Lögberg - 22.07.1943, Blaðsíða 7

LÖGBERG. FIMTUDAGINN 22. JÚLÍ 1943.
V
MINNINC
Mrs. Guðrún Guðmundsson frá Árdal,
Árborg, Man.
Mrs. Guðrún Guðmundsson.
Árdals bygð, — nú
búning skrýðist,
syrgjenda, — því
sjáum liðna.
Landnámskonu,
er lengi hefir
sómi verið,
sinnar tíðar.
Ósk er uppfylt.
er þú þráðir
ástvininn þinn,
aftur finna.
Og börnin þau
er burt kvödd voru.
fagnandi þið,
finnist aftur.
Þá dauðinn leysir líkams fornu böndin,
hann ljúfur vinur þreyttum jafnan er.
Hann er sem líknar læknis besta höndin
sem langþráð von, — þeim sjúkdóms okið ber.
Húsfreyja---Árdal heimili sitt kveður,
þar höfðingsbragur stýra ætíð vann,
með sínum liðna eiginmanni meður,
mörg hagsýn stjórn þar ánægjuna fann.
Þín trú var bjarg, sem brotsjór enginn brýtur,
sem brú er tengir saman ættarbönd
þar æfin liðna andlegs friðar nýtur,
þótt æði stormar heims við kalda strönd.
Líknandi verkið, — ljósmæðranna störfin,
var lífs þíns köllun frumbýlingum hjá,
ei undanbaðst, þá aðkallaði þörfin,
þótt annríkt væri heimilinu á.
Hér börnin minnast bersku sinna daga,
hér brosti lífið vonum þeirra mót.
Hér ítök átti okkar byggðar saga
hér átti manndáð sterka lífsins rót.
Þótt merkið falli máttarvana að jörðu,
sést markið glökt um stundar farna leið.
Er sýnir það að garðinn frægan gjörðu
þau góðu hjón þó. ferðin væri ei greið.
Hún kveður vini vandamenn og börnin,
nú vegir skiljast grafarrúmið við,
það vígi er best, í vetrarnæðing vörnin,
værastur svefn við ástvinarins hlið.
B. J. Hornfjörð.
i~:
Látið ekki tækifærið ganga
úr greipum yðar!
==H
f
I
i
Verzlunarmenntun er ómissandi nú á dögum, og
það fólk, sem hennar nýtur, hefir aetíð forgangs-
rétt þegar um vel launaðar stöður er að ræða.
Það margborgar sig, að finna oss að máli. eí þér
hafið í hyggju að ganga á verzlunarskóla: vér
höfum nokkur námskeið til sölu við frægustu og
fullkomnustu verzlunarskóla vesian lands.

The Columbia Press Limited
Toronto og Sargent. Winnipeg
JJ
Mrs. Guðrún Guðmundsson írá Ardal
Sem nú liður silfurlind, •
sístilt eftir grænum haga.
Frábær Kvenna fyrirmynd,
fram svo leiddi æfidaga.
Þar til andimn engillíki,
uppvaknaði í ijóssins ríki.
Guðm. Gísli Sgiurðson.
góð og sönn móðir, er gladdist
yfir öllu gengi og gæfu þeirra
— en grét yfir misfellum er
kynnu að hafa átt sér stað.
Börn sín og ættmermi öll bar
hún á bænar örmum upp til
Guðs. En sökum hjartahæfileika
mátti hún í margri merkingu
teljast móðir bygðar sinnar, og
þannig lifir hún í þakklátri
minnimgu skyldra og vanda-
lausra.
Hún var lögð til hinztu kvíld-
ar þann 7. júní, er var einkar
fagur vordagur, var útförin
mjög fjölmenn. Fyrverandi sókn
arprestur fluitti kveðjumál, í
fjarveru sóknarprests.
S. Ólafsson.
Guðrún Benjamínsd. ekkja
Péturs Stefáns Guðmundssonar
lancjn á m sm ainn s í Árdalsbygð
andaðist að Árdals heimilinu í
Árborg, þann 4. júní, eftir
stutta legu, 89 ára að aldri.
Hún var ættuð úr Húnavatns-
sýslu, dóttir Benjamíns bónda
að Ægisiðu. Ung að aldri giftist
hún ■ Stefáni Guðmundssyni frá
Vailarási, Víðidal í Húnavatns-
sýslu 1878. Fluttu þau 5 árum
síðar til Vesturheims og sett-
ust að í N. Dakota, í grend
við Garðar; þar bjuggu þau
í 18 ár. Árið 1901 fluttu þau
til Nýja Islands og urðu frum-
landnámsfólk |í Árlalsbygð,
hlaut bygðin nafn af heimili
þeirra, er þau nefndu Árdal.
Þar bjuggu þau fram undir
1930, en þá tók Sigurbjartur
sonur þeirra og Valgerður
kona hans við heimilinu,
dvöldu þau hjá þeim þaðan
af.
Stefán dó 1. apríl 1936, haíði
hann um margt merkur mað-
ur verið, staðið framarlega í
ýmsum málum um mörg hin
fyrri ár, og alla tíð bjargfastur
styrktarmaður safnaðarmála.
Hann var einnig heppinn lækn-
ir — hjálplegur i því að lina
þjáningar manna og málleys-
ingja; gat hann sér góðan orð-
stýr.
Börn Árdalshjónanna urðu
11 að tölu; 3 dóu í bersku, en
3 á fullorðins aldri:
Ágústa Ingibjörg, kona Jóh.
Magnússonar, búsett í N. Dak.,
látin fyrir nokkrum árum.
Benjamín, bóndi við Árborg,
kv. Jóhönnu Þorsteinsdóttur,
Sveinssonar látin 1941.
Guðmundur, bóndi í Framnes
bygð við Árborg, kv. Sesselju
Tryggvadóttir lngjaldssonar, d.
1941.
Á lífi eru:
Guðrún Þórdís, Mrs. Thomp-
son, Wpg.
Davíð Jóhannes, bóndi í Ár-
borg.
Krjstín Jóhanna, Mrs. K.
Bjarnason, Wpg.
Þuríður Steinunn, kona Sv.
Eyjólfssonar bónda í Geysis-
bygð.
Sigurbjartur, kv. Valgerði
Pállaugu Eyjólfsson, Árborg,
Man. ' *
Systkini Guðrúnar, á lífi
eru:
Mrs. María Danielson, Ár-
borg. 1
Magnús, til heimilis í N. Dak.
Guðrún í Árdal, en þannig
var hún jafnan nefnd í heima-
högum, síðan að' Árdalsbygðin
hófst, og viðhef eg það nafn
í þessum stuttu minningarorð-
um, var merk kona, mikilhæf
og góð; átti hún að vöggugjöf
marga þá hæfileika, er gerðu
hana hæfa að Ijúka með sæmd
stóru og umfangsmiklu æfi-
starfi, sem landnámskona, bæði
í Dakota og Manitoba — sem
móðir 11 barna, og sem ágæt-
lega starfandi og hæfileikarík
kristin kona er lét skyldur
lífs og samtíðaf sinnar til sín
taka —' og innti þær af hendi,
með þreki og stillingu og ráðn-
um hæfileikaríkum hug.
Guðstraustið djúpt og inni-
legt var henni jafnan ljós á
leið; með krafti trúarinnar tók
hún með jafnaðargeði hverju
sem að höndum bar. — Mót-
aði trúnaðartraustið hugsanalíf
hennar á mjög sjaldgæfan hátt,
stjórnaði huga hennar og at-
höfnum, ástvinum og öðrum
til blessunar.
Af hendi Guðs hafði hún að
vöggugjöf þegið óvenjumikinn
líkamsstyrk og lífsþrótt er ent-
ist henni vel á langri æfileið
í umfangsmiklu starfi dagsins.
Stilling hennar og andlegt þrek
var þó úð •míjnum skilningi
meira, en hið líkamlega.
Sum af okkur er kyntust
henni á síðari hluta æfi henn-
ar undraði andlegan þroska og
sálargöfgi hennar, — innsýni
hennar inn í sálir samtíðar-
fólksins, löngun hennar til að
líkna, gleðja og blessa — og
ef í valdi hennar stóð — að
græða mein annara manna —
hvar sem hún til náði; voru
góðverk hennar, oft með leynd
en jafnan eðlileg og yfir-
lætislaus.
Árdals haimilið var frum-
landnámsheimili bygðarinnar —
þótt önnur yrðu stofnsett litlu
síðar. Það varð snemma eitt
stærsta heimjili umhverfisins,
griða og gististaður vegfarenda,
og um margt miðstöð, stórt og
(Umfangsmikið. Lagði heimilið —
hjónin bæði — og börn þeirra
Árdalssöfnuði mikið lið og létu
safnaðarmál sérstaklega, sem og
önnur mál umhverfisins til sín
taka. Stefán var um alla sína
tíð málsvari og leiðtogi í kirkju-
legum málum í margri merk-
ingu, en kona hans studdi þau
með djúpum kærleika og skiln-
ingi, og blessandi áhrifum eins-
lega og opinberlega — og sýndi
þeim málum óþrotlega trúfestu,
til æfiloka. Hin “hagvirka
mund” Guðrúnar í Árdal birt-
ist ekki eingöngu í hússtjórn
hennar og hannyrðum, en á
því sviði var hún þó óvenju
hög og listræn, heldur einmg
í því að hjálpa öðrum. Um
mörg ár stundaði hún ljósmóð-
urstörf og fórust þau einkar
vel úr hendi. Taldi hún það
sérstaka náð, hve vel henni
heppnaðist sá starfi, er hún
gekk að, með nokkrum kvíða,
enn innilegri löngun að hjálpa
öðrum — en fátt var um hjálp
— og enginn læknir búsettur í
héraðinu, fyrir norðan Gimli.
Var henni ljúft á þetta að
minnast á efri árum
Við hlið eiginmanns síns stóð
hún styrk og örugg á þeirra
löngu samfylgd, er varði um
58 ár; — hún var hans hægri
höúd, verndarengill hans og
barna þeirra, er með stillingu
og þolinmæði bar með honum
hverja byrði, og unnu þau mik-
inn sigur. Urðu börn þeirra
mannvænleg — ættbálkurinn
stór — munu Árdalshjónin Guð-
rún og Stefán með afkomenda
flestu frumherjum í hinu víð-
lenda Nýja íslandi.
Guðrún var börnum sínum
Kenslubækur í íslenzku
Undanfarin ár hefir vöntun
kenslubóka í íslenzku hamlað
tilfinnanlega íslenzkukenslu á
heimilum og í Laugardagsskól-
um. Úr þessari þörf hefir nú
verið bætt. Þjóðræknisfélagið
hefir fengið allmikið af þeim
bókum sem notaðar eru við
lestrarkenslu í barnaskólunum
á íslandi. Bækurnar eru flokk-
aðar (graded) þannig að börn-
in geta skrffast úr einum bekk
í annan upp í 6. bekk.
Eins og kunnugt er, er út-
gáfukostnaður á íslandi afar hár
á þessum tímum, við hann bæt-
ast flutningsgjöld og skattar.
Verð það sem lagt hefir verið
á bækurnar er eins lágt og
mögulegt er og svarar naum-
ast samanlögðum kostnaði. Að-
al takmarkið er að sem flestir
fái notið bókanna.
Bækurnar eru þessar:
Gagn og gaman (stafrófskver) eftir í$ak Jónsson 45c.
Gula hænan I., Stgr. Arason tók saman 25c.
Gula hænan II., — — — — 25c.
Ungi litli I., — — — — 25«.
Ungi litli II., w— — — — 25c.
Lestrarbók 1. fl. 1. hefti Freyst. Gunnarsson tók saman 30c.
Lestrarbók 1. fl. 2. hefti — — — — 30c.
Lestrarbók 1. fl. 3. hefti — — — — 30c.
Lestrarbók 2. fl. 1. hefti — — — — 30c.
Lestrarbók 4. fl. 1. hefti — — — — 30c.
Lestrarbók 4. fl. 2. hefti — — — — 30c.
Lestrarbók 5. fl. 1. hefti — — — — 30c.
Lestrarbók 5. fl. 2. hefti — — — — 30c.
Lestrarbók 5. fl. 3. hefti — — — — 30c.
Pantanir og andvirði sendist
til Miss S. Eydal, 695 Sargent
Avé., Winnipeg.
Deildir félagsins verða látnar
ganga fyrir og eru þær því
beðnar að senda pantanir sínar
sem fyrst.
Fræðslumálan. Þjóðræknisfél.
Biður að heilsa
Eg hefi nýlega fengið bréf
frá R. H. Ragnar, þar sem hann
biður mig að skila kveðju til
vina sinna og kunningja. Eg
veit að þeir eru svo margir að
mér yrði ómögulegt að koma
kveðju til þeirra allra hvers
um sig. Eg tek því það ráð að
biðja íslenzku blöðin fyrir
kveðjurnar.
Ragnar var í Luisiana þegar
hann skrifaði bréfið; óvíst hvar
hann er nú. Hann segir þetta
meðal annars:
“Hér í hinni sólríku Luisiana
verður mér oft að hugsa eins
og Hjálmar sagði: “Fagurt er
á Sargent Ave.” Munurinn á
mér og blessuðum lögmannin-
um er sá að eg undi mér ljóm-
andi vel norður á Sargent, en
hann hafði valið sér bjartari
bústað og rólegri suður í bæ,
Eg er nú samt viss um að það
er andlegur gróði að hafa setið
að kaffi sumbli á Wevel með
skáldum, listamönnum og öðr-
um slíkum merkis olnbogábörn-
um mannfélagsins. Það væri
gaman að koma á Wevel fyrir
kaffi eftir að veltast hér í
sandi og mold í 120 gráða hita
á daginn; en það er nú ekki
því að heilsa.
Eg umber þessa útlegð með
mestu þolinmæði, eins og vær-
ingjar til forna i Miklagarði;
þeir sigursælu víkingar hefðu
nú samt verið meira að mínu
skapi en þessir nútíðar her-
menn, sem drekka Coca Cola í
stað öls og blóta Hvíta Krist og
Maríu mey.
Þó eg sé alfarinn frá Ganada
þá hugsa eg oft norður, og eg
tók mér nærri slysförina frægu
er þeir fóru til Frakklands í
fyrra og fanst mér þetta kvæði
vera fögur minning um góða
drengi (hann sendi mér enskt
kvæði, er hann biður mig að
þýða). Mér hefir gengið her-
menskan vel, og er eg á förum
héðan, að minsta kosti er svo
í ráði nú. Fari eg úr landi, má
vera að það verði bið á að
eg stýri Frónsfundum eða
stjórni kór á íslendingadögum,
en eg hefi meiri áhuga á þeim
málum nú en nokkru sinni fyr.
Berðu kunningjum mínuhi
kæra kveðju.
Með vinarkveðju,
Ragnar.”
Eg veit að margir hugsa til
Ragnars og sakna hans, bjóst
því við að þeim þætti gaman
að vita eitthvað um hann.
Sig Júl. Jóhannson.