Kirkjublaðið - 01.11.1895, Side 13

SfíS
dómsvaldsins, heflr aldrei átt sjer stað, þar sem þessi trá
hefir eigi verið viðurkennd. Hún hlynnir að frjálsum
stofnunum, í fyrsta iagi af þvf að andi hennar er hinn
sanni frelsisandi. Það er andi virðingar fyrir hagsmun-
um og rjettindum annarra. Kristindómurinn heldur fram
hinum verulega jöfnuði allra manna. Hann bælir niður
af öllum mætti hinar frekjufullu og rángjörnu hvatir í
eðli voru, sem hafa undirokað hina mörgu undir hina
fáu, og hans fágandi áhrif veita svo gott sem með beinu
boði Guði alleina hina æðstu lotning, sem hefir svo smán-
arlega verið eytt og ausið yfir vora krýndu og titluðu
jafningja. Þannig er öll hans stefna frelsi. Djúpt leggur
hann þann eina hornsteiu frelsisins, sem er frumregla
góðvildar, rjettvísi og virðingar fyrir manneðlinu. Andi
frelsisins er ekki einungis eins og fjöldinn ímyndar sjer,
það að láta sjer annt um sín sjerstöku rjettindi, nje að
vilja eigi láta kúga sig, heldur er hann virðing fyrir
rjettindum náungans, og það’að vilja eigi, að nokkur
maður hvort hann er hár eða'lágur, verði fyrir ranglæti
eða fótum troðinn. Þessi er nú andi kristindómsins og
mannfrelsið hefir enga aðra” tryggingu en þá, sem þessi
ráðvendni og góðvilji hugarfarsins lætur i tje við þjóð-
fjelagið.
I öðru lagi stvður trúin frelsið á annan hátt. Hún
minnkar nauðsynina á hamlandi böndum frá hálfu ríkis-
valdsins, og nemur burt í stórum mæli notkun valdsins
i stjórn laganna, og þetta gjörir hún með þvi, að gjöra
mennina lögmál fyrir sjálfa sig, og með því að halda
aptur tilhneigingunni að valda 'óróa og ranglæti gagn-
vart mannfjelaginu. Takið burtu'hin hreinsandi og hept-
andi áhrif trúarbragðanna, og sjálfselska, ásælni og rang-
læti mundi brjótast út með nýjum feiknum, og í hinum
vaxandi hættum mannfjelagsins yrði að gjöra stjórnina
sterkari því til varnar, það yrði að auka afiið til að halda
niðri óreglu og glæpum, en þessum styrk og meðulum
mætti snúa á móti sjálfu frelsinu í ríkinu, er þau voru
setluð til að verja; svo sem opt hefir átt, sjer stað. —
Dragið úr frumsetningunum og þjer munuð um leið auka
þörfina á valdinu í hverju þjóðfjelagi. Stjórnin í þessu