Lögberg - 05.10.1939, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 5. OETÓBER, 1939
3
Klauálrið á
Sínaí
G. E. Eyford þýddi
(Framh.)
Það var með erfiðismunum
að eg gat slitið mig frá að
horfa á þessa stórkostlegu
hrikamynd, sem er miklu meir
töfrandi en nokkur önnur
fjallasýn, sem eg hefi séð. Til
suðurs blasti við, þó í fjarska,
hinn blái, skygði vatnsflötur
Akaba-flóans, en til vesturs
blámaði i hyllingum íyrir
Súez-flóanum, Munkurinn var
orðinn órór að bíða eftir að
eg sneri athygli minni að ein-
hverju öðru en útsýninu, sér-
staklega langaði hann til að
sýna mér kirkjuna, sem stend-
ur þar, eins og munnmælin
herma, á þeim stað, sem
Móses átti að hafa veitt lög-
málstöflunum móttöku. Kirkja
hefir staðið á þessum stað
síðan á fjórðu öld, en sú sem
þar er nú, er endurbygging úr
hinuin miklu.forngrýtis blokk-
um, sem verið höfðu í hinni
fyrstu kirkju er þar var bygð.
Veggir kirkjunnar að utan,
eru skreyttir með fremur til-
komulitlum kalkmyndum. Að
innan er kirkjan lítið skreytt,
og fátt þar sem vekur eftir-
tekl eða aðdáun, þó eru þar
munir sem þykir mjög mikjð
til koma. Þar er geymdur
partur eða moli hins lifnndi
steins, og er hann reistur upp
öðru megin við altarið; þar er
og geymd hellan, sem sagt er
að Móses hafi haldið fyrir
andliti sér, er Drottinn talaði
við hann, til þess að ljóminn
af dýrð Drottins blindaði ekki
augu hans.
Fáeinar stikur frá kirkjunni
er lítið Múhameðs-bænahús,
aðskilið með hvítum múrvegg
og gaddavírs girðingu, sem
einnig var bygð úr forngrýti
úr hinni fyrstu kirkju, sem
þar hafði staðið. Svo kristin-
dómurinn og Islam standa
þarna hlið við hlið á hæsta
tindi Sinaí. Arabar fara á
hverju ári upp á fjallið og
færa Móses hrút að brenni-
fórn. Undir Mosque-inni er
svolítill hellir, orðinn svartur
af fórnareyk, og dyratréð er
litað blóði margra fórnar-
hrúta.
Þegar við höfðum skoðað
okkur vel um þarna uppi, sett-
umst við niður til að éta nest-
isbita sem við höfðum með
okkur; tók eg eftir því að stór
mús með uppmjó eyru og kaf-
loðinn skrokk, sat hnakkakert
fá fet frá mér og horfði mjög
skarpt á mig. Músar-tötrið var
spök, hún koin rétt til mín
og tíndi upp brauðmola, sem
eg fleygði til hennar. Alt i
einu hljóp hún inn í holu
undir Mosque-inni, því hún
var Moslem mús, og kom aft-
ur með hyski sitt, konu og
krakka, sem alt fór að leita
að brauðmolum,, sem við
fleygðum til þess. Á sama
tima komu tvær kristnar mýs
undan kirkjunni, og þær fóru
ásamt hinum að tina upp
molana sem við dreifðum út
meðal þeirra. Ef þeirra mús-
arlegu einkenni hðfðu ekki
verið eins glögg og þau voru,
hefði vel mátt taka þær fyrir
litlar rottur. k)g hygg að gild-
leiki þeirra sé aðallega hinn
þykki og grófi hárvöxtur, sem
er á þeim, sem hefir þroskast
við að ala aldur sinn á há-
fjallatindum. En spursmálið
er, hvaðan hafa þær komið?
Eru þær bara vanalegar mýs,
sem hafa rjátlað neðan af
jafnsléttu upp á 8,000 feta
háan fjallstind, eða eru þær
sérstakt háfjalla músakyn? Ef
til vill svarar einhver náttúru-
fræðingurinn því spursmáli.
Það mál undarlegt heita, að
ekki einn einasti af þeim, sem
skrifað hafa um Sínaí-fjall,
í síðastliðin hundrað og fimm-
tíu ár, hefir minst á mýsnar á
Sínaí-fjallinu. Eg spurði
gríska munkinn og Arabann
um hvað þeir vissu um þessar
mýs. Þeir sögðu að mýsnar
hefðu altaf verið þar, og að
þær* lifðu á því að naga smá-
rætur, sem yxu í klettasprung-
um.
Seinna um daginn er sól fór
að lækka á lofti, lokuðum við
kirkjunni og gengum vandlega
frá öllu, sem þar var; að því
búnu bjuggum við okkur til að
leggja á stað ofan fjallið. Hið
óyfirsjáanlega haf gulra sanda
og strýtumyndaðra fjalla-
toppa, bar við sjónhringinn
eins og frosið úthaf. Það var
í senn bæði stórkostleg og
ömurleg sjón.
Morguninn eftir var eg
snemina á fótum, enda hafði
minn duglegi leiðsögu- og
fylgdarmaður alt tilbúið til
heimferðarinnar.
Sólin var að byrja að senda
geisla sína á hæstu tindana á
Sínaí, þegar eg var tilbúinn að
kveðja St. Catherine klaustrið.
Sex munkar komu ofan til að
fylgja mér að bílnum og óska
mér góðrar ferðar, á hinni
löngu leið, sem eg átti fyrir
hendi til Suez. Báðir bílarnir
stóðu ferðbúnir undir Justini-
ans múrnum.
Faðir Gabríel, ungi munkur-
inn frá Sohag, sem var orðinn
góður kunningi minn, færði
mér að gjöf körfu fulla af
hinum sérstöku hörðu perum,
sem þeir rækta í klaustur-
garðinum, og munkunum þyk-
ir hið mesta sælgæti.
Eg spurði hann hvort hann
hefði ekki gaman af að eg
sendi honum eitthvað til
minja frá Elnglandi. Jú, hann
kvað sér þætti vænt um ef eg
vildi senda sér myndir af
Lundúnaborg, og nokkur
Georg 6. frímerki.
Eg var alveg hissa að hann
skyldi, hafa nokkra löngun til
að vita um neitt út um heim-
inn, því eg hafði ekki orðið
þess var að neinn munkanna
á Sínaí tæki hina minstu hlut-
deild í neinu fyrir utan fjalla-
tindana, sem umgirða klaustr-
ið. Maður gæti þó auðveld-
lega ímyndað sér að þegar
ferðamenn frá fjarlægum lönd-
um heimsækja þennan fjalla-
kastala, að á þá dyndi flóð af
spurningum um það sem væri
að gerast í þessum vitstola
heimi, en það var ekkert því-
líkt, ekki einu sinni spurt um
athafnir Mussolinis eða Hit-
lers Eg heyrði ekki einu sinni
þeirra nöfn nefnd á nafn, eg
sá þar ekki heldur neitt dag-
blað, eða neitt sem bar merki
um fréttasamband við um-
heiminn. Eg var orðinn leið-
ur að hafa ekki neinar fréttir
af þvi, sem var daglega að
ske í heiminum, og hefði orð-
ið mjög feginn ef eg hefði
getað náð í eitthvert fréttablað
frá Cairo; en mér voru sögð
þau stórtíðindi að einn Bedú-
íninn hefði skotið örn daginn
áður!
f svona kyrlátri og áhyggju-
lausri einveru, er alls engin
furða þó sumir munkarnir
verði hundrað ára, og þar yfir
Þar sem eg nú stóð fyrir
utan hinn mikla varnargarð
og var að kveðja munkana,
sem höfðu fylgt mér ofan úr
klaustrinu, kom alt í einu
flóttamaður utan úr heimin-
um fram á sjónarsviðið. Það
var Abyssiníu-munkur, hann
hélt í hendi sér á óuppvafðri
regnhlíf, eins og allir Abyss-
iníu-munkar gera, sem vernd,
eklci fyrir regni, heldur fyrir
sólskini.
Þessi ungi inunkur, sem
jirátt fyrir tötralegan búnað
og óhirtan skegg-híung, leit þó
ekki út fyrir að vera meira en
í mesta lagi 25 ára. Hann
kom til mín og spurði mig,
mjög auðmjúklega, hvort eg
vildi lofa sér að sitja í öðrum
hvorum bílnum.
“Hvert ætlar þú að fara,”
spurði eg.
“Mig langar til að komast
til Suez,” svaraði hann, “og
eg vona að mér leggist eitt-
hvað til að komast þaðan til
Jerúsalem.”
“Ert þú pílagrímur?” spurði
eg-
“Nei,” sagði hann. “Eg
kom frá Addis Abbaba. Eg
flýði þaðan meðan á stríðinu
stóð, eftir að útlendu her-
mennirnir höfðu myrt fór-
eldra mína.”
Hann leit til mín sínum
mildu brúnu augum, fullum
vonar og ótta. Þegar eg sagði
honum að hann gæti holað
sér niður í vara-bílnum, opn-
uðust varir hans, eins og til
þakklætis, svo skein i hinar
mjallhvítu tennur hans.
(Framh.)
enn að atvinnu sinni um hríð.
mun hún oft hafa nærri sér
tekið; spítalavist hafði hún
um all-langan tíma, en komst
svo til bróður síns og móður,
og dvaldi hjá þeim síðustu tvo
mánuðina sem hún lifði, og
naut þar umhyggju elskandi
móður og Stefaniu systur
sinnar er stundaði hana deyj-
andi. Fimm systkini Kristín-
ar eru gengin grafarveg á
undan henni. Þessi eru á
lífi:
Magdalena, gift J. T. Need-
ham, Parshall, N. Dakota.
Stefanía, Winnipeg.
Jóhannes Ágúst, kvæntur
Ragnheiði Bergþóru Sigurd-
son, Oak View, Man.
Matthildur, gift Th. Thor-
steinsson, Riverton.
Guðrún, gift Jóni Eyjólfs-
syni, Riverton.
ólafu-r, fiskiútvegsmaður í
Riverton.
Stefán, kvænlur Thorbjörgu
Johnson, Winnipeg.
Jóhanna, Mrs. M. Smith,
Winnipeg.
Hin látna var kona stilt og
þróttmikil, sjúkdóm sinn bar
DANARFREGN
Þann 7. sept. árdegis, and-
iðist að heimili ólafs John-
son í Riverton, Man., systir
hans Thorvinna Kristín John-
son, eftir stutta legu, en langt
sjúkdómsstríð af innvortis
ineinsemd. Hún var fædd 4.
febr. 1890, foreldrar hennar
voru Magnús Jónsson og Jór
unn Þorvarðardóttir frá Hofs-
nesi í öræfum í Austur-Skafta-
fellssýslu. Ásamt þeim kom
hún vestur um haf árið 1903,
þau settust að í Winnipeg.
Magnús faðir hennar dó í
Winnipeg árið 1913, frá mörg-
um börnum sínum ungum;
flutti þá Jórunn ekkja hans
ásamt sumum yngri barna
sinna til Riverton, Man., og
hefir átt þar heimili síðan hjá
Ólafi syni sínum. Kristín
heitin dvaldist áfram í Win-
nipeg og stundaði þar “dress-
making,” stundum á eigin
spýtur, en síðar hjá ýmsum
stórfélögum, og síðast um
langa hríð hjá T. Eaton félag
inu. Hún hafði náð mikilli
leikni í starfi sínu, og lifði
jafnan sjálfstæðu lífi. Naut
hún trausts og virðingar þeirr
er kyntust henni. Uin siðast
liðin tvö ár átti hún í stríði
við súkdóm þann, er leiddi
hana til dauða; hún vann þó
BLAKDAST VEI.
hún fumlausri; festu og ró, og
með brosi á vörum. útförin
fór fram frá heimilinu og
kirkju Bræðrasafnaðar þann
9. sept. að mörgu fólki við-
stöddu.
S. ólafsson.
í Englandi hefir verið gerð
tilraun til þess að vita hvað
kjósendur fylgdust vel með í
stjórnmálum. Það kom þá upp
úr.kafinu, að fimti hver kjós-
andi hafði ekki hugmynd um
hver var flokksforingi hans i
þinginu.
$uðin£0ð
DR. B. H. OLSON
Phones: 35 076 . 906 047
tíonsultation by Appointment
Only
•
Heimili: 5 ST. JAMES PLACE
Winnipeg, Manitoba
Oiaibð
Dr. P. H. T. Thorlakson
205 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 22 866
Res. 114 GRENFELL BLVD.
Phone 62 200
DR. B. J. BRANDSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 21 834—-Office timar 3-4.30
Heimili: 214 WAVERLEY ST.
Phone 403 288
Wihnipeg, Manitoba
DRS. H. R. & H. W.
TWEED
Tannlœknar
•
406 TORONTO GEN. TRUSTS
BUILDING
Cor. Portage Ave. og Smith St.
PHONE 26 545 WINNIPEG
DR. ROBERT BLACK
Sérfræðingur I eyrna, augna, nef
og hálssjúkdómum
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham & Kennedy
ViCtalstimi — 11 til 1 og 2 til 5
Skrifstofusími 22 251
Heimilissimi 401 991
DR. A. V. JOHNSON
Dentist
506 SOMERSET BLDG.
Telephone 88 124
Home Telephone 36 888
Dr. S. J. Johannesson
806 BROADWAY
Talsimi 30 877
•
ViCtalstími 3—5 e. h.
DR. K. J. AUSTMANN
410 MEDICAL ARTS. BLDG.
Stundar eingöngu, Augna-
Eyrna-, Nef og Háls-
sjúkdóma.
ViCtalstími 10—12 fyrir hádegi
3—5 eftir hádegi
Skrifstofusimi 80 887
Heimilissimi 48 551
H. A. BERGMAN, K.C.
islenzkur lögfrœðingur
Skrifstofa: Room 811 McArthur
Building, Portage Ave.
P.O. Box 1656
Phones 95 052 og 39 043
J. T. THORSON, K.C.
íslenzkur iögfrœðingur
800 GREAT WEST PERM. Bldg.
Phone 94 668
A. S. BARDAL
848 SHERBROOOKE ST. j
Selur líkkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaCur sá bezti.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarCa og legsteina.
Skrifstofu talsími 86 607
Heimilis talsimi 501 562
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
308 AVENUF, BLÐG., WPEG.
•
Fasteignasalar. Leigja hús. Út-
vega peningalán og eldsábyrgð af
öllu tægi.
PHONE 26 821
*——;------------------r~'
ST. REGIS HOTEL
285 SMITH ST„ WINNIPEG
•
pœgilegur og rólegur bústaöur
i miObiki borgarinnar
Herbergi $2.00 og þar yfir; með
baðklefa $3.00 og þar yfir.
Ágætar máltíðir 40c—60c
Free Parking for Ouests