Kirkjublaðið - 01.01.1897, Síða 13

13
sarnt eigí halda því fram, enda mjög óhentugt hjá oss,
þar sem sýslumanni er ætlað að gefa saman. Verði
borgaralegt hjónaband hjá oss bindandi fyrir alla, þurt'a
hreppstjórar að gefa saman. Helzt er þess ákvæði sakn-
að i lögin, sem fóru frá þinginu seinast, að prestarnir
voru þá eigi jafnframt leystir frá vígsluskyldunni.
í löndunum þar sem borgaralegt hjónaband er lög-
skipað fyrir alla, hefir allur þorrinn eptir sem áður leit-
að hinnar kirkjulegu vigslu á eptir.
Frá grísk- katólsku kirkjunni.
MóSurkirkjan gríska með sínum dýrðlegu gáfum, kirkjan sem
Páll postuli sendi öll brjefin sin, að einu undanteknu, kirkjan sem
síðan myndaði trúarjátningarnar, er allar kirkjudeildir eru sam-
mála um, varö snemma að andlegum steingjörvingi, og hinn bleiki
máni Mahúmeðs kom í stað krossins í hinum fornhelgu borgurn
kristninnar. Skilnaðurinn við vesturkirkjuna, sem fullgjörðist með
bannfæringum af beggja hálfu 1054, er x flestum bókum í-akinn frá
ágreiningi í trúarefnum og helgisiðum, en aðalorsökiu var sú, að
gríska kirkjan gat eigi þolað hið vaxandi einveldi páfans, sem var
beint gegn stjórnarfari og sögu austlægu kirkjunnar, þar sem á
hafði komizt fámennisstjórn biskupanna á kirkjufundum. Og svo
var hatrið mikið til systurkirkjunnar vestra, að um síðustu aldamót
kvað patríarkinn i Konstantínópel upp með það, að yfirdrottnixn
Tyrkja, eins sæt og hún hefir verið, lxefði af guðlegri forsjón og
náð verið sett »hinum rjetttrúuðu« sem varnarmúr gegn »villudómi«
vesturkirkjunnar. Leó páfi 13., er enn situr að stóli, sendi fyrir
rxímurn 2 árum síðan hirðisbrjef til gríks-katólsku kirkjunnar, um
sameiningu, sem frá hans sjónarmiði var auðvitað uppgjöf og und-
irgefni af hálfu austurkirkj unnar; svaraði patríarkinn í Konstantín-
ópel brjefinu ári síðar og var siður en ekki sáttfús og fann mest
til foráttxx hið heimildarlausa forræði Rómabiskups og óskeikulleika-
kenninguna.
Af því að enginn veruleg þróun og breyting á sjer stað í
grísku kirkjunni eptir 6 fyrstu aldirnar hefir hxxn ekki tekið upp
það sem eptir þann tíma komst á í páfakirkjunni, svo sem t. d.
kenninguna um hreinsunareldinn og að leikmenn megi eigi neyta
vínsins við kvöldmáltíðarsakramentið. I grískxx kirkjunni er brauð-
ið brotið niður í kaleikinn og gefið inn í skeið.