Sunnanfari - 01.01.1902, Blaðsíða 3

í danskri þjóðrækni hans. En það er ekki svo
að skilja, að fyrir honun: vaki nein innlimun
eða því um Hkt. Það er síður en svo. Elann
vill láta oss vera það, sera vér erum: þjóð út af
fyrir oss, og ann oss meir að segja hins fylsta
stjórnlegs sjálfsforræðis. En hann er líkt
sinnaður og brezkir stjórnvitringar þeir, er
kallaðir eru á alheimstungu iniperíalistar og nefna
mætti á íslenzku stórveldissinna. Honurn er að
vísu fullljóst, að Danaveldi mun ekki eiga fyrir
sér að vaxa tir þessu að landrými; sarnan hefir
það gengið í þess stað stórum hvað eftir annað
á síðari tímurn. En hitt er honum óbærileg til-
hugsun, að það færi enn saman kvíarnar úr þessu
að raunarlausu. Fyrir því er hann meðal annars
mjög svo andvígur sölu Vesturheimseynnadönsku,
og varla mun nokkur danskur maður una lakara
en hann forlögum Norður-Slesvikinga. Hann
telur sæmd sinnar þjóðar við því liggja, að gert
sé ðllum samþegnum hennar svo til hæfis, að
vel uni sambúðinni, og vill láta töluvert í sölur
leggja til þess. Shkt er göfugmannlegur hugs-
unarháttur, sem enginn mætur maður getur virt
honum öðru visi en til særndar.
Aths I’eir sem vita vilja nánari deili á ritum
dr. G. Br. m. fl. vísum vér í ureiu Hannesar Haf-
stein iitn hann í Heitndalli 1884.
Myndin nieS þessari grein er af dr. (í. B. nú fyr-
ir 2—3 missirum.
Um Dyrhólaey.
Um stærðina á opinu gegnum Dyrhólaklett m.
m. segir svo í ferðabók Englendingsins S. Bar-
ing-Goulds (M. A), London 1863, bls. 3:
»Dyrhólar er bogi, er öldurnar hafa borað
gegnum klett þann, er svartastur er allra kletta.
Opið er 200 fet á breidd, kletturinn 75 fet á
þykt og hæðin yfir sjávarmál 80—90 fet; svo
að hið litla gufuskip Arcturus hefði getað þrætt
nálaraugað hættulítið, hefði veður leyft«.
Þetta kemur rnjög svo heim við lýsinguna hér
í blaðinu í vetur (IX 11).
Myndin þar (bls. 85) vilja sumir annars full-
yrða að vera rnuni af samkynja sæboruðum
kletti vestur við Stapa á Snæfellsnesi, er hlýtur
þá, ef svo væri, að vera nauðalíkur. Því svo
sagði skipstjóri einn nákunnugur þar um slóðir
(við Dyrhólaey) ritstjóra þessa blaðs fullurn fet-
um, áður en myndin var þar prentuð, að af
Dyrhólakletti væri hún áreiðanlega, og staðfestu
það aðrir skipstjórar, er oft hafa átt þar leið um,
og munu standa við það enn. Sjálfur getur ritstj.
vitanlega eigi um slíkt borið. Virðist og eigi á
miklu standa um það, séu likindin svo mikil,
sem þessi ágreiningur bendir til.
En einkennilegur vottur mun það þykja síðar
meir um menningarástand og göfugmannlegan
hugsunarhátt meðal fremstu »vísindamanna« í höf-
uðstað Islands i uppiiafi 20. aldar, að í stað þess,
að koma með efasemdir sinar eða athugasemdir
þessu viðvíkjandi til ritstjóra blaðs þess, er mynd-
in birtist i, þá fara þeir með þetta mál í annað
blað, landsins mesta óþokkablað, Og með hin megn-
ustu hrotta-illindi út af þvi í garð ritstjóra Sunn-
anfara!
Gestur Pálsson
i erlendum bókmentum.
Fyrir hér um bil missiri, eða 19. ágúst 1901,
voru liðin 10 ár frá því er Gestur Pálsson dó,
fjarri fósturjörðu, og ekki nem.a 39 ára gamall.
Hann var einhver bezti skáldsagnahöfundurinn,
sem vér höfum átt, og þeim, sem lesa sögurnar
eftir hann, hlýtur víst oft að finnast hann vera
enn á lífi, og oss, sem þektum hann, finst eins
og hann sé nýlega horfinn úr hópnum. I Is-
lendinganýlendunum í Vesturheimi kvað standa
til, að út verði gefin öll rit hans í heilu lagi,
bæði í sundurlausu máli og samföstu, og þar
hefir komið til orða, að reisa honum minnis-
varða.
Gestur Pálsson er nú ekki eingöngu kunnur
hér um land, og það eru ekki íslendingar einir,
sem láta sér þykja vænt um það, sem hann hef-
ir ritað. Þessi 10 ár, sem hann hefir legið
undir grænni torfu, hefir þekkingin á listinni,
sem liann lék, orðið almennari og víðförulli er-