Lögberg - 12.07.1951, Blaðsíða 5

I.ÖGBERG, FIMTUDAGINN 12. JÚLÍ, 1951
5
AHIJGA/H/ÍL
IWENNA
Ritstjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
BRÁÐSKEMTILEG LEIKSÝNING
„Haltu fast því sem þú hefir til
þess enginn taki kórónu þína/y
(Opinb. 3:11)
Éftir Mrs. RANNVEIGU K. G. SIGBJÖRNSSON
f>að er ákaflega stór áminning þetta, sem postulinn gef-
ur í þessum orðum. Og hvað er það þá, sem vér eigum
dýrmætast, já dýrmætara en lífið sjálft, sem manni finst
þó, að jafnaði, dýrmætast af öllu? Þetta dýrmæta verðmæti
er Trúin. Trúin á gæzku og nærveru Guðs. Trúin á Jesúm
Krist að persónulegum og alheimsins Frelsara. Trúin á
helgun og viðreisn sálarinnar fyrir skilninginn, sem mað-
urinn öðlast fyrir Heilagan Anda. Að menn skilji þá fyrst
tilhögun Guðs á tilverunni, að svo miklu leyti sem hann,
sem einstaklingur, hefir mátt til að skilja, eftir að hann
hefir öðlast þetta ljós.
Þess minnist ég frá barnsárunum, hve áríðandi það
þótti, að eldurinn dæi ekki í hlóðunum, að eldurinn væri
vandlega geymdur undir móflögu og felhellu. Þetta var
fram til dala fyrir 1890. En þó fyrir kæmi að eldurinn dæi,
þá var ekkert uppþot, bara farið á næsta bæ að fá sér
eldneista, ef eldspýtur voru ekki við hendina. í sálum fólks-
ins var lifandi eldur, á náðarnálægð Guðs, kyntur þar af
upplýsingu Guðs orðs. Að ekkert hafi verið að fólkinu, allir
óaðfinnanlegir, það er sú hrokafylsta og heimskulegasta
hugsun, sem nokkrum getur dottið í hug. En hitt er líka
satt, að upplýstur hugur gerir tilraun til að útrýma því
sem miður er í sínu og annara fari. En til þess að geta það,
þarf maðurinn um fram alt, að vera snortinn af kærleika
Guðs. Hverfi trúin á kærleiksfórn Guðssonarins, þá smá-
minkar kærleiksmátturinn í sálum mannanna. Þetta hverf-
ur ekki á einum degi, jafnvel ekki á einni kynslóð, því að
mennirnir eru ákaflega misjafnir að eðlisfari, — en það
hverfur. Maðurinn verður sjálfbyrgingslegri; fórnarlundin
smáhverfur, og maðurinn sjálfur með aðeins sinn meðfædda
mátt, tekur við stjórninni.
Ekki segi ég, að þeir, sem flutt hafa trúna, eða þeir,
sem ráðið hafa ráðum mannanna mest, hafi æfinlega farið
rétt að; því miður, það mun verða svo lengst af, að hvað sem
er, í höndum mannanna, aflagast að meira eða minna leyti.
Hitt segi ég, að í þessari trú, kristinni trú, kendri undir
fána þrenningarinnar, hefir eldurinn í sálum mannanna
haldist lifandi.
Ég mintlst á eldinn í hlóðunum fyrrum. Mörg og
skrautleg eru nú eldstæðin komin í hendur manna síðan
hvað hér um ræðir. Olían, eldsneyti úr og af jörðu, og það
stór dásamlega — þó í rauninni alt þetta sé dásamlegt, —
raforkan, breiðir nú hlýjuna og dýrð birtunnar um heimili
mannanna. Samt er sannleikurinn sá, að, ef eldur andans
slokknar, þá finnur maðurinn ekki hlýjuna af þeim ágætu
eldstæðum, sem nú eru komin á daginn, né sér hann til
fullrar gleggni það prýðilega ljósið sem lýsir heimili hans.
Eitt ráð er við þessu bezt allra. Það er að ylja og lýsa
hugann með því eldstæðinu sem þar á heima og hægt er
að kynda upp hvenær sem vér tökum það 1 hug að gera svo.
En það er Bænin. „Bænin til Guðs er eigi aðeins beiðni
heldur og auðmjúk játning synda vorra og óverðugleika".
Mig minnir endilega að orð á þessa leið standi í Helga-
kverinu, þeirri mætu uppfræðslubók.
Ýmsar hættur eru sagðar að herja heim vorn nú. Bezta
meðalið í mínum huga, er Bænin. Bæn fyrir sjálfum oss
og öðrum, bæn fyrir föðurlandi voru, en ekki sízt, bæn
fyrir landinu og heimsálfunni sem vér lifum í og tilheyrum,
bæði fyrir orð og eiða og fyrir daglegt líf. Svo mörg af
oss, sem ekki þóttumst geta komizt áfram heima og slitum
okkur nauðug viljug til að flytja til Ameríku, eins og talað
var daglega heima fyrir, við ættum sem oftast að minnast
þess, að þetta land tók á móti okkur opnum örmum, er
vér komum hingað. Og hvergi eru, eða voru, betri tæki-
færi að komast áfram en í þessari heimsálfu, þrátt fyrir
það, að erfiðleikar hafa orðið á margra brautum. Þeir eru
alstaðar og í ýmsum myndum.
„Trúðu á Drottin Jesúm, þá muntu hólpinn verða“ —
er ein af mörgum áminningum ritningarinnar. Jesús er
„vegur til himinsins heim“ — segir sálmaskáldið. Kona, að
mestu uppalin vestanhafs og nú fyrir löngu embættismanns-
frú, sagði við mig fyrir mörgum árum: „Mér finst þegar
Jesús er tekinn úr kenningunni, þá sé eins og öll tilveran
hrynji saman. Alt verður svo dautt og kalt“. Þetta er vel
gefin kona og hefir sigrað margar þrautir; það er lífsspurs-
mál að halda í kenninguna um Jesúm Krist Frelsarann
Út frá henni hafa öll líknarmál og umbætur til mannanna
sprottið.
„Biðjið í Jesú nafni“, kendi séra Jón Bjarnason, mað-
urinn sem lagði fyrst hina sterku undirstöðu undir vestur-
íslenzka kristni. Það er ein sú fegursta og bezta leiðbeining
sem hægt er að gefa mönnunum.
Reynum að halda henni sem allra fastast.
Sameiningin, júm, 1951
Jarðborun og víðfrækor rannsóknir á
hverasvæðinu við Nómafjall
Sú var tíðin að leiklist var
iðkuð og í hávegum höfð í ná-
lega öllum byggðum Vestur-
íslendinga; nú er svo komið, að
ekki mun vera nema eitt leik-
félag starfandi meðal Islendinga
í þessari álfu, en það er leikfé-
lagið í Geysir-byggð. Ekki er
þörf á því, að fara mörgum orð-
um um það, hve mikið menn-
ingarlegt tap er í því, að þessari
gömlu list hefir hrakað meðal
íslendinga; það er öllu hugs-
andi fólki ljóst. En því þakkar-
verðara er það, að Geysir-byggð
heldur uppi leikstarfsemi, sem
er öðrum byggðum til fyrir-
myndar og getur orðið til þess
að leiklistin verði iðkuð af fleir-
um í framtíðinni.
Leikflokkurinn hefir á nokk-
urra mánaða millibili komið með
tvo sjónleiki til Winnipeg, hinn
síðari á miðvikudaginn 4. júlí.
Auk þess hefir hann sýnt leiki
í ýmsum öðrum íslendinga-
byggðum. Leikritin eru á ís-
lenzku, og er því hér um þýð-
ingarmikla þjóðræknisstartfsemi
að ræða.
Leiksýningin síðastliðinn mið-
vikudag var sæmilega sótt fyrir
þennan tíma árs, sem er til þess-
ara hluta sá óheppilegasti tími,
sem hægt er að velja — fáir
vilja þá sækja inniskemtanir og
margt fólk er flutt úr bænum í
sumarbústaði sína.
En þeir sem sóttu leikinn,
Pósturinn kemur, skemtu sér
ágætlega. Þessi gamanleikur var
yfirleitt prýðilega leikinn.
Allir þrír þættir leiksins fara
fram í vinnustofu listmálara —
ekki fyrsta flokks, — sem
Sholto Drummond heitir. Hann
er í sífeldum fjárkröggum og
sýnir hið mesta ábyrgðarleysi í
öllum viðskiptum. G r í m u r
Magnússon leikur ágætlega
þennan kærulausa veraldlega
mann. Konu hans, Maríu, leikur
Ásta Pálsson og tókst henni vel
að skapa þá eigingjörnu per-
sónu, sem fékk alla til að dekra
við sig með því að þykjast vera
lasburða, þótt henni batnaði
skyndilega þegar hún fékk tæki-
færi til að fara út að skemta
sér. Svafa Pálsson Sigmar lék
dóttur hjónanna, Jennie. Hún
ber mikla umhyggju fyrir ráð-
leysingjunum, foreldrum sínum,
og er næsta ólíklegt, að þau
aðrir eins gallagripir, skuli geta
átt svona góða dóttur. Allar
hreyfingar Svöfu á leiksviði eru
frjálsar og eðlilegar, og svip-
brigðaleikur hennar er með á-
gætum, sérstaklega tókst henni
vel að látast sofna, en henni
tókst miður að endurspegla sorg-
ina, þegar hún fréttir að unn-
usti hennar hafi drukknað. Bróð-
ir hennar, Villi Pálsson, lék
unnustann og gerði hlutverki
sínu allgóð skil. Það var meir
en lítið ánægjuefni að hlýða á
hina fögru íslenzku þessara
ungu systkina.
Fyrirmynd málarans, Nellie
Cram, var leikin af Hrund
Skúlason og náði hún vel hisp-
ursleysi, spaugilegum tilsvörum
og framkomu þessarar veraldar-
vönu persónu; hún hefði mátt
tala hærra. Jónas Skúlason lék
Robert Lacksmith, e f n a ð a n
gamlan mann, af snild. Honum
tókst að skapa mann, sem bæði
er hægt að hlægja að og kenna
í brjóst um, og jafnframt að
bera virðingu fyrir honum.
Þetta er ekki á allra færi. Sagt
er að Charlie Chaplin hafi öðlast
hylli sína einmitt fyrir það að
hann gat vakið í senn hlátur og
meðaumkvun hjá áhorfendun-
um. Bezta einstakt atriði í leikn-
um fanst mér saml^eikur þeirra
Gríms Magnússonar og Jónasar
Skúlasonar þegar Lacksmith er
að biðja Drummond um hönd
dóttur hans. Þessi tvö hlutverk
eru svo gagnólík. Annars er eitt
það skemmtilegasta við þennan
leik hve persónurnar eru sér-
kennilegar, gerólíkar hverri
annari.
Þrjú minni hlutverk voru leik-
in af Lauga Jóhannessyni, Ruby
Jóhannsson og Pearl Wold og
var þeim öllum gerð góð skil.
Myndir, sem sýndar voru í
sambandi við leikinn, voru
teiknaðar af Björgvin Pálssyni,
ungum listamanni frá Geysir.
Hafi leikflokkur Geysir byggð-
ar þökk fyrir komuna og fyrir
ágæta skemtun!
----☆----
BRÉF FRÁ BETEL
Mér er það mikið ánægjuefni,
að birta eftirfylgjandi bréf, og
því yrði tekið með þökkum að
fá fleiri fréttabréf frá Betel og
einnig frá hinum heimilunum.
Islendingum þykir vænt um
aldraða fólkið sitt. Það hafa þeir
sýnt með því að koma upp fjór-
um elliheimilum í þessari álfu.
Þeir vilja ekki einungis hlynna
að sólsetursbörnunum, þeir vilja
fylgjast með líðan þeirra — þeir
vilja frétta af þeim.
Bréfritarinn getur þess, að 16
manns hafi dáið á Betel á þessu
ári. Ekki hefir verið sagt frá
láti þeirra allra í íslenzku blöð-
unum, en það er þýðingarmikið
að það sé gert, og þeir ættfærðir
jafnframt. Það hefir sögulega
þýðingu og ber vott um virð-
ingu fyrir þeim látna. Blaðið
biður því þá, sem hlut eiga að
máli, að gera svo vel að tilkynna
blaðinu þegar mannalát bera að
höndum. —
Box 10, Gimli, Man.
20. júní, 1951
Mrs. Ingibjörg Jónsson
Editor Lögberg, Winnipeg
Kæra Mrs. Jónsson:
Ég þakka þér fyrir að þú tókst
greinina mína í blaðið þitt 1 vet-
ur, og nú langar mig til að biðja
þig að gjöra svo vel og ljá þess-
um línum rúm í blaði þínu ef þú
getur.
Við hér á Betel höfum fengið
svo margar inndælar heimsókn-
ir að okkur langar til að láta
• það koma fyrir almennings-
sjónir.
Þann 1. marz heimsótti okkur
Lúterska Gimli Kvenfélagið
„Framsókn" með allskonar sæl-
gæti og söng, til þess að gleðja
okkur gömlu börnin.
29. marz kom Kvenfélag lút-
erska safnaðarins í Selkirk. Þær
gæddu okkur á kaffi og alls-
konar sælgæti. Það voru sungn-
ir íslenzkir söngvar og heimil-
inu gáfu þær $25.00. Séra Sig-
urður Ólafsson var með þeim
og var hann að kveðja okkur
eftit að hann hafði haft guðs-
þjónustur hér í eitt ár og fimm
mánuði með trúmensku og kær-
leika og oft hafði hann bæn við
hvílu þeirra sem sjúkir voru,
og veit ég að hans bænir hafa
verið heyrðar. Við söknum hans
og biðjum Guð að blessa hann
og hans starf og heimili.
3ja apríl heimsótti okkur frú
María Markan östlund. Með
henni komu Guðmundur Jónas-
son, Mr. og Mrs. J. J. Swanson,
Mrs. Brgndson, Mrs. Burns,
Mrs. A. Stefánson og séra Sig-
urður Ólafsson frá Selkirk. Mrs.
Markan skemti okkur með söng
og var inndælt að hlusta á hana.
Hún er fjarskalega alúðleg.
23. apríl heimsótti okkur
Minerva kvenfélagið með ágæt-
is veitingar. Gott prógram og
dollar fyrir hvert einasta gamal
menni á heimilinu.
10. maí kom hingað séra Har-
aldur Sigmar með konu sína,
bróður sinn séra Eric H. Sigmar
og unnustu hans, sungu bræð-
urnir og Miss Pálsson öll ljóm-
andi vel fyrir okkur en Mrs.
Sigmar var við hljóðfærið.
17. maí kom yngra kvenfélag
Lúterska safnaðarins 1 Winni-
peg með ágætis veitingar og
skemtiskrá. Með þeim var Guð-
björg Kristjánsdóttir nýkomin
frá íslandi.
7. júní heimsótti okkur eldra
kvenfélag Lúterska safnaðar-
ins í Winnipeg með ljúffengar
veitingar og ágæta skemtiskrá.
Gaf ein konan, Mrs. Linekar,
heimilinu $31.00. Bæði þessi
kvenfélög höfðu prestinn sinn
með sér séra Valdimar J.
Eylands.
13. júní var haldin hér á Betel
innsetningar-athöfn. Var séra
Haraldur Sigmar settur heimil-
isprestur Betels af séra E. H.
Fáfnis. Tóku Dr. Haraldur Sig-
mar og séra Sigurður Ólafsson
þátt í athöfninni, sem fór mjög
hátíðlega fram.
Daginn eftir kom séra E. H.
Fáfnis og hafði morgun guðs-
þjóriustu. Það var inndælt að
hlusta á hann.
Hér á Betel hafa dáið 16 mann-
eskjur á þessu ári og er það há
tala. Allt þetta fólk var gamalt
og margt búið að yera lengi
ósjálfbjarga. Hér á Betel eiga
sjúklingarnir móðurhendur og
kærleiksrík hjörtu sem annast
þá eins og beztu mæður annast
börnin sín. I öllu þessu sjáum
við kærleika Guðs. Hann kveik-
ir ljós í hjörtum barna sinna svo
það geti sent geisla sína frá
hjarta til hjarta. Guð hefir alltaf
verið með Betel og gefur okkur
elskulega húsmóðir Mrs. Tall-
man og allt starfsfólkið er mjög
gott við okkur. Guði sé lof fyrir
sinn kærleika til okkar.
Ég, sem skrifa þessar línur, er
í dag (20. júní) áttatíu og fjögra
ára.
Sleinunn Valgarðson
----☆-----
FRÁ ÍSLANDI
Tóvinnuskólanum á Svalbarói við
Eyjafjöró.
Góðu landar vestanhafs:
Oft hugsa ég til ykkar með
þakklæti og vinar hug, síðan ég
heimsótti ykkur um árið og
naut ágætrar gestrisni ykkar og
fyrirgreiðslu á alla lund. Mér er
öll sú ferð ógleymanleg og á-
nægjuleg. — Ég fylgjist með
öllu hjá ykkur, sérstaklega með
atbeina ykkar ágætu blaða.
Fyrir nokkrum árum reis á
stofn skóli hér handan við Eyja-
fjörð, sem við köllum Tóvinnu-
skóla. Það er lítil tilraun að
viðhalda ullarvinnunni, sýna
hvað hægt er að gera úr íslenzku
ullinni, reyna að láta ekki ís-
lenzku listvinnuna hverfa, sem
allar þjóðir dást að. Flestar þjóð
ir heims leggja nú kapp á að
láta ekki þjóðleg verðmæti
glatast.
Þessi litli skóli hefir nú starf-
að í 5 ár. Lítill er hann, aðeins
8 nemendur, því við höfum val-
ið honum stað á sveitaheimili,
sem hefir góð húsakynni. Það
álít ég mikinn kost. Bifreiða-
samband við Akureyri daglega,
hálftíma ferð. — Skólinn starf-
ar aðeins vetrarmánuðina (frá
20. okt. til 20. apríl). Kennslu-
greinar tóvinna og vefnaður. —
Það varð að ráði fyrir þrem
árum að bjóða íslenzkri stúlku
vestanhafs ókeypis skólavist, og
hlaut María Skúladóttir Sigfús-
son, Lundar, vistina. Hún var á-
gætur fulltrúi fyrir ykkar hönd,
vinsæl af öllum.
Nú er það ósk mín og von, að
við fáum árlega íslenzka stúlku
vestan frá ykkur. Kjörin eru
þau sömu: ókeypis skólavist. Ó
Minnist þessa góðu landar. Það
á að styrkja bandið. Það á að
vera lítill þakklætisvottur fyrir
alla vinsemd í okkar garð. —
Látið blöðin bera boð á milli.
Með kærri kveðju og beztu
óskum.
Halldóra Bjarnadóllir
Tvær konur sitja á bekk og
tala saman. Á sama bekk situr
einnig maður, sem er að lesa.
Allt í einu segir önnur konan
við manninn:
— Ég vona að við ónáðum
yður ekki með tali okkar.
— Sei, sei, nei, svaraði mað-
urinn, — ég vinn við hænsna-
bú.
Frá fréttaritara Tímans
í Mývatnssveit.
Jarðboranir ríkisins eru að
láta bora rannsóknarholu
v i ð brennisteinshverina
austan við Námafjall og er
holan orðin 17—18 metra
djúp. Kemur nú úr holunni
allmikið gufugos á hálfs
annars klukkutíma fresti.
Byrjað var að bora þessa
rannsóknarholu 19. júní, og er
hitinn í henni 116 stig. Nú sem
stendur er borað gegnum hart
basaltlag svo að verkið sækist
seint, en jarðlög eru ekki mikið
rannsökuð á þessum slóðum,
enda hefir ekkert verið borað
þar fyrr, svo að ekki er gott að
segja, hvernig aðstaðan til bor-
unar er, þegar lengra kemur
niður.
Blaðið átti í gær snöggvast tal
við Baldur Líndal, verksmiðju-
efnafræðing, sem hefir yfirum-
sjón með þessum rannsóknum
af hendi Jarðborana ríkisins.
Hann sagði, að rannsóknarborun
þessi væri til þess gerð að rann-
saka sem bezt brennisteinsguf-
una, einkum efnasamsetningu
hennar en einnig afl hennar og
gosmátt. Þetta merkjilega brenni
steinssvæði, hefir lítið verið
rannsakað af vísindamönnum
fyrr en nú á síðustu árum, en
það býr vafalaust yfir margvís-
legum auðæfum.
Baldur Líndal er nú á förum
austur í Mývatnssveit ásamt
Þorsteini Þorsteinsson, jarð-
fræðingi. Munu þeir dveljast við
rannsóknir þarna mest allan
júlímánuð.
Ætlunin er að bora rann-
sóknarholu þá, sem nú er verið
við 200 metra djúpa, en ekki er
enn ráðið, hvort meiri eða víð-
tækari boranir verða gerðar á
brennisteinssvæðinu í sumar.
—TÍMINN, 3. júlí
Minningarorð
Sigurður Júlíus Jörgenson,
um langa hríð búsettur í Sel-
kirk, andaðist að morgni þess
22. júní, eftir mánaðar rúmlegu,
en hann hafði verið mjög lasinn
síðustu mánuði, þótt á ferli væri.
Hann var fæddur í Reykjavík,
18. sept. 1872, sonur Jörgens
Þorgeirssonar og Gróu Jóns-
dóttur; misti foreldra sína í
bernsku, en ólst upp þaðan af
á stórheimilinu Engey, við
Reykjavík, og stundaði sjó,
fyrst á opnum bátum, en síðan
öll sín ungþroskaár á þilskip-
um, varð hann og harðger sjó-
maður, þjálfaður í harðasta
hugsanlegum skóla. Um aldamót
flutti hann til Canada og settist
að í Selkirk, og átti þar heimili
þaðan af. —
Árið 1904 kvæntist hann
Elízabetu Sanders, lifir hún
mann sinn ásamt 10 mannvæn-
legum börnum þeirra, 38 barna-
börnum og 3 barnabarnabörn-
um.
Útför Sigurðar fór fram frá
Langrills útfararstofu í Selkirk
og frá Lútersku kirkjunni að öll-
um börnum hans og fjölmenn-
um hópi samferðafólks við-
stöddum.
Sigurður var fumlaus og
styrkur maður og strangheiðar-
legur, ötull starfsmaður, er á-
vann sér virðingu og' tiltrú sam-
ferðafólks síns. Um 28 ár vann
hann í Manitoba Rolling Mills
hér í bæ og gat sér hinn bezta
orðstír fyrir dugnað og áreiðan-
legheit í hvívetna. Hann var
dyggur og trúr meðlimur Sel-
kirk-safnaðar. Með honum er
sannur maður genginn grafar-
veg.
S. Ólaísson
Gjafir til Betel
O 1 g e i r Jóhannesson, Betel
$100.00; W. F. Langrill, Selkirk
$75.00; Guðfinna Bergson, Betel,
íslenzk bók; Mrs. G. F. Guð-
mundsson, Mozart, Sask. 4 copies
„Endurminningar" by Friðrik
Guðmundsson; Minerva Ladies
Aid, á þeirra árlegu heimsókn,
Sumardags fyrsta gjöf, $1.00 til
hvers heimilismanns; Vinkona
Betel $5.00; Mr. og Mrs. G. V.
Bjarnason, Langruth, Man. in
Memory of Mr. and Mrs. S.
Ketilson and Mrs. Guðleif Horn-
fjord, Leslie, Sask. $5.00; In
memory of Mr. and Mrs. S.
Ryorson, Naicam, Sask. . $6.00
Total $11.00; Lárus Nordal,
Gimli, Man. $5.00; Mrs. Lára
Burns, Winnipeg $25.00; Mrs.
Jakobína Breckman, Winnipeg
$10.00; Mrs. Guðrún Linekar,
Winnipeg, Proceeds of sale of
rug made by herself $31.00; Mrs.
Thruda Gudmundson, Elfros
Sask., Box of Icelandic books;
Dorkas Society, First Lutheran
Church, Winnipeg, copy of new
Cook Book.
Safnað af Lutheran Ladies Aid
„Baldursbrá" $10.00; Mr. og
Mrs. Tryggvi Johnson $3.00; Mr.
Chris Johnson $1.00; Mr. og Mrs
Mac Johnson $1.00; Mrs. Hall-
dóra Johnson $1.00; Mr. og Mrs.
Indi Sigurdson $3.00; Mr. og
Mrs. K. J. Johnson$0.50; Miss
Nína Johnson $1.00; Mr. og Mrs.
J. A. Sveinsson $4.00; Mr. Árni
Sveinsson $2.00; Miss Anna
Sveinsson $1.00; Mr. S. A. Sveins
son $3.00; Mr. og Mrs. Jóhann
Johnson $2.00; Mrs. Borga ís-
berg $1.00; Mr. og Mrs. A. W.
Johnson $1.00; Mr. og Mrs. C.
Thorsteinson $1.00; Mr. og Mrs.
S. A. Anderson $5.00; Mr. og
Mrs. E. A. Anderson $5.00; Mr.
og Mrs. John Davidson $1.00;
Mr. og Mrs. Lloyd Gordon $1.00;
Mr. og Mrs. Kári S. Johnson
$1.00 — Alls. 48.50.
Mr. Jas. M. Gilchrist, Winni-
peg $25.00; Frá kvenfélögum í
prestakalli séra G. Guttormsson
í minningu um Mrs. B. B. Jóns-
son $15.00; Magnús G. Guðlaugs-
son, White Rock, B.C. í minn-
ingu um landnáms- og heiðurs-
hjónin Sigurlaugu og Rögnvald
Jónsson á Mæri $5.00.
Kærar þakkir fyrir allar þess-
ar gjafir.
J. J. Swanson, féhirðir
308 Avenue Bldg.
Winnipeg.