Sunnanfari - 01.07.1912, Blaðsíða 1
SUNNAN FARI
XI, 7.
REYKJAVÍK *
JÚLÍMÁN.
1912
Brynjólfur Bogason Benediktsen
var fæddur á Bíldudal 30. December 1807.
Foreldrar hans voru Bogi stúdent, síðar bóndi
á Staðarfelli, Benediktsson, og Jarþrúður
Jónsdóttir prests í Holti í Önundarfirði. Hann
fóstraðist fyrst þar vestra með afasystur sinni
Ragnheiði Bogadóttur, en
fór síðan með foreldrum
sínum í Stykkishólm; þar
var hann staðfestur vorið
1827 af síra Sæmundi Hólm,
með þeim vitnisburði, að
hann væri frábærlega vel
kunnandi og skiljandi. —
Haustið 1825 fór hann frá
foreldrum sínum í Bessa-
staðaskóla og útskrifaðist
þaðan 1829, með bezta
vitnisburði. Eptir það
dvaldi hann nokkur ár hjá
bróður sínum Jens kaup-
manni á Skutulsfjarðareyri
(ísafirði), en fór ulan á
haustum til Kaupmanna-
hafnar og var þar á vetr-
um, þar til hann stofnaði
félagsverzlun í Stykkis-
hólmi, með þeim Benedikl
bróður sínum og Pétri,
syni Jóns kaupmanns Kolbeinssonar.
Fann 8. Febrúar 1838 giptist hann Herdísi
dóttur Guðmundar Schevings agents og kaup-
tnanns í Flatey, Bjarnasonar sýslumanns í
Raga, Einarssonar; en er hann liafði búið tvo
Vetur í Slykkishólmi með konu sinni, skildi
hann verzlunarfélag við þá Benedikt bróður
sinn og Pétur, og flutti til Fiateyjar 1840.
Far var hann siðan til þess hann dó, eptir
sárar þjáningar af garnaflækju, mánudaginn
24. Janúar 1870, á 63. ári. Hann var þrisvar
settur sýslumaður í Barðastrandarsýslu, og
þjóðfundarmaður 1851. Árið 1857 gaf hann
frá sér alla verzlun, og lifði upp frá því af
búi sínu og sínuin miklu eignum, en liafði
jafnan þilskipa- og sjávarútveg og mikið um
sig í húnaði; enda var
skaplyndi lians svo, að
liann kunni því illa að
hafa ekki eitthvað það fyrir
stafni, sem hafði nokkur
áhrif út á við.
Pað er miklu meiri vandi
að lýsa Brynjólfi stúdent
Benediktsen að öllu rétt,
og að ekkert sé af honum
dregið, lieldur en að eg
geli lalið mig færan til
þess. Hann var svo mik-
ill hæfileikamaður og svo
miklum kostnm búinn, að
þeir, sem ekkert þekkja til,
liafa nokkra orsök lil að
ætla, að sú frásögn sé of-
lof, enda þótt ekki væri
nema liálfsögð saga lians,
og í þessari örstuttu grein
verður ekkert sagt um lrann
til fulls. Þeir, seni liöfðu
kynni af þessum einkennilega, stórauðuga
manni, vinsæla héraðshöfðingja og margfróða
fræðimanni, þeir munu eiga næsta erfitt með
að gleyrna honum, og það var svo margt i
fari hans, sem vakti aðdáun, en sem nienn
eiga nálega aldrei kost á að finna hjá einum
og sama inanni. Hann var einn hinn mesti
auðmaður og fjárgæzlumaður vestanlands um
sína daga. En þegar ekkjur og börn þurftu