Kvennablaðið - 31.03.1902, Blaðsíða 7

KVENNABL AÐ IÐ.
i hans augum eigi að eins þörf hjartans, og göf-
ug prýði heimilisins, lyftandi á æðra stig og
mentandi, heldur einnig verklegur pólitiskur þátt-
ur í þjóðlifimi, mikilsverður samherji, samteng-
ingarband þjóða og siðferðisleg styrktarstoð fyrir
hermennina.1)
Af þýzkum skáldum hafði Bismarck mestar
mætur á Goethe, og las einatt kvæði hansáetstu
árum í rúmi sínu; hann unni og mjög kveðskap
Schillers, Uhlands og Chamissós. Faust kallaði
hann biblíu sína meðal hinna veraldlegu skáld-
rita. Ekki gazt honum samt að karlmanns kar-
aktérnum í skáldritum Goethe’s; honum þóttu þeir
oflinir og dáðlitlir. Enskum manni, sem heim-
sótti hann, sagði hann, að í æsku hefði hann af
enskum skáldum mest og ákafast lesið Byron, en
síðan hneigst að Shakspeare og einnig Th. Moore.
Hann hafði annars nóg tækifæri til, að lesa skáld-
skap af ýmsu tagi, þvi ekki tnun til nokkurs manns
eða um nokkurn af samtíðismönnum hafa verið
jafnmikið ort. Það mátti telja í þúsundum.
»Hérna«, sagði hann einu sinni, »er kvæði til
tnín ettir söðlasmið, — ímyndið þér yður nú,
hvernig hann muni fara, að leggja reiðtygin sín
á Pegasus (skáldjóinn), og hérna er eitt eftir timb-
urmeistara, og svo eitt eftir skólameistara, og svo
eitt eftir unga telpu — það er auðséð á stafa-
gerðinni«
N.
Bréf frá norskum dreng.
»Kæra »Húsmóðir« ! Eg vildi svo feginn skrif-
ast á við einhvern útlendan dreng, og þegar eg
las í »Húsmóðurinni« um að (slenzk teipa ætlaði
að fara að skrifast á við norska telpu á sínu reki,
þá ásetti eg mér að skrifa til »Húsmóðurinnar«
og biðja um leyfi til að skrifast á við einhvern
(slenzkan dreng. Eg er n ára, og vil helzt fá
dreng á mínum aldri til bréfaskrifta.
Utanáskrift mín er;
Karl Borch, Tanen, Östfinmarken, Norge*.
*
* $
Þetta bréf stóð nú ( síðasta blaði norsku
»Húsmóðurinnar«. Orsökin hefir verið sú, að eg
og ritstýra »Húsmóðurinnar höfðum áðurskrifast
á, og í seinasta bréfi mínu hafði eg spurt hvort
hún þekti ekki einhverja telpu af góðu fólki komna
sem mundi vilja skrifast á við telpu sem eg ætti
i) Pað er ekki ófróðlegt, að bera þetta saman
við, hvemig sumir eða ef til vill flestir skoða söng-
listina hér á landi.

og langaði til að fá að skrifast á við norska telpu.
Fröken Jörstad setti þá lítið bréf í blaðið undir
Laufeyjar nafni til »Hiismóðurinnar«, ásamt mynd
af Laufey, og skaut því til norskra smástúlkna, að
skrifa til Laufeyjar. Og svo skrifuðu um 50 litl-
ar stúlkur, víðsvegar úr Noregi, norðan frá Kap,
og suður að landamærum. Öll bréfin voru svo hlý og
vingjarnleg og allar vildu þær vera vinstúlkur litlu,
íslenzku telpunnar. Sumar sendu myndir, og
allstaðar báðu systkini og foreldrar að heilsa.
Margar efnilegustu unglingsstúlkur ( Reykjavík
eru nú líka farnar að skrifa þeim.
Nú vildi eg óska að okkar íslenzku drengir
vildu taka Karli litla jafn-vingjarnlega.
Étg.
Eldhúsbálkur.
Kartöflnsúpa. Sléttfullur, djúpur diskur rneð
kartöflum er tekinn; kartöflurnar eru afhýddar; svo
er hver kartafla skorin ( 4—6 bita, þær eru svo
vandlega þvegnar og settar í pottinn á eldavél-
inni með 1 gulrót 1 persillerót, ‘/» sellerie, og ef
til er 2 „purrum", litlu knippi af persille og saltiog
vatni sem álízt hæfilegt. Þetta er svo soðið i‘/»
tíma. '/4 tíma áður en borið er á borð, eru jurt-
irnar teknar upp og skornar ( kringlóttar sneiðar,
sem aftur eru látnar ( súpuna. Kartöflurnar eru
hrærðar saman við, eða marðar sundur gegnum
gróft sáld (dörslag).
Síðan er súpan sett aftur ( pottinn ásamt jurt-
unum og fullri matskeið af smjöri; þetta er sett
yfir eldinn og látið komast aftur ( suðu. Þá er
súpan tilbúin. Gott er að láta Ktið eitt af góðu
kjötsoði í súpuna, ef það er til, en annars er það
reyndar óþarft. Þyki hún of þunn, þá iná hræra
eina matskeið af hveiti saman við. Þessi súpa er
holl og bragðgóð og mikið brúkuð víða erlendis.
Gott soð af rúllupylsum er líka ágætt í súpur,
hvort sem súpan er úr kartöflum og káli, eða
hveiti er hræit út ( hana, þegar soðið hefir verið
síað, og litlu af góðu kjötfloti eða smjöri er hrært
saman við. Ef lítið eða ekkert kál er notað, eru
egg soðin í § mínútur, skorin I sundur í iniðju
og '/» egg ætlað með hverjum súpu-skaminti.
írskur kjötjafningur. I hann skal hafa eitt
hvítkálhöfuð, 2—3 ffi af góðu kjöti, eða fleski, þar
sem það er til, á einum litlum, djúpum diski af
kartönum og ofurlítið af pipar og salti.
Kjötið er skorið í 8—10 bita, sömuleiðis kál-
ið og kartöflurnar eru flysjaðar og skornar í sneið-
ar. Svo er litlu vatni helt í pott, svo það nái vel
yfir allan botninn, s(ðan er eitt lag af káli látið
þar ofan á, svo lag af kartöflum, sfðan lag af kjöti
og litlu af salti og pipar stráð yfir, síðan er ann
ao lag af káli látið, og svo áfram, þangað til alt
er látið ( pottinn, þá er vatni bætt við, svo að
það verði nóg á og þetta soðið í 2 tfma með
góðu loki yfir.