Sunnanfari - 01.07.1912, Blaðsíða 7

55
Héraðavísur frá ýmsurn tímum, Vísur eptir
Látra-Björgú. Gamlar venjur, Steinatökin i
Dritvik, Mannskaðar á Íslandi 1881 —1910,
eptir Guðmund landlækni, Gaungu-Hrólfur
með 3 myndum, Um verndun tannanna eptir
Brynjólf tannlækni Björnsson, Veðurspár, Atta-
vísur, Hvað er um sullaveikina, eptir Guðmund
háslcólarektor Magnússon, Ragnar Lundborg,
eptir Bjarna Jónsson frá Vogi, með mynd,
Gjelsvík, með mynd, Hróaldur Amundason,
eptir Benedikt alþm. Sveinsson, með mynd,
Tíundaskrár Örœfinga fgrir 3A0 árum og fyrir
40 árum, Fólksfjöldi á Islandi eptir Georg Ólafs-
son, Tíningur ýms og fróðleikur, Tvö mikil-
menni (Kínamenn) eptir Benedikt Sveinsson,
með myndum, Agrip nr landshagsskýrslum,
eptir Georg Ólafsson, Metramálstöftur, miklar,
nákvæmar og handhægar, eptir Bögnvald Ól-
afsson, Útsýni yfir jörðina, eptir Bjarna skóla-
kennara Sæmundsson, Pétur Guðjónsson, með
mynd, (aldarminning) eptir Jónas skáld Jóns-
son, Selma Lagerlöf, skáldkonan sænska, eptir
Ingu Láru Lárusdóttur, með mynd, Skritlur
og ýmislegt smávegis.
Þriðja bókin frá félaginu i þetta sinn er
œfisaga Warren Hastings eptir Macaulay, í
íslenzkri þýðing eptir Einar Hjörleifsson,
annálað merkisrit, um það, hvernig Englend-
ingar náðu yfirráðum á Indlandi.
Bækur félagsins eru í ár með langbezta
móti, og fá félagsmenn þetta ár fram undir
30 arkir fyrir einar 2,00.
Y i s u r.
Bptir Sigurjón Kristjánsson í Krumshólum.
I. Staka.
Gleðstu meðan æskan ör
að þér blítt vill láta,
er þreytir ellin þrek og fjör
þá er tími’ að gráta.
II. Hestavísur.
G1 etta.
Fráneyg Gletta, fótanett
fetar létt um grunair;
þvitum skvettir, þrffur sprett
þegar slétt er undir.
G r á n i.
Makkann sveigir hraustur hann
hár og knár á velli,
fótinn beygir bráðlipran(n),
búkinn teygir mjallhvítan(n).
Jarpur.
Þyrlar grjóti’ og mold í mökk
mjög á sprettum snarpur;
þó ei öðrum endist stökk
altaf skeiðar Jarpur.
Þokki.
Mig eg reiði’ á máttinn þinn,
minn þótt bili þróttinn:
Þú munt rata Þokki minn,
þú að dimm sé nóttin.
III. Kvenvargurinn.
Hrokafulla hugarkró
hylur flærðar blaðra;
saurgan lepur lyga róg
lævís eiturnaðra.
IV. Til Ijóðadísarinnar.
Eflaust mér eg feingi fest
framtíð glæsibjarta,
ef að sú, er ann eg mest
ynni mér af hjarta.
V. Þorsteinn „pylsusteggur".
Hefir ljóta lastasál
lævis klækjaseggur;
dável þrífst við þrætumál
Þorsteinn „pylsusteggur".
VI. Ráð.
Samvizkunni synja’ ei máls, —
sýndu hvern þú göfgar. —
Lát ei smiði lyga-táls
leiða þig í öfgar.
Islenzlm glímnmennirnir i
Stoltlthölmi hafa, eptir því, sem blöðin
skýra frá, staðið sig vel á margan veg eptir
atvikum um glímurnar og framkomu sína sem
íslendingar. Linari eru þeir, þar sem kemur
til lærdóms þeirra um sögu íslenzkra glimna.
í einu blaðinu segir svo: »Einn þeirra glímu-
mannanna, Guðmundsson að nafni, skýrði oss
(þ. e. svenska blaðinu) frá því, að þjóðglíma