Öldin - 01.01.1896, Blaðsíða 17

ÖLDIN.
17
St. G. Stephansson — Kr. Stefansson.
í þet.ta skifti veitist Öldinni sú
ánægja, að færa lesendum sínmn andlits-
mynd tveggja þeirra manna, er svo oít og
vel haí'a skemt Vestur-íslendingum með
ijóðum sínum. Þeirerubáðir alþýðuskáld
Vestur-Islendinga, sem af eigin ramleik
liafa brotið scr veg að því takmarki, að
liverri þjóð sem er, er sómi í slíkum Ijóða-
smiðum. Þcir eiga sammerkt að því
Stbphan G. Stílphansson.
leytinu, að hvorugur hefir gengið skóla-
veginn. Efnaleysi foreldranna og vöntun
mentastofnana annarsstaðar en í Reykja-
vík, Ibannaði alla reglubundna mentun á
æskuárum. Þegar fullorðins árin náJguðust
voru báðir framandi og fákunnandi menn
í framandi iandi og háðir öllum þeim
margföldu nýbyggja - þrautum, spm þeir
sem nú koma að lieiman haf'a helzt ekkert
af að segja. Islandi ciga þeir þess vegn.a
lítið upp að inna, í mentalegu tilliti, nema
það, að þar fengu þó báðir að læra lestur
og skrift í heimahúsum. Og báðir fengu
þeir sinn fulla skerf af því, sem Isiand svo
ósparlega veitir öllum sveitapiltum, að
“sitja hjá ám” og að “smala.” Að þeir
hafi leyst það verk sitt vel af hendi, efum
vér ekki, en svo efum vér það ekki heldur,
að marga stund hafi þeir þá haft augun
bundnari við blaðsiðuna í einhverri bók-
Kristinn Stki-ansson.
inni, heldur en við “rollurnar,” hreyfingar
þeirra og rás úr einu leytinu i annað. Þar,
uppi í hlíðum eða frammi á dal, umkringdir
af háfjöllum og djúpum döJum, þar sem
ekkert var til að rjúfa hina eilíf'u ró, nema
straumniðurinn í læknum eða þytur vinds-
ins í puntgresinu, þar var þeirra skóli og
þar fengu þeir fyrst að kvnnast íslenzkum
bókmentum. Af öðrutn skóia en þersum og
þeim við móðurknén höfðu þeir ekki að
segja á ættlandi sínu. Þó eru báðir sannir