Öldin - 01.06.1895, Blaðsíða 1

OlcLin.
Entcred at the Winnipeg Post Office as second class rnatter.
III., 6. Winnipeg, Man. Júní. 1095.
ÚR SÖGNUM OG SÖGUM
FLOKKTTR AF TiU SMÁKVÆÐUM.
EFTIR
STEPIiAN G. STEPHANSSQN.
Norna-Gestur.
Hann lifði sem kvæði frá umliðnri öld,
Hann átfci’ enga frændur né vini;
Hann fjörgamall endaði æflnnar kvöld
Hjá Ólafi Tryggvasyni.
En stutt var ei orðin hans æfl á storð,
Þó útlit hann fertugann kvæði;
I orustum hjó hann og hörpuna sló
Með Hálfl og Völsungum bæði.
Því þrjúhundruð ár hafði’ hann þjónað með
Hjá'þjóðkunimm hetjum og köppum. [frægð
Og fár bar í muna hans minninga gnægð
Úr mannraunum lifsins og höppum.
En það sögðu hirðmenn að hljóðlaus og stirð
Að harpan hans myndi, in forna
Með hljómfögrum slögum þá lók hann sín lög
Og ljóðin um kappana horfna.
I’rá umliðnu dögunum geymdi hann gull,
Og gersemum nútímans dýrra
Þeir töldu það — öðrum fanst ástæða full
Að ágætar’ væri ið nýrra.
Og kynlegar sögur hann kunni og lög --
Við kertaljós, norna-gjöf, fékk hann,
fll ösku þá skarið þess útbrunnið var
I álögnm helvegu gekk hann.
I tvær aldir jafnaldra sinn liann ei sá,
Ejær sifjum og ættjörðu bjó hann ;
í Danmörk stóð garður hans, Græningi á,
En gestur í Noregi dó hann.
* *
*
Svo dvel ég hjá lýðí, með ijóðin mín öll —
Sem lýzt þau ei snjöll eða fögur —•
Sem Norna-Gestur í Hildingahöll
Með hörpuna, kvæðin og sögur.
Frá liðnu tímunum geymi ég gull,
Sem gersemum nútímans dýrra
Var metið — nú ýmsum finst ástæða full
Að ágætar’ muni ið nýrra.
En mér þykir hvorttveggja gersemi góð
Og gagnlík að dýrmæti sínu ;
Og hirði það, meðan að láfca mér ljóð
Og logar á kortinu mínu.
rijaðiiiiiga-víg.
Þá fyrst tók að morgna af mannöld i heim,
Þeir mættust við árdegis-glæður
Og gengust að fremstir í fylkingum tveim
Sem fjandmenn — en voru þó bræður.
Það vóru þeir Höggni og Hóðinn, sem öll
Var hamingja lagin og prýfi ;
Þeir felt höfðu volega varga og tröll
Og voru jafn-fræknir í stríði,