Lögberg - 23.01.1947, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 23. JANÚAR, 1947
7
Jólaferð
“Ei gleymum að sólin
er gefur oss jólin,
í bygð vora og bólin,
er indœlli en alt.”
Einar H. Kvaran.
* Með þessiun orðum er gjörð
tilraun til að túltka jólafögnuð-
inn, þennan undramátt til að um-
mynda ihjörtu, 'heimili, og bygðir
meðal manna á jörðunni.
Presturinn hefir þar nokkurt
hlutvei'k að vinna. Dæmi eitt
skýrir það, sem eg á við. I einni
kirtkjunni íslenzku, í Argyle-bygð
þeirri að Brú, eru ekki rafmagns-
ijós, því straumurinn hefir ekki
enn fengist þangað. Þegar eg
hom inn í kirkjuna, klukkan að
ganga þrjú e h., á aðfangadag,
sn eg þar fagurt jólatré, prýðí-
lega skreytt; en engin ljós voru
þá í kirkjunni, því þá var há-
bjartur dagur. Seinna, þegar
guðsþjónustunni var lo’kið og
komið að upþhafi barnasamkom-
önnar, var farið að kveikja á
ker tunum á trénu. Eftir litla
stund var tréð alsett ljósum,
dýrðlegt í ummyndunarbirtu
sinni. Þetta er, skilst mér, líkt
þeim tilgangi, sem presturinn
hefir með jólastarfi sínu: að leit-
við að vera verkfæri í Drott-
his hendi til að kveikja á jóla-
hertunum í sálarlífi fólksins.
Kg gjörði mér fulla grein fyrir
því, er eg lagði af stað í þessa
jólaferð, að þetta var tilgangur
minn; en vel hefir getað farið
fy«r *nér eins og Páli postula, er
hann kannaðist við: “Að vilja
veitist mér auðvelt, en að fram-
kvæma hið góða ekki” (Róm.
7:18).
Potta skýrir tilganginn, en
hvernig atvikaðist það, að eg fór
þessa ferð? I nóvember varð
Það að samningum, að eg flytti
jólaguðsþjónustu í Argyiie-
Prestakalli, og var Mr. G. J. Oie-
SOn í Glenboro milligöngumaður-
^1111- Sagði eg þeim, að þeir
niættu gjöra alla ráðstöfun með
tuna minn í sambandi við jólin.
Nokkru seinna féfck eg beiðni frá
1 rs. Lenu Thorleifson í Langruth
tyrir 'hönd Herðubreiðar-safnað-
ar að flytja þar jólaguðsiþjónustu
sunnudaginn 22. des. í bili þorði
eg ekki að lofa því, fyr en það
0rn á daginn. að þeir í Argyle
®tiuðu ekki að nota sunnudag-
inn og ennfremur það, sem varð
^ðalatriðið, að tengdabróðir minn
Arinbjörn Bardal, bauðst til að
ytja mig í bíl til Langruth.
Nokkru eftir þetta flutti séra
aldimar Eylands mér skilaboð
rá Lundar-söfnuði, að flytja þar
l°iaguðsþjónustu, sunnudaginn
• óes. Og fyrir hjálp Guðs og
g°ðra manna, komst þetta alt í
ratnfcvæmd. Konan mín var með
mer á þessu ferðalagi.
Klukkan 8 á sunnudagsmorg-
l^1111, 22. des., lögðum við Bar-
Tal’ 'honan mín og eg á stað til
angruth, í bíl. Skýjað var loft
1071 morguninn, en dagurinn varð
s°lskinsdagur, þó vindurinn væri
n kuð sterkur. Vegalengdin frá
lnnipeg er sögð að vera eitt-
0vað meira en 100 mílur. Alt
gekk þetta vel, og á hádegi vor-
^11 við komin til Langruth. Við
orum rakleiðis að heimili Mr. og
,, ,rs’ Bjarnason, fengum þar
hinar ágætustu viðtökur, að
rn°ðtöldum góðum miðdegis-
Verði- Guðsþjónustan var all-vel
s°tt, og söngflokkur æfður af
°rganista safnaðarins, Mr. Carl
lnóal. Að guðsþjónustunni Jok-
mni- fekk kirkjufólkið alt veit-
lngar í neðri sal ‘kirkjunnar. Fór-
^Jh við þaðan á heimili Mr. og
rs; ^011 Hannesson. Þar skírði
lítinn dreng, dótturson þeirra,
alter John. Foreldrar drengs-
lns oru þau hjónin Emil Elvern
°g Margaret Guðrún Sorenson. 1
lnpi þeirra, sem þar voru sam-
jjhkomnir, var háöldruð kona,
j rs' Guðrún Hannesson, móðir
ons Hannessonar og langamma
urengsins, sem var skírður. Hún
olciur sinn með prýði, var
g öð í lund og undi sér hið ibezta.
Frá skírnarveizlunni fórum við
til baka í kirkjuna. Þar var þá
'hafin jólatréssamkoma suiinu-
dagaskólans. Mrs. B. Bjarnar-
son stýrði samkomunni. Allstór
hópur barna og unglinga tók þátt
í henni. Þau báru fram ljóð og
sungu íslenzka og enska söngva.
Eg sagði þeim stutta jólasögu,
og Arinbjörn Bardal ávarpaði
samkomuna. Honum var opin-
berlega þakkað fyrir það að
flytja okkur þangað með jóla-
boðskapinn.
Vegna þess við þurftum að
komast til Winnipeg um kvöld-
ið, máttum við til að leggja af
stað áður en samkomunni var
slitið. Fyrst um sinn gekk ferð-
in fremur vel, en í myrkrinu um
kvöldið, sérstaklega eftir að við
vorum komin austur fyrir Port-
age la Prairie. fundum við mjög
til þess, hvað vindurinn var
sterkur og skafrenningur milkill,
svo það var sannarlega erfitt
verk að halda öllu í réttu horfi.
Þess má einnig minnast, að mað-
urinn, sem stýrði bílnum, er
kominn yfir áttrætt, og leysti þó
verk sitt vel af hendi. Vorum
komin heim klukkan 10 um
kvöldið, þafcklát fyrir góða ferð
þrátt fyrir erfiðleikana.
Næsta morgun var aftur hafin
ferð. Takmarkið þá var Glen-
boro, og þangað fórum við með
járn’brautarlest. Var sú ferð öll
með ágætum. Mr. Oleson mætti
okkur á vagnstöðinni og flutti
okkur í bíl heim til sín. Þar vor-
um við fram á næsta dag í hinu
bezta yfirlæti. Mr. Oleson er
formaður sunnudagaskólans og
gjörir mikið fyrir það málefni,
eins og hann styður drengiilega
alt gott í því mannfélagi. En í
þetta sinn gat hann ekfci verið
við jólahaldið í Glen-boro. Þa-u
hjón eiga son og tengdadóttur- í
Winnipeg, Tryggva og Elvu Ole-
son. Er hann sérfræðingur í
mannkynssögu og fcennir við
United College. Þau þráðu for-
eldra hans til jólanna með sér.
Mr. Thomas Oleson, bróðir
Tryggva, kvæntur maður, býr i
Glemboro og er verzlunarfélagi
föður síns. Hann flutti okfcur á
aðfangadaginn, til Mr. Óskars
Josephsons. Hann býr með móð-
ur sinni, Margréti, og er heimili
þeirra ekki langt frá ikirkjunni
að Brú. Systir Óskars, Rose, var
nemandi í Jóns Bjarnasonar
skóla. Var það fólfc einfcar hlý-
legt í garð skólans. Viðtökurnar
þar voru hinar vingjarnlegustu,
að meðtaldri yndislegri máltið.
í kirkjunni fór fram bæði
guðsþjónusta og jólatréssam-
fcoma. Söngflofckurinn leysti
rnikið verk af hendi, bæði í guðs-
pjónustunni og eins á samfcom-
fcunni. Mr. Nordmann, sem um
langt skeið hefir verið organisti
safnaðarins, er enn við sitt fagra
nytsemdarstarf. Mr. Óli Stefáns-
son æfði söng hópana í sunnu-
dagaskólanum Verðlaun voru
gefin nemendum sunnudagasfcól-
ans, sem höfðu sótt hann alla
skóladagana á árinu. Alt fór
betta fram með prýði. Offrið við
guðsþjónustuna vat helgað
“Lutheran World Action”, starf-
inu mikla til lífcnar einstafcling-
um og fcirfcju í Norðurálfunni
sérstaklega, en einnig annars-
staðar. Menn minnast þess, að
letta var hugsun leifcmanna-
hópsins sjálfs.
Eftir samkomuna fórum við
heim með Mr. Josephson og þág-
um þar velgjörðir. Svo flutti
lann okfcur til Baldur. Jólasam-
koman átti að hefjast þar fcl. 7.30.
Á tilteknum tíma var kirkjan ai-
skipuð fólfci. Eg var beðinn að
stýra sam'komunni. Fór þar fram
upplestur, söngur piano-spLl og
tilkomu mikil jólasýning. Stutta
sögu af Islendingi í framandi
landi á jólunum sagði eg meðan
verið var að búa undir sýning-
una. Þeir leggja áherzlu á það
á Baldur, að láta börnin bera
fram eins miikið og unt er á ís-
enzku. Alt fór þar fram ein-
staklega vel. Mifcið var af jóla-
gjöfum, bæði fyrir börnin og
aðra, ’á öllum samfcomunum.
Eftir samkomuna í kirkjunni
var okkur boðið á heimili Mr.
og Mrs. Eiríks Anderson. Þar
var hópur vina ásamt jólagleði
og jólagjöfum. Einnig við hjón-
in fengum jólagjöf. Þar hittum
við gamla og góða vini, Mr. og
Mrs. Thorstein Swainson, enda
eru þau tengdaforeldrar Eiriks.
Frá þessu indæla vinamóti fór-
um við heim með Sigurði Ander-
son og konu hans. Hjá þeim
hjónum gistum við í fyrra og þar
vorum við einnig að þessu sinni.
Þeir eru bræður Sigurður og
Eirífcur. Ekki amaði að okkur
'hjá þeim.
Næsta morgun, kl. 11 var ís-
lenzk jólaguðsþjónusta í kirkj-
unni, og var aðsókn góð. Söng-
flokkurinn söng: “Hátið öllum
hærri stund er sú” ásamt ensk-
um kórsöng. Enn einu sinni veitt-
ist okkur sú ánægja að hlusta á
hina fögru söngrödd Ólafs And-
ersons. Organisti við þessa
kirkju er Miss Anna Sveinson.
Þegar menn höfðu boðið hver
öðrum gleðileg jól, skrapp eg í
hús, sem er næst við kirkjuna.
Þar búa Mr. og Mrs. Kári John-
son. Hjá þeim er fjörgömul kona,
Mrs. Karólína Snydal. Hún var
um eitt sfceið á sama bæ og eg á
íslandi, þegar eg var ennþá minni
en eg er nú. Hún hefir nú mist
öll börn sín og hangir lífið á taug.
Þegar eg kom til hennar, virtist
hún alls ekki fær um að hugsá.
“Manstu eftir Gilsárteigi?”
spurði eg. Á þeim bæ í Eiða-
þinghá í Suður-Múlasýslu var eg
fæddur. Þá kom áfcveðið “já”
frá henni. Hún lifnaði við. End-
urminningarnar fcomu fram. Þeg-
ar eg fæddist, var hún stúlfca á
að gizka 14—15 ára, og í þetta
sinn aðstoðaði 'hún yfirsetukon-
una, með því að baða mig. Þetta
gat hún sagt mér og ýmislegt
tleira. Það var einnig dálitii
jólagleði í þessari stund. Hún er
hjá góðum hjónum og líður henni
eins vel og imt er.
Þegar við komum heim til
Andersons hjónanna var ágætur
miðdagur að bíða eftir okfcur.
Þegar við höfðum notið hans og
kvatt unga fólkið, lögðu hjónin
af stað með okfcur í ‘bíl sínum
norður í Grundarkirkju.
Við vorum fyrst að kirkjunni,
en þrátt fytrir fólksfæfcfcun á
þessu svæði varð samt aðsóknin
fram yfir vonir og söngur í góðu
lagi. Sunnudagaskólinn þar er
mjög fámennur, vegna fourtflutn-
ings fólks úr bygðinni. Ung
stúlka, Miss Sigrún Sigmar, hef-
ir tekið að sér litla hópinn og
Jeysir það verk af hendi með
sóma. Jóla-offrið við guðsþjón-
ustuna var foelgað “Children’s
Aid iSocielty” (liífcnaríédagi
barna). Organistinn í þessari
kirkju er Mrs. B. S. Johnson.
Margar endurminningar eru
knýttar við þessa fcirkju. Hún
er elzta kirkjan í þessu presta-
kalli og þjónaði hún um nokkurt
skeið allri íslenzku bygðinni þar
um slóðir.
Frá kirkjunni fórum við heim
með Mr. og Mrs. B. S. Johnson.
Á heimili þeirra 'hjóna höfum við
oft verið, og er þangað ávalt gott
að koma, og efcki síður nú; dóttir
þeirra, Ellen, Mrs. Rawling, var
þar heima og hafði á reiðum'
höndum handa okfcur indæla
jólamáltíð. Eftir hvíld, unað, og
hressingu þar, flutti Mr. Johnson
okfcur til Glenboro, þar sem átti
að fara fram síðasti 'hluti þessa
jólastarfs í Argyle-bygð.
Þar einnig var bæði guðsþjón-
usta og sunnudagaskóla samkoma
með jólatré. Þar var vel æfður
söngflokkur og góður söngur.
Organistinn er Mrs. Albert Sig-
mar. Mrs. Esther Ingjaldson frá
Winnipég söng jólaljóð eftir
Arinbjörn Bardal. Við sunnu-
dagaskólasamkomuna var lesin
‘kveðja frá fyrverandi sóknar-
presti, séra Agli H. Fáfnis. Var
ætlast til, að hún væri lesin við
allar guðsþjónustumar, en kom
ekki í mínar hendur fyr en í
kirkjunni þetta kvöld. Kveðj-
unni var tekið með fögnuði. A
samkomunni voru borin fram
ljóð, sungnir jólasöngvar, leifcið
á píanó, jólaleikur sýndur; enn-
fremur var þar söngur, sem allir
tóku þátt í. Alt fór þetta ein-
staklega vel fram, fallegur jóla-
bragur á allri samkomunni.
Þegar öllu var lokið í kirkj-
unni, flutti Mr. Arni Josephson
okfcur til Mrs. Mýrdal og höfðum
við þar ágæta gistingu. I þvi
húsi hittum við gamlan vin og
traustan kirkjumann, Mr. Eld-
járn Johnson. Hann hafði um
tíma verið nokkuð lasinn og
þessvegna ekiki komið á manna-
mót; en það var gaman að hitta
hann. Með nofcfcurri hvíld býst
hann við góðum bata.
Næsta dag, annan í jólum, var
ákveðið að fara til að hitta
tengdason okkar og dóttur, Dr.
og Mrs. A. L Paine, ásamt dætr-
um þeirra. Mr. Thomas Oleson
kom okkur þá til hjálpar og út-
vegaði okkur far með manni, Mr.
Otto, sem átti móður á heilsu-
‘hælinu í Ninette ; en áður en
'hann kom skauzt eg út til að
hitta gamla vinkonu .mina frá
Gimli, Mrs. Ingigerði Sveinsson,
og dóttur hennar, Mrs. Helgason.
Það er unun að hitta gamla,
trygga vini. Viðstaðan var stutt,
en yfir stundinni var sólskins
bjarmi. Það dró ekki úr sólskin-
inu, að Mrs. Lauga Jóhannesson,
frá Winipeg, var þar þá.
Ferðin til Ninette gekk að ósk-
um. Mr. Thomas Oleson fylgdi
ofckur alla leið. Gott var að
koma til þessara ástvina. Dr.
Paine var kosinn af stjórnar-
nefnd hælisins umsjónarmaður
þess (superintendent) á síðast-
liðnu hausti. Út af því fluttu þau
hjónin í annað hús. Þau hafa
mifcið starf með höndum, en eru
fús að ieggja krafta sína fram.
Viðstaðan þarna var yndisleg
en stutt, þvi næsta dag vorum
við flutt til Glenboro og fórum
þaðan á lest til Winnipeg, en ekki
biðum við lengi foeima að þessu
sinni, því næsta dag eftir heim-
komuna frá Ninette, laugardag-
inn 28. des., fórum við með járn-
brautarlest til Lundar. Mr. Guð-
laugur Brecfcman mætti okkur á
stöðinni og flutti okkur heim tii
Mr. og Mrs. Fjölnis Goodman.
Þau giftust síðastliðið sumar og
búa á gamla Fjeldsted’s heimil-
inu. Þar dvöldum við þennan
tíma á Lundar. og vegnaði okkur
einstafclega vel. A laugardags-
kvöldið fór eg ofurlítið út í
heimsóknarerindum. Þá fann eg
að kominn var verulegur Mani-
toba vetur. Þessar heimsóknir
voru mjög stuttar, höfðu víst
efcki annan tilgang en aðeins að
sjá framan í eitthvað af fólkinu.
Eg hitti Mr. Walter Breckman,
forseta safnaðarins, og talaði eitt-
hvað um jólaguðsiþjónustu næsta
dag. Eg kom í pósthúsið og hitti
Miss Lindal, í prentstofuna og
hitti Magnússons feðgana, kom
nöggvast inn til vinar míns frá
æskutíðinnif Vigfúsar Guttorms-
sonar, leit inn tiil Mr. og Mrs. B.
Loftson og stóð ofurlítið við hjá
Mrs. Pálsson, efckju Hjartar Páls_
sonar. Einna lengst staðnæmdist
eg fojá Mrs. Goodman, móður
Fjölnis og þeirra systkina. Annar
sonur hennar er heima liggjandi
i fótbroti. Hann er á góðum bata-
vegi.
Næsta dag var einnig kalt. Að-
sókn að guðsþjónustunni var
samt viðunanleg, enda hafði
safnaðarnefndin auglýst hana
vel, sent út prentuð messuboð á
heimilin. Með iþessari guðsþjón-
ustu var engin jólatréssamkoma.
Hún var um garð gengin, hafði
samfcvæmt venju, verið haldin á
aðfangadagskvöld; en guðsþjón-
ustan var samt algjörlega helguð
jólunum. A undan prédifcun
mintist eg þó á iþað, að söfnuður-
inn var foúinn að eignast altari
í minningu um hinn göfuga krist-
indóms leiðtoga þar um slóðir,
Mr. Guðmund sál. Breckman,
gefið af ekfcju og börnum hans.
Ennfremur mintist eg á ferm-
ingar ungmennin, sem eg fermdi
þar síðastliðið vor, 25 að tölu,
las upp nöfn þeirra og bað um
trúmensku þeirra. Nokkur þeirra
voru þar viðstödd, þó mörg þeirra
eigi erfitt með íslenzkt mál.
Organisti safnaðarins er Mr.
Felix Sigurdson, skólastjórinn á
Lundar. Sálmamir voru vel
sungnir, en þar var enginn sér-
stakur hátíðarsöngur.
Eftir guðsþjónustuna fór eg á
heimili Burdetts hjónanna og
sfcírði barn þeirra, litla stúlku,
er heitir Carol Anne, en full nöfn
foreldranna eru Joseph Leonard
Burdett og kona hans Jóhanna
Fjóla (f. Björnson). Guðfeðgin
voru: Mrs. F. B. Burdett, föður-
amma foarnsins og Jón A. Björn-
son, móður-afi. Barnið er fætt
að Erifcsdale, 29. okt., 1946. Við
áttum þarna indæla stund með
gömlum og nýjum vinum.
Að kvöldi þess sama dags hafði
eg einnig 'mikla ánægju af tveim-
ur heimsófcnum. Fyrst kom eg til
Mr. og Mrs. Daniel Lindals, sem
hýstu mig, þegar eg var að starfa
á Lundar síðastliðið vor, og voru
mér sivo frábærlega góð. Þar voru
hjá þeim gamlir vinir mínir, for-
eldrar Mrs. Lindal, Mr. og Mrs.
Jón Eyjólfson. Hann er nú kom-
inn yfir nírætt. rúmliggjandi, en
glaður og góður að vanda. Hin
heimsóknin var til Mr. og Mrs.
Stefán Hofteig. I vetur búa þau
í húsi Jóns Eyjólfssonar. Hof-
teigs fóikið hefi eg lengi þekt,
gifti þessi hjón fyrir 33 árum.
Sigbjörn, föður Stefáns, þefcti eg
vel. Það mun einnig vera nokfc-
ur skyldleiki milli þeirra og mín;
þó eg kunni ekíki að sfcilgreina
þetta. Það var gaman að endur-
nýja kunningsskap með þessu
góða fólki, og góð var koman
þangað. Eg ætlaði einnig að
heimsækja Mr. og Mrs. Agúst
Eyjólfson, en þau vOru ekki
heima.
Hverjar eru svo athuganir
mínar í sambandi við þetta
ferðalag? Sem stendur, eru all-
ar þessar bygðir prestlausar, og
allar vildu þær hafa fasta-prest.
Að mörgu leyti starfar fólk þetta
mjög vel, fyrir kirkju og krist-
indóm. Þar eru alstaðar starf-
andi safnaðarnefndir, sem ann-
ast fjármál og önnur mál safn-
aðanna og halda þeim í sæmilegu
horfi. I öllum þessum söfnuð-
um er starfræktur sunnudaga-
sfcóli og eftir því sem eg veit, er
það starf vel af hendi leyst. Stað-
festa og trúmenska við kristin-
dóminn er, að því er mér virðist,
á háu stigi. Eg vil forðast ósatt
hrós. Eg er aðeins að leitast við
að segja sannleifcann. Fyrir prest
eru þessi prestlausu svæði, á
tvennan hátt örfandi: í fyrsta
lagi er þarna von um samvinnu
frá byrjun vega, og í öðru lagi
er þarna mörgu ábótavant og því
mikið verk til að vinna. Þetta
síðara á líklega ekki við um
Argyle, sem foefir verið prestlaust
aðeins stuttan tíma; en hvar er
þafcklæti. Eg veit, að alt þetta
fólk þráir fasta prestsþjónpstu.
Og svo má eg segja við leiðsögn
Kirkjufélagsins: hin sárasta neyð
vor er prestleysið; hin brýnasta
þörf er að gjöra eitthvað ákveð-
ið, og í alvöru, til að fá fleiri
presta.
Af hjarta er eg safnaðarfólk-
inu, sem eg heimsótti, þafckiát-
ur fyrir móttöfcurnar, örlæti
þeirra, og alla meðferð á okkur
hjómmium. Sannarlega var vel
farið með okfcur. Guð gefi öllu
því fólfci, sem á einhvern hátt
studdi þetta starf, varanlegan
fögnuð og mifcla blessun.
Við allar guðsþjónusturnar á
þessari jólatíð hafði eg yfir ein-
hver stef úr hinni nýútfcomnu
Ijóðabók eftir séra Jónas heit-
inn Sigurðsson. Eg enda þessa
frásögu með örfáum ljóðlínum
úr þeirri bók. Eg hygg, að það
sé gott fyrir ofckur öll að thafa
það sem þar stendur hugfast:
“Dýrð er í upphæðum!
Drottinn á jörð!
Um jólin yngjast allir,
Guðs endurfæðist jörð.”
Rúnólfur Marteinsson.
Sú dýrtíðarráðstöfun komst til
ta'ls, er skömtvm á fatnaði stóð
sem hæst í stríðinu hjá einni af
nágrannaþjóðum okkar, að karl-
menn væru öðru hverju í bux-
unum öfugum, til þess að ‘hlifa
sitjandanum á þeim. Heilsu-
fræðingar töldu, að hneppingin á
klaufinni i hinni nýstárlegu af-
stöðu, mundi auk iþess geta jafn-
ast á við sæmilega örðuga
morgunleikfimi.
LÆRÐU
Photography
LærSu með því að vinna að
myndasmiði.
Allar greinar myndasimðarinnar,
blaðamanna, nýtizku - fatnaðar,
auglýsinga, lyf ja og blaðamenska
með myndum. Sérstök nákvæmni
sýnd byrjendum. Nám er nú að
hefjast. Kveldkensla á mánu-
dags- og föstudagskveldum frá
kl. 7.45 til kl. 10.30. — prettán
kenslustundir á þrettán vikum.
Látið innritast nú þegar.
1 kenslugjaldinu er innifalið alt
efni, og öll verkfæri, sem nem-
endur þurfa á að halda, svo ekki
þarf að hugsa sér fyrir myndavél.
Rcglubundin kensla hefst í þcss-
ari mkff. Hkrifið, símið cða komið
til viðtals að kveldinu tU.
það sem efcfci eru otl, sem þort
er á að sigra?
1 komu til allra þessara safn-
aða fann eg sterfcan fögnuð yfir
jóláboðskapnum, og tilraun mín
til að flytja fólki fögnuð jólanna
sýndist vera metin með djúpu
GANAOIANSCHOOL
OF PH0T0GRAPHY
2ND FLR 290 PORTAGE AVE.
Næst við Lyceum leikhúsið
SlMI 97 107
Hattur sem vert er að minnast
tóThe Homburg
99
Við skemtun eða við-
sfcifti, er Homburg-'hattur
u p p á h a 1 d smekfcvísra
manna.
Skoðið úrval vort af
canadiskum eða innflutt-
um Homburg höttum frá
frægum hattaverksmiðj-
um svo sem Crean, Bilt-
more, Stetson og Scott, í
brúnum, gráum og dökk-
b’.áum litum.
Stærðir 6% til 7%. Hver
$9-»« to $ 12-0«
Mens Hat Section, The Hargrave Sliop for Men. Main Flr.
EATON C°uu,mo