hers had been the greatest triumph
experienced at the Metropolitan in
many years.
Ha!!aG00DGARDEN
PlentijffberijtlwK]
~,zv tcEat-Fresh-
(mrtí&ú,
^Wlnrd&rL!
V PAY 5«AN®
McFAYDEN FRÆ KOSTAR LlTIÐ
EN FRAMLEIÐIR MIKIÐ
Stærrl en venjulegir pakkar af Mc-
Fayden fræi—aðeins 3c—4c hver
pvl að borga Bc og lOc?
Mestu hlunnindin við McFayden
fræ liggja ekki I lágu verði, heldur
hinu, að hver tegund um sig af
reyndu fyrsta flokks útsæði, tryggir
mesta og bezta uppskeru, og sendast
beint heim til yðar en koma ekki frá
umboðssölu hylkjunum 1 búðunum.
Fræ er iifandi vera. pvl fyr er
það kemur þangað, sem þvl skal sáð,
þess betra fyrir það sjálft, og þann
er sáir.
KREFJIST DAGSETTRA PAKKA
Hverjum manni ber réttur til að
vita að fræ það, sem hann kaupir
sé lífrænt og nýtt. Með nýtlzku á-
höldum kostar það ekkert meira, að
setja dagsetningu á pakkana, þegar
frá þeim er gengið.
PVI A EKKI DAGSETNINGIN AD
STANDA ?
Hin nýja breyting á útsæðislög-
unum krefst ekki dagsetningar á
pökkunum, en við höfum samt enga
breytingu gert.
KYNNIST ÚTSÆÐI YÐAR
Hver pakki og hver únza af Mc-
Fayden fræi, er dagsett með skýru
letri. McFayden fræ er vlsindalega
rannsakað og fult af llfi; alt pröfað
tvisvar. Fyrst rétt eftir kornslátt,
og svo aftur I Dominion Seed Testing
Laboratory.
Væri McFayden Seeds sent I búðir
I umboðssölu pökkum myndum vér
eiga mikið öselt I lok hverrar árs-
tiðar. Ef afganginum væri fleygt,
yrði þar um slíkt tap að ræða, er
hlyti að hafa I för með sér hækkað
verð á útsæði. Ef vér gerðum það
ekki, og sendum það út I pökkum
aftur, værum við að selja gamalt
fræ. pessvegna seljum vér aðeins
beint til yðar, og notum ekki um-
boðssöluhylkin; fræ vort er ávalt
nýtt og með þvl að kaupa það, eruö
þér að tryggja árangur og spara.
TIu pakkar af fullri
stærð, frá 5 til 10 centa
virði, fást fyrir 25 cents,
og þér fáið 25 centin til baka með
fyrstu pöntun gegn “refund cou-
pon,” sem hægt er að borga með
næstu pöntun, hún sendist með þessu
safni. Sendið peninga, þó má senda
frímerki. Safn þetta er falleg gjöf;
kostar lítið, en gefur mikla uppskeru.
Pantið garðfræ yðar strax; þér
þurfið þeirra með hvort sem er.
McFayden hefir verið bezta félagið
slðan 1910.
NEW-TESTED SEED
F.very, Packet Dated
BEETS—Detroit Dark Red. The best
all round Red Beet. Sufficient
seed for 20 ft. of row.
CARROTS—Half Long Chantenay.
The best all round Carrot.
Enough Seed for 40 to 50 ft.
of row.
CUCUMBER—Early Fortune. Pickles
sweet or sour add zest to any
meal. This paeket will sow 10
to 12 hills.
LETTUCE—Grand Rapids, Loose
Leaf variety. Cool, crisp, green
lettuce. This packet will sow 20
to 25 ft. of row.
ONION—Yellow Globe Danvers. A
splendid winter keeper.
ONION—White Portugal. A popular
white onion for cooking or
pickles. Packet will sow 15 or
20 ft. of drill.
PARSNIP—Half Long Guernsey.
Sufficient to sow 40 to 50 ft. of
drill.
RADISH—French Breakfast. Cool,
crisp, quick-growing variety.
This packet will sow 25 to 80
ft. of drill.
TURNIP—VVhite Summer Table.
Early, quick-growing. Packet
will sow 25 to 30 ft. of drill.
SWEDE TURNIP—Canadian Gem.
Ounce sows 75 ft. of row.
$200°?Cash Pi izes$2002?
I hvelti áætlunar samkepni vorri, er
viðskiftavinir vorir geta tekið þátt I.
Upplýsingar I McFayden Seed List,
sem sendur er með ofangreindii fræ-
snfni. eða gegn pðntun.
ÓKEYPTS.—Klinpið úr þessa aug-
lýsingu og fáið ókevpis störan pakka
af fögrum blómum.
Mikill afMttur til fétaga og er
frd því skýrt í fraskrnnni.
McFaydm Seed Co., Winnipeg