Lögberg - 12.11.1942, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 12. N&VEMBER, 1942
7
Gullbrúðkaup í Leslie
Sunnudaginn 18. október, 1942,
var veglegt haldið fimtíu ára
giftingarafmæli þeirra hr. Jóns
&lafssonar fyrrum kaupmanns
og frú Sigríðar Jónsdóttur Ól-
afsson til heimilis í Leslie. Veð-
ur var hið ákjósanlegasta og
fólk dreif að úr. öllum áttum.
að fundarhúsi bæjarins. Auk
neimafólks í Leslie og sveninni
umhverfis, komu gestir úr fjar-
lægari héruðum, Wynyard, Kur-
oki, Elfros og Foam Lake.
Húsið var smekklega prýtt og
við öndvegisborðið sátu heiðurs-
gestirnir ásamt börnum sínum
og öðrum nánustu. Á borðinu
var þreföld brúðarkaka prýdd á
viðeigandi hátt.
Samkvæminu stýrði hr. M. O.
Johnson, velþektur bóndi hér í
sveit. Hann skýrði tilgang
samsætisins og hóf það með því
að láta syngja tvö vers af sálm-
inum “Hve gott og fagurt.” .
Þá flutti sú er þetta ritar
minni gullbrúðkaupshjónanna
fyrir hönd íslenzka kvenfélags-
ins í Leslie, á ensku. Hún
hafði yfir 117. Davíðssálminn í
þakkar og kveðjuskyni. Mintist
þess, að íslenzka kvenfélagið
hefði verið stofnað 13. des. 1917,
á heimili þeirra Mr. og Mrs. W.
H. Paulson, af fimrn konum, er
þar komu saman til þess (frú
Anna Paulson sál. var ein af
þeim). Frú Sigríður Ólafsson
var einnig ein af þeim, og hún
hefir verið starfandi meðlimur
félagsins síðan. Hér var líka
minst á hve farsælt þetta hjóna-
band hefði verið, jafnvel þó
sjúkdómar og ástvinamissir
hefðu stundum stigið inn á
brautina. Hjónin hefðu líka átt
ýmsu láni að fagna, séð efnileg
börn sín vaxa upp, mentast og
takast ýms störf á hendur, gift-
ast og ala upp mannvænlega
þriðju kynslóðina.
Þau Jón og Sigríður hafa líka
borið gæfu til að hýsa um lengri
og skemri tíma bæði veika og
aldraða er erfitt áttu. Allar
ræður er þarna voru fluttar.
enduðu á heillaóskum til brúð-
hjónanna.
Mrs. Anna Sigbjörnsson af-
henti brúðurinni fagran rósa-
vönd og flutti vandað ávarp á
íslenzku fyrir hönd íslenzka
kvenfélagsins. Hún þakkaði Sig-
ríði Ólafsson fyrir vel unnið
starf í kvenfélaginu frá því
fyrsta. Hún mintist á hve gæfu-
ríkt þetta hjónaband hefði ver-
ið og að gullbrúðkaupshjónun-
um hefði tekist að græða þau
blóm í akri lífsins, sem meta
mætti mest.
Á eftir hverri ræðu var sung-
ið, og sungu ýmist einn eða
allir.
Dætur gullbrúðkaupshjónanna
prýddu samsætið stórlega með
söng og hljóðfæraslætti. Ungfrú
Rósa Ólafsson söng einsöngva
hvað eftir annað en Guðbjörg
(Mrs. J. R. Letourneau) var við
hljóðfærið.
Rósa hefir yndislega fallega
rödd og ef hún stundaði ekki
eins göfugt starf og hún gerir,
hjúkrunarstarfsemina, þá myndi
maður harma það, að rödd henn-
ar er ekki það, sem hún leggur
fulla rækt við.
Hr. Þorsteinn Guðmundsson
las upp bréf og heillaóskaskeyti
frá fjölda vina og vandamanna
víðsvegar að. Þau komu fra
Minneapolis, Vancouver, Blaine,
Edmonton, Winnipeg, Gimli, frá
kennurunum við Rosetown skól-
ann, þar sem Guðbjörg lcennir
og frá dætrum hjónanna í
Minneapolis, Mrs. D. Labelle og
Mrs. H. Johnson.
Þorsteinn flutti einnig minni
gullbrúðkaupshjónanna frá sjálf-
um sér og bar það mikinn hlý-
hug með sér. Mintist hann a
ljóðelsku frú Sigríðar og hjálp-
semi Jóns Ólafssonar, er hann
var kaupmaður hér.
Lárus Sigurjónsson skáld og
cand. theol. flutti heiðursgestun-
um fallegt og tilþrifamikið þrúð ■
kaupsljóð. Það var bygt á forn-
um hugmyndum forfeðra vorra
um tilveruna og ævarandi ást.
Gat höfundur þess að frú Sig-
ríður Ólafsson hefði vel á lofti
haldið nafni velkyrjunnar (Sig-
ríður) með vaktan sinni yfir
hetjunni á lfsleiðinn — að
fimtíu ára ást væri ást, sem á
vetur væri setjandi. Kvæðið
endaði á heillaóskum, svo sem
allur andi þess var.
Hr. Rósmundur Árnason á
ráð á nokkru, sem mörgum mæt-
um íslending verður á að gera
lítið úr, en það er það, að hann
getur látið menn hlæja Eg er
nú alveg búin að steingleyma
flestu af því sem við hlóum
mest að þarna hjá honum, en eg
vona að Rósmundur afsaki það.
Hitt verður því að nægja, að
auk lukkuóskanna, sem hann
sem aðrir færði þarna fram, þá
lét hann okkur öll hlæja dátt.
Og það er á stundum ágætt, eins
og flestir munu viðurkenna.
Mr. E. L. Fowler skólastjóri
Leslie skóla, flutti all-langa
ræðu. Talaði hann um vinsam-
leg viðskifti sín við heiðursfjöl-
skylduna, til margra ára. Fimm
af börnum þeirra Ólafssons
hjóna hefðu notið mentunar hjá
honum og eru nú í ýmsum á-
bygðarstöðum. Mr. Fowler tal-
taði um hve vel Mr. Ólafsson
hefði þjónað Leslie-bæ þau
mörgu ár, sem hann var kaup-
maður og líka í stjórn Leslie-
bæjar. Hann gat þess einnig,
að bæði hann sjálfur og Mrs.
Fowler hefðu undantekningar-
laust mætt kurteisi og góðum
viðskiftum, við verzlun Jóns
Ólafssonar á meðan Jón var
kaupmaður.
Um Mrs. Ólafsson hafði hann
það að segja, að hún hefði með
mikilli prýði þjónað í “heima-
hernum,” dæmt eftir útliti barna
þeirra er þarna væru viðstödd.
Þá flutti ræðu okkar aldraði
og velmetni póstmeistari, Mr.
James Garland. Dvaldi hann
við það, hve minnisstætt sér
væri, er hann ungur maður á
Skotlandi, sá skipin frá ísland’
lenda í Leith. Mr. Garland
er frá Edinborg. Þessi skip, sem
honum eru svo minnisstæð,
fluttu íslenzkt fólk er var á leið
til Ameríku. Þá kvað hann sér
hefði sízt komið til hugar, að
hann ætti eftir að dvelja svo
langan tíma æfi sinnar með
þessu sama fólki, sem nú væri
raun á. Sagðist hann oft hafa
dáð þann hlýhug, er íslendingar
bæru hver til annars. Hvar sem
þeir hittust, fögnuðu þeir sam-
fundunum, tækjust í hendur
með auðsærri gleði. Öðruvísi
með Skotann, sem sæti uppþorn-
aður úti í horni og hefðist ekki
úr honum orð fyrir langan
tíma!
Mr. Garland mintist á vinsam-
leg viðskifti sín við Mr. Ólafsson
og endaði ræðu sína með heilla-
óskum.
Báðir þessir velþektu ensku-
mælandi menn, Mr. Fowler
skólastjóri og Mr. Garland
póstmeistari, hafa dvalið lengi i
Leslie. Fjöldi íslenzkra barna,
sem annara, hefir notið ment-
unar hjá Mr. Fowler og undir
hans stjórn bæði í barnaskóla
og miðskóla. Mr. Garland held-
ur taumum í pósthúsinu, frið-
dómarasæti og ýmsu því skyldu.
Að afloknum ræðuhöldum, af-
henti fors.eti dagsins, Mr. M. O.
Johnson heiðursgestunum brúð-
argjafir. Þær voru silfurbakki
með viðeigandi áletrun og annar
minni silfurbakki ásamt silfur-
sykurkeri og* rjómakönnu og
eitthvað í peningum. Hr. John-
son lét fylgja vel valdar heilla-
óskir fyrir sína hönd og allra
þeirra, er hér ættu hlut að máli.
Gullbrúðkaupshjónin þáðu með
ánægju gjafirnar og dóttir þeirra
Guðbjörg þakkaði vinum þeirra
fyrir þá góðvild og sæmd, sem
foreldrum sínum væri sýnd, i
stuttri en smekklegri ræðu.
Jón Ólafsson er upprunninn í
Reykholtsdal í Borgarfjarðar-
sýslu. Frú Sigríður Jónsdóttir
Ólafsson er ættuð úr Hvítár-
síðu í Mýrasýslu. Þau voru
vígð saman í Reykholtskirkju af
séra Guðmundi Helgasyni, föður
séra Ásmundar Guðmundsson-
ar, 18. okt. 1892. Vorið eftir
fluttu þau til Vesturheims og
settust að í Winnipeg. Þar
dvöldu þau þar til 1911 að þau
fluttu til Leslie.
Börn þeirra hjóna eru: Ólafur
Ágúst, kvæntur Gladys O’Brien.
Þau eiga tvær dætur, Ruth gift.
J. West og Donna Rose í æsku.
Ágúst, vinnur á Canada Kyrra-
hafs járnbrautinni (C.P.R.).
Þorsteinn, kvæntur Wilhelm-
ínu Thorwaldson, þau eiga tvær
dætur, Barbara og June, báðar í
æsku. Þorsteinn er kornkaup-
maður í Unity, Saskatchewan.
Rósa, hjúkrunarkona við
Indian Head spítalann, Saskat-
chewan.
Lilja, gift D. Labelle.
Alberta, gift Halldóri Johnson
fyrrum bónda hér í bygð.
Guðbjörg, kennari við Rose-
town skólann, gift R. J. Letour-
neau.
Jón á systur á íslandi, Stein-
unni ólafsdóttur. Bróðir Jóns
Ólafssonar, Kristján, býr hér i
Leslie líka, kvæntur fjölskyldu-
maður og börn uppkomin. Tveir
synir þeirra hjóna, Kr. og konu
hans, eru í hernum yfir á Eng-
landi.
Frú Sigríður Ólafsson er ljóð-
elsk kona og hefir ánægju af
bókum. Sú tilhneiging virðist
rík í ættinni, því faðir hennar
og afi Halldórs Kiljan Laxness
voru bræður. Einnig er Guð
mundur Böðvarsson skáld, bróð-
ursonur hennar.
Systir Sigríðar var frú Þóra,
gift séra H. E. Johnson, nú
dáin. Önnur systir er á íslandi
Benonía Jónsdóttir gift Eggert
Gíslasyni í Vestri-Leirárgarði,
Borgarfirði.
Sigríður hefir miklar mætur
á systur sinni og bréfaviðskift-
um við hana, einnig minnist
hún þess með innilegu þakklæti
að Guðmundur Böðvarsson hefir
sýnt þá frændrækni að senda
henni ljóðabækur sínar og
skrifa bæði henni og ömmu
sinni, Mrs. Sigurbjörgu Johnson
móður Sigríðar. Hún segir að
móðir sín sáluga, sem varð há-
öldruð kona, hafi haft framúr-
skarandi mikla ánægju af trygð
Guðmundar og bréfum hans “að
heiman.”
Gullbrúðkaupið endaði með
því að sungið var í prógramslok.
Eldgamla Isafold og God Save
the King, svo sezt að drykkju.
Ekkert sterkara en kaffi, enda
er Jón Ólafsson feikna strangur
bindindismaður.
íslenzka kvenfélagið fram
reiddi vistirnar og smakkaðist
mönnum vel bæði kaffið og það,
sem með því var. Þó mun brúð-
arkakan hafa tekið því öllu
fram. Hún var eins bragðgóð
að innan og hún var mikið lista-
verk að utan. Hana höfðu búið
til þær mæðgur, Mrs. Guðbjörg
Halldórsson og Mrs. Guðrún
Helgason og var hún af öllum
metin hin prýðilegasta.
Menn nutu vel þessarar stund-
ar og virtust fara ánægðir
heim.
Rannveig K. G.
Sigbjörnsson.
Frá Langruth, Man.
Herra ritstj. Lögbergs:
Til þess hefir verið mælst við
mig að geta um við Lögberg, að
þann 25. okt. var haldin hin ár-
lega samkoma af safnaðarkven-
félaginu til skemtunar fyrir
eldra fólkið.
Er fátt annað um það að segja
en það að samkoman var að
vanda bæði skemtileg og á-
nægjuleg. Allir fóru heim glað-
ir og ungir í anda eftir söng ög
ræðuhöld, — og svo blessað
kaffið, sem eins og van er — og
öllum íslendingum er vel kunn-
ugt um — hressir bæði sál og
líkama.
Forseti var Mrs. Þorleifsson.
Leiddi hún inn skemtiskrána
með stuttu ávarpi. Síðan tók
söngflokkur safnaðarins við og'
söng mörg gömul og kærkomin
lög. Var Karl Lindal söngstjóri
Einnig sungu ungar stúlkur
nokkur lög. Svo söng Pálmi
Johnson einsöng. Kvæði voru
lesin upp — sum frumort — af
Oddi Odssyni, S. B. Olson og
S. B. Benedictssyni. En ræðu,
snjalla og skörulega, flutti
Magnús Pétursson. Mintist
hann á þjóðræknismál og hélt
því fram að oss bæri meiri
skylda til vors nýja fósturlands.
Canada, en til gamla landsins,
án þess þó að halla á vora þjóð-
ræknis viðleitni. Ræðan var, að
mínu áliti góð — og gaf góðan
xóm.
Gamla fólkið yngist um nokk-
ur ár við þessa vinsamlegu
upplyftingu. — S. B. B%
Vaka og draumur
Stutt er mér vaka og vakan er mér draumur,
veltir þar flestu hringiðunnar straumur;
jafnvel þó dropans takmark oft sé tafið
tímanna straumur ber hann út í hafið.
Dauður er Þór og gömlu Ása goðin,
glampar þó ennþá liðins tíma roðinn,
þó margt sé í hlekkjum illra véla vafið
og vættirnir fornu sokknir niður í hafið.
Hugarfar það sem bygðir bræðra lagið,
birtist mér enn þó snautt sé trúar fræið.
Drengskapur forn úr heiðni hetju-sögum
hærra ber ^merki, en nú á vorum dögum.
Kristinn er heimur — kenningin er þvegin:
Krossfestur sá er ruddi fyrstur veginn;
blóðrauðir þræðir frásögn slíka flétta,
— fræin hin góðu sjaldan náðu að spretta.
Oft sá eg fjöldann ýmsra beitu gleypa
Allir sem kunna’ í gyltu móti steypa
kristninni goð — þó velti á völtum fótum.
Veröldin aldrei náði siðabótum!
Smjaðurs mér ekki lofsverð þykir listin,
líklega er eg því varla talinn kristinn:
Aftur til baka eg slæ eg ef er sleginn,
snoppung því sjaldan tek eg báðu-megin.
Þó hefi’ eg von er “blóð og sviti” boða,
byltingu heims, sem stendur nú í voða,
illgresi þó sé sáð í svörðinn frjóa
að sæði hins góða skilnings megni að gróa.
, — Pálmi.
Cockshutt umboðsmaður yðar á
staðnum hefir ráð til að
spara búnaðaráhöld,
og spara yður peninga
C0IK5HUTT
DEALER

a \ v ywmM

• Vistlr ráða miklu um að vinna stríðið . . . og 1943
munu eanadiskir bændur framleiða meira af fæðu en nokkru
sinni fyr. Arangur slíkra tilrauna hvílir að miklu leyti A
starfshæfni búnaðarverkfæra.
Margir bændur . . . með þá staðreynd fyrir augum. að
verkfæráframleiðendur geta aðeins framleitt 25'/, af nýrri
vqlaframleiðslu við 1940, og að öll verkfæri verða skömtuð
undir stjðrnarumsjá . . . leggja sig þegar í líma með alls-
konar aðgerðir á áhöldum í haust og vetur, til þess að
fyrirbyggja drátt næsta vor og sumar, þegar tími og
vinna eru dýrmætust.
Til þess að hjálpa yður til að koma verkfærum yðar í
A-1 horf meðan partar eru fáanlegir . . . hefir Cockshutt
búið út skipulganingu . . . The Cockshutt Farm Equipment
Conservatlön Program . . . sem sýnir yður hve auðveldlega
þðr getið verndað innstæðu yðar í húnaðarverkfærum moð
litlum tilkostnaði í tíma og peningum. Pessi aðferð sýnir
yður . . . hvernig þér með nýjum Cockshutt pörtum, máln-
ingu, smurningu og olíu, getiö verið viðbúnir 1943 . . . NÚ!
Fáið fullnaðarupplýsingar um skipulagningu þessa hjá
Viðurkendum Cockshutt úmboðsmanni . . . hann er fús til
að ráðleggja yður og leiðbeina. Biðjið hann um eintal:
af hinum nýja Cockshutt Farm Equipment bæklingi, sem
tilgreinir það, sem yfirlits þarfnast við endurnýjun verk-
færa yðar.
COCK5HUTT PLDUJ
comPönv Lim
r 1
THIS BOOKLET SHOWS
HOW YOU CAN GET
READY FOR 1943
NOW . . . HOW YOU
CAN SAVE TIMEf
CROP AND MONEY
SMITHS FALLS • WINNIPEG • REGINA
SASKATOON • CALGARY • EDMONTON
coacsHinrr plow ouebec limited coocsHun plow maritime limited
MONTREAL, oue. truro, n.s.