Alþýðublaðið - 08.09.1960, Síða 4

Flugfreyja á Loftleiðavél gengur um beina. Farjjeginn, er
Róbert Arnfinnsson ieikari
voru flognar 5 vikulegar ferð
ir fram og til baka yfir Atlants
ihafið eða 1. ferð fleira en árið
áður.
Samtals voru þannig flognar
337 ferðir fram og til baka á
milli Evrópu og Norður-Ame
ríku á móti 254 árið 1958. Fjór
ar ferðir af ofangreindum
ferðafjölda voru aukaferðir,
sem flognar voru til að anna
mikilli eftirsþurn. Nötáðar
voru fjórar Skymaster flug-
vélar, tvær þeirra voru leigð-
ar frá Braathens SAFE, hinar
voru flugvélair Loftléiða h.f.,
þær Hekla og Saga.
Árið 1959 voru fluttir 35.
498 farþegar, en 26.702 farþeg
ar árið áður og varð aukningin
32,9%.. hvað höfðatölu snertir,
Vöruflutningar urðu nokkuð
mfeiri nú en árið áður, eða 315
tonn á móti 250 tonnum árið
áður. Hafa því vöruflutningar
aukist um 33-3%.
■ Flugvélar þær, sem félagið
hafði í förum flugu samtals
14.243. klst. Ogr voru að með
altali rúmar 10 klst. á lofti
á sólarhring eða einni klst.
lengur en 1958 og má það telj-
ast mjög góð nýting flugvél-
arma. Framboðnir sætakiló-
metrar voru 262 milljónir, ten
notaðir sætakílómetrar voru
184 milljónir, en þáð gerir um
70% sætanýtingu, sem er svip
að og sætanýting varð 1958.
AÐALFUNDUR Loftleiða
vegna reikningsársins 1959
var haldinn föstudaginn 2.
-sept. sl. e. h. j Tjarnarcafé.
Fundinn setti' formaður fé-
lagsstjórnarinnar, Kristján
-Guðlaugsson hæstaréttarlög-
maður og bað hann Gunnar
Helgason héraðsdómslögmann
að gegna störfum fundar-
stjóra, en hann kvaddi Þoriéif
Guðmundsson skrifstofustjóra
“fcil ritarastarfa.
Eormaður felagsstjórnar
minntist í upphafi tveggja lát
inna starfsmanna Loftleiða,
þeirra Ólafs Bjarnasonar skrif
etofustjóra, og Eyjólfs Eyjólfs
eon, fulltrúa, en !þeir féllu frá
með skömmu millibili. Heiðr
•uðu fundarmenn minningu
þeirra með 'því að rísa úr sæt-
um.
iÞá flutti Kristján Guðlaugs
'son skýrslu um starfsemina ár
ið 1959. Ræddi ihann sérstak-
lega flugvélakaup, þjálfun
flugliða og flugrleksturinn í
<heild. Þá rakti hann ennfrem-
nr| samninga um lendingar-
leyfi á Bretlandi og Norður-
lörldunum. Kvað hann samn-
ingalok hafa orðið félaginu hin
farsælustu fyrir atbeina flug
málastjóra os utanríkisþjón-
$ 8. sejpt. 1960
ustunnar og þakkaði hann það
sérstaklega.
Þá rakti formaður í stórum
dráttum reksturinn á þessu ári
og ræddi sérstaklega kaup- og
kjarasamninga flugliða, Gat
hann þess að bráðabirgðalögin
um bann gegn vinnustöðvun ís
lenzkra atvinnuflugmanna
hefðu ekki verið sett að ósk
stjórnenda Loftleiða, enda fæl
ist ekki í þeim nokkur lausn á
þeirri kaup- og kjaradeilu sem
yfir stæði. Taldi hann að flug-
líðar og stjórnendur flugfélag
anna yrði að leysa sín mál sjálf
ir, enda myndi stjórn Loftleiða
leggja fullt kapp á að svo yrði
gert.
Næstur tók til máls Alfreð
Elíasson forstjóri Loftleiða og
mælti hann m. a. á þessa leið:
„Vorið 1959 voru flognar
fjórar ferðir í viku milli meg
inlands Evrópu og Ameríku
með viðkomu á íslandi. Sú á-
ætlun var í gildi þar til 30.
apríl. Sumaráætlunin tók við
þann 1. maí og stóð til 31. okt.
voru þá flognar 9 ferðir viku
lega á milli heimsálfanna með
■viðkomu í Reykjavík og var
það þrem ferðum meiri á viku
en 1958. Síðan tók vetraráætl
un aftur við frá 1. nóv. Þá
Reykjavík
NeV/ York
Hamborg
Kaupmannah.
Luxembourg
London
Glasgow
Oslo/Svg
Got/Sto.
128
41
11
8
3
6
4
2
9
í árslok 1959 voru staffs-
menn félagsins alls 263. sem
skiptust þannig á hinar ýmsu
stöðvar:
;t! 212,
en auk þess um 50 manns sem
störfuðu beint eða óbeint við
skrifstofu og flugstörf á veg
um félagsins.
Þetta hefur nú verið það
helzta varðandi árið 1959, en
þar sem nú er svo áliðið 1960
þykir mér rétt að skýra nokk
uð frá hvernig gengið hefur
‘fyrstu 7 mánuði þessa árs.
Fluttir hafa verið 23.228 far
þegar 215 tonn af vörur og
22 tonn af pósti. Miðað við
sama tíma fyrra árs hefur ver
ið flutt 4.193 farþegum meira
eða 22% aukning. Flutt hafa
verið 49 tonnum meira af vör-
um eða 29% auking. Flutt hafa
Framhald á 14. síðu.
Stórveldi smárikjanna
SAMEINUÐU ÞJÓÐIHNAR hafa af ýmsum verið taldar
málskrafssamkunda, sem finni ekkj annað þarfara að gera
en bíða dauða síns, eins og Þjóðabandalagið gamla í Genf,
sem stofnað var upp úr heimsstyrjöldinni fyrri. Þetta stafar
meðal annars af því, að þótt þjóðir séu fúsar til að mynda
með sér samtök, eru þær ekki eins fúsar að veita slíkum,
samtökum framkvæmdavald, sem þeim er nauðsynlegt, eigi
þau að koma að gagni þann dag, sem raunverulega er þörf
fyrir þau. Varnaglar eru slegnir, svo sem ákvæðið um neit-
unarvald Og samtökin eru einkum duglegust hvað snertir
hinar ýmsu greinar mennmgarmála; hafa uppi stór pro-
grömm um kennslu og senda menn út í fen til að drepa
möskítóur.
Á sínum tíma drukknaði málstaður Ungverjalands í söl-
úm SÞ f New York. OE Sameinuðu þjóðirnar komu seint
á vettvang, þegar deilt var um Suez. Getuleysi samtakanna
í þessum tveimur harmleikjum þótti enn benda til þess, að
þeim væru ætluð sömu örlög og Þjóðabandalaginu.
En nú hefur það gerzt í sögu þessara samtaka, að þau
hafa alþ í einu sýnt vald, sem óefað hefur komið mörgum á
óvart, ekki sízt þeim stórveldum, sem kannski í leynuro.
hjartans hafa hugsað sér samtökin sem áróðursvettvang ein-
göngu. Atburðirnir í Kongó að undanförnu hafa aflað Sam-
einuðu þjóðunum nýrrar þýðingar, og sýnt að þau hafa getu
og vilja til að setja niður deilur að vissu marki og það
sem mest er um vert, komið fram sem þriðji aðili á róstu-
sömum stað og þannig haldið stórveldunum tveimur aS
mestu utan við slaginn. Nú er vitað, að smáríkin í Örygg-
isráðinu tóku höndum saman við Dag Hammarskjöld Og
veittu honum nauðsynlegan stuðning til að koma við áríð-
andi löggæzlu í Kongó. Samt fylgdi þeim afskiptum sú
tvísögn, að lið SÞ í Kongó mætti ekki skipta sér af innan-
ríkismálum landsins. Engu að síður hefur Kongómálið vald-
ið þáttaskilum í sögu Sameinuðu þjóðanna. Framkvæmda-
stjóra þeirra hefur tekizt með aðstoð smáríkja að sýna vald,
sem deiluaðilar eru eftir atvikum reiðubúnir að hlýða, og
rutt brautina tif frekari afskipta af deilum innan einstakra
þ.jóða og milli þjóða. Þannig eygist sá möguleiki að sam-
tökin verði méð tímanum/ að stórveldi smáríkjanna, og um
leið þriðja affið í heiminum, sem hefur sættir að sínu
hagsmunamáli.
Nifribitt
ÞJÓÐVERJAR eru duglegt fólk, sem þrátt fyrir það að
hafa orðið undir í tveimur heimsstyrjöldum hefur ekki orðið
seinna sigurvegurunum að ná sér eftir stríðsvoðann. Efna-
hagsleg viðreisn Vestur-Þjóðvérja hefur gengið sýnu hrað-
! ar nú en upp úr 1918, og þótt undur og stórmerki.
Sjaldan er það í kvikmyndum, að auðsæld sé lýst á svq
listrænan hatt, að hún standi mönnum gleggra fyrir hug-
arsjónum en þótt þeir læsu línurit um framleiðsluaukn-
ingu óg milljónagróða. Ein slík kvikmynd er kvikmyndin.
um Rosemarie Nitribit.t (Bæjarbíó). Nú var hún ekki iðju-
höldur. en samt var andlát hennar talið töluvert áfall fyrir
ríka menn í föðurlandi hennar, þar sem sagan af Nitribitt,
eins og myndin, þykir sýna „betur en ræður sagðar" ann-
marka velgengninar. í myndinni leika nokkrir svartir
Benz-bílar stórt blutverk og eru látnir undirstrika millj-
ónagróðann. Þetta skilst líklega á íslandi, þótf Benz-bílar,
Lincoln-bílar Og Kaddílakkar sóu hér varla annað en tæki
til að aka í mjólkurbúðir. Iðjuhöldar urðu lítillega móðg-
aðir út af Nitribitt-myndinni. Þeir töldu óþarfa að ófrægja
stéttina með svo dýrri konu, en þótt ekki sé nema smáræði
satt í sögunni af þessari gleðimey, er sagan samt upp-
lýsandi um það, sem mætti kallast Nitribitt-ástand og
fylgir uppgangstímum. Myndin hefur hvarvetna vakið
mikla athygli og nafnið Nitribitt er þegar orðið eins konar
tákn um velgengni eftirstríðsáranna. — Þær gleðikonur
munu vera teljandi, er hafa orðið eins frægar og Nitribitt
af skyndigestum sínum.
I. G. Þ,
Aljjýðublaðið