Lögberg - 04.01.1945, Blaðsíða 1

PHONES 86 311
Seven Lines
VVu
«vioié ís
VövVte'
aers
‘““„"ówr *''‘1 *
Cot- ^ Dry Cleaning
and Laundrv
58. ÁRGANGUR
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 4. JANÚAR, 1945
NÚMER 1
SENATOR LÁTINN
Þann 27. desember síðastlið-
inn lézt á sjúkrahúsinu í Ottawa,
Senator Hance J. Logan, 74 ára
að aldri; hann hafði átt við lang-
varandi vanheilsu að stríða; hinn
látni Senator var borinn og barn
fæddur í Nova Scotia; hann
lauk ungur lagaprófi, og starf-
aði um hríð að málafærslu í fél-
agi við Col. Ralston, fyrrum her-
málaráðherra King stjórnarinn-
ar. Senator Logan var fyrst kos-
inn á sambandsþing árið 1896,
sem Liberal þingmaður fyrir
Cumberland kjördæmi; hann
var margsinnis endurkosinn í því
sama kjördæmi; hann var skip-
aður Senator 1919. Senator Logan
vákti einkum á sér athygli vegna
látlausrar baráttu sinnar fyrir
bættri hagsmunalegri afstöðu
Strandfylkjanna af hálfu sam-
bandsstjórnar; hann var mestan
hluta æfinnar við ýmis meiri
háttar framleiðslu fyrirtæki rið-
inn, og græddist allmikið fé.
DREGUR SIG í HLÉ
Hinn víðfrægi stjórnmálaskör-
ungur Breta og forsætisráðherra
þjóðar sinnar á hinum alvarleg-
ustu tímum styrjaldarinnar 1914,
David Lloyd George, hefir ákveð-
ið að draga sig að fullu og öllu
í hlé af vettvangi stjórnmálanna
Viðjráfall lœknishjónanna Sigrúnar og
Friðgeirs Olasonar og þriggja
barna þeirra
Island mörgum svöðusárum
særinn löngum hjó.
Þyngra er en taki tárum
tapið þess er dó.
Harmljóð berst úr hafsins bárum,
haf er grafarþró.
Sárt er þegar silfurkerin
sökkva hafs í grafarþró.
Ei skal harma, hins skal mynnast
— huggun sú er blíð —
óslitið var yndi að kynnast
ykkur fyr og síð,
og við munum aftur finnast
eftir litla hríð.
Hlakka eg til himinfimda,
hugrór eítir þcim eg býð.
Marga stund við sátum saman
sæl og hrifin öll.
Lífið alt var gleði og gaman,
glóði veröld öll —.
Til að höndla hæsta framann
hræddust þið ei fjöll,
hræddust aldrei örðugleika,
úthafsbrim né reginfjöll.
Stóðu þið í stríði hörðu,
stöðug sóknin var,
til að færa fósturjörðu
fylling menningar.
Þið hafið sett hjá vegi vörðu,
vita æskunnar,.
skæran vita vel að lýsa
vegum skóla-æskunnar.
Heim til íslands óstöðvandi
ykkur seiddi þrá.
„ Heimatrygðar bundin bandi *
buggust þið á sjá,
fegin vilduð fósturlandi
færa niðja þrjá,
öllu dýrri, yndislegu
englana ykkar litlu þrjá.
Eykonunnar fast við fætur
förin enduð var, **
þar sem dauði sjávar sætur
sál í hæðir bar —.
Ástkær börn sín ísland grætur
yst í köldum mar.
Hér er styrjöld, voði, vafi,
varmennskunnar ból —.
Velkomin og heil áf hafi
heim í Drottins skjól,
þar sem allra gæða gjafi
g*tir himnesk jól,
gefur ykkur óendanleg ^
alkærleikans dýrðarjól.
Drottinn, græð þú sorgarsárin,
svo að hugur megni að sjá
góðvinina gegnum tárin
glaða ofar sorg og þrá.
Lát oss skiljast eftir árin
að vér munum finna þá.
Sjónhverfing er sorg og dauði,
sem oss aldhei granda má.
Steingrímur Arason.
við næstu þingkosningar á Bret-
landi; tjáist hann þó verða
mundi orðinn saddur lífdaga
stjórnmálabaráttu viðvíkjandi;
hann er nú 82. ára að aldri.
Mr. Lloyd George er eldlegur
mælskumaður, og rótttækur um
margt í skoðunum; hann hefir
alla jafna fylgt frjálslynda flokkn
um að málum, en þótti um eitt
skeið svo ‘óstýrilátur, að við lá
brottrekstri. I núverandi heims-
styrjöld hefir Mr. Lloyd George
fylgt Churchill forsætisráðherra
eindregið að málum.
Nú héfir Lloyd George hlotið
jarlstign.
NÝR LÖGREGLJJDÓMARI
í WINNIPEG
Major Moris H. Garton, her-
söfnunarstjóri fyrir 10. hernaðar-
umdæmið, sem innibindur Mani-
toba fylki, hefir verið skipaður
lögreglustjóri í Winnipeg, í stað
R. B. Graham, sem látið hefir
af embætti fyrir aldurssakir.
Hinn nýi lögregludómari
Winnipeg borgar,- er fæddur í
bænum Gladstone hér í fylkinu
þann 16. marz 1891, og er út-
skrifaður í lögum frá háskóla
Manitobafylkis 1912. Rétt á eftir
að fyrri heimsstyrjöldin braust
út, gekk Mr. Garton í herinn,
særðist í orustu 1916 og kom
heim þá um árið, en frá því í
byrjun núverandi styrjaldar
hefir hann verið við hersöfnun
riðinn. Fyrirrennari hans í em-
bætti, Mr. Graham, hefir verið
| skipaður lögfræðilegur ráðunaut
ur lögreglunefndarinnar í Winni
peg-
• £
VINNUR MIKILVÆGAN
SIGUR
Bandaríkjaherinn hefir unnið
mikilvægan sigur með því að
ná fullu haldi á Leyte-eyjunni
í Filippseyjunum; er þar nú ekki
lengur einn einasti japanskur
hermaður uppistandandi; þá
hafa Japanir einnig beðið tilfinn-
anlegan ósigur í orustu, sem háð
var í Mindanaoflóa, þar sem þeir
söktu nálega tuttugu herskipum
af ýmsum stærðum; nú þykir
nokkurn veginn víst, að þess
verði eigi langt að bíða unz
Bandaríkjaher lendi á Luzoney,
sem er stærsta eyjan í þessum
mikla eyjaklasa, þar sem höfuð-
borg Filippseyinga, Manila,
stendur.
FJÖLDI FRAKKNESKRA
BORGARA I GÆZLU
Að því er hinum nýja innan-
ríkisráðherra Frakka segist frá,
eru um þessar mundir freklega
þrjátíu og tvær þúsundir frakkn-
eskra borgara í gæzluvarðhaldi í
París, sem grunaðir eru um hlið-
hollustu við þýzka Nazista;
frönsk yfirvöld hafa skýrt frá
því, að málstaður þessa mikla
mannfjölda verði tekinn til yfir-
vegunar jafn skjótt og kringum-
stæður leyfa.
HARÐIR í HORN AÐ TAKA
Yfirforingi hins 1 canadiska
herfylkis á ítalíu, Lt. Gen.
Charles Foulkes, tilkynnti þann
29. desember síðastliðinn, að þá
hefðu canadiskir hermenn á þeim
vettvangi stríðssóknarinnar lagt
að velli 4,800 Þjóðverja frá byrj-
un þess mánaðar, eftir að þeir
hófu innrásina í Pódalinn.
TJÓN AF VÖLDUM
MANNLAUSU
FLUGVÉLANNA
Öryggis ráðuneytið brezka
gerði heyrin kunnugt þann 29.
desember síðastliðinn, að frá
byrjun ársins, sem leið og fram
til nóvembermánaðar loka, hefðu
hinar mannlausu flugvélar Þjóð-
verja orðið 8,098 brezkum borg-
urum að bhna, auk þess sem ,ná-
lega tuttugu og tvær þúsundir
manna, kvenna og barna, hefðu
sætt meiri og minni meiðslum.
RÓSTUR t VÍNARBORG
Um jólaleytið var barist á
strætum og gatnamótum í Vínar-
borg, þrátt fyrir ítrekaðar til-
raunir af hálfu hinnar þýzku
Gestapo lögreglu til þess að
skakka leikinn; á annað hundr-
að verkamanna létu lífið í erjum
þessum; orsökin til áminstra
götubardaga, er sögð að vera sú,
að hernumdir útlendingar, sem
að hergagnaframleiðslu unnu í
borginni fyrir Þjóðverja, hafi
lagt niður vinnu vegna ónógs og
ills viðurværis.
HÖRMULEGT ÁSTAND
Að því er nýjar fregnir frá
Washington herma, er ástandið í
Noregi svo hörmulegt um þessar
mundir, að því verður naumast
með orðum lýst; einkum þó í
iúm norðiægari heruðum
landsins, sem Þjóðverjar eru nú
smátt og smátt að hypja sig á
brott frá vegna rússneskrar inn-
rásar á þeim stöðvum; þýzki
herinn ruplar og rænir hverju,
sem hönd á festir, einkum þó
matvælum, ungum sem öldnum
er kastað út í snjóskafla um
myrkar nætur fatalausum, eða
því sem næst, og án eins einasta
matarbita; öðrum er þjappað
saman í smábáta, þar sem svo er
umhorfs, að ekki er í raun og
veru viðlit að komast lífs af.
Þetta ægilega ástand er raun-
veruleg spegilmynd af “skipu-
laginu nýja”, sem þýzkir Nazist-
ar með Hitler í fararbroddi, hafa
verið að reyna að þröngva upp
á mannkynið.
JÓL í FYRSTU LÚTERSKU
KIRKJU
Nýlega afstaðnar jóla guðs-
þjónustur í Fyrstu lút kirkju,
voru svo tilkomumiklar og há-
tíðlegar, að þær munu þeim
seint úr minni líða. er hlýddu
rg horfðu á það, sem fram fór;
aðsókn að guðsþjónustunum var
frábærilega mikil, ræður séra
Valdimars hver annari andrík-
ari og fegurri, og söngur með
ágætum; yngri söngflokkurinn,
undir forustu Miss Snjólaugar,
sem til sín lét heyra á aðfanga-
dagsmorguninn, var framúrskar-
andi vel æfður og svo fastur í
rás, ásamt mildri og hátíðlegri
túlkun, að óhjákvæmilegt var að
djúpstæða hrifningu vekti; lög
þau, sem flokkurinn söng, voru í
samræmi við raddir æskunnar.
Mr. Paul Bardal stýrði eldra
söngflokknum á mánudaginn,
með þeirri festu, sem honum er
lagin; um val laganna er einungis
hið bezta að segja, þau voru sér-
kennileg, og báru á sér blæ dul-
rænnar helgi; tókst söngflokkn-
um yfir höfuð hið bezta til um
meðferð viðfangsefna sinna.
Við báðar, áminstar guðsþjón-
Virðulegur geálur að heiman
Guðmundur Hlíðdal
Til borgarinnar kom á nýárs-
dag, flugleiðis sunnan úr Banda-
ríkjum, herra Guðmundur Hlíð-
dal, póst- og símamálastjóri Is-
lands, í stutta kynnisför; á flug-
vellinum mættu honum Guð-
mann Levy rafvirki, ásamt frú
og fjölskyldu, þeir feðgar Ás-
mundur P. Jóhannsson og Grott-
ir ræðismaður, og Einar P. Jóns-
son. Guðmundur er föðurbróðir
Mrs. Levy.
Guðmundur Hlíðdal er' hún-
vetningur að ætt og uppruna;
hann naut menntunar við Latínu
skólann í Reykjavík, en fór svo
utan, og stundaði nám við ýmissa
háskóla á meginlandi Norður-
álfunnar, einkum á Þýzkalandi,
en gerði símaverkfræði að meg-
in námsgrein sinni; hefir hann
nú um alllangt skeið haft með
höndum framkvæmdarstjórn
póst- og símamálanna á íslandi.
við vaxandi orðstír. Guðmundur
er auðugur að þeim hyggindum,
sem í hag koma; hann er elju-
maður hinn mesti, og ræðst
sjaldnast á þann garðinn, sem er
lægstur; hann er einnig maður
vinfastur sem þá, er best getur,
en lætur ógjarna sinn hlut.
Guðmundur Hlíðdal var, eins
og skýrt var frá fyrir nokkru
hér í blaðinu, einn af þremur
Islendingum, að heiman sem sátu
flugmálaþingið í Chicago; kom
hann til Bandaríkjanna um
miðjan nóvember síðastliðinn og
hefir dvalið þar síðan í erindum
íslands stjórnar; hann lagði af
stað flugleiðis suður til Washing-
ton, D. C. á miðvikudaginn, til
frekari samningsgerða við
amerísk stjórnarvöld.
Meðal þeirra, sem fögnuðu hin-
um góða gesti með veizluhöld-
um, voru þau Mr. og Mrs. Guð-
mann Levy, Dr. P. H. T. Thor-
lákson, Mr. og Mrs. Ásmundur
P. Jóhannsson og Mr. og Mrs.
Árni G. Eggertson.
Allir þeir, sem þekt höfðu
Guðmund Hlíðdal af fornu fari,
eða kynntust honum fyrst nú,
söknuðu þess hve viðdvöl hans
hér var stutt.
ustur, söng frú Pearl Johnson
einscngva, er juku ir.jög á hátíð-
leik athafnanna; á hún yfir að
ráða tærri rödd ásamt vaxandi
ráddmagni.
Um samkomur sunnudagaskól-
ans er það að segja, að þær voru
með ágætum fjölsóttar, og þeim
öllum, er hlut áttu að máli til
ógleymanlegrar ánægju og sæmd
ai.
Þótt skiptar séu skoðanir um
margt, verða þær ekki skiptar
um það, að jólaguðsþjónusturnar
nýafstöðnu í Fyrstu lútersku
kirkju, væri eftirminnilega til-
komumiklar og hrífandi.
Fallinn í átríðinu, fluttur heim
Eftir Alfred Tennyson
Ei skal harma, hins skal minnast
til hennar fluttur, bleikur nár,
sem steini lostin starði hún,
en stundi ei né feldi tár.
Með hjartað fult af hluttekning
þar hópur meyja þyrptist nær:
“Að gráta, líknin eina er
því annars deyr hún,” sögðu þær.
Þær yfir honum lásu lof,
og ljúfmál sagði þessi og hin
að óvin göfgri aldrei gat
og enginn þekti trúrri vin.
En ekkert dugði, enginn sá
að enn þá hennar lyftust brár.,
sem steini lostin starði’ hún enn,
hún stundi ei né feldi tár.
Þá stóð upp ein og stefndi beint,
að staðnum þar, sem hvíldi nár
og svifti andláts blæju burt. —
Hún bærðist ei né feldi tár.
En níræð kona völuvölt,
sem veikum hafði líknað oft,
á fætur reis, í fang sér tók
einn fríðan svein og hóf á loft.
Og sveininn litla setti hún
með sólskins brosi á móður kré.
Þess minst er enn hve mikið var
og máttugt sporið, sem hún sté.
Að hjarta sínu viðkvæmt, veikt
en vafði móðir barnið hans,
hún sagði og lengi — lengi grét:
“Eg lifi að koma þér til manns!”
Sig. Júl. Jóhannesson,
þýddi lauslega.