Kirkjublaðið - 01.11.1891, Qupperneq 7

71
guðsþjónustu. En þegar þess er gætt, að þá voru trúar-
innar tímar, þá er það reyndar ekki svo undarlegt, þótt
jafnvel hinn veraldlegi söngur þeirra tíma hefði á sjer
annan blæ, en síðar varð raun á. Það var eins og þeir
sem á þeim tímum kunnu annars að syngja, gœti ekki
sungið svo, að á því væri ekki einhver helgiblær, gagn-
tekinn af lífi og fjöri trúaðs anda. Einmitt þessi tjör-
miklu og andríku alþýðulög voru það nú ef til vill ekki
hvað sízt, sem varðveittu kirkjusönginn og opnuðu augu
manna síðar, svo að þeir á hinum hættulegustu tímum
fóru að finna hinn mikla mismun á þeim og drungasöng
kirkjunnar eins og hann var orðinn, og síðan hefirþeim sifellt
fjölgað, sem fundið hafa til þess, hversu hann var orðinn
óþolandi og andlega svæfandi. Menn flúðu aptur til al-
þýðusöngvanna, og enn bættust nokkur á.gæt sálmalög
við hin fyrri. En flestir hinir gömlu alþýðusöngvar voru
nú týndir; menn sungu nú í þeirra stað ný lög með nýj-
um blæ, — blæ sinna tíma við hin veraldlegu kvæði sín,
hvort sem þau hjetu »Ariur«. »Rómancer«, galsakvæði
eða leikhússkvæði ýmislegs efnis. En allt þetta var þó
reynt að nota eptir atvikum. (Framh.)
--=**=*--
Frá hjeraðsfundum 1891.
Hjeraðsfund Borgarfjarðarprófastsdœmis, 10. sept.,
sóttu allir prestar, fjarverandi voru 3 safnaðarfulltrúar.
Skýrslur lágu fyrir úr 2 prestaköllum um vorpróf
barna á aldrinum frá 12—14 ára, skyldi þeim prófum
haldið áfram í öllum sóknum prófastsdæmisins. Fundurinn
samþykti, að Bæjar-söfnuður tæki að sjer umsjón og fjár-
hald kirkjunnar. Fundurinn lagði til, að næsta synodus
kjósi nefnd, er einnig leikmenn, eða leikmaður sje í, til
að gjöra uppástungu til breytingaá handbókinni. Einnig
áleit fundurinn æskilegt, að þeirri nefnd væri falið að
hugleiða, hvort eigi væri einnig þörf að breyta forminu
fyrir guðsþjónustunni i kirkjunni og gjöra það einfaldara,
og var fundurinn á því, að sú breyting væri þörf. Yrði