Sunnanfari - 01.07.1912, Blaðsíða 6

54
glaður í huga gerist strax,
nær glóandi fær hann séð,
rósir gullroða raeð :,:
runninn úr ægi röðull fagur gyllir').
Páll og Jóhanna ykkur æ
almættis leiði hönd,
hvort andviðris hreppið ólgusæ
eða með grænni strönd
:,: siglið með seglin þönd, :,:
þá mótlætisboðar brotna fjarri stafni.
Ef ykkur barna auðið er,
þau efnileg verði’ og góð,
lifl til heiðurs sjálfum sér
og sinna feðra lóð.
:,: Heilagi herra bjóð :,:
blessan þinni að búa lijá þeirra kyni.
Úr bréfi til Jóhönnu systur sinnar rituðu i
Kaupmannahöfn 18402).
Man eg ei, mær,
meira að þessu sinni;
hugur við hlær,
hygg eg þig br^ðum finni;
við skulum masa og mælgja þá,
á miða því setja ei tjáir,
utan það fara alstaðar má, —
einginn á bréfunum fái.
Brýt eg svo blað;
berðu þeim kveðju mína
öllum, sem að
atlot vinar þér sýna,
því vinur þinna vina eg er, —
vaxi með árum fjölgandi
heiður, vinsæld og hamingja þér,
unz heim ferð að ódáins landi.
Jóhanna systir Jóns komst eitt sinn í syrpu
hans og skrifaði nokkuð í hana. Kastaði
Jón þá þessu fram í glensi, en systir hans
hafði hrugðið honum um, að hann væri
skammhentur og þykkhentur3):
t) Margrét segir að eitt erindi vanti í vísur
þessar. Pað mun hafa komið á eptir þessu.
2) Jóhanna var vel hagorð. Eitt sinn kvað hún
þetta til Margrétar dóttur sinnar, þegar Margrét
var langvistum að heiman.
Yndið minna augna dvín,
autt er rúm og sæti,
héðan burt hvarf mærin mín,
minkar^hugarkæti.
3) Sbr. orð Gríms Thomsens eitt sinn við Jón
á Hafnarárum þeirra. Grímur tók um hönd hans
Að heflr skotizt ill-genta,
ekki er nokkur friður;
hér heflr Ljótunn langhenla
löppinni krafsað niður.
Kallar hann systur sína Ljótunni. Jóhanna
þótti fríðleikskona.
Þó að bögur þessar auki ekki miklu við
skáldfrægð Jóns Thoroddsens, hefir þó þótt
rétt að halda þeim til haga, euda ekki eptir
neinu að bíða um að hirða þær.
Þjóðvinafélagsbækurnar 1912
eru nú að verða tilbúnar og verða sendar út
um land í næsta mánuði. Eru þær 3 eins
og vant er.
Andvari XXXVII. ár. Honum fylgir mynd
af Einari Ásmundssyni í Nesi með æfiágripi,
og skrá um rit Einars eptir Jón Borgfirðing.
Er Andvari nú með fjölbreyttasta móti, og er
efni hans þetta: Æðsta dómsvald i islenzkum
málum, eptir Einar prófessor Arnórsson, Um
heimilisiðnað á Norðurlöndum eptir Ingu Láru
Lárusdóttur frá Selárdal, Um jarlsstjórn hér
á landi, eptir Einar Hjörleifsson, Um túnrœkt,
eptir Torfa Bjarnason í Ólafsdal; liikisráð
Norðmanna og Dana gagnvart Islandi, eptir
Einar prótessor Arnórsson; Frá einokunartíð-
inni; Avarp Pingeyinga til Trampe’s sliptamt-
manns 1852; Fjögur kvœði frá ijmsum timum;
Hvernig skrija sumir Islendingar um réttindi
landsins; Skýrsla um Pjóðvinafélagið og stöij
þess.
Almanakið hefir jafnan verið íjölbreytt og
skemtilegt, og nú er það efnismeira og fjöl-
breyttara en nokkru sinni fyrr, og þó ekki
hækkað verð á því (0,60). í því er nú meðal
annars Pjóðréttindaskjöl lslands, sem hver
maður i landinu þarf að kunna, Aldarhœttir
og œttjarðarvísur, Arbók íslands og útlanda
1911, Æfiágrip Michelsens ráðlierra hins norska
með mynd, Strindberg Svíaskáld, með mynd,
og spurði hann, hvenær hann ætlaði að fara að
sjóða þessi krof. (Sögn síra Jónasar Guðmunds-
sonar 1894).