Kvennablaðið - 31.07.1916, Qupperneq 2

5°
KVENNABLAÐIÐ
telja þessi réttindi kvenna ekki einungis
óþörf, heldur jafnvel skaðleg fyrir þjóðfé-
lagið.
Vitaskuld má í þetta sinn margt færa
oss til málsbóta: Deyfðin, sem nú er yfir
öllum stjórnmálum, og sýnir sig bezt i al-
mennu ábugaleysi fyrir þessum kosningum,
mjög óheppilega valinn tími, tvístringur á
fólki og fólksfæð í sveitum, hlýtur eðlilega
að hafa sin áhrif á hvernig kosningarnar
verða sóttar. En nauðsynlegt og sjálfsagt
ætti það þó að vera fyrir konurnar sjálfar
að haga þannig störfum sínum þenna eina
dag um nœstu sex ár, að þær gætu upp-
fylt þessa borgaralegu skyldu sina vansa-
laust. Svo vel vill til fyrir þær, að víðast
hvar verða einhverjar yngri konur eftir,
þótt þær, sem fertugar eru, sæki kjörfund-
ina, sem geta leyst af hendi nauðsynlegustu
heimilisstörfin fyrir þær, sem skreppa í
burtu þessa litlu stund úr degi.
Og ein er ástæðan enn fyrir oss eldri
konurnar að nota oss þessi réttindi ein-
mitt nú: Sú, að margar af oss hafa náð
svo háum aldri, að líklegt er að brugðið
geti til beggja vona, hvort við lifum fleiri
þingkosningar. Væri því vel skiljanlegt
og eðlilegt, að vér hefðum fundið svo mikið
til þess alla vora liðnu æfi hve réttlausar
vér erum í þessum efnum, að það væri
oss gleði að finna til þess, þó ekki væri
nema einu sinni á æfinni, að vér værum
einnig annar hluti þjóðarinnar, fullveðja til
þess að ráða því, hverjir með völdin færu
í landinu, og að þann rétt vildum vér nota.
Auðvitað verða kosningarnar 5. ágúst
um garð gengnar þegar Kvennablaðið kemur
út um land með þessar áminningar, svo
ýmsum mun finnast að þær séu ótíma-
bærar. En — dagur kemur eftir þenna. —
Fyrsta vetrardag í haust fara aftur fram
kosningar, þegar kjósa skal þingmenn kjör-
dæmanna, og þá höfum vér enga afsök-
un fyrir oss að bera til að verða heima,
heyskaparannanna vegna, eða annara anna,
sem sumrinu fylgja. Þá höfum vér líka
fyrir framan oss reynsluna frá þessum
landskosningum, sem þá sýnir ótvíræðlega I
áhuga vorn eða áhugaleysi, og eftir því
verður oss til sæmdar eða vansæmdar. —
Mörg mál geta verið efst á baugi, sem
vér konur vildum láta næsta þing tak'a
upp, sem til almenns gagns væru. En sér-
staklega ættum vér þó að sameina kröfur
vorar um þau mál, sem mest hafa verið
vanrækt hingað til, en það eru flest þau
mál sem beinlínis varða oss konur fyrst
og fremst. Uppeldismál vor eru öll í mol-
um. Vér konur verðum að fá betri undir-
búning undir iífið, en hingað til, Fað er
ekki nóg, þótt vér höfum fengíð aðgang að
skólunum, og loforð á pappírnum fyrir að
mega síðar nota oss þá þekkingu, sem þeir
geta veitt oss. Skólarnir eru eðlilega alveg
sniðnir eftir karlmönnunum. Nú verður að
fara að taka tillit til vor líka. Og sérstaka
iðnskóla verðum vér líka að fá. Flestar
konur hafa fyr eða síðar á æfinni meira
eða minna með hús eða heimili að gera.
Og enginn getur neitað því, að uppeldi
barnanna liggur algerlega í höndum kvenna
á heimilinum, og að miklu leyti í skólun-
um líka, með þvi konur eru í miklum
meirihluta við barnakensluna. Það hlýtur
því að verða ein af vorum fyrstu og sjálf-
sögðustu kröfum, að tekið verði tillit af
löggjöf og landssljórn til oss í þessum efn-
um, og að vér fáum þá fræðslu og þekk-
ingu i heimilisstjórn og uppeidisfræði, sem
húsmæðrum og mæðrum þjóðarinnar er
nauðsynleg, til þess að geta leyst störf sín
af hendi, samsvarandi kröfum tímans og
þörfum þjóðarinnar.
Þá eru mörg þau lög, sem snerta konur
og börn mjög óheppileg og úrelt og þyrftu
breytingar við. Erlendis standa ekki kon-
urnar þegjandi og áhugalausar hjá nú á
timum og láta alt reka á reiðanum, hvort
landslögin gangi á rétt þeirra eða tryggi
hann. Þær velja sér n^ndir, samansettar af
þeirra beztu konum, til að íhuga, hverjar
lagabætur séu komjm nauðsynlegastar, og
hvernig þær ættu að vera, til þess að alt
lagalegt misrétti yrði upphafið. Til þessa
þurfa þær pólitisku réttindanna við. Því
I þegar þau eru fengin, þá fara karlmenn-