Lögberg - 13.02.1947, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 13. FEBRÚAR, 1947
3
POLK SKIPSTJORI
Eftir PALMA
(Niðurlag)
“Þú sagðir mér, að íþú værir
morðingi, en eg get ekiki séð, að
þú hafir átt nofekurn þátt í þessu
morði,” sagði eg hikandi.
'Já, eg sagði þér að eg væri
rnorðingi, en á sama tíma vildi
eg á engan hátt dátá þig hugsa,
að eg hefði drepið konuna mína.
Auðvitað er eg morðingi — hvað
heldur þú að hafi komið fyrir
Schultz?”
“Svo þú náðir þér niðri á hon-
u'm seinna?” spurði eg.
Hann greip flöskuna og fylti
glösin. “Óbeinlínis náði eg mér
niðri á honum,” sagði hann eftir
að hafa svelgt úr glasinu og blás-
íáeinum reykjar-mökkum frá
vindlinum sínum. Svo fór hann
að hlæja, einkennilega trylltum
úöllahlátri. Hann beygði sig yfir
horðið og kom svo nálægt mér
sern honum var kostur á og svo
hvíslaði hann. “Schultz var tek-
mn af lífi fyrir morð konu minn-
ar: Hann reyndi fyrst til þess,
að fela sig Ifýrir lögreglunni, en
honum tókst það ekki lengi.
hingramark hans var fundið á
hyssunni, sem hann hafði tekið
UPP, þegar hann hafði komið inn
1 herbergið, þar sem konan mín
H dauð á gólfinu. Alt benti til
^ss að hann hefði myrt hana.
Og þar sem hann hafði haft óorð
a sér fyrir ýms afbrot á öðrum
sviðum, varð vörn hans í málinu
árangurslaus. Eg hefði getað
hjargað honum, en eg gerði það
ekki. Eg mundi ekki hafa bjarg-
a® honum þó þeir hefðu hengt
‘hann hundrað sinnum.” Hann
harði hnefanum í borðið.
“En hvernig stóð á því, að þú
varst efeki undir grunsemd í aug-
lögreglunnar? Hvernig gastu
gert grein fyrir dvöl þinni 1
^h’cago um þessar mundir?”
spurði eg.
I^að var gamli Olsen — gamli
®hði Olseh, sem sá um það, að
gcunsemd féll aldrei á mig. Auð-
vitað var deitast til um það, hvar
eg hefði verið á þeim tíma, sem
morðið var framið, og Olsen
sagði þeim mjög einlægnislega,
ems og honum var iagið, að eg
hefði aldrei yfirgefið skipið, en
euginn annar á skipinu vissi um
þa®, að eg hefði farið til Chicago
°g verið þar þegar morðið var
framið.”
‘Eg get vel sé það, að ef þú
efðir séð í gegnum gluggann,
þú hefðir tekið þér á herðar
ahskonar óþægindi, en ef til vill
efði það getað leitt til þess, að
inn rétti morðingi hefði verið
lundinn. Eg sikil efeki í því, hvers
Vegna þú berð ekki hefndarhug
tijI hans líka.”
Holk skipstjóri leit upp og
starði alvarlega á mig um stund
1101 leið og hann var að tyggja
endann á vindilingnum sínum.
hvo sagði hann hikandi og óskil-
nrerkilega:
Eg er ekki í vafa um það, að
eitthvað mundi koma fyrir ef að
eg hitti þennan félaga einhvern-
iúna. Eg er morðingi, sjáðu nú
tiJ- Schultz fékk það sem hon-
^ hæfði, en hinn náunginn er
eirhþá á 'lífi. Eg er þó hræddur
um það, að hann hafi haft tals-
verðar ástæður til þess að líta inn
, konunnar minnar -kvöldið sem
ún Var myrt. Við réttanhöldin,
s°m haldin voru, sem afleiðing
þessu morði, kom það í Ijós,
aú Schultz hafði notað konuna
^una í mörgum sviksamlegum
yHrtækjum, til þess að kúga fé
ut úr þeim mönrium, sem í gildru
ans féllu. Eg hefi hugboð um
^ae’ að maðurinn, sem myrti kon-
núna með hennar eigin
3 ummbyssu, hafi haft eitthvað
til afsökunar fjrrir glæpinn.
..föu til — þetta eru þó aðeins
1 gátur. Það er heldur ekki víst,
a hann hefði sjálfur komist IJif-
út úr húsinu, hefði hann
®cfið konunni minni nægilegan
til þess að ná réttu haldi á
arnmbyssunni. Samt sem áður
mundi eg eiga örðugt með að
stjórna sjálfum mér ef að eg
hitti hann einhverntíma. Auð-
skilið — alveg auðskilið. Eg er
morðingi!”
Jafnvel þó skipstjórinn hefði
farið fljótlega yfir langt efni,
duldist mér ekki, að jafnvægið í
frlásögn hans var gott, og í gegn-
um útskýringar hans um marm-
inn, sem hafði myrt konuna hans,
sá eg aðra sögu, sem kastaði
sannleiksskini yfir alla fxásögn
hans og gerði hana .efasamlega í
huga mínum. En nú var eg far-
inn að finna tii áhrifa áfengis-
ins, sem eg hafði neytt, enda
hafði frásögn skipstjórans haft
einkennilega æsandi álhrif á huga
minn. Eg var því ekki eins orð-
gætinn og eg mundi annars hafa
verið. Eg fór að spyrja hann um
það, hvaða afleiðingar það mundi
hafa fyrir hann, ef að það nú
sannaðist, að Sdhultz hefði verið
tekinn af lifi fyrir glæp, sem
hann hefði efeki frarnið, ef það
kæmist upp, að hann hefði verið
sjónarvottur að morðinu og látið
það viðgangast. Mr. Polk spúði
þykkjum reykj arbólstrum frá
vindlingnum sínum og þagði um
stund.
“Það kemur aldrei til greina,”
sagði hann. “Þú og eg erum einu
mennirnir í veröldinni, sem
þekkjum þetta leyndarmál.”
“En 'hvers vegna skyldi. eg
þegja um þetta leyndarmál?”
spurði eg.
Skipstjórinn kipptist við. Hann
ha'llaði sér yfir borðið; augu hans
drógust saman svo að augastein-
arnir voru varla sýnilegir á milli
augnalokanna Svipur hans var
harður og skegg hans virtist
verða úfnara. Mér gat ekki dul-
ist, að mér hafði orðið yfirsjón á.
Eg leitaði því árangurslaust að
einhverri afsökun í thuga mínum,
og svona störðumst við nú í augu
þegjandi. Hann lyfti svo Ihægri
hendi sinni yfir borðið, og nú
sá eg að hann miðaði skamm-
byssu af 48 grtáðu hlaupvídd beint
á milli augna minna. Eg heyrði
að hann var að bvísla, út á milli
læstra tannanna:
“Eg er morðingi, — eg get
sprengt hausinn á þér í þúsund
mola. Eg get borið ileyndarmál
mín einn — eg get borið þau
einn, eh.”
Eg gat ekkert sagt. Eg ga-t ekki
einu sinni hreyft iegg né lið. Eg
starði aðeins í hálflökuð augu
skipstjórans, og bjóst við að skot-
ið mundi ríða af byssunni á
hverju augnabliki.
“Einn,” segi eg, “eg get borið
leyndarmál mín einn,” heyrði eg
að hann var að endurtaka. Eg
hafði hugboð um það, að, ef að
eg svo mikið sem hreyfði varir
miínar til svars, gæti það haft
þær afleiðingar, að hann mundi
þrýsta á gikkinn á byssunni, og
þar sem eg hafði séð að hendi
hans var í raun og veru mjög
stöðug, var eg í engum efa um
afleiðingarnar. Kyrðin í káet-
unni og hin innri æsing, sem
þessari afstöðu fylgdi,.virtist hafa
skerpt skilningarvit mín. Eg
hafði tilfinningu um það, að ein-
hver væri í þann veginn að nálg-
ast okkur og svo fanst mér dauft
fótatak berast að eyrum mínum,
— einhversstaðar utan af þilfar-
inu. Þetta fótatak varð gleggra,
er það nálgaðist utan af þilfar-
inu. Þetta fótatak varð gleggra,
er það nálgaðist káetudyrnar, og
nú sá eg svip skipstjórans breyt-
ast. Hin hálf-lokuðu augu hans
opnuðust og hörkusvipurinn á
andliti 'hans varð mildari. Hann
hafði orðið var við það, að ein-
hver var að koma í áttina til
káetu-dyranna. Hann dró hend-
ina að sér og byssan hvarf undir
borðið; svo sneri 'hann sér við í
stólnum og starði á dyrnar.
“Það er hún,” sagði hann, “eg
sagði þér að hún mundi koma.”
Það var drepið á dyrnar —
hljóðlega og reglulega.
“Eg sagði þér að hún hefði opn-
að læstar dyr í nótt sem leið,”
hvíslaði skipstjórinn. “Hún mun
gera það aftur í nótt. Þú veist
að dyrnar eru læstar.”
Dyrnar opnuðust með hægð,
og inn kom grannvaxinn ungling-
ur.
“Peter,” hrópaði skipstjórinn,
“hvernig stendur á þessu.”
“Eg var hér fyr í kvöld, og eg
lagði myndina af systur Olsen’s
gamla á borðið fyrir frarnan þig.
Þú virtist vera sofandi og eg vildi
því ekki vekja þig. En nú kom
eg til þess, að fullvissa sjálfan
mig um það, að myndin hefði
komist til skila.”
“En dyrnar voru læstar að
innanverðu. Hvernig tókst þér
að opna hurðina?” spurði skip-
stjórinn.
“Þú getur snúið lyklinum að
innanverðu í lásnum, og þannig
virðist þér að dyrnar séu læst-
ar,” sagði unglingurinn brosandi,
“en l'ásinn er í óiagi, svo ef á er
renyt að utanverðu opnast hurð-
in, alveg eins og að hún hefði
ekki verið læst.” Hann sneri sér
að hurðinni sem var í hálfa stafi,
sneri lyklinum og sýndi okkur
að hann gat opnað hurðina með
láshaldinu að utanverðu þrátt
fyrir það. “Þú varst líka sofandi,
síðastliðna nótt, þegar hjúkrun-
konan leit inn til þín,” bætti
unglingurinn svo við.
“Enginn lifandi kvenmaður
hefir nokkru sinni stígið fæti
sínum inn í þessa káetuj’ uraði
skipstjórinn.
Unghngurinn brosti aftur:
“Þrátt fyrir það komu tvær
hjúkrunankonur um borð síðast-
liðna nótt, og önnur þeirra kom
inn í þessa feáetu.”
“Ertu sjóðandi vitlaus?” spurði
skipstjórinn og hálf stóð upp úr
sæti sínu.
“Nei, það er alveg satt,” hélt
drengurinn áfram. “Gamli Ol-
sen gaf þessum hjúkrunarkonum
$100.00 hverri fyrir sig, ef þær
uppfyltu óskir hans, og sæju um
það, að þessi mynd kæmist í þín-
ar hendur, með sérstakri orð-
sendingu. Önnur hjúkrunarkon-
an beið við káetudyrnar á meðan
hin fór inn í káetuna, í því tilefni
að gefa þér myndina. Hún fann
þig hálfsofandi þarna í rekkjunni
þinni. Hún reyndi til að segja
þér að Olsen væri að d'eyja, og
að hann hefði falið henni á hend-
ur að segja þér það, og að nú
yrðir þú að bera leyndarmál þitt
einn. En þegar þú svaraðir henni
engu, en starðir aðeins á hana
eins og hún væri vofa, vildi hún
ekki skilja myndina eftir hjá þér.
Iiún vildi vera viss um það, að
þú værir vakandi, þegar hún
gæfi þér myndina af systur Ol-
sen’s gamla. Þar sem eg er einn
meðdimu'r af skipshöfninni á
þessu skipi, og þar sem Olsen
var góður vinur minn, leit eg oft
inn til hans á meðan hann var
veikur. Eg sá hann þó ekki síð-
astliðria daga, því vegna ástands
hans, var fólki ekki leyft að líta
inn til hans. Hjúkrunarkonurnar
hittu mig hérna á þilfarinu síð-
astliðna nótt, og þar sem þær
þektu mig, báðu þær mig um að
sjá um að myndin kæmist í þín-
ar hendur og orðsendingin líka,
að nú yrðir þú að bera leyndar-
mál þitt einn.”
Pólk skipstjóri rendi fingrum
sínum gegnum þykka, úfna hár-
ið á höfði sánu og það var auð-
séð á svip hans, að hann átti örð-
ugt með, að ná samhengi í frá-
sögn Peters. Hann urraði í hálf-
um hljóðum: “Ef eg skil þig
rétt, þá ertu nú að telja mér trú
um, að það hafi í raun og veru
verið lifandi kvenmaður í þessari
káetu síðastliðna nótt?” Svo stóð
hann upp og reikaði að hurðinni,
sem stóð í sálfa gátt. Hann lok-
aði 'lásnum á hurðinni með lykl-
inum og opnaði hann jafnskjótt
að utanverðu með láshaldinu.
Þetta endurtók hann margsinnis
og þegar hann hafði fullvissað
*sig um það, að lásinn væri ekki í
■lagi, snéri hann sér að Peter og
spurði:
“En hversvegna sendi Olsen
<mér þessa mynd, og hversvegna
þessa orðsendingu?”
“Olsen var undarlegur maður,”
sagði unglingurinn og hristi höf-
uðið. “Ef til vill gerði hann þetta
í hita-vedkis óráði.” Svo bauð
hann okkur góða nótt og hvarf
út um dyrnar. t
Á meðan á þessu stóð, hafði eg
haft tíma til þess, að átta mig/
Óttinn, sem hafði yfirbugað mig,
þegar hann hafði miðað skamm-
byssunni á mig, hafði losað mig
algerlega við þau áhrif sem á-
fengið var farið að hafa á mig. Eg
var því mjög fljótur til þess að
komast að ákveðinni niðurstöðu
um hvað gera skyldi. Eg seildist
því hljóðlega undir borðið, til
þess að ná í skammbyssuna, sem
eg þóttist vita að væri hengd
upp við þilið undir borðinu. Þetta
tókst mér vel og á næsta augna-
bliki hafði eg helt skothylkjun-
um úr byssunni í lófann á mér.
Svo hengdi eg hana aftur upp
og sat nú rólegur í sæti mínu
eins og efekert hefði komið fyrir.
Skipstjórinn sneri sér að mér
og gefek h’ikandi til sætis sins.
Hann hafði tuggið vindlinginn
sinn upp til agna og nú kastaði
hann honum í öskudiskinn, sem
var á borðinu. Hann tók mynd-
ina, sem enn lá á borðinu upp
og starði á hana eins og í draumi.
“Eg hlýt að vera alvarlega geggj-
aður — sjóðandi bullandi vit-
laus,” sagði hann.
Eg hló. Mér var dálítið gramt
í geði við hann og eg vissi nú,
að eg hafði ekkert að óttast.”
“Nei”, sagði eg, “þú ert aðeins
reglulega drukkinn.”
Hann leit upp og eg sá að
augu hans voru rauð og óskýr.
“En hvað um þessa orðsendingu?
Hversvegna sendi Olsen mér
þessa orðsendingu áður en hann
dó? Hvernig get eg skilið það?”
tautaði hann.
“Það er auðskilið,” flýtti eg
mér að segja, “Olsen þekti þig
og örvinglan þína út af þessu
morði. Saklaus maður var iíka
tekinn af lífi, sem þú hefðir get-
að bjargað. Olsen vildi láta þig
skilja, að þetta leyndarmál væri
nú dautt og grafið, þar sem þú
varst eini maðurinn í heiminum
sem þefekir það.”
“Sagðir þú saklaus?” öskraði
skipstjórinn. “Schultz var ekki
saklaus! Ef að hann hefði ekki
verið hengdur, hefði eg skotið
hann.”
“En berðu nú engan hefndar-
hug til mannsins sem myrti kon-
una þína?” spurði eg.
“Til hans — mannsins með
krampadrættina í vinstra hluta
andlitis hans. Hm, — líiklega ber
fundum okkar aldxei saman, —
annars mundi eg skjóta hann.”
Svo kastaði hann sér fram yfir
borðið og umlaði: “Eg er morð-
ingi, eg er morðingi — eg er.”
Litlu seinna gat eg 'heyrt hrot-
urnar í honum upp á þilfarið,
þar sem eg sat og naut svala
næturinnar. —
♦
Ferðin til Chicago gefek vel.
Skipstjórinn stjórnaði öllu með
framúrskarandi nákvæmni og
reglusemi. Hann neytti ekki á-
fengié á meðan á ferðinni stóð.
Hann virtist heyra alt og taka
eftir öllu 'því, sem fram fór í
kringum hann, en hann virtist
sneiða hjá öllum samræðum, sem
snertu ekki beinlínis verkahring-
inn á skipinu. Yfir höfuð var
framikoma hans nákvæmlega eins
og hún hafði verið, þegar eg um-
gekst hann fyrst á gestgjafahús-
inu í Toledo. Þegar eg kvaddi
hann í Chicago, afhenti eg hon-
um skothylkin, sem eg hafði haft
í vasa mínum síðan eg tók þau
úr byssunni hans. Hann horfði
alvarlega á mig urn stund. Svo
brosti hann og sagði: “Eg ásaka
þig ekki fyrir þet’ta.” Svo stakk
hann þeim í vasa sinn og bætti
við: “Það getur vel verið að eg
þurfi á þeim að halda — hérna í
Chicago!”
Business and Professional Cards
CHRISTMAS SPECIAL!!
All photos taken on approval with no ohligation
— 4 Poses To Choose From —
SPECIAL PRICES Phone or Wriie for Appoinimeni
LINIVECSAL STLIDICS
232 KENNEDY ST. (Jusi Norih of Poriage) — Phone 95 653
WEDDING AND BABY PHOTOS — OUR SPECIALTY
H. J. STEFANSSON
Life, Accident and Health
Insurance
Representing
THE GREAT-\\rEST LIFE
ASSURANCE COMPANY
Winnipeg, Man.
Phone 96)i44
DR. A. V. JOHNSON
Dentist
506 SOMERSET BUILDINQ
Telephone 97 932
Home Telephone 202 S98
Talslmi 95 826 Heimills 5S 893
DR. K. J. AUSTMANN
SirfrœOtngur < augna, eyma, nef
og kverka sjúkdómum.
704 McARTHUR BUILDING
Cor. Portage & Maln
Stofutími: 2.00 tll 5.00 e. h.
nema á. laugardögum.
Dr. S. J. Jóhannesson
215 RUBT STREET
(Beint suBur af Banning)
Talsimi 30 877
VlBtalstlmi 3—5 efUr hádegl
DR. E. JOHNSON
304 EVELINE STREET
Selkirk, Man.
Offioe hrs. 2.30—6 p.m.
Phones: Office 26 — Res. 230
Offlce Plione Res Phcme
94 762 72 409
Dr. L. A. Sigurdson
116 MEDICAL ARTS BLDG.
Offlce Hours: 4 p.m.—6 p.m.
and by appolntment
DR. ROBERT BL.ACK
Sérfrœóingur í augna, eyma,
nef og hdlssjúkdómum.
416 MEDICAL ARTS BLDG
Graham and Kennedy St.
Skrifstofuslmi 93 851
Heimasimi 42 164
EYOLFSON’S DRUG
PARK RIVER, N. DAK.
Í8lenzkur lyfsali
Fólk gretur pantAð meðul o®
a.nnað með pðati.
Fljót afgr^íðsla.
A. S. B A R D A L
848 SHERBROOK STREET
Selur llkkistur og annast um út-
farlr. Allur útbönaBur s& besti.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarBa og legstelna.
Skrifstofu talslml 27 324
Heimills talsíml 26 444
Phone 97 291 Eve. 26 002
i. DAVIDSON
Real Estate, Financial
and Insurance
ARGUE BROS. LIMITED
Lombard Bldg., Winnipeg
PCINÍTII
MESSENQER SERVICE
V18 flytjum kistur og töskur,
húsgögn úr smssrri IböBum,
og húsmunl af öllu tœi.
68 ALBERT ST. — WINNIPKG
Slmi 25 888
C. A. Johnson, Mgr.
TELEPHONE 94 358
H. J. PALMASON
and Company
Chartered Accountan ta
1101 McARTHIJR BUILDING
Winnipeg, Canada
Phone 49 469
Radlo Service Speolallsts
ELECTRONIC LABS.
H. THORKHLBON, Frop.
The most up-to-date Sound
Equípment System.
1S0 OSBORNE ST„ WINNIPEO
Q. F. Jonasson, Pree. & Man. Dlr.
Keystone Fisiieries
Limited
404 8COTT BLOCK SlMI 95 227
Wholeaale Dlatributora of
FRESH AND FROZEN FISH
Manitoba Fisheries
WINNIFEG, MAN.
T. Bercovitch, framkv.atj.
Verxla I heildsölu meS nýjan og
froalnn flsk.
803 OWENA 8TREBT
Skrlfot.elmi 26 355 Helma 56 451
Drs. H. R. and H. W.
TWEED
.Tannlœknar
406 TORONTO GEN. TRU8TS
BUILDING
Cor. Portage Ave. og Smlth 8t.
PHONE 86 952 WINNIPEG
DR. J. A. HILLSMAN
Surgeon
308 MEDICAL ARTS BLDO
Phone 97 329
Dr. Charles R. Oke
Tannlœknir
For Appointmenta Phone 14 901
Office Hours 9—4
404 TORONTO GEN. TRU8TS
BUILDING
283 PORTAGE AVE.
Winnipeg, Man.
SARGENT TAXI
PHONE 34 566
For Quick Reliable Service
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
308 AVENUE BLDG WPG.
Fasteignasalar. Ledgja hús. Út-
vega peningal&n og elds&byrgB.
blfreiBo&byrgB, o. s. frv.
PHONE 97 533
Andrews, Andrews,
Thorvaldson and
Eggertson
LögfrceOingar
209BANK OF NOVA SCOTIA BG.
Portage og Garry St.
Stml 98 291
CUNDRY PYMORE
Limited
BritUh QuaUtg Flah Netttng
60 VICTORIA ST„ WINNIPEG
Phone 98 211
Manager T. R. THORTALDSON
Your patronage will be appreclatag
CANADIAN FISH
PRODUCERS, LTD.
, J. H. PAOE, Managing Direotor
Wholesole Distributors of Framto
and Frozen Ftóh.
311 CHAMBERS STREBT
Offlce Ph. 26 828 Rea. Ph. T8 9IT
Hhagborg u
FUEL CO. «
Dlal 21 331 noF11) 21 331
\