Alþýðublaðið - 30.09.1960, Blaðsíða 3

á lista kommanna
Sandgerði, 29. sept.
FULLTRÚAR Verkalýðs- og
sjómannafélags MiSnesshrepps
á 27. þing Alþýðusambands ís-
lands verða kosnir um helgina.
Fer fram allsherjaratkvæða-
greiðsla um kjör þeirra á laug-
ardag og sunnudag. Hafa tveir
listar komið fram.
A-listi er borinn fram af Al-
þýðuflokksmönnum og skipa
hann þessir menn: Bjarni G.
S'igurðsson, Kristinn Lárusson
og Elías Guðmundsson. Til
vara: Sumarliði Lárusson, —
Gottskálk Ólafsson og Hjalti
Jónsson.
B-listi er borinn fram af
kommúnistum, sem fengið hafa
til liðs við sig tvo Sjálfstæðis-
menn, er staðið hafa framarlega
í félagi Sjálfstæðismanna hér.
Lista þennan skipa. Maron
Björnsson, Margrét Pálsdóttir
(Sj). og Margeir Sigurðsson.
Varamenn eru: Grétar Sigurðs-
son, Björgvin Pálsson (Sj.) og
Óskar Pálsson.
Aðspurðir hafa stjórnarmeð-
limir Sjálfstæðisfélagsins hér
lýst því yfir, að þeir teíji
flokksbræður sína, er skipa
lista kommúnista, gera það upp
á eigin spítur en ekki flokksins.
Ó. V.
Tveit
(nokkuö)
stórir
EIGA þessir eftir að
verða leiðtogar „þriðja
aflsins“ í alþjóðamálum?
Kann að vera3 herma frétt
ir frá hinu sögulega alls-
herjarþingi í New York.
Ilverjir eru þessir heið-
ursmenn? Annan þekkið
þið eflaust. Jawaharlal
Nehru, forsætisráðherra
Indlands. Sá hörunds-
dökki er Kwame Nkru-
mah , sem öllu ræður í
Ghana,
*W*VWWWWVHIWWWWWW
Lord Lloyd
er farinn
til Engíands
VIÐGERÐ á brezka togaran-
um Lord Lloyd lauk á Seyðis-
firði í íyrradag og var ráðgert
að skipið léti úr höfn í gær-
kvöldi áleiðis til Englands. —
Höfðu flestir af áhöfninni
flogið utan áður, en eftir verið
menn til að sigla skipinu
heim

millan
Framhald af 1. síðu.
frá, en eyddi ekki miklum
tímla í að ræða það mál, þar
sem hann óskaði eftir sátt-
um, en ekki stórdeilum
Macmillan Iýsti yfir því,
að nú stæðu fyrir dyrum
tímamót í alþjóðamálum,
sem mundu leiða til betra
ástands. Og þar sem hann
væri bjartsýnismaður, vildi
hann ekki gefa allt upp á
bátinn, þótt Parísarfundur-
inn hefðí farið út um þúfur.
,,Það þjónar engu fað vera
með ásakanir, en þjóðirnar,
sem urðu fyrir vonbrigðum
út af Parisarfundinum,
vænta þess af okkur, að við
vfinuum upp það, sem þá
tapaðist, og byrjum á ný.“
Síðan sagði hann: „Þetta er
von mín, eins og það er von
Eisenhowers forseta og De
Gaulle forseta, og ég trúi
að hún rætist.“
f sambandi við ásakanir
Krústjovs um nýlendu-
stefnu Vesturvelda, sagði
Macmillan, að Bretland
hefði hjálpað hverri ný-
lendunni á fætur annarri
til sjálfsstjórnar. Og ef
Krústjov þætti hinar ýmsu
þjóðir, sem nú væru risnar
upp til sjálfstæðis illa
komnar, og þegar hann tal-
aði um réttindi Afríkubúa,
ætti 'hann jafnframt að
skýra hvers vegna rússnesk
stjórnarvöld leyfa ekki
frjálsar kosningar í Austur-
Þýzkalandi.
Þegar Macmillan kom þar
í ræðu sinni, að hann ásak-
aði Sovétríkin fyrir hvernig
fór á Parísarfundxnum,
harði Krústjov bá'ðum
Dúfur litlu borgaranna
TVEIR ungir borgarar í
Reykjavík, sem búa í sitt
■ hvorum enda bæjarins, hafa
unnið að þvf að koma sér upp
dúfnastofni, sem þeir hafa lát
ið sér annt um.
Einhverjir ræningjar gerðu
aðsúg að dúfunum þeirra, ó-
veðursnótt fyrir skömmu, og
höfðu á brott með sér allmarg
ar.
. Báðir þessir litlu borgarar
kærðu til rannsóknarlögregl-
unnar, og leituðu þar sltjóls
og halds.
Verðir laga og réttar gátu
þó lítið gert, þar sem í ljós
kom, að umrædda óveðurs-
nótt hafði borgarlæknir sent
út dúfnaveiðara sína, svo hin
-ir fullorðnari borgarar þyrftu
ekki að óttast að fá dúfnadrit
á fínu fötin sín
hnefum í horðið. Þegar Mac
millan sagði að fulltrúar
kommúnistaríkjanna þyldu
ekki að „fá í sig anda skiln
ingsins“, kvað við mikið
lófaklapp frá áheyrendum,
en Krústjov horfði vel í
kringum sig. Krústjov og
Gromyko kipptust við, þeg-
ar Macmillan nefndi, að
tvær og hálf milljón manna
hefðu flúið frá Austur- til
Vestui'-Þýzkalands síðast-
liðin tólf ár. Krústjov horfðj
reiðilega í kringum sig og
skiptist á nokkrum orðum
við Gromiyko, Ilann barði
hnefunum aftur í borðið og
færði sig órólegur til í
stólnum. Síðan tók hann af
sér úrið og fitlaði við það,
eða þá hann nuddaði á sér
augu og andlit. Einu sinni
hrópaði hann eitthvað á
rússnesku og Macmillan leit
upp auðsjáianlega til að
svara, en ekkert heyrðist
fyrir hlátri og hávaða í saln
um. Krústjov snéri sér þá
við og yrti á Tito, sem saj
næstur fyrir aftan hann.
Þegar Miacmillan talaði
um Parísarfundinn, hrópaði
Krústjov; Minnstu ekki á
það, Seinna kallaði hann
eitthvað þegar ræðumaður
fjallaði um afvopnunina.
Hegðun Krústjovs vakti
gífurlega athygli og áheyr-
Macmillan
myndin er tekin, er hann
ávarpaði blaðamenn á
Keflavíkurflugvelli.
endur snéru sér á alla vegu
til að fylgjast nxeð honum.
Krústjov klappaði ekki í
ræðulokin, en það gerðu
Nehru og Nkrumah, forseti
Ghana
Alþýðublaðið — 30. sept. 1960 3