Öldin - 01.01.1896, Qupperneq 14

14
ÖLDIN.
Steinolía.
[Eftir Tiib Canadian Magazini;.]
þrisvar, fara f'ram uniræður uin þau á
þingi skipuðu í sainciginle<ra nefnd, og í
það skifti er umræða lítt lieít ineð i-eglum
en hverjum scm vill leyft að tala svo oft
sem hann vill um þctta cða liitt atriði þcirra.
Þegar frumvarp hefir verið samþykt í f'ull-
trúadeildirmi, er það scnt yfir í efridcild-
ina, og þarf þar að ganga í gcgn um sama
hreinsunareldinn eins og í ncðri deildinni.
Eftir að hafa verið samþykt þar, eru iögin
tilbúin fyrir staðfesting landstjdra í umboði
og nafni drotmngar iireta. Ef einhverju
er breytt í frumvarpinu í annari hvorri
þingdeild, verður hin deildin að sam-
þykkja þá breytingu. Sc það samkomu-
lag ófáanlcgt, fellur frumvarpið í gegn á
því þingi. Þegar frumvarpið er samþykt,
er það staðfest með undirskrift landstjóra
og nöfnum þingritara beggja deilda. Við-
hcfir þá landstjóri þennan íorm&la: “í
nafni hennar hátignar þakkar Governor
General licnnar löghlýðnu þegnum, með-
tekur þeirra góðgcrðir og staðfcstir þessi
lög.”
Frá því þingið kemur saman og til
þess því er slitið, er unnið uppihaldslaust
og kappsamlega. Nefndirnar, sem sagt,
vinna fyrripart dags og til klukkan þijú,
að þing ei' sctt. En frá þeim tíma til mið-
nættis og oft til ki. .‘I að rnorgui, situr þing-
ið, að undanteknum tveimur stundum, frá
t; til 8, þegar fundarhlé er haft, til kvöld-
verðar. Margir þingmcnn sem sjaldan
tala á þingi og sem því eru litt naíngrcind-
ir í blöðunum, verja miklum tíma og mn-
hugsun um þjððmál og þingstörf eigi að
siður. En þau störf kunna ekki aðrir að
meta en þeir, sem skilja í hinum íióknu og
mörgu störfum þingnefndanna. Og það
er ómögulegt áð ýkja um það, líve stir-
mikla þýðingu nefndastörfin liafa. A iar
nefndir eru kallaðar til starfa á þingi, i eð
venjulegri atkvæðagreiðslu. Ekki mcga
þær ræða önnur mál en þau, sem þeim cru
falin á hcndur.
Athugi maður íðnaðinn í sambandi
við steinolíu-geið í Ontario, sér maður að
sannast málshátturinn: “Oft er rnjór
mikils vísir.” Smávaxinn cins og þessi
iðnaðargrein var í upphafinu, er hán nú
orðin framarlega í flokki hinna mörgu
stóru og áríðandi iðnaðargrcina í fyíkinu.
Fyrsta tilraunin til að hagnýta stein-
oliu •námurnar í Canada var gerð árið
1859. Var það byrjunin, að dregin var
steiuolía úr “gúmmi-olíu,” þykku límkendu'
jarðefni, svörtu á iit, cr hægt og sígandi
Vall upp um svörðinn, sérstaklega í grend
við þorpið Oil Springs í Lambton-héraði
(á vesturhalia skagans milli Ontario og
Huronvatna). Næsta stígið í framfara átt-
ina var það, að brunnar voru grafnir, frá
40 til 00 feta djúpir og f á 4 til (i let að
þvermáli. Iiann þá olían fram á milli
steinanna hringinn í kring og seitlaði upp
urn lausau malarbotniun. Úr þessum
brunnuin varsvoolíandregin með almenn-
um hand-pumpum, eins og þær tíðkuðust
þá, látin í tillukt ílát og flutt í olíu-hreins-
unar liús 1 nágrenninu, þar sem hún var
hreinsuð með frumbýlingslegum tilfærum
og send til markaðar. Árið 18(jl varfyrst
gcrö tilraun til að bora jörð og grjót, í
grend við Oil Springs, í þeim tilgangi að
fá oliu-gosbrunna. Það gékk ágætlega
að bora og að fá svo mikla olfu, að hún
bogaði upp um lioIuna,en af því jarðborinu
oft datt úr og týndist á meðan verið var að
bora, trúðu menn því, að olían væri þar í
pollum, eða skálum, sem héhlu ákveðnum
mæli og ekki meira. Og af þcirri trú
leiddi það, að þcgar liver bruunurfyrir sig
hætti að spú, var álitið að tæmd væri þessi
skál í innviðum jarðarinnar og brunnurin
all oftast þá yflrgefinn. Þó lærðist mönn-
um innan skamms, að setja pumpur í þessa
brunna, þegar tók fyrir strauminn, og kom