Lögberg - 08.09.1955, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 8. SEPTEMBER 1955
5
▼ ▼▼▼▼▼▼▼
AliLGAHAL
IWENNA
Ritstjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
OGLEYMANLEG SKEMMTIFERÐ
(NIÐURLAG)
Daginn eftir að við komum
til Duluth fór fram meiri-
háttar þjóðhátíð — Folk
Pestival — í Leif Erikson
skemmtigarðinum undir um-
sjón International Institute of
Duluth. Er það nokkurs konar
þjóðræknisfélag, sem hefir
þann tilgang að kynna hin
mismunandi þjóðabrot hvort
öðru, og auka skilning á þeim
JTienningarskerf, er þau leggja
fram hvort um sig til amer-
isku þjóðarheildarinnar. —
Einnig á hátíðin að vera sýn-
ishorn þess hvernig fólk af
^iörgum þjóðernum og í mis-
naunandi trúarflokkum vinn-
ur saman í friði og einingu að
því að skapa sterka og mikla
þjóð.
Skemmtigarðurinn er mynd
aður eins og skál af náttúr-
unn hendi, og á botni hennar
var pallur þar sem fóru fram
r*ðuhöld, hljómlist, leikir,
dansar o. s. frv. Hlíðin um-
hverfis var þakin áhorfend-
um. Undir trjánum fyrir ofan
þessa stóru grænu skál, hafði
verið slegið upp borðum og
smábúðum, þar sem sýndur
var alls konar handiðnaðar og
margar tegundir matar til-
reiddur af konum ýmissa
þjóðerna seldur.
Við vissum ekki af hátíð-
mni fyrr en hún var hálfnuð
°g mistum því af ræðu borg-
arstjórans og aðalræðunni, er
Margret Culkin Banning
öutti; hún er afkastamikill
höfundur rómantískra reifara
°§ þó telja megi þá til létt-
^etis, hefir hún auðgast mjög
a framleiðslu þeirra og býr í
einu stærsta og fallegasta hús-
í Duluth, er við ókum
^ram hjá síðar.
Ekki tóku Islendingar þátt
1 þessari hátíð enda eru þeir
nu sárafáir þar um slóðir, en
naesta ár verður haldið upp á
hundrað ára afmæli borgar-
lnnar og væri þá ánægjulegt,
aÖ þeirra yrði vart að ein-
hverju leyti, því þó þeir hafi
Jafnan verið þar fámennir,
®ru þó þar merki þess að
Pangað hafi þeir komið og
Verður vikið að því síðar.
ríinn sérkennilegi skemmti-
garður er nefndur eftir Is-
endingnum, er fann Ameríku
°g munu Norðmenn, sem
stundum vilja eigna sér Leif,
^ga hlut að þeirri nafnagift.
, 0rnumst við að því síðar, að
gsrðinum einhvers staðar er
finna víkingaskip, eftir-
^öynd af skipi Leifs, en helm-
lngi minna. Smíðuðu Norð-
^enn skipið og sigldu því frá
ergen í Noregi til Duluth
26 til að vekja athygli á
^meríkufundi Leifs.
Að hátíðinni lokinni ókum
við út eftir 9-mílna löngum
örmjóum tanga ,er skiptir
höfninni í tvennt. Er þéttbýlt
á tanganum og hann svo lág-
lendur að ætla mætti að vatn-
ið mýndi sópa húsunum í
burtu, en aldrei hefir þurft að
óttast það, því að það er engin
hætta á hækkun í Superior-
vatni eins og á sér stað með
vötnin í Manitoba. — Þaðan
ókum við aftur upp hið mikil-
fenglega Skyline Drive og svo
suður yfir stóra brú og vorum
þá komin eftir nokkrar mín-
útur til Superior í Wisconsin-
ríki. Er það einnig þýðingar-
mikill hafnarbær.
Næsta 'morgun risum við
nokkuð árla úr rekkju, því að
messugjörð átti að byrja í
kapellunni niðri kl. hálf-tíu.
Er messað alla sunnudaga á
sumrin, en nokkru fyrr en
venjulega til að gefa fólki kost
á að njóta sem bezt blíðviðris-
ins úti. Var fagurt útsýnið um
austurgluggann, blaða sólskin
er endurspeglaðist af sléttu
yfirborði hins mikla vatns, er
maður grilti gegnum trjá-
skrúðið. — Ekki var löng leið
í kirkju; þegar við komum
niður var hún þéttskipuð og
er það yfirleitt nokkuð ó-
vanalegt á þeim tíma árs.
Altarið var blómum skrýtt og
sjá safnaðarkonurnar um það
til skiptis á hverjum sunnu-
degi. Söngflokkurinn tekur
sér frí á sumrin, en þess gætti
lítið, því söfnuðurinn tók á-
berandi þátt í messuforminu
og söng messusvörin fullum
hálsi. Prédikun prestsins var
með ágætum og prýðilega
flutt, og var guðsþjónustan
um alt með myndarbrag.
Að messunni lokinni vorum
við kynnt mörgu safnaðar-
fólki, er það flest af skandin-
aviskum stofni, glæsilegt fólk
og vingjarnlegt. Margt var
þar um ungt fólk og eru flestir
nefndarmenn safnaðarins til-
tölulega ungir.
Nú var ekki til setu boðið
fyrir séra Skúla; hann hafði
lofað að taka að sér, ásamt
fleiri prestum, tilsögn og um-
sjón í sumarbúðum ung-
menna, er kirkjufélag hans,
North-West Synod, starfrækir
nálægt Minneapolis. Á hann
hlaðast mikil störf; meðal
annars safnar hann skýrslum
um störf og hag allra safnaða
þessa stóra kirkjufélags — er
statistician þess — og undir-
býr síðan árlegt yfirlit yfir
starf og hag kirkjufélagsins í
heild og er það mikið verk.
Hann lagði af stað stuttu eftir
hádegi og sáum við hann ekki
aftur, og söknuðum við hans.
En við vorum í góðum
höndum þar sem frú Sigríður
var, og í þessu fagra og frið-
sæla umhverfi undum við
okkur vel. Næsta morgun
fórum við snemma niður í
verzlunarhverfi borgarinnar,
því við höfðum séð í blaðinu
að mikið var um „sölur“ á
kvenfatnaði. Við fórum á
strætisvögnunum, því bíllinn
góði var nú ekki lengur við
hendina. Þótti okkur fargjald-
ið hátt á við það sem er í
Winnipeg — 20 cents fyrir
hvern. Einar hafði ekki, frek-
ar er aðrir karlmenn, mikinn
áhuga fyrir sölum og skyldi
því brátt við okkur og fór
hann nður að höfninni að
skoða skipin, en við Sigríður
fórum þegar að leita að kjör-
kaupum. Fyrir kvenfólk er
“bargain hunting” stundum
eins spennandi eins og gullleit,
að finna eitthvað vandað og
gott fyrir stórniðursett verð,
er eins og að finna gull. Og við
fundum námur, því einmitt
þessa dagana voru verzlan-
jrnar að losa sig við þann
sumarfatnað, sem þær áttu
eftir fyrir gjafvirði. Og fórum
við heim hlaðnar bögglum og
hæstánægðar með kaupin.
Nú fór okkur að langa til
að leita uppi íslendinga. Sagði
Sigríður okkur frá því, að
einn sunnudag, stuttu eftir að
þau hjónin hefðu flutt til
Duluth, hefðu tvær konur
sótt messu, sem hún hefði
strax veitt sérstaka athygli
vegna þess hve þær voru
gerfilegar í sjón og báru af.
Eftir messu áttu þau hjón tal
við þær og voru þær íslenzk-
ar. Höfðu þær séð nafn nýju
prestshjónanna í blöðunum og
vissu þá að þau voru íslenzk,
og vildu þær kynnast þessum
nýkomnu löndum sínum.
Þetta voru frú Martha Benson
og frú Svava Hanson, báðar
giftar 1 mönnum af norskum
ættum. Frú Martha er dóttir
Ingveldar Ingimundardóttur
frá Efri-Reykjum í Biskups-
tungum og manns hennar
Jóns Þorsteinssonar, ættuðum
frá Hrútafirði. Er Ingveldur
enn á lífi, 96 ára að aldri.
Frú Svava er dóttir Kristjáns
og Guðrúnar Johnson. Varð
hann kunnur maður fyrir
hinn fagra Forest Hill graf-
reit, er hann skipulagði og
hafði umsjón með í yfir 52 ár.
Símaði nú Sigríður þessum
konum og stóð ekki á því, að
þær vildu taka vingjarnlega á
móti okkur. Frú Svava var 1
sumarbústað sínum og kvaðst
koma heim daginn eftir, en
föður hennar hafði Einar
kynst og birt greinar um hann
og hans merka starf f Lög-
bergi. Frú Martha sagði, að
maðurinn sinn myndi sækja
okkur kl. þrjú eftir hádegið.
Vildi þessi myndarlegi og
alúðlegi Norðmaður sýna
okkur nokkuð meir af fegurð
umhverfisins áður en við fær-
um heim til hans. Ólc hann
lengst norður eftir North
Shore Drive, sem liggur eftir
bökkum Superior-vatns alla
leið til Canada. Er þessi vegur
frægur fyrir mikla náttúru-
fegurð. Síðan fórum við til
Forest Hill grafreitsins. Er
hann á hæðóttu svæði, sem
prýtt er alls konar trjám og
blómum, er Kristján heitinn
gróðursetti; ennfremur eru
þar tjarnir, er hann lét gera
og hólmar í þeim með alls
konar gróðri, og á þeim eru
smáhús fyrir fugla, sem
synda á tjörnunum. Skapaði
hann þarna fagurt listaverk,
sem verður minnisvarði hans
um aldir fram. Marga leg-
steina sáum við þarna með
íslenzkum nöfnum; þar á
meðal mikinn stein á legstað
Kristjáns og fjölskyldu hans.
Staðnæmdumst.við þar nokk-
ur augnablik og þökkuðum í
hljóði þessum ágæta íslending
fyrir fagurt ævistarf.
Nú fórum við til Benson’s
heimilisins og fagnaði frú
Martha okkur vel og fanst
mér henni svipa mjög til
frændkonu sinnar, frú Agústu
Tallman. Svo kom gamla
konan ofan; hún er nú sú síð-
asta af íslenzka landnáms-
fólkinu, sem enn er á lífi.
Hún er ern og lífsglöð þrátt
fyrir háan aldur. Heyrnin er
farin að bila og minnið nokk-
uð, en þegar Einar gat sagt
henni að hann hefði verið tvö
sumur á æskuheimili hennar í
Biskupstungum og þekkti til
frændfólks hennar, þá ljómaði
hún af gleði og æskuminning-
arnar rifjuðust upp fyrir
henni hver af annari. Þarna
var og einkadóttir Benson-
hjónanna, Sandra Jean, falleg
stúlka, sem útskrifaðist úr
öðrum bekk háskólans í vör
með hárri einkun og hlaut
verðlaun í Medical Techn-
ology.
Frú Martha heimsótti Is-
land 1930 ásamt vinkonu
sinni, frú Svövu. Kynntist
hún þar ættfólki sínu og hefir
jafnan síðan haldið við það
bréfasambandi; einnig hefir
hún innrætt dóttur sinni rækt
við frændfólk sitt á íslandi og
er hún einnig í bréfasambandi
við það. Er þetta vottur ein-
stakrar tryggðar og virðingar
vi'ð uppruna sinn. Eftir að
hafa notið hressandi veitinga,
ók Mr. Benson okkur heim.
Munum við lengi minnast
ljúfra samverustunda með
þessari ágætu fjölskyldu.
Daginn eftir heimsóttum
við frú Svövu Hanson; er hún
hlý og kát í viðmóti. Höfðu
þau Einar margt að skrafa
um, því þau áttu marga sam-
eiginlega vini bæði í Winni-
peg og víðar. Heimili hennar
ber vott um að þar búa Is-
lendingar, íslenzk málverk á
veggjum og ýmislegir ís-
lenzkir munir skreyta heimil-
ið. Maðurinn hennar var því
miður fjarverandi, en þegar
við sátum við kaffiborðið og
vorum að gæða okkur á
rúllupylsusamlokum og öðru
góðgæti, kom dóttir þeirra,
Betty, heim. Hún var nýkom-
in úr þriggja mánaða ferð til
Evrópu, og hafði margt
skemmtilegt að segja okkur
frá því ferðalagi. Betty er
gáfuð stúlka og skipar á-
byrgðarmikla stöðu sem efna-
fræðingur hjá American Steel
Corporation þar í borg. Þær
mæðgur fóru nú með okkur
til sumarbústaðar síns við
Pike Lake, og er hann aðeins
spölkorn út úr bænum en þó
Framhald á bls. 8
Krennaþing
Tuttugasta og níunda árs-
þing Unitara kvennasam-
bandsins var haldið í Wyn-
yard, Sask., 1.—2. júlí s.l. 33
konur sátu þingið. Fulltrúar
komu frá Árborg, Gimli,
Evening Alliance frá Winni-
peg, Ladies Aid, Winnipeg,
Womens Alliance, Winnipeg,
Day Alliance, Wynyard, Ev.
All., Wynyard, Ev. All., Ed-
monton; einnig var ein kona
frá Regina. Skýrsla frá Lund-
ar var lesin af skrifara.
Þrjár konur úr Sambandinu
höfðu dáið á árinu; var þeirra
minnst með þögulu þakklæti
með því að risið var úr
sætum. Þær eru: Emma Guð-
mundson, Wynyard, Helga
Björnson, Wynyard, og Helga
Halldórson, frá Oak Point.
Miss Stefanía Sigurðson,.
Regional Director, gaf mjög
skýra og nákvæma skýrslu
yfir starf sitt og ferð sem
hún var nýkomin úr frá ein-
um aðalfundi Unitara kvenna
sambandsins í Lake Geneva.
Þessi málefni voru rædd á
þinginu: Hvað gjöra skyldi
til þess að fundir félaganna
yrðu skemtilegri og upp-
byggilegri. Hvernig félags-
skapur okkar gæti bezt stutt
velferðarmál, bæði utan
kirkju og innan. Hvort við
sem einstaklingar innan vors
félagsskapar gætum unnið á
móti “Racial Discrimination,”
Þrjár konur voru gerðar að
heiðursmeðlimum, eins og
áður hefir birzt í blöðunum.
Þær voru Mrs. Ó. Pétursson,
Winnipeg, Mrs. Martha Jónas
son, Wynyard, og Helga
Bjarnason, Wynyard.
Þessar konur voru kosnar í
stjórnarnefnd sambandsins:
Pres., Mrs. Sigrid Mc-
Dowell, Wpg., Vice-Pres., Mrs.
S. E. Björnsson, Wpg., skrif-
ari, Lilja Bjarnason, Wpg.,
Corresp. skrifari . Lilja Mc-
Kenzie, Wpg., gjaldkeri, Mar-
grét Stevens, Gimli, fjármála-
ritari, Emma Renesse, Gimli,
Service Comm., Chairman,
Mrs. Lilian Blake, Wpg., með-
ráðamenn: Margrét Péturs-
son, Wpg., Ólöf Oddleifsson,
Árborg, Laura Hallgrímsson,
Wynyard, Aldís Olson, Ed-
monton, Laura Thorvaldson,
Riverton. Yfirskoðunarkonur:
Miss Heiða Sigmundson,
Gimli, Mrs. K. Christopher-
son, Gimli.
Ef einhverjir vilja gefa í
minningarsjóðinn, þá má
senda það til fjármálaritarans,
Mrs. Emma Renesse, Gimli,
Man.
Virðingarfyllst,
Lilja Bjarnason. skrifari