Öldin - 01.01.1896, Blaðsíða 5

ÖLDIN. 5
Als er ei varnað—-vögga barn,
Yon á ég jþarna, í reifum.
Að ef rólar alda-lijól,
Eins við söl og klaka
Lýða bðl nmn ijós og skjól,
Lífið — Jöla-vaka.
Gróða - maðurinn.
Bæði’ í kyrkju’ og heima húsuin
Hældi’ ’ann því: af góðleik fúsum
Að það væri gott að geta
Gefið svöngum nóg að éta.
En beitti hverju bragði’ or kunni
Bæði’ á torgi og skrifstofnnni,
Að hækka' um krónn, og klófest geta
Ilvcrn þann b'ta’ er svangir éta.
Bókvitringurinn.
Hann settist að mér, tala tók
Tungulétt um nýja bók.
* Og ég sat kyr og heyrði og horfði
Og hálfgeyspandi skaut inn orði.
Eg merginn kunni úr efni’ og orðum,
Sem undir húslestrunum forðum.
Því ilest, noma pappír, form og blekið,
Úr “ formálanum” hafði’ hnnn tekið.
Eg hugsa íör : nú hækkar vandinn,
Hann hlýtur að vera “ útgefandinn.”
Því eins og vant er—ég í buddu
Ei átti skilding fyrir skruddu.
En, 6 nei, hann v7ar Islendingur !
Og eðlilega—bókvitringur.
Tuttugasta öldin.
T. JT. Iio!Iand,
í Opí:nt C dr :.
Fyrir mörgum árum, þegar fætt var
um að leiðrétta landamerkjalínuna milli
Indíana og Hichigan-rlkjanna, var sagt að
gömul kona, sem bjó áfast við merkjalín-
una, en Indíana meghi, heíoi orðio skelkuð
mjög, er hún frétti að liklegt væri að land
hennar yrði látið tilheyra Michigan. Ilún
hafði sagst þurfa að taka á öllu sem hún ætti
til, til að þolakuldann I Ind'ana; í ilichi-
gan væri vetrar kuldinn sagður liræðilegur
og þessvegna ekkert spursmál að þar írysi
hún til dauðs. Fólk er ekki mikið greind-
ara nú á tímum, þegar það er að ræða um
kollvörpun bókmenta og siðfAgunar af því
vér séum komnir að aldamótunum, c3a
þegar það er að ræða um að á næstu iikl
hefjist þúsund ára ríkið. Sé þcssi kynslóð
spiltari en undanfarnar kynslöðir, þá hlj.'ta
að vera þær orsakir tilí þess, scm verka
það, að tuttugasta öldiu vei'ði þá emi spiit-
ari. Sé aítdr á inóti ástæða til að ætia
komandi öid betri en þessa, þá er sann-
gjarnt að ímynda sér að sú umbóta-stefna
sé nú þegar fan'n að gera vart við sig.
Menn verða að hafa það hugfast, að merkja-
línan sem aðskilur aldirnar er gerð af
manna höndum engu síður en merkjalínan
milli Indíana og Michigan, scm gamla kon-
an óttaðist lífsir.s vegna. Til þcss að hafa
liugmynd um hverskonar menn og konur
það verða, scm takast á hcndur forustu í
að mynda aldaranda tuttugustu aldannnaiy
þurí'um vcr ckki annað cn atliuga fólkið
umhvcrfis oss. Ef Sætlun þeirra Cbrysc-
stoms, Ilailcs, Kcpplers, Blairs og annara
ilciri nafnfrregra timatals-íiæðinga cr rétt,
þá erum vér nú þegar og óaí'vitandi iluttir
yfir á tuttugustu öldina. Það eru allar
iíkui' til að mismnnurinn á hinum fyrstu
árum komandi aldar og hinum útrennandi