Lögberg - 12.02.1948, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 12. FEBRÚAR, 1948
7
UNGMENNI.
(Frh. af bls. 3)
og fékk lánað fargjald til Amer-
íku. Eg hafði þá séð þrjá fjárfell-
ira á 10 árum og 1 áður. Og næst-
um kvurt ár af þessum 10 var ísa
ár og óþurka sumur svo hei náð-
ist ekki óskemt Um miðjan á-
gústmánuð var lagt á stað til
Ameríku biðum viku eftir skipi í
Líverpól og komum til Winnipeg
3ja september; fór ég til Argyle
og vann þar um haustið í harð-
vist og þreskíngu og gat borgað
fargjaldið okkar að fullu það
haust, og stóð svo uppi bókstaf-
lega alslaus — en skuldlaus — en
fékk vinnu fyrir fæði okkar við
gripahirðingu yfir veturinn hjá
Birni Anderson — kendur við
High Bluff”. Næsta haust vann
ég í þreskingu hjá George Crea-
mer nálægt Baldur hann hafði
stórt bú og bað ég hann að gefa
mér tækifæri ef hann vantaði
mann fyrir veturinn, litlu fyrir
jól kom hann — ég var þá í húsi
1 mílu austur frá Baldur en Ge-
orge Críamer 2 mílur austur —
til mín og sagði að ég gæti komið
og hjálpað til að slátra svínum á
morgun, og varð ég feiginn að fá
eittkvað að gjöra. Menn geingu
þá í hópum vinnulausir, og eing-
um kom til hugar að fara á
stræk” og flestir unnu fyrir
borði sínu aðeins. Næsta morgun
fór ég til Creamer’s í svínahúsi
og stór pottur fullur af heitu
vatni í öðrum endanum; bróðir
George var þar líka svo við vór-
um þrír og slátruðum öllum svín
°num 30 um daginn. George sagði
að ég gæti komið næsta dag og
hjálpað til að na eldivið hann var
berserkur til vinnu og þótti vinnu
harður.
Næsta morgun fór ég þár
°g hafði til “time” hann :
með öxi og fór að huga að ;
ari handa mér en fann hana i
og sagði að það gjöri ekki r
því ég kynni hvort sem væri <
að brúka öxi. Það vóru 3 m
hl skógar og hann hjó enn ég
á sleðann, og tókum við hei
mki um daginn. Næsta mor
bafði hann fundið öxi handa
°g sagði að ég gæti nú farið <
og náð tveimur ækum á dag
ðnn hafði Einglending
gjórði heimaverk, þar vóru
3ð gripir auk “stera” 6 sem -
ið var að fita fyrir vorsölu
mns mörg svín, sem Einglenc
urinn — Harry — vanhirti.
Eg náði 2 ækum af eldivið
aginn. Um kvöldið spurði <
amer mig kvað mig vanta
kaup fyrir veturinn og sagði
að mi2 vantaði 35 cents á dag
sagði hann að ég gæti komið :
£ Það. Næsta morgun rak h
Hara 0g sagði að ég tæki
kans verkum og sækti 2 æk
dag af eldivið; heim þurfti ég
§auga eina mílu á hverju kv<
°g, Vera kominn þángað fyrir
. a ^aorgnana, svo nú var ég e
Ueinum efa um að ég væri
!an að fá vinnu. Þessu hélt
, ram til fyrsta mars þá hé
eg- Það voraði snemma þettaf
°S leið ekki lángt þar til
namer kom og sagði að h<
^undi byrja að sá næsta dag
g gæti komið á morgun
asðsta kaup þá borgað um sá
lngu var $15 um mánuðinn os
ar ekkert ráðinn í að fara
ans aftur og sagði ég að i
Vantaði $18 um mánuðinn ef
æmi. Já, ég gat komið fyrir l
ug varð ég hissa er ég kom na
-nr§un °g hann sagði mér
a a fjóra bestu hestana og n
v eder” og éS gæti keyrt þa
r- g var hjá honum meiri {
aí fíÓrUm árum’ °S seinna bc
, 01 hann mér $1.50 á dag
Preskingartímann fyrir að v
eima til að plægja og líta e
-rmu ^ar sem aðrir feii
1 sem Þá var algeingt ka
ym haustið 1896 færði ég m
f US aem þá var autt norðves
a BaJdur og var þar til 198S
S for til Svan River ás;
unnari Helgason mági mím
Eg vissi að innflytjenda hús
hafði verið bygt í Dauphin árið
áður af stjórninni og hugsaði ég
mér að hvíla þar familíur okkar
sem ég líka gjörði. Þar var ein
familía fyrir og nóg pláss ég bar
inn rúmföt okkar í auð rúmstæði
sem þar vóru og spurði eingann
leyfis það var rjgning kalsa veð-
ur og nóg for og þóttist ég hepp-
inn að koma konum okkar og
börnum sem öll vóru þreytt í
híku og undir þak. Seint um
hvöldið kom mjög fínn og ippar-
legur gentlimaður? og spurði
kvan ég væri? frá suður Mani-
toba sagði ég, þetta hús var ekki
bygt fyrir Manitóba fólk seigir
hann það er aðeins fyrir Innfletj-
endur ég sagðist vera að flitja
inn til Swan River nokkur fleiri
orð fóru okkur í milli þar til £g
var orðinn gramur og sagði hon-
um að ef hann vantaði að fleiga
mér út þá gæti hann reint það en
sá sem inni yrði mundi verða í
húsinu eins leingi og honum sýnd
ist, hann labbaði í burt og ónáð-
aði mig ekki eftir það.
Þegar við logsins komum til
Swan River dalsins fréttum við
að löndin sem Christófersson
hafði tekið fyrir okkur vóru 20
mílur frá þeirri litlu mannpbygð
sem komin var, og þegar þangað
kom líkaði Gunnari ekki sitt
land og tók annað land 4 mílur
frá mínu landi; sem eðlilegt var
vildu konur okkar ekki skilja —
þær voru sistur — svo við færð-
um okkur á Gunnars land og
settum þar upp logga kofa sem
notast var við allan búskapinn
yfir 20 ár. Um haustið bygði ég
kofa þar skamt frá til bráða-
byrgða fyrir veturinn og var
Snorri frá Glenboro og hans
famelia þar hjá mér þar til við
vórum búnir að byggja kofa 18x
24 ft fyrir hann, sem gekk seint
við aðeins 2eir og næstum og
næstum 4 mílur að fara til verks
— hans land samhliða mínu
landi, og við höfðum ekki annan
sliða en bjákn sem ég bjó til
sjálfur með öxi nafar og spor-
járni og sög ekki svo mikið sem
einn járnnagli í honum en við
dróum á honum logga með því
að láta annan endann dragast
því einn var bitinn aðeins; svo ég
var búinn að hjálpa til að byggja
3 íveru kofa áður en ég gjörði
handarvik á mínu eigin landi;
næsta sumar bygði ég viðunan-
legt logga hús; og “Frame” hús
1906 og var það annað lomber
húsið sem bygt var í mínu ná-
grenni, og stendur það enn. 1905
keipti ég járnbrautarland sam-
hliða mínu landi og smá saman
færði út kvíarnar og gripir fjölg-
uðu. 1912 fór ég og nágranni
minn að nafni Jón Stavest —
dreignir kölluðu hann Staðfast
— mesti dugnaðar maður — Hol-
lendingur — norður í skóg um
10 mílur til að saga loggk til sög-
unar þar var sögunarmilla og
“Camp”.
Við fundum þar góðan skóg
sum tré 3 ft. á stofni. Seigi ég við
Jón einn dag að við hættum
snemma í kvöld því ég ætli heim
og til Sían River á morgun; karl
varð önugur við og sagði að ég
þyrfti ekki til Sw. R. og aðrir
kæmu og tækju frá okkur bestu
trén eða kvað væri ég að hugsa
ég sagði að ég væri að hugsa um
að kaupa norður helminginn af
saction 29 sem er samhliða mínu
landi að sunnan, ef það er erind-
ið þá förum við seigir Jón. Næsta
dag fórum við til S. R. Eg skuld-
aði þá bánkanum nokkuð og
hafði einga peninga til að borga
niður í landi, en havði góða til-
trú sem stundum er peningavirði
ég fór fvrst til Taylor sem verzl-
aði með lönd til sölu og sagði hon
um að mig vantaði að kaupa áð-
ur neft land og borga það með
helming af uppskeru hann hvaðst
geta selt landið þannig ef ég
treisti mér til að bjóta 50 ekrur
fyrsta árið 1912 og gefa alla upp-
skeruna af þeim fyrsta árið 1913
og hálfa uppskeru eftir það.
Mér þótti það harðir kostir þar
sem var mikill skógur og undir
víðar á' landinu, en sagði honum
þó a ðskrifa upp samninginn og
ég færi yfir á Bánkann og þegar
ég kæmi aftur vissi ég kvort ég
gæti skrifað undir svona lagaðan
samning eða ekki ég bar upp er-
indi mitt við Bánkastjórann og
sagði honum að mig vantaði nóg
lán til að geta borgað fyrir hesta
tím í vor og þá breikingu sem ég
gæti feingið gjörða fyrir mig og
tæki peningana ekki fyrri en ég
þyrfti að brúka þá, hann snerist
illa við og sagði að þetta væri
gamla sagan þegar bændur væru
komnir í skuld þá færu þeir
dýpra þangað til þeir kæmust
aldrei úr skuldum. Eg stóð upp
og sagði að ef hann ekki vildi
lána mér, þá gæti ég feingið lán
annarsstaðar og landið ætlaði ég
að kaupa; hann sagði mér að setj-
ast niður og spurði: hver væri á-
stæðan fyrir því að mig vantaði
að hleipa mér í stór skuld og
auka á erfiði mitt á sama tíma
og sagði ég að aðal ásræðan væri
að ég hefði 4 dreingi á aldrinum
12—16ára og við gætum ekki all-
ir haft vinnu á hálfri Saction f
landi, þeir færu þá eftir fá ár út
í “Camps” eða annað, eða gerðu
ekkert og yrðu ekkert. Ef þig
vantar að ráðast í þettað þá
haltu áfram og við munum sjá
um peningaþörf þína seigir hann.
Pappírana hjá Taylor las ég yf-
ir vandlega og skrifaði undir.
Næsta dag kom nágránni minn
til Taylor til að kaupa sama land
ið, sem mér var als ekki ókunn-
ugt um. Næsta dag fórum við
Jón aftur til skógar; þettað var
snemma í janúar 1912 og lta
mars vórum við búnir að fá logg
ana sagaða og flitja heim 70.000
fet af lomber sem við að sjálf-
sögðu skiftum til helminga. —
Næsta ár bygði ég fjós 28x48 og
seinna jafn stórt upp við hliðina
á því með lágu þaki. Alment gólf
og spón þak, í þessum fjósum
hafði ég seinna 35 registeraða
Shorthorn gripi og 24 hesta sem
ég hafði flesta alið upp sjálfur;
ég keyti ævinlega þann bezta
Bola sem ég gat fundið 1 árs
gamlan og seldi þá aftur þegar
þeir vóru : 4ða ári og fékk þá
meira fyrir þá frá “bruders” en
það sem ég hafði borgað fyrir þá,
þess utan seldi ég í alt um 50
bola sem ég hafði alið upp sjálf-
ur.
Vorið 1912 var sáðning lokið
snemma og tókum við þá til að
hreinsa skóg og undir við af land
inu sem átti að brjóta ég keipti
50 feta vír “Cable” kræktum við
honum utan um trén nálægt
toppi og hövðum tím á hinum
endanum hjuggum 1 eða 2 rætur
trésins og tímið dró það svo nið
ur með rótum og eins fórum við
að við willow búskann í
einu. Eg réði duglegann mann yf
ir sumarið og gjörði hann ekki
annað en höggva rætur og
hreinsa landið sem við vorum all
ir við til 15. júní að við birjuðum
að brjóta með 16 þm plóg og 3
uxa fyrir og 24ra þumlúnga
plóg með 8 hestum fyrir og brut
um um 3 ekrur á dag þegar við
þurftum ekki að hjálpa til að
hreinsa; aðra fékk ég til að brjóta
40 ekrur en sjálfir brutum við 60
ekrur. Ingri dreingirnir 2 drógu
heim eldivið allan tímann af
breikingunni og var það tveggja
ára forði af eldivið fyrir utan alt
sem brent var á plæíngunni.
Við tíndum rætur af breiking-
unni um haustið og diskuðum og
herfuðum og höfðum hana til
fyrir Seder næsta vor keipti ég
registerid “Markus” hveiti til
útsæðis.
1913 var annríkis sumar; bygð-
um áður neft fjós og loggakorn-
hlöðu í hjáverkum milli harðvist
og þreskingar sem ég oft þurfti
að bíða eftir, og var ég þar einn
að verki að leggja gófið í korn-
hlöðum. Þegar Bánkastjórinn frá
Sw. River kom til mín til að vita
hvers hann mætti eiga von, og
spurði hvernig ég héldi að út-
koman yrði hjá mér í haust og
hvað ég mundi fá af ecrunni og
sagði ég að það yrði að minsta-
kosti 35 bús. af ecrunni af no. 2
hveiti og sagði hann ef ég feingi
það þá gæti ég borgað skuld
mína, 1 hveit þá 75 c. bus, sem ég
líka gjörði. Eg þreskti 4.000 bús.
af' breikingunni og miðal upp-
skeru af hinum löndonum tveim
ur; braut aðeins 20 ecr. það sum-
ar. Úr því fór að rýmkast um
ráðahaginn; 1917 vóru allir að sá
hveiti í land sem var bæði hæft
og óhæft fyrir kveiti, og Barly
og hafa í óhreint land sem hefði
átt að kvíla. Eg hafði 60 ecru ak-
ur af næstum nýju landi og sáði
í það höfrum og fékk 92 bús. af
ekrunni af hreinum höfrum og
seldi þá alla nema það sem ég
sjálfur þurfti að brúka, fyrir
$1.00 bús. við grænríið fyrir, út-
sæði sem þá var mjög sóst eftir.
Árið 1921 keipti ég suður Vz af
29—35—28 fyrir $22.000 og er
það hið hæðsta verð sem ég veit
til að land hafi verið selt fyrir
hér. Þar sem seljandi fékk hvern
dollar af söluverði. Það var all-
mikið brotið á því landi og nokkr
ar byggingar. Dreingir mínir
tveir hava nú þrjú af þessum
löndum hver góðar byggingar
og alla áhöfn skuldllaust.
Gasalinþreskivél keypti ég
1917 en það reindist ekki vel
seinna keypti ég stórt . gövu
“outfitt” og hafði það leingi og
var það seinasti gufuketill sem
þreskti í Sw. River dal. Dreing-
ir hafa nú gott Gas “outfitt” og
þreska aðeins sitt eigið “graine”.
Eg hafði 2 stór verkfæra-
sjopp í öðru þeirra var þreski-
vólin og 5 bindarar og í hinu
vagnar á vetrum og sleðar á
sumrum með fleiru. Járn smiðju
hafði ég með öllum nauðsyn-
legum verkfærum og gjörðum
við þar allar okkar viðgerðir
sjálfir. Verkfæri endast leingur
ef geimd undir góðu þaki. Bind-
ari sem ég keyrði sjálfur í 28 ár
var í góðu lagi enn er ég seldi
hann fyrir $50.00. Veturinn 1900
—’Ol birjuðum við Snorri að
halda sunnudagaskóla við höfð-
um þá 6 börn á þeim aldri hann
var skólastjórinn en ég bara
kennarinn seinna urðu börn
nokkuð fleiri bæði þaug ýngri
af okkar eigin og annara, og
mun það hafa verið fyrsti
S.skólinn í Swan River dal. Við
héldum þeim skóla áfram þar
til Harlingtonskóli tók til starfa
1903 þar vóru vikulegar messur
og sunnudaga skóli — Methodist.
— Á Harlington skólaborði var
ég leingi með Cotton og Jackson,
og seinna vóru þar Trustes
Cotton Jackson og Vopni sinir
okkar. Margt mætti fleira seiga,
en sumt aldrei sagt og læt ég
hér staðar numið
J. A. Vopni.
Glatt hjarta veitir góða heilsu-
bót, en dapurt geð skrælir beinin.
Salomon.
Svör við spurningum
yðar varðandi
TAKMORKUN
INNFLUTNINGS
LEST þeirra landa, sem skipta reglu
bundið við Canada, hafa ekki náð sér það mikið eftir stríðið, að þau
geti borgað á venjulegan hátt fyrir þær vörur, sem þau þarfnast, þrátt
fyrir aðstoðina frá þessu landi og öðrum. Þau geta heldur ekki sent
okkur nægilegt vörumagn til að jafna reikningana, eða borgað í þeirri
mynt, sem við þörfnumst í Canada til greiðslu fyrir vörur, sem við
kaupum frá öðrum þjóðum
Samt sem áður hefir Canada keypt meiri vörur en áður í Bandaríkj-
unum og öðrum löndum, er krefjast greiðslu 1 dollurum. Þetta stafar
af því, að vörurnar fengust ekki annarsstaðar vegna kvaða, sem frá
stríðinu stöfuðu.
Þessvegna verður að takmarka innkaup um sinn frá Bandaríkjan-
um og þeim þjóðum öðrum, er krefjast dollaragreiðslu.
Til þess að ráða fram úr þessum vanda, varð óhjákvæmilegt, að tak-
marka innkaup á vörum, sem borga þurfti fyrir í Bandaríkjadollur-
um, svo og ferðalög, er nota þurftu sama gjaldmiðil.
SÉITÐ pÉR INNFIjYT.TAXI)I AÐ NETZIiUVÖRUM og viljið vita hva8a vörur (1)
eru bannað^r, (2) um hlutfallsinnkaup, (3( eða vörur, sem takmarkanir hessar ná
ekki til, þá finniS eða slcrifið næsta tollstjðra.
EF ÞÉR ÆSKIÐ INNFLUTNINGS SAMKVÆMT IIIjUTFAIjIaSAKVÆÐI M og vilj-
ið fá heimild til sliks innflutnings, eða þér þarfnist nánari upplýsinga, þá skuluð
þér setja yður í samband við næstu tollstjórnarskrifstofu, þar sem þér fáið eyðu-
blöð fyrir hlutfallsinnflutning (E. C.), ásamt fullnægjandi skýringum. Þessar um-
söknir sendist Collector of Customs and Excise.
EF pÉR ÆSKIÐ UPPUÝSINGA UM INNFLUTNINGSVÖRUR SAMKVÆMT
HIjUTFAIjUI. Eftir að umsókn yðar hefir verið skrásett hjá Collector of Customs
and Excise, öll bréfaskipti þar að lútandi með hliðsjón af kröfu um hlutfallsinn-
flutning, eða ef veruleg vandræði orsakast af vörubanni, skulu sendast Emergency
Import Control Division (Capital Goods), Department of Recontruction and
Supply, 285, Wellington Street, Ottawa.
EF ÞÉR ÆTDIÐ AÐ FERÐAST UTAN CANÍDA og þarfnist upplýsinga varðandi
erlendan gjaldeyri í þessu augnamiði, þá skuluð þér ráðgast við banka eða
Foreign Exchange Control Board í Ottawa, Montreal, Toronto, Windsor, Vancouver.
EF ÞÉR ERITÐ VERKSMIÐJUEIGANDI, HEH/DSAUT E»A SMASADI, og þarfnist
vitneskju um innflutningstolla, eða þær vörur, sem þeir ná til, skuluð þér ráðfæra
yður við nsta Collector of Customs and Excise.
EF ÞÉR ÞARFNIST INNFDUTNINGSSAMBANDA ANNARS STAÐAR, skuluð
þér ráðgast við Foreign Trade Service, Department of Trade and Commerce Import
Division, Ottawa, varðandi birgðavandamál yðar, sem frá innflutningshömlum stafa.
Fyrir milligöngu Trade Commissioner skrifstofunnar, reynir Import Division alt,
sem I valdi hennar stendur, að auka vöruinnflutning frá brezku þjóðunum og öðr-
um "án áætlunarlöndum”.
EF ÞÉR ERUÐ HÉSMOÐIR og æskið upplýsinga um hliðstæðar matartegundir að
næringargildi við þær, sem takmarkaðar eru eða þannaðar, fást þær grelðlega hjá
Nutrition Division of the Department of National Health and Welfare eða hjá heil-
brigðismála skrifstofum fylkjanna.
Framkvæmd þessara áminstu, óhjákvæmilegu ráðstafana, er I hönd-
um hinna ýmsu stjórnardeilda; þær upplýsingar, sem gefnar eru hér
að ofan, eru birtar með það fyrir augum, að gera canadiskum borg-
urum hægara fyrir með að framfylgja ákvæðunum án sem allra
minstrar viðskiptalegrar og persónulegrar truflunar.
FJármálaráðhcrra
Canada þarfnast
Bandaríkja dollara