Aftanskinið - 01.01.1906, Blaðsíða 1

Aftanskinið - 01.01.1906, Blaðsíða 1
AFTANSKINIÐ 'Sl' I. árg. ÍSAFJÖHÐUR, JAXÚAR 1906. I. bL etta nýja blað, sem hér birtist al- menningi, mun auðvitað eins og önnur blöð, segja bezt til sín með tímanum, þegar menn kynnast því. En það vill þó ekki ganga al- veg fram hjá, að segja hrernig á þvi stendur og hvaða erindi það vill eiga í þenna heim. AFTANSKINIÐ er gefið út af nokkrum ungum mönnum hér í bæ, sem allir sameig- inlega annast um efni í það og ritstjórn þess, en einn þessara manna hefur verið valinn á- byrgðarmaður blaðsins. Útgefendurnir vilja allir sýna beztu viðleitni í því, að gjöra blaðið sem bezt úr garði, hafa efnið sem skemti- legast og fjölbreyttast; en vænta þó að lesend- urnir virði til vorkunnar vansmíði þau, er á ritinu kunna að finnast. AFTANSKINIÐ mun ekki birta annað en frumsamið mál, og vill eftir mætti hlynna að íslenzkum skáldskap í bundnu og óbundnu máli, einkum á þann hátt, að veita fúslega móttöku frumsömdum kvæðum og sögum, eftir yngri, sem eldri, höfunda, og gefa þannig ungum mönnum færi á, að leggja ritsmíðar sínar undir dóm almennings,ef því þykir þær nokkurs verðar, án þess nafn höf. sé nokkuð við málið blandað. Útgefendurnir hafa koroið sér saman um, að skrifa sjá.lfir undir dularnöfnum, það sem þeir rita í blaðið, fyrst um sinn, en ávalt mun hver höf. hafa sama nafn undir því, er birtist frá honum. Blaðið mun leggja áherzlu á, að vera skemtiblað alþýðu, vera mönnum til gamans og gleði í túmstundunum. En þó er ekki ómögulegt, að það geti einnig orðið til gagns. Blaðið vonar, að lesendur virði þá viðieitni að velja fremur frumsamdar, íslenzkar sögur, þótt eitt eða annað megi að þeim finna, «n þýðingar af útlendu rusli, sem hér er þó al gengast, til akemtunar í blöðum. Útgefendurnir. Haustdægur Það fellar frá himninum haglskúra él og hrimið það gjörþekur völlu og mel. Það hriktir í húskofum veikum. Og stormurinn œðir og stritar og ber um stráin og laufið, sem fallið er með svipinum fölum og bleikum. Hann hlær við í hverja hurð og gátt og hvívetna langar að reyna sinn mátt. Hann leikur í blindni að brotum. í himninum léttist og lyftir und ský og ládeyðan rikir þar aftur á ný og því mun hann bráðum á þrotum. Hallfreður vandræðaskáld. Sokkabandiö. (Eftir Gest Vestlirðing.) Jón Jónsson hafði baft vistaskifti eins og hann var vanur. Lengur en ár hafði hann ekki verið í sama stað, frá því hann var 14 ára og fór fyrst í vist, en nú var h.inn tvf- tugur. Hann hafði komið að Gilí á krossmessu- dagskvöíd, eins og lög gjöra ráð fyrir. Staðinn þekti hann iítið áður og sama mátti segja um íóikið. Nú var Jón búinn að dvelja þama rétta viku. Húsbóndinn var ekki heima. Hann hafði brugðið sér inn í kaupstað. Það var

x

Aftanskinið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Aftanskinið
https://timarit.is/publication/155

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.