Lögberg - 04.03.1943, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN . MARZ 1943.
(Framhald)
koma hér á þessu augnabliki. Við hitt-
umst hér áður — og því þá ekki nú? Mér hefir
af fundist, síðan við urðum samferða til
New Haven, að eg þyrfti að bæta fyrir brot
mín á einhvern hátt. Eg veit ekki hvað gæti
verið henni meira virði en að sjá konu mína
sem brúði. Það er eins og forlögin hafi sent
frú Bruce til þess að Nancy yfirgæfi þig ekki
um árið, því hefði frú Bruce þá ekki komið
hefðir þú nú ekki haft Nancy hér. Of ef Nancy
hefðí ekki verði hér, þegar eg fótbrotnaði,
hefði Katrín ekki komið hingað og þá hefði
eg aldrei kynst henni. — En þetta segi eg þér
svona í einrúmi.”
Nrú Katrín Oliver leit til manns síns og
hafði auðsjáanlega heyrt, hvað harín sagði og
skilið, hvað hann meinti með því.
, “E§ er á sömu skoðun. Eg held við séum
' mestri skuld við frú Bruce.” Svo bætti hún
við og leit til Nancyar: “Nema ef við erum
það við — Rúfus.”
Þráðlaust skeyti fór þeirra á milli. Nancy
hrosti, samþykkjandi.
Þeim var það báðum full-ljóst, að Rúfus, og
e'nginn annar, hafði orsakað það, sem nú hefði
homði fram við þau öll.
LI.
Sama kvöldið um miðnæturskeið.
Patrick Spense sagði við frú Coon: “Þá er
Það nú alt búið, frú Coon.”
Nrú Coon: “Alt búið- Hvernig getur þú sagt
það, þegar brúðkaupið, sem heimilisfólkið
heldur, bíður til vors?”
Pat: “Fyrst er bezt að ljúka því af, sem
mmni þýðingu hefir. Þar næst kemur þetta
^fóra. Þetta fór alt vel fram. Brúðirin er falleg
°na, og hvað snertir Oliver, sem ekki hafði
a^ henni augun — þá hefir hann aldrei verið
svona laglegur. Mér fanst þau heyra ágætlega
^aman. Eg hélt nú einu sinni, að hann vær;
hrifinn af frú Ramsey. Hann lítur út fyrir að
vera mjög ánægður, og það má hann líka vera.
Tókst þú eftir, hvað dr. Bruce og frú Ramsey
fóru að gera núna seinast?”
Frú Coon: “Eg hefi haft annríkt.”
Pat: “Það var komið með barn, sem hafði
meiðst á götunni. Það hafði handleggsbrotnað
undir vagnhjóli. Majórinn var ekki lengi að
láta fara með það upp á loft og svo fóru þau
á eftir, hann og frú Ramsey, bæði í sínum
fínu fötum. Hann kastaði utan yfir sig slokk
og hún setti á sig svuntu. Frú Coon, tókstu
eítir mjólkurhvítu öxlunum á henni í hvíta og
silfurlita kjólnum?”
Frú Coon: “Það væri nú best fyrir þig að
yejra ekki að horfa á axlirnar á Nancy, Patrick
Spense. Haltu áfram með söguna.”
Pat: “Þau voru búin að binda um handlegg-
inn áður en síðustu gestirnir voru farnir af
stað, og barnið var sofnað. Þetta er gert á
svipstundu; og þegar þau komu aftur niður,
var engu líkara en að þetta atvik hefði kórón-
að kvöldið. Eg efast um, að þau fái nokkurn
tíma til að gifta sig, því ef lítill “Rúfus”, eins
og Oliver kallar- það, kemur inn í húsið, þá
mundu þau, þó það væri í miðri hjónavígslu,
fara með hann upp og ekki yfirgefa hann fyr
en búið væri að koma honum í værð. En þegar
það væri búið, þá býst eg við að þau mundu
byrja á nýjan leik.”
Frú Coon: “Hvort er svo réttara að vanrækja
sínar eigin þarfir, vegna nauðsynja annara.
eða að láta sjálfan sig sitja í fyrirrúmi-”
Pat: “Hvorugt og hvortveggja, getur verið
rétt, frú Coon.”
LII.
Meðan Pat var að halda samræðurnar við
frú Coon, var Nancy að bjóða dr. Lynn Bruce
góða nótt í anddyrinu. Um höfuð hennar var
silfurlitur sveigur, svo hún líktist brúði í skart-
búningi sínum.
ENDIR.
Páll Ölafsson skáld
(Framh. frá bls. 3)
erfði eg hana ekki, frekar en
skáldskapinn.
Paðir minn var ákaflega glögg
Ur á að velja góð hestefni, eins
sagan ber með sér um það
Vernig hann fékk Stjörnu sína.
Psð mun hafa verið sumarið
að hann kom að Holti und-
r, Nyjafjöllum, en þar var þá
sera Björn Þorvaldsson, sonur
ans var Þorvaldur síðan pólití
er í Reykjavík. Þá sá hann þar
St"
le
ho:
Jornu, veturgamalt tryppi, og
lst svo vei á hana, að hún leið
num ekki úr minni. Sumarið
sat hann á þingi. Þá á-
vaðu austanþingmenn að fara
aHir norðanlands heim að loknu
^ngi. En faðir minn einn vildi
ara sunnanlands, með það fýrir
augum, að klófesta nú stjörnótta
tryppið í Holti.
Hann stilti svo til, að koma
Pangað seint á degi, svo að hann
^rði að gista þar. Var honum
Vel tekið.
Vara8u þig —
^ Næsta morgun, er reka skyldi
eim hestana, spurði faðir minn
j °rvald um tryppið frá í hitteð-
yrra. Þorvaldur kvaðst eiga það
rnn- Hað faðir minn hann þá að
a það heim með hestunum, og
Var svo gert. Feðgarnir í Holti
^lgdu honum á leið. Og Stjarna
e k að hlaupa með, þegar lagt
^ar af stað, að bón föður míns,
V° hægt væri að sjá hvernig
hu» gengi.
ar^Ur en að því kom að feðg-
nir sneru heimleiðis, drógust
mr aftur úr samferðafólkinu
þe ^ mtnn °§ Þorvaldur. En
§ar komið var á áningarstað-
jUn hafði Þorvaldur látið til-
61 ast að selja Stjörnu fyrir
1 Urtegt verð á þeirra tíma
^likvarða.
j r teggja skyldi upp frá án-
(jr^arstað og hestaskál var
sk'f ln’ Var tausu hestunum
v 1 t- ^a séra Björn að Stjarna
j^.r rekin með hestum föður
v lns/ Vlkur hann sér þá að Þor-
v , 1 syni sínum og segir: “Þor-
ntdun Hefirðu selt hana
Inrnu?” Þorvaldur játaði því.
0rvaldur var nýgiftur er
ta gerðist og var kona hans
i 0^Unn’ ^óttir Sighvatar alþm.
i Ey- ’ -
En
Vlndarhólum.
^ er séra Björn heyrir þau
a alok segir hann við Þorvald:
“Varaðu þig á honum Páli Ól-
afssyni. Næst þegar hann kem-
ur, fer hann með hana Jórunni
þina.”
Stjarna varð mesta eftirlætis-
hross föður míns. Hún varð 22.
vetra, heygð í túninu á Hall-
freðarstöðum með öllum reið-
tygjum.
Sr. Jakob Benediklsson.
Eitt sinn er þeir voru saman
á ferð séra Jakob Benediktsson,
faðir Jóns landsbókavarðar, og
faðir minn vildi séra Jakob
reyna Stjörnu. Séra Jakob var
alkunnur reiðmaður og hesta-
maður. Það varð úr, að þeir
höfðu hestaskifti. Skeiðvöllinn
þektu þeir báðir. Stjarna skeið-
aði á undan með séra Jakob og
hafði hann ekki önnur ráð, en
sveigja hana upp að moldarbarði
til að stöðva hana. Þar stökk
prestur af baki.
Er faðir minn kom þangað
segir séra Jakob: “Eg er betri
reiðmaður en þú.” “Eg hefi
aldrei borið á móti því,” svaraði
Páll. Þá segir séra Jakob: “En
ekki veit eg hver andsk........
hjálpar þér til að finna hest-
efnin?”
* * *
Nú slæ eg botn í samtalið við
Björn, en áður en við skildum
sýndi hann mér gamalt bréf,
máð af elli, þar sem sendandinn
er að panta eftirmæli eftir hest
og Páll Ólafsson svarar upp á
sína vísu. Bað eg Björn um af-
rit af þeim bréfaviðskiftum og
fara þau hér á eftir.
V. St.
Umsóknin.
Arnaldsstöðum, 10 júní 1877.
Heiðraði umboðsmaður!
Svo er mál með vexti að eg
fór o’ná Eskifjörð, 5. þ m. og
hafði með mér lýsingu af hesti
er Gáski hét, og ætlaði eg að
biðja hann — Jón Ólafsson — að
yrkja um hann vísur og hafði eg
með mér forrit frá umbeiðanda,
þar sem hann lýsir kostum og ó-
kostum hestsins. Lagði eg þetta
fyrnefnt forrit fyrir bróður yðar,
en hann las það nákvæmlega og
mælti svo, að hann sagðist ekki
treysta sér til að yrkja hesta-
vísur, því hann hefði aldrei orkt
um hesta utan eina ferskeytta
bögu um klár einn, en hann ráð-
lagði mér að leita til yðar með
að yrkja um fyrnefndan hest,
sem eg ætla nú að biðja yður að
gjöra svo vel að yrkja um þenna
Gáska fyrir mig, því eg veit að
yður fellst ekki þungt um að
setja saman svoleiðis kviðlinga.
Enda sagði Jón ritstjóri méi
það, bróðir yðar, að þér væruð
miklu meira inni í því að yrkja
um hesta heldur en hann, en
hann kvaðst ekki kunna að ríða
og ekkert vera inni í því.
En hann bað mig að heilsa yð-
ur frá sér, nefnil. þeirrar mein-
ingar að hann vildi veita mér
liðveizlu, og láta yður heyra að
hann vildi leggja með mér við
yður, þó eg sé reyndar góðrar
vonar um að þér neitið mér
ekki um þetta fyrgreinda þó það
sé mikilsvert. — En eg til vissu
vil taka það fram, að ef þér ein-
hverra hluta vegna getið þetta
ekki, þá vil eg biðja yður að
gjöra svo vel að láta mig vita
hið fyrsta svo eg sé ekki lengur
í villu og svima um það. Dragist
það óskaplega lengi að eg fæ
línur frá yður, þá ætla eg að
hafa það til marks að þér mun-
uð ætla að veita mér ásjá með
bðnina.
Innan í bréfið legg eg lýs-
inguna frá beiðanda. Svo fel eg
yður og yðar Guðs forsjón á
hendur um tíma og eilífð,
það mælir Bóas Arnbjörnsson,
til herra umboðsmanns
Páls Ólafssonar
á Hallfreðarstöðum.
Forritið.
LÝSING AF GÁSKA.
forrit umbeiðandans.
Hann var stór, framþrekinn
en mjóstroknir fætur, hlaupaleg-
ur, hvítur að lit, glaseygður á
vinstra auga, hann var bæði
hraustur og traustur, fljótur og
fjörugur og þolinn, klárgengur,
og fyrir það var hann hafður fyr
ir burðarhest, en var þó jafn-
framt riðið, því það þótti ávalt
gott að grípa til hans að ríða
honum þegar manni lá á því.
Hann var hreint með fljótustu
hestum, hann var hafður hvert
haust í fjallreiðar og reyndist
jafnan hinn besti bæði í því og
öllu öðru slarki. Það voru fáir
hestar betri á óvegi en hann,
hann hljóp eftir manni yfir urðir
og flóa eins og það væri sléttur
bali, hann varð jafnan fyrir allri
verstu brúkun og bar þó aldrei á
óþoli í honum, hann var með
bestu hestum á sundi. hann var
hrekkjalaus nema að hann lauk
upp flestum húsum þó þau væru
bæði hespuð og krókuð, og fór
upp í garða og inn í hlöðu, ef
dyr voru svo stórar að hann
kæmist inn um þær. Hann
hleypti stundum út fé og þótti
því oft óþægilegur gestur, því
hann gerði sér oft ferðir á næstu
bæi til að komast í hús og hlöð-
ur, og þó hurðir dyttu aftur á
eftir honum þá lauk hann upp
að innan ef mjóir voru okar á
þeim þá beit hann utan um þá
og lauk svo upp. Þetta var eini
ókostur hans og tel eg það frek-
ar kost en ókost þó klár tötrið
bæri sig að bjarga sér. Hann
varð bráðdauður 1 húsi nóttina
milli 15. og 16. marz 1877, þá c.
17. vetur.
Svarið.
Hallfreðarstöðum, 25 júní 1877
Heilir og sælir!
Eg bið yður að hafa mig af-
sakaðann, þótt eg hvorki treyst-
ist né hafi tíma til að verða al-
veð við tilmælum yðar; mér er
líka svo farði að eg á óhægt með
að setja mig inn í annara smekk
og hugsanir, og er það nú hér
þar sem umbeiðandinn þér, eg
og hesturinn erum allir persónu-
lega ókunnir hver öðrum. Eg
endursendi yður því hér með
forritið, og ræð yður nú að leita
aftur liðs hjá Jóni bróður, og
biðja hann að koma forriti þessu
á framfæri við Símon Dalaskáld.
Mætti og vel vera að Jón legði
orð í belg, ef vel væri undir
hann byrjað; er okkur þremur
ekki minna ætlandi, en að koma
forriti umbeiðandans í rím.
Hef eg nú riðið á vaðið og
þrætt forritið eftir megni svo-
hljóðandi:
Hraustur traustur hvítur stór
og hlaupalegur Gáski var
framþykkur og fótamjór
fjörugur skjótur þolinn snar.
Glaseygt auga í vanga var
vinstra megin, klárgengur
ýmist því til áburðar
eða reiðar brúkaður.
í fjallreiðarnar fór hann því
fram til dauða og reyndist best
slarki því og öðru í
áttu fáir betri hest.
Geri nú Jón bróðir betur.
Góðar stundir.
Páll Ólafsson.
Lesbók Mbl.
Dánarfregn
Pétur Magnússon, um 38 ár
búsettur á Gimli, andaðist á
sjúkrahúsinu þar, þann 12. febr.
eftir stutta legu; hafði hann
fyrir hálfu öðru ári síðan legið
þunga legu, og lifði við hrörn-
andi heilsu þaðan af. Pétur var
fæddur 10. maí 1870, að Uppsöl-
um í Brjánslækjarprestakalli í
Barðarstrandarsýslu; foreldrar
hans voru hjónin Magnús Jóns-
son og Björg Jónsdóttir, Síðari
unglingsár sín mun hann hafa
dvalið við Ísafjörð, og í Bol-
ungavík, en fluttist til Canada
1889, þá 19 ára gamall. Hann
dvaldi í Winnipeg árum saman.
Gekk hann snemma í þjónustu
Kelly Brothers er höfðu mörg
mannvirki með höndum sem
“Contrastors”, í Winnipeg-borg
og utan hennar. Mátti segja að
umsjón verka yrði æfistarf Pét-
urs upp frá því. Stuttu fyrir
aldamót kvæntist hann Pálínu
Gottskálksd., Sigfússonar Ólson
og konu hans Hólmfríðar Jónat-
ansdóttur frá Lltlaskógi á Ár-
skógsströnd í Eyjafjarðarsýslu.
Þau fluttu til Gimli um 1905,
og bjuggu þar jafnan sjálfstæðu
og efnilegu búi. Þessi eru börn
þeirra.
Lára, Mrs. P. E. Fraugos,
Minneapolis, Minn.
Franklyn Bergthor, í þjón-
ustu Canadian Pacific járnbraut-
arfélagsins, kv. Ellen Guðrún
Friðriksson, búsettur í Winni-
peg. Tvær dætur: Ásta Björg
og Anna Petrína, dóu í æsku.
Fyrri vetur dvalar sinnar á
Gimli stundaði Pétur fiskiveiðar,
en þaðan af löngum bygginga
og “Contract”-störf. Um 30 ái
var hann í þjónustu stjórnar-
innar við ýms opinber bygginga-
störf, víðsvegar um fylkið. Hann
var dyggur og trúr starfsmaður
í hvers helzt þjónustu er hann
vann, ötull verkmaður og úr-
ræðagóður. Vel var hann liðinn
af samverkamönnum er fyrir
hann unnu, olli því bæði fjör
hans, létt lund og drenglyndi í
framkomu. Hann var jafnan
fljótur að gera öðrum greiða,
og vel kyntur.
Um langa hríð hafði hann átt
heima á Gimli og tengdur við
sögu bæjarins og framsókn
hans á ýmsan hátt, sökum starfs
síns í bæjar þarfir, hafði oft
verið í stjórn bæjarins og ýms-
um nefndum í þágu almennings,
fyrr og síðar.
Heimili þeirra Magnússons hjón-
anna var jafnan fagurt og vel
um gengið, og bar vott um
góðan smekk, umönnun og list-
ræni; ávalt lögðu þau mikla
vinnu í að rækta blóm, er mjög
prýddu heimilið og gerðu það^að
mörgu leyti sérstætt og einkar
fagurt, voru hjónin samhent í
bví að auka fegurð umhverfis
þess.
Börn þeirra eru mannvænleg',
og urðu þeim til gleði, minning-
in um litlu stúlkurnar er þau
mistu varð þeim helgur reitur.
Fremur létu þau almennan
félagsskap lítið til sín taka,eink-
um hin síðari ár, góð og hlý
heim að sækja og óádeilin um
annara hag, en fljót að hlaupa
undir bagga, öðrum til hjálpar
er þess gerðist þörf — góðir ná-
grannar og trygglvndir vinir. —
Útförin fór fram þann 16. febr.
frá Lútersku kirkjunni á Gimli,
fólk fjölmenti mjög til að kveðja
góðan samferðamann, traustan
íslending og mikinn atorku-
mann, er vann verk köllunar
sinnar glaður, og léttur í lund,
— að aftni fram.
S. Ólafsson.
Karl nokkur á Vesturlandi
lenti í ófærð og hríð á vetrar-
dgei, og sagði þegar hann kom
í húsaskjól:
“Oft eru kröggur í vetrar-
ferðinni, sagði hann Páll postuli,
þegar hann fór steinbítsferðina
fyrir Salómon konung um árið.”
SEEDTIME'
OAUÍ
’HARVEST'
By
Dr. K. W. NMtby
Dirtelyr, AfnefHiral Dtpmriment
Narts-Weat Lina EWratora Aini»tii«
New Leaf-Rusl Resistant
Wheats.
Owing to publicty from the
University of Manitoba regard-
ing a new strain of wheat that is
resistant to leaf rust, there has
been a great demand for further
information.
Actually, there are several
strains, the best of which has
yet to be selected. They have
been developed by successive
“back-crosses” of Thatcher x
Hope hybrids to Thatcher. The
aim was to transfer the leaf
rust of Hope to Thatcher, and
we have every reason to believe
that the effeorts of the Minne
sota plant breeders have met
with a large measure of success.
They are about to begin increas-
ing one of the new backcrossed
strains.
The strain which will proba
bly be increased has not been
tested in Canada, but two others
of this group were in variety
tests in Western Canada in 1942.
They gave higher yields than
Thatcher in districts where leaf
rust was abundant; but, in the
absence of this disease they
yielded somewhat less than
Thatcher. Under leaf rust
conditions, they yielded no bett-
er than did Regent and samc
new selections from crosses
between Regent and Thatcher
bred at the Dominion Rust
Research Laboratory, and now
under test.
Seed of the new Minnesota
strains will not be available for
at least one, and probably two
years. In areas subject to leaf
rust damage, farmers should
grow Renown or Regent, and
make sure they use seed derived
from registered strains. Both
Renown and Regent have been
greatly improved by selection
since first distributed. Everv
farmer growinf these varieties
would do well to get a start
with registered stock. — Contri-
buted by Dr. C. H. Goulden,
Senior Agricultural Scientist,
Dominion Rust Research Labora-
tory.
Stríð...
Meáli iðnaður í Canada
Með sára lillu til að byrja með — án verk-
smiðja, án æfðra sérfræðinga, án teikninga
— hafa tæpar tólf miljónir í Canada bygt
upp feykilega hergagnaframleiðslu.
Eyssur, skriðdrekar, biftæki, flugvélar, smá-
vopn, sprengiefni af öllum gerðum, eru
framleidd í stórum stíl. Vér höfum bygi
íloia, sem telur 400 skip. Vér höfum útbúið
450,000 hermenn. Vér höfum átt vorn mikla
þáít í því, að koma á fót flugskólakerfi
brezka veldisins, því stærsta, sem heimur-
inn veit um.
Þeila er, í fáum orðum, það sem Canada
hefir afrekað, og mikið meira er ógert; stærri
átaka þörf; aukin sjálfsafneitun er heilög
skylda allra, þar til sigur fæst.
f pessl auplýsing er birt til þekkingarauka"^
ft strítissókn vorri, op til örvunar á braut
framtfðarinnar. Vegna öryggis, eru engar
tölur taldar, en verkin sýna merkin un,
aukinn þrótt hinnar eanadisku stríös-
söknar. Tölurnar eru aö mestu miðaöar
\,\iÖ 1. ágúst. JT
THE ROYAL BANK OF CANADA