Lögberg - 28.04.1949, Page 2

2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 28. APRÍL, 1949
Tína ber í aldingarði
Eftir RANNVEIGU K. G. SIGBJÖRNSSON
Framhald
Við komum á það fallega heim-
ili Kristjáns Pálssonar fyrrum
bæjarstjóra á Gimli. Sigurður
Sigbjörnsson var hjá honum úti
á vatni, fyrst eftir að hann kom
frá Islandi og man hann ávalt
síðan og langaði nú til að sjá
hann. Mr. Pálsson tók okkur
ágætlega vel þó svo raunalega
stæði á, að kona hans lá þungt
haldin á sjúkrahúsinu. Dóttir
þeirra hjóna Mr. Ingjaldson rit-
höfundur, tók á móti okkur, með
góðvild og risnu. Nýlega hafði
hún selt sögu eftir sig stórblaði
í austur Canada, við góðu verði.
É£ sá Miss Sæunni Bjarnason
snöggvast. Hún hafði lagt lið
málefni, sem ég hafði áhuga fyr-
ir svo mig langaði til að heilsa
henni. En hún var að stunda
sjúka konu, svo ég gat ekki kom-
ið heim til hennar.
Við komum að friðarhöfn
þeirra fullorðnu, Betel og áttum
tal við nokkra heimilsmenn
ættaða frá ýmsum stöðum á Is-
landi. öllum sem við sáum, virt-
ist líða mjög vel eftir kringum-
stæðunum. Mrs. Ásdís Hinrick-
son var ein af þeim, sem vi ð töl-
uðum við stundarkorn. Hún er
frábærlega ern, höfðingskona í
lund og framkomu alri. Mrs. Hin
rickson er systir þeirra frú Ing-
unnar Marteinsson og Arinbjarn
ar Bardal. Það er mikið sem
þeim systkinum hefir öllum ver-
ið lánað til lífsferðarinnar, af
mannaðar og mentaðar fríðleiks-
tvær dætur, uppkomnar, vel
manngæðum og mannsskap. Ég
eignaðist gullfallega fingravetl-
inga hjá Mrs. Hinrickson, sem
hún hafði unnið. Hún mintist á
Minnist
BCTCL
í erfðaskrám yðar
að andvirðið færi í heimilissjóð-
inn.
Ég gaf Jóhönnu vetlingana og
hún var með þá í borginni. Og ég
get fullyrt að hún vill aðeins það
sem fallegt er.
Á meðan ég var niðri, gengur
ógunnugur maður í gegn um
stofuna. Hann er hár vexti og
hinn fyrirmannlegasti. Ég tók að
reikna út í hugsanum hvaða
klerkur þetta gæti verið, því slík-
ur fanst mér hann hlyti að vera,
litlu seinna var því svarað, án
þess ég spyrði. Allir voru kallað-
ir inn í aðalstofuna, þar átti að
fara fram söngur og hljóðfæra-
sláttur ókunni maðurinn var þá
söngmaðurinn. Mér var þá sagt
að hann héti Pétur Magnús. (Ég
vona að ég fari rétt með nafnið),
Ég ætla ekki að orðlengja þetta
að öðru en því að mér fanst hér
vera um stór-afburðamann í
söng að ræða. Gunnar Erlend-
son var við hljóðfærið. Þeir
höfðu verið að sinna jarðarför á
Gimli óg komu þarna af góðvild
einni til að skemta heimafólkinu.
Við, ferðafólkið nutum góðs af
og erum þakklát fyrir.
Einn mann enn vil ég nefna,
áður enn ég skil við Gimli. Hann
heitir Pálmi Lárusson og er dótt-
ursonur Bólu-Hjálmars, hann
kom heim til Stefáns og Gyðríð-
ar. Maður hefði gjarnan viljað
sjá eitthvað af vísum hans, því
mér var sagt að hann væri skáld-
mæltur vel, en þess var ekki kost-
ur, því miður.
Þau Stefán og Gyðríður eiga
einn son Valdimar að nafni.
Valdimar starfar til margra ára
hjá Marshall Fields því mikla
verzlunarfélagi 1 Chicago, hefir
þar mikil mannaforráð og há
laun. Valdimar er kvæntur
Bandaríkjakonu af sænskum
ættum, myndarkonu. Þau eiga
stúlkur. Valdimar kom í sumar
að heimsækja foreldra sína, kem-
ur árlega síðan þau fluttu til
Gimli; hingað vestur kom hann
venjulega annaðhvort ár. Valdi-
mar reynist foreldnun sínum vel
enda fórst þeim vel við hann á
uppeldisárunum. Hann hefir
reynst fjölskyldu sinni á sama
hátt, því bera þær kona hans og
dætur auðsæan vott.
Þó viðstaðan yrði svo lítil sem
raun varð á, hjá Anderson’s
hjónunum á þeirra snotra og sér-
lega velviðhaldna heimiil, var
okkur ánægja í að sjá þau. Við
minnustum svo ógleymandi
margra gleði stunda, á heimili
þeirra hér vestra, að maður
skyldi taka því með þolinmæði
þó styttist viðstöðin að þessu
sinni. —
Minningar á þessum stöðum,
grípa huga manns enn fastari
tökum er það nálega, sennilegt
á meðan maður er svo ókunnug-
ur. Vatnið svo að segja skvaldrar
upp í gluggann, hjá Þeim Ander-
son’s hjónunum, skeljarnar reka
þar á fjöruna, en við auganu
blasir nesið, sem mér var sagt
að íslendingar hefðu fyrst lent
í og stigið fæti á land þarna. Þar
sýnist vera þykkur skógur enn,
það grípur djúpt í huga manns
— eins og maður sjái ókunnuga
fólkið með poka og koffort, kon-
ur og börn, — stikla þarna gæti-
lega upp í hrikalegann skóginn,
bjargarlítið, rétt undir vetrar-
gaddinn. — Það er nauðsyn að
muna, að “hulinn verndarkraft-
ur” hlífir einnig stöðvum þess,
Gunnar sem ekki sneri aftur. —
Út með ströndinni til annarar
handar eru bátar og bryggja,
bær með mörgum menningar
merkjum og hugurinn minnist
einnig þess að tíðindi dagsins
hafa sagt frá svo mörgum mönn-
um og konum, af þessum slóðum,
sem sótt hafa fram til sæmdar
og gagns. — Já, þeir og þær kom-
ust út úr skóginum — svo margt
að minsta kosti.
Við gengum þar uppeftir með
Arinbirni Bardal: í ferðinni var
líka frú Ingibjörg Ólafsson. Það
var staldrað í Sunrise Camp og
litast þar um, úti og inni. Það er
mjög friðsælt skógar rjóður, sem
til var valið þarna, á vatnsbakk-
anum; er manni ánægja í að vita,
að B.L.K. á bæði eignir og umráð
þarna. Nafnið Sunrise Camp
þykir mér fjarska vel til valið.
Maður var að verki við smíðar
í einu húsinu þarna, Sveinn
Pálmason. Það mun muna nokk-
uð um þar sem hann leggur hönd
á plóg.
Við komum við í Selkirk hjá
Hermanni og Kristjönu Nordal.
Þau eru gamlir vinir og við-
skiptamenn, bjuggu um langt
skeið í Leslie, þar sem Hermann
var umboðsmaður fyrir North
American Lumber Company.
Hann er það enn og mun mega
telja hann í fremstu röð þeirra
manna, sem félagið hefir sent út
með umboð fyrir sakir ástund-
unar og áreiðanlegheita. Og það
er víst að Mrs. Nordal hefir ver-
ið góður liðsmaður á því sviði
sem öðru.
Er við komum upp í East
Kildónan, sýndi Mr. Bardal
okkur heimilið sem þau hjónin
bjuggu á um langt skeið á meðan
börnin voru að alast upp. Það er
reisulegt hús í skógarlundi á ár-
bakkanum. Stórir viðir vaxa þar
í ræktaðri jörð, fast upp að hús-
inu, skógargöngin grasivaxin og
grösug brekka ofan að ánni. 1
nágrenni þar býr skoskt fólk í
þriðja lið eða meira.
Mr. Bardal ók í kring og sýndi
okkur flóðlokurnar. Það er djúpt
ofan að ánni og mig hálf sundlar.
Ég hef altaf átt erfitt með að átta
mig á því, að hér væri hægt að
fara um á skipi, en svo er þó.
Þó það megi heita lítil umferð í
samanburði við stærð borgarinn-
ar. Þegar búið er að hleypa fljót-
inu fárra klukkutíma freð frá
Winnipeg, þá komast menn á
kreik og borgin tekur fjörkipp,
sem um munar. Mér finst ég
hafi aldrei séð fallegri mold en
getur að líta á slóðum East
Kildonan. Hún er rauð og fögur
undir sól að sjá og jurtirnar, sem
WlNNIPEG HOUSE BUILDERS’
EXHIBITION
In the CIVIC AUDITORIUM
Commencing on April 25th at 12.30 p.m., when a Grand Opening
Ceremony will be performed by the Honourable J. S. McDiarmid
Minister of Mines, Trade and Commerce, Province of Manitoba,
and continuing daily until 11.00 p.m., Saturday, April 30th, 1949.
Showing the latest in:—
• House building supplies.
• House furnishings.
• 1949 siyled balhroom and kitchen accessories.
• Exierior finishes. •
• 1949 healing equipmeni.
“The Show of a Llfetime”
ADMISSION 25c DOOR PRIZES
Hislorical Souvenir Programs of Winnipeg will be on sale.
1
l|
I'
Ij
I'1
i|
•I
GRÍPIÐ TÆKIFÆRIÐ
Eins og samkepni á sviði viðskiptalífsins nú er
háttað, liggur það í augum uppi hve mikilvægt
það sé, að piltar og stúlkur fái notið hagkvæmrar
mentunar í öllu þvi, sem að skrifstofustörfum
lýtur; slíka mentun verður fólk að sækja á Business
College. Það verður nemendum til ómetanlegra
hagsmuna, að leita upplýsinga á skrifstofu Lög-
bergs í sambandi við verzlunarskólanámsskeið.
Þau fást með aðgengilegum kjörum.
*
GRÍPIÐ TÆKIFÆRIÐ!
THE (OLUMBIA PRES5 LTD.
695 SARGENT AVENITE WINNIPEG.
sáð hefir verið til í röðum, með
töluverðu millibili, voru sérlega
lífrænar. Og fólkið bograði við
raðirnar bæði þegar við fórum
og komum. Og hvergi sást íll-
gresi.
Þó alt gengi vel í ferðinni urð-
um við fegin að koma heim til
Mrs. Bardal. Jafnvel inni í borg-
inni getur verið friður og ró,
með fullu lífi og fjöri þó; heim-
ilisfriðurinn dýrmæti.
Svo fjarska margir buðu okk-
ur heim til sín. Okkur langaði
til að koma til allra sem við þekt-
um og allra sem buðu okkur. En
oftast er ferðatími takmarkaður
og hvort sem þörf er á því að við
flýtum okkur eins mikið og við
reynum að gera, að jafnaði, þá
er svo mikið víst að við vildum
flýta okkur sem mest og komast
heim. Við komum samt í nokkra
staði í Winnipeg, til að byrja
með.
Við dvöldum kvöld stund hjá
vinum okkar, Mrs. Th. Stone og
Miss Margréti J. Stone. Höfðum
ætlað að stanza þar nokkuð leng-
ur, en þetta varð nú útfallið.
Húsið er stórt og fallegt og í nýj-
asta stíl. Alt var kyrt og rótt og
öllu vel við haldið, en manni
hnýtur við hjarta, fyrst í stað
að koma þar sem svo mjög hefir
fækkað síðan síðast að maður
kom. Bæði húsbóndinn og móðir
hans farin heim. Um hana var
sízt að undra því þar var aldur-
inn svo hár, skjót burtför hans
kom meira á óvart. En maður
saknar þeirra beggja.
Aðra kveldstund dvöldum við
hjá Dr. og Mrs. S. J. Jóhannes-
son. Þau hafa inndælis íbúð í
stórhýsi sunnan til á Agnes. St.
Þar var ánægjulegt að fá að
tala við þau stundarkorn. Þá var
kallað á lækninn. Dr. Jóhannes-
son tók töskuna sína og hraðaði
sér á stað gangandi út á strætin
alveg eins og hann lagði oft út
hér, labbandi eða hlaupandi um
sléttuna, að vitja þeirra sem
sjúkir voru. Það er undravert
hve léttur hann er enn í spori,
svo sem það er undravert hvað
frú Haldóra getur búið til gott
kaffi enn og það sem með því
er.
Við komum til Mr. og Mrs. L.
C. Woods. Mrs. Woods er bróður-
dóttir Sigurðar, dóttir Sigur-
björns og Önnu Sigbjörnssonar
við Leslie. Hún er hjúkrunar-
kona, útskrifuð af Winnipeg
General Hospital og vann um
nokkur ár á skrifstofu Dr. B. J.
Brandsonar, í Winnipeg.
Mr. og Mrs. Einar Eirickson
voru í hópi þess góða fólks, er
bauð okkur heim til sín. Foreldr-
ar Mrs. Eirickson Kristján og
Ingibjörg Johnson, bjuggu hér
í nágrenninu um allmörg ár og
varð vel til vina. Nú var húsmóð-
irin eldri farin heim en yngri
kona tekin við og ferst hússtjórn-
in ágætlega vel. Mrs. Eirickson
var bankaritari hér vestra bæði í
Leslie, hjá Canadian Bank of
Commerce og einnig í Elfros hjá
sama banka. Þá var hún Miss
Josephina Johnson. Á stríðstím-
anum var hún fyrir þrábeiðni
þeirra sem réðu, um tíma við
sama starf í Wadena og hjá sama
banka, þó hún væri gift. I öllum
þessum stöðum fékk hún hirm
ágætasta vitnisburð fyrir störf
sín. Maður hefir það fyrir satt,
að vel þektur bankastjóri, á þess-
um stöðum, sagði að það væri
alveg sama þó hann færi úr
bankanum ef Miss Johnson væri
þar. Hún kynni fullkomin tök á
öllu, sem gera þyrfti. Kristján
b r ó ð i r Mrs. Eirickson varð
bankaritari kornungur hjá Royal
Bankanum og starfaði þar lengi
við ágætasta orðstýr. Þegar
hann kom til baka úr stríðinu,
brevtti hann til um atvinnu og
gekk í þjónustu Toronto Uni-
versity. Þórður elzta barnið, er
kornkaupmaður í Saskatchewan,
Albert er í Winnipeg. Þeir Krist-
ján og Albert gengu á skólann
hér í Leslie, hjá okkar vel kynta
kennara og skólastjóra Mr. Fow-
| ler.
Á heimili þeirra Eiricksons
hjónanna mættum við móður-
systur Mr. Eirickson og þeirra
systkyna, frú Helgu Bjarnason
ásamt dóttur hennar Stefaníu.
Frú Helga er töluvert svipuð
systur sinni í sjón, en sérstaklega
fanst mér röddin lík. Þegar frúin
flutti borðbænina, fanst mér ég
heyra Ingibjörgu Johnson vera
að tala.
Húsbóndinn Mr. Eirickson var
heima til miðdagsverðar, en það
skrítna við það var að Kristján
átti svo annríkt að hann gat ekki
komið heim. Við litum því inn
til hans í kjötverzlunina, þar sem
hann vinnur. Kristján er hátt á
áttræðisaldri en vinnur sem mið-
aldra maður. Hann er þektur að
því að kunna góð tök á þessum
starfa og búðin sem hann vinn-
ur í, gerð í nýjum og sérlega
fallegum stíl. Kristján Johnson
var heill og hress og við vorum
glöð að sjá hann fyrir fáein
augnablik. Við söknuðum þess
öll að Ingibjörg var farin.
Mr. og Mrs. Harold Taylor eiga
heima suður í St. Vital. Það er
fallegt pláss. Mrs. Taylor er dótt-
ir Kristjáns og Elisabetar Vopn-
fjörð, er lengi bjuggu í Winni-
peg. Mr. Taylor er fæddur og
uppalinn í Winnipeg, ágætur
dregnur af ensku fólki kominn í
báðar ættir. Faðir hans keypti
fyrstu lóðina, sem var seld í
Springside, Saskatchewan, eftir
útmælingu. Þau Taylor’s hjónin
hafa inndælt heimili þarna,
skrautlegt hús og fjölskrúðug-
an trjá- og blómagarð umhverfis
það. Mrs. Taylor er framúrskar-
andi trygglynd við vini sína og
ann því sem íslenzkt er. Að þessu
sinni hafði Mrs. Taylor boðið
systkynum sínum til miðdags-
verðar með okkur Mrs. Wright
og Josep. Við höfðum mikla
ánægju af að sjá þau öll og
glöddumst sérstaklega yfir því
að sjá Jósep komin heilu og
höldnu úr ófriðnum í Evrópu,
en þar var hann í nokkur ár.
Önnur hjón búa í St. Vital, sem
við hefðum viljað sjá Þau Mr.
og Mrs. Alex McDonald. Miss
Margrét Einarson hét sú hús-
móðir áður en hún giftist og er
systurdóttir þeirra Stone’s syst-
kyna. Við gátum ekki komið því
við að sjá þau. En í ágúst mán-
uði vildi svo vel til að Guðrún
dóttir okkar gat heimsótt þau
og með hennar auginn sé ég
þessa vini að þessu sinni.
Þorsteinn Kristinn Oliver sótti
okkur í stórri og fallegri bifreið
sinni og flutti okkur til borgar
aftur eftir nokkurra stunda dvöl
á heimili hans og Mrs. Oliver.
Vau búa átt mílur út úr borg-
inni í einu þessu yndislega húsi
af nýjustu gerð. Framhald
NEW ICELANDIC
TRAWLER
A new Icelandic trawler, Jor-
undur, was launched at Lowe-
stoft, Englad, early this year,
according to the February 12
issue of the British periodical
Fishing News. Several improve-
ments have been incorporated in
its construction, and it is more
than a fishing vessel because it
contains a complete fish meal
and liver-oil extracting plant
aboard.
The vessel’s length is 167 feet;
breadth, 28 feet; depth, 15 feet;
gross tonnage, 490 metric tons;
and estimated service speed,
twelve knots. Using tiiesel eng-
ines, some of the outstanding
features are: a superstructure of
non-corrosive aluminum alloy;
a fish hold (12,000 cubic feet con-
structed of and lined with non-
corrosive aluminum and stand-
ardized aluminum pen “boards’
and a hydraulically-operated
trawl winch (consisting of two
drums each taking 1200 fathoms
of three-inch warp) reported to
be the largest of its kind on any
fishing craft.
Capacity of the fish hold is
518,000 pounds. The fish meal
plant can produce 23 metric tons
of ground fish meal from the fish
waste, which is bagged and stor-
ed in specially constructed meal
holds. It can produce as much as
ten metric tons of meal every 24
hours. A steam-operated liver
oil plant produces 20 metric tons
of liver oil per trip. When ex-
tracted, the oil is stored in sep
arate, specially constructed
tanks. Large capacity electric
pumps discharge this cargo im-
mediately on arrival in port.
Accomodations for captain and
crew include hot and cold runn-
ing water and showers, mess
room, and a lounge. Accommoda-
tions througout the vessel are
air-conditioned.
Thls year it wlll pay you ln proflts to sow only
reoistered or certified seed becouse Reqistered
or certifled seed is pure as to variety . . . ifs
well cleaned . .. tt has guaranteed germlncrtlon
and is economlcal.
You can obtain full information
regarding the most suitable
variety and your nearest source
oí supply from:
1. Your nearest Registered or
Certified Seed Grower.
2. Your Grain Elevator
Operator.
3. Your Agrlcultural
Representative.
4. Agricultural Extension
Service.
•RESEARCH A \ ^■»?!^gtL~_^?«ECOIVOMICS.
206 QPAIN EXCHANOE ■LDGiÍP#^ ^WINNIPIG
Sponsored^Z& Brewing rzWMaltlng Industries^Canada
M025I SHEA’S WINNIPEG BREWERy
Plan to enter National Barley Contest in 1949. Someone will win
a grand total of $1,000.00, it might be you. There are seventeen
substantial cash prizes open to Manitoba Barley Growers.
HOW TO QUALIFY
Select at least 40 ecres of the best land on your farm, plant it with
pure seed of Montcalm, O.A.C. 21, or Mensury (Ott. 60).