Lögberg - 02.07.1936, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 2. JÚLI, 1936
5
WE’RE ALL NUTTY
HERE AND THERE
-By P. N. Britt_
TY OMINION Day, aside from
Christmas, used to be the great-
est holiday of the year. But, as
time went on, Dominion Day seems
to have come to be “just another
holiday.” Maybe it was when we
ceased to be a Dominion, and became
a Nation, that Dominion Day started
seeming to be not itself at all.
When our forefathers put Canada
definitely “on the map” they set
aside Dominion Day as a day of rest
and rejoicing, an annual reminder of
the greatness we had achieved, and
an inspiration to be faithful to, and
proud of Canada.
Now, it often looks as if half the
population doesn’t know what Dom-
inion Day is all about. Not so far
back they used to have a Dominion
Day celebration at Oak Lake, Mani-
toba, to which crowds of visitors
came from miles and miles around
the adjacent territory. They had a
great crowd of young Canadians and
good sports at Oak Lake, one of the
foremost of which was Jack Hood,
the postmaster, once first baseman
of the famous old Maple Leaf Base-
ball Club of Guelph, champions of
Canada. He was one of the pioneer
promoters of baseball and racing
and other sport in Manitoba.
The Oak Lake Dominion Day cele-
bration would have done credit to a
good sized city. Our patriotism was
warmed up every Dominion Day
away back there—a good time was
had by everybody. I am always
sorry when Dominion Day is over,
for half the summer seems gone.
And besides, didn’t we seem happier
when we were a Dominion—which
should make us love Dominion Day
more and more.
* » *
When the crop weather’s looking
quite bad
Folks go on bemoaning their plight,
But forget to be thankful and glad,
When God sends them weather just
right.
* * *
]VT OST of us were never very hot
on sitting around waiting in a
barber shop. It was a tiresime job
for one, waiting for “next”. We
would look in, and if there were too
many “ahead,” we’d go on by and
come back later.
One day last week I needed a hair
cut, but when I looked in at Frank’s
all seats were occupied by a lady
and three children, with a fourth
kiddo getting a haircut. I passed on.
When I caught Frank without a
customer next day I told him I had
been around before but the shop was
full. He said I was one of four
customers he saw look in, and go
along on their way. I was the only
one who had come back. He said
he lost three haircuts that time.
There was only one ahead of us,
he said, the one whose hair he was
cutting. Momma had brought along
the others just for an airing and to
let them see how the barber cut
Elmer’s hair.
Frank said he lost the three hair-
cuts, and besides momma almost
fought with him. She handed him
a quarter, which he put in the cash
register, while she stood waiting for
ten cents change, which he didn’t
give her, as Elmer’s head was about
right for a number seven hat. She
told Frank what she thought of him,
but he said he let it go at that and
told her politely that he wasn’t in-'
viting her to come around again to J
see him sometime, or any time.
* * *
Some folks smile along each day,
Never glum or sad;
Others cannot live that way—
Which is just too bad.
♦ * *
MY friend, Callahan, from whom
ítI i get a good racing story off
and on, had this one to relate last
Friday. He and Wright, who had
been going out to the races together,
took along with them Bob Allen, a
Brandon visitor, spending the day
with Callahan. Wright and Calla-
han came here years ago from Chater
or Kemnay or somewhere out around
Brandon, which is why they hap
pened to know Mr. Allen. On the
way out Bob was telling them about
when Brandon was the great racing
point of the West—when Bill Mc-
Cracken of the Wheat City, had Lex-
ington Lady, the queen of the West-
ern turf; Nat. Boyd of Carberry, just
east of Brandon, had Davidson, a
great running horse; Beckton
brothers of Cannington Manor, just
west of Brandon, had fine imported
sprinters. Bob knew a lot about
racing, and he was enthused all
afternoon at Polo Park. They each
bought a few tickets, without any
particular damage or profit.
When the result of the sixth race
was put on the board Bob gasped as
$111.10 for $2.00 was put on the board
opposite Hi Mont. He said that
horse must be a “ringer” from the
south. They told him that Hi Mont
was owned by Andy Robinson of
Edmonton, and Bob nearly fell out
of his seat. He was incoherent for
several minutes.
When he came to, he told them
that years ago Andy Robinson used
to drive trotting horses out at Bran-
don. When he spoke o£ coming in
here for a day at the races, Cuff,
a friend of his at Brandon, told him
that if Andy Robinson happened to
have a horse running, to play it on
the nose for old times sake.
Bob had a ticket in the race on
Fair Allan (just on account of the
name) but he was inconsolable at
forgetting Cuff’s advice, which cost
him just $109.11.
Most folks go nutty when they
get out to the race track—pick the
wrong horse, or forget 'one thing and
another, or lose by some false motion.
You’ve often heard them tell it. But
Bob vowed that he’d never tell any-
body about how he missed Hi Mont
that day. Just dumb, he said. Two
dollars on the nose for old friend-
ship’s sake—why didn’t he remem-
ber? Just nutty.
* * *
ET ARRY Emerson Fosdick, the
famous New York preacher,
says: “It is not marriage that fails;
it is people that fail. All that mar-
riage does is to show them up.”
* * *
We’ve fiddled along with this and
that,
Made laws to check and double-
check
Ön every side, and, now, by heck,
There’s nary a one knows where
he’s at.
* * *
TTOWEVER, it looks as if there’s
-*--*■ going to be a good harvest, and
that before long things in general
will be going along smoothly—if we
behave ourselves. There’s something
cheerful about this lovely summer
weather.
Dinusson, Cavalier, 750; Jack Hur-
ley, Cavalier, $1.00; Mr. og Mrs.
B. S. Thorvaldson, Cavalier, $1.00;
Matt. Björnson, Cavalier, 50C; Inga
Anderson, Cavalier, $1.00; Tryggvi
Johnson, Hensel, 8oc; Mr. og Mrs.
Ed. Austfjörð, Akra, 25C; Sig. Sig-
urdson, Cavalier, 50C; E. S. Snow-
field, Cavalier, $1.00; M. Sigurdson,
Cavalier, $1.00; David Davidson,
Cavalier, $1.00.
Alls.............$57-00
Safnað af Mrs. G. H. Thorlakson.
J. J. Erlendson, Hensel, $5.00;
Erlendur Erlendson, Hensel, $2.00;
Thorlákur Björnson, Hensel, $5.00;
Wm. Vívatson, Hensel, $1.00; B. T.
Björnson, Hensel, $5.00; John Ás-
mundson, Hensel, $1.0«^; Mrs. Guð-
rún Sveinson, Hensel, 50C; Steini H.
Björnson, Hensel, 750; Skafti Óla-
son, Henselj $1.00; Mrs. M^rgrét
Simundson, Hensel, $1.00; A. M.
# Ásgrímson, Hensel, $2.00; J. J.
Sampson, Hensel, $1.00; 'yVm.
Dínusson, Hensel, $1.00; Óli B.
Ölafson, Hensel, $1.00; Mrs. Siggi
Nelson, Hensel, $1.00; Tryggvi
Anderson, Hensel, $3.00; Gisli Ein.
arsson, Hensel, $1.00; Guðm. Ein-
arsson, Hensel, $2.00; H. B. Free-
man, Hensel,!5oc; Wm. N. Magnus-
son, Hensel, $r.oo; Gústi Simund-
son, Hensel, $1.00; Björn Eastman,
Akra, $1.00; T. H. Thorlakson,
Hensel, 50C; Halldór EinarsSori,
Hensel, $1.00; S. T. Björnson,
Hensel, $5.00; Anna Björnson,
Hensel, $5.00; Thora Björnson,
Hensel, $5.00.
Total ...........$54-25
Safnað af Mrs. Thorey Björnson.
(Framhaldslisti í næsta blaði)
Sigurbjörg Steingríms-
dóttir Johnson
Hún var fædd á Þverá í Núpsda'
(á Islandi) 10. júlí 1841. Báða for-
eldra sína misti hún á unga aldri, en
þá var hún tekin til fósturs af hjón-
unum Jóhanni Bjarnasyni og Sigríði
Jónsdóttur, konu hans. Reyndist
henni það fóstur jafn vel og í for-
eldrahúsum hefði verið og mintist
Sigurbjörg þess með þakklæti alla
æfi.
Sigurbjörg giftist 12. júlí 1864
Jóni Jónssyni frá Fljótstungu og
fluttust þau suður til Hvitársíðu.
Bjuggu þau síðan þar og í Reyk-
holtsdalnum, unz þau fóru vestur
um haf árið 1898. Munu þau
lengst af hafa átt heima í Winni-
peg. Jón lézt árið 1915 og stuttu
eftir það fluttist Sigurbjörg heitin
til dóttur sinnar í Eeslie, Sask. Þar
andaðist hún 21 jan. í vetur.
Börn þeirra hjóna voru mörg.
Komust 5 til fullorðins ára, og voru
2 þeirra alin upp hjá öðrum. Látin
eru Þóra, kona séra Halldórs E.
Johnson i Blaine og Böðvar bóndi
á Kirkjubóli á Hvítársíðu.
Enn eru á lífi:
Sigríður, kona Jóns Ólafssonar
kaupmánns i Leslie, Sask.
Benónýja, gift Eggert Gislasyni,
bónda að Leirárgörðum' í Borgar-
f jarðarsýslu á Islandi.
Jóhannes, búsettur að Hnausar í
Nýja íslandi.
Barnabörn gömlu konunnar voru
orðin 15, en barnabarnabörn xo að
tölu.
Sigurbjörg heitin var mjög vinsæl
og mikils virt af þeim, er kyntust
henni. Líf hennar var ekki erfið-
leikalaust; hún vissi vel, hvað það
var að stríða við fátækt og þá erfið-
leika, sem henni fylgja. Síðustu 12
ár æfi sinnar var hún blind, og í hátt
á annað ár lá hún rúmföst, áður en
að lausninni kom. En þrátt fyrir
þetta voru vongleði, bjartsýni og
andlegt þrek áberandi þættir i skap-
gerð hennar. Hún leitaði sér yndis
numið, meðan sjónin var heil. Trú-
í ljóðum og öðru slíku, er hún hafði
kona var hún einlæg.
Þegar Sigurbjörg fluttist burtu af
þessum heimi, var það vinum henn-
ar tilefni bæði sorgar og gleði. Á
heimili dóttur hennar og tengdason-
ar var annast um hana af alúð og
samvizkusemi, og nú, þegar hún er
farin, verður þeirra tækifæra sakn-
að, sem áður gáfust til þess að
hjúkra henni og urn leið til að njóta
samvista við hana. En jafnframt
þessu munu allir vinir gamalmenn-
isins gleðjast yfir þeirri lausn, sem
dauðinn veitir, að loknum löngum
og iðjuríkum degi. Það er von vor
og trú, að nú hafi augu görnlu,
blindu konunnar lokist upp, til þess
að sjá meiri fegurð en jörðin gat
veitt. Friður sé með henni.
Jakob Jónsson.
ISLENZKIR CANADAMENN TAKA ÞÁTT 1
ÞJÓÐFLOKKA HÁTÍÐ
(ÞRIÐJUDAGINN 28. JÚLÍ)
í sambaxidi yí8
REGINA SÝNINGUNA
pjóðflokkabrot, fulltrúar margra landa, standa fyrir þessari litbrigðaríku skemtun.
Skemtiskrá, þjóðsöngvar og þjóðdansar fara fram á sýningarsviðinu.
8EX HRIFANDI DAGAR!
MANLDAGUR
NlckeldaRur harna
Fimm cents rá6a lofum og lög-
um fyrir börn viÖ inngang, 1
fi horfendabyggingu, Midway og
öllum hlunnindum.
ÞRIDJUDAGUR
I»jótSflokkahótfí5
I»jóÖ8Öngvar, þ.16t5dansar; fólk
kemur fram í sínum skrautlegu
þjóðbúningufn, fyrir h ö n d
stofnþjöðanna.
midvikudagur
Dagur Moose Jaw og Regina
borgara.
FIMTUDAGUR
Dagur bænda, þar sem vinir
mætast. Skoðið verðlaunahú-
]>eninginn framan við áhorf-
endabygginguna.
FÖSTUDAGUR
Ferðamannadagur
Þar sem sýningardrotningin
verður krýnd og sérstakt ferða-
manna program fer fram. Mik-
ilfengleg skrúðganga.
LAUGARDAG
Hermannadagur
Endurkynningar hátíð h e r -
manna I Saskatchewan frá
stríðinu mikla framan við á-
horfendabygginguna.
Running Horse Races
VeSreiSar hvern eftir miSdag.
Superb Crandstand Attractions
“The Passing Parade.”
The World’s Greatest Midway
Hrffandi kappreiðar og nýjar sýningar.
Heimsins stærsta Midway.
Thousands of Exhibits
Sýning á landbúnaðarafurðum, blómgróðri, búpeningi,
alifuglum og mjölkurafurðum, búnaðaráhöldum, handa-
vinnu kvenna og fjölda mörgu öðru til fróðleiks og
skemtunar.
Parade of Prize
Livestock
fyrir
Búpeningssýning fer fram frammi
sýningarbyggingunni.
Regina Shopping Week!
fágætunt kjörkaupum,
Kjörkaupamót! Vika af
allar búðir taka þátt í.
Bílaskýll handa þeim,
koma akandi.
Ársskýrsla kriátniboðans árið 1935
Eftir séra ólaf ólafsson, kristniboöa í Iíina.
“Farið þvi og gjörið allar þjóðirnar að læri-
sveinum, með því að skíra þá til nafns föðurs-
ins, sonarins og liins heilaga anda, og með því
að kenna þcim alt það, sem cg hefi boðið yður.”
—Kristur.
Árið 1934 voru 30 ár liðin síðan trúboð var hafið í
Tenghsien (Hsien-sýsla),—en mér hefir verið falin umsjá
starfsins í því umdæmi síðastliðin 6 ár. Það fórst fyrir að
þessa 30 ára afmælis væri minst. En ánægjulegt er til þess
að hugsa að einmitt það árið náði starfið hámarki sínu hvað
ytri vöxt og viðgang snertir, eins og ársskýrslan í fyrra bar
með sér. Trúnemar um 600, reglubundnar samltomur um
60 á mánuði, skirðir 129, námskeið 31, framlag kínversku
safnaðanna aukist um 34 prósent, o. s. frv.
Samverkamenn
f ársbyrjun 1935 vaé helzt útlit fyrir að erfitt myndi
verða að halda í horfinu. Trúarvakningin fór þverrandi og
samverkamönnum hafði fækkað. Fimm af okkar efnileg-
ustu ungu mönnum, sem höfðu verið hjálplegir í trúboðs-
samkomum og námskeiðum trúnema, fóru í biblíu eða trú-
boðsskólann í Laohokow. (Einn þeirra er Sung En-i, “fóst-
ursonur’’ frú Kristínar í Hofi í Reykjavik. Nú verður liðs-
auki mikill að fjóíum þessara pilta a. m. k., þegar þeir hafa
lokið námi á hausti komandi).
Kinversku samverkamennirnir hafa að öðru leyti verið
hinir sömu og áður: sex trúboðar búsettir á útstöðvunum
og sá sjöundi hér í bænum, auk prestsins, Han Siu-ging, sem
söfnuðirnir launa. Frk. Ella Hovda hefir haft fjórar konur,
trúaðar og vel mentaðar, (“bibelkvinner”), í verki með sér.
Þá hafa og Frk. Berit Solemdal og nemendur hennar í biblíu-
skóla kventrúboða hér, Jum 20) tekið mikinn þátt í sunnu-
dagaskóla starfi og samkomuhöldum fyrir kvenfólkið.
*
Fræðsla
Fjörutu og sjö piltar, flestallir frá útstöðvunum, sóttu
æskulýðs-námskeiðið hér á aðalstöðinni i ársbyrjun. í haust
fóru 18 þesísara pilta í æskulýðsskólann (6 mánaða), höfðu
sumir þeirra verið á átta námskeiðum hjá okkur, og því vel
undir það búnir, að ná inntöku í skólann. Níu þessara pilta
hafa gefist Drotni og tekið skírn, en það er einlæg ósk okkar
að þeir ávinnist allir fyrir Guðs riki, verður þá söfnuðunum
mikill fengur að þeim þegar þeir koma heim úr skóla.
Alls hafa verið haldin 22 námskeið þetta árið, 12 fyrir
kvenfólk og 10 fyrir karlmenn. Víðast hafa námskeiðin
verið fremur illa sótt, því miður, þátttakendur sjaldnast yfir
20. Eftir óáran og óeirðir undanfarið, ern allir önnum kafnir
við að rækta lönd, sem legið hafa i auðn, húsabyggingar og
viðgerðir, vefnað og klæðasaum, o. s. frv.
Það er okkur gleðiefni mikið að geta sagt ykkur þær góðu
fréttir, að þremur barnaskólum hefir verið komið á fót á
liðnu ári, svo að nú eru fimm barnaskólar í umdæminu.
Stærstur er skólinn hér í bænum með tveimur kennurum og
34 nemendum^ Eftir nýárið gerum við ráð fyrir að taka upp
fleiri börn hér, svo að þau verði alls 50, a. m. k.
Nú leggur ekki kristniboðsfélagið neitt að mörkum til
þessara skóla, en mjög er lagt að söfnuðunum að sjá börn-
unum fyrir kristindómsfræðslu. Við erum þakklátari fyrir
það en orð fá lýst að Y.D.K.F.U.K. í Reykjavík, og YD. kristni-
boðsfélagsins í Hafnarfirði, hafa undanfarið sent nokkra pen-
ingaupphæð,vsem varið er til að launa kristna barnakennara.
Það er miklu ákjósanlegra verkefni heldur en að gefa með
einu eða tveimur börnum. Þptta verður með tímanum mörg
hundruð börnum til blessunar, og er jafnframt okkar ungu
og fátæku söfnuðum góður styrkur.
Undanfarin tvö sumur hefir sunnudagaskólinn gengist
fyrir því að haldin voru hálfsmánaðar til þriggja vikna nám-
skeið hér í bænum fyrir börn. 1934 sóttu yfir 100 börn nám-
skeiðið. En síðastliðið sumar gerði afskaplegar rigningar
og flóð einmitt um það leyti að námskeiðið, eða sumarskól-
inn, byrjaði. Þó voru hér um 60 börn tveggja vikna tíma.
Annars starfa sunnudagaskólarnir, sex að tölu, með líkum
hætti og að undanförnu; börnum er að smáfjölga á hverju ári.
Prédikun
Tekist hefir að halda uppi reglubundnum samkomum
á 16 stöðum alls, hvergi sjaldnar en ein samkoma á viku.—
Reglubundnar samkomur með stuttu millibili, hafa sina þýð-
ingu, þó að þær séu ekki æfinlega vel sóttar. Þær eru mátt-
arstólpi félagslífs hinna trúuðu og lífæð þess.
Mjög er það venjulegt að ekki kristið fólk komi á safn-
aðarsamkomurnar; með því móti oftast nær, tekst trúuðum
kristnum safnaðarmeðlimum að ávinna ættingja og vini fyrir
Krist. Fjarlægari bæi og bygðarlög heimsækja trúboðar okk-
ar eftir megni; á slíkum stöðum hafa verið haldnar sam-
komur í trúboðstjaldinu að staðaldri í samtals 5 mánuði
liðið ár.—Á einum þessara staða eru nú um 40 trúnemar.
Vakningssamkomurnar hér á aðalstöðinni í febrúarmán-
uði 1935, eru að áliti okkar kínversku trúbræðra, aðal við-
burður þessa starfstímabils. Þær stóðu í átta daga samfleytt.
32 samkomur! Áheyrendur 4-5 hundruð. Á 9. degi kl. 7
að morgni, gengu 140 manns til altaris.—Um þessar sam-
komur hef eg skrifað áður.
Úr dagbók kristniboðans
Fyrir mörgum árum var verzlunarmaður hér í bænum,
sem Ding Tsi-gjó hét, stórríkur og i miklu áliti. Hann keypti
peningaávísanir kristniboðanna og mun hafa þótt þeir liprir
í viðskiftum og orðheldnir. Hann varð því snemma hlyntur
þeirra starfi; varð það úr að þeir skyldu halda samkomu
fyrir starfsfólk verzlunarinnar einu sinni á viku, en hann sá
um það sjálfur að allir kæmu á samkomurnar og enginn
skytist undan.
Svo liðu nokkur ár. Ding var altaf að færa út kvíarnar.
Margir trúðu þessari stærstu verzlun bæjarins fyrir fé sínu
fremur en bönkunum. Ding gerði marga ríka og var sjálfur
um það leyti að verða miljónaeigandi.
En þá kom hrunið mikla.
Verzlunin varð gjaldþrota, tapið nam hundruðum þús-
unda króna. Þá byrjuðu málaferli. Ding hafði orðið þess
valdur að fjöldi manna mistu aleigu sina. Og hann var látinn
dúsa í varðhaldinu hátt á annað ár í félagsskap öreiganna,
sem hann hafði leitt í ógæfu. Tveir þeirra fyrirfóru sér í
varðhaldinu, og sjálfur var Ding nær dauða en lífi þegar hann
loksins losnaði úr hlekkjunum og svartholinu.
Nú spurðist ekki til hans í mörg ár.
Svo var það einu sinni fyrir þremur árum að eg mætti
honum á-götu. Hann kvaðst þá vera búsettur fyrir utan bæ.
Við áttum langt samtal, eg hafði ekki kynst honum áður
persónulega. Eg bað hann að koma á samkomurnar, en
hann tók því fálega. Hann kom þó til kirkju daginn eftir.
Enginn mun hafa látið hann gjalda þess að tapast höfðu
krónurnar, sem söfnuðurinn hafði einu sinni átt í vörslum
hans. Næsta sunnudag kom konan hans með honum og þriðja
sunnudaginn kom öll fjölskyldan.
Það hefir upp frá því verið föst venja að Ding hefir
komið ineð 10—20 inanns með sér til kirkju á hverjuin
sunnudegi.
Kona hans og dóttir voru hér á þriggja vikna námskeiði
í fyrrahaust og snérust þá til lifandi trúar. En sjálfur frels-
aðist hann á vakningasainkomunum í fel>rúar, eftir fiinm
daga sálarstríð. Trúbóðstjáldið hefir verið tvisvar í þorþinu
hans og þar eru nú 40 trúnemar.