Lögberg-Heimskringla - 21.02.1963, Síða 6

6
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 21. FEBRÚAR 1963
GUÐRÚN FRA LUNDI:
ÖLDUFÖLL
Skáldsaga
„Heilsan er ágæt“, sagði
hún, ekki laus við feimni. „Ég
er hissa á því, hvað þú hefur
breytzt mikið. Ég þekkti þig
ekki þarna innan um kindurn-
ar áðan. Hélt aðeins, að það
væri einhver svona líkur þér“.
Henni fannst hún ekki mega
segja bróðir þinn, því að lík-
lega var þar heldur lítil vin-
átta á milli.
„Það er nú orðið þó nokkuð
langt síðan við sáumst. En
hvers vegna ertu svona kaf-
rjóð í kinnunum. Þú ert þó
líklega ekki feimin við mig“,
sagði hann, og ertnisglampan-
um, sem hún mundi svo vel
eftir frá æskuárunum, brá
fyrir í augum hans. „Eða ertu
kannske búin að gleyma trú-
lofunni okkar? Vertu nú bara
hæg. Ég þóttist sjá Herdísi
gömlu á Litlu-Grund á tali við
þig áðan. Var hún kannske að
biðja þín handa Hrólfi?“
„Þekkir þú þau?“ spurði
Sigga.
„Hvort ég þekki þau síðan
sumarið, sem ég var á Sléttu.
Mannstu nokkuð eftir því,
þegar ég reiddi þig heim um
nóttina, eftir að hafa dregið
þig upp úr heyinu. Aumingja
Sigga mín. Þá áttir þú bágt“.
„Ég gleymi því nú sjálfsagt
aldrei“, sagði Sigga.
„Það er ágætt. En þú skalt
reyna að lenda ekki í höndum
tröllanna þarna á Litlu-Grund.
En sjálfsagt myndi ég reyna
að ná þér frá þeim. Við höfum
tekið saman fyrr, Hrólfur
sterki og ég. Ég varð að herða
mig, ef hann reiddist. Annars
er þetta bezt skinn, strákgrey-
ið. Og nú má ég ekki vera að
blaðra við þig lengur. Ég verð
að hjálpa Birni við að draga
féð í sundur. Vertu blessuð á
meðan og líði þér ágætlega.
Þú ættir að koma út í víkina í
haust. Ég verð nú heima fyrst
um sinn“.
Svo kvöddu þeir báðir,
Tryggvi og Bensi, og flýttu
sér ofan að réttinni.
„Þetta var allt of stutt sam-
tal“, hugsaði Sigga. Hún sá,
að Gunnvör var að snúast inn-
anum hestana. Sjálfsagt var
hún farin að hugsa til heim-
ferðar. Hún gekk í áttina til
hennar. Gunnvör var einmitt
að leggja við skjótta gæðing-
inn frá Litlu-Grund, þegar
Sigga kom til hennar.
„Ekki veit ég, hvar ég hefði
verið stödd, ef þú hefðir ekki
verið með mér“, sagði Sigga.
„Ja, hvað finnst þér“, sagði
Gunnvör. „Teymdu nú þessa
hesta heim að réttarveggnum.
Þú hlýtur að muna, hvar við
létum söðlana. Ég verð að ná
í hestana fyrir systkinin. Dag-
urinn er stuttur og okkur veit-
ir ekki af að fara að hafa okk-
ur heim. Sigga fór með hest-
ana þangað, sem söðlarnir
lágu, og fór að leggja á þá.
Gunnvör lagði á fyrir systkin-
in á Grund. Svo riðu þær af
stað, hún og Sigga. Heima-
sætan sagðist koma á eftir.
„Henni finnst það heldur
fínna, að henglast aftan í
prestskrökkunum, heldur en
verða okkur samferða. Sama
er mér“, sagði Gunnvör. „En
rækallans vitleysan í þér,
Sigga, að vilja ekki koma með
mér yfir að Fjalli, til þess að
fá þér hressingu, heldur en að
híma hérna kaffilaus allan
daginn“.
„Þá hefði ég ekki getað talað
við Tryggva bróður og hann
Bensa minn“, sagði Sigga.
„Það var nú heldur betra en
kaffi“, bætti hún við brosandi.
„Áttu við hann Bensa
Bárðarson?“
„Mikið er strákurinn annars
orðinn karlmannlegur og stór-
myndarlegur", sagði Gunnvör.
„Og svei mér ef karlinn hann
faðir hans gat haft augun af
honum. Hann þarf svei mér
ekki að skammast sín fyrir
hann sem son sinn. Þau eru
ekki fyrir honum hjónabands-
börnin hans. En aldrei sá ég
hann tala við hann, enda held
ég að strákurinn hafi ekki einu
sinni litið í þá átt, sem karl-
inn var“.
„Ég vona, að hann hafi ekki
gert það“, sagði Sigga. „Hon-
um hefur víst ekki farizt svo
vel við þau mæðginin. Eins og
hún Hallfríður er þó yndisleg
manneskja“.
„Hvað svo sem skyldi þú
vita um það?“ spurði Gunn-
vör. „Það er nú sjálfsagt ekki
þægilegt fyrir þessa giftu
menn að sýna hjákonunni
mikil ástarhót, án þess að það
valdi hneykslun. En mikið
hefur víst gengið á þarna á
Fjalli, þegar Hallfríður var
tekin af þeim hjónunum. Það
var Þorbjörg, sem nú er í
Nausti, sem gerði það“.
Siggu langaði til þess að
heyra þá sögu. En af því varð
þó ekki í þetta sinn, vegna
þess að nokkrar stúlkur riðu
fram á þær og urðu þeim sam-
ferða alllengi. Þegar þær voru
orðnar tvær einar aftur, byrj-
aði Gunnvör á öðru umræðu-
efni:
„Hvernig geðjast þér að
Herdísi á Litlu-Grund? Þeim
er svei mér alvara með að ná
í þig næsta ár. Ég þóttist nú
svo sem vita, hvað klukkan
sló, þegar hann sendi þér hest-
inn. Henni finnst ekki mikið
um að vera hjá þeim hérna á
Stóru-Grund, að þau skuli
aldrei hafa boðið þér hest“.
„Ég þykist nú sjá, að Frið-
rika þykist vera hátt yfir
vinnukonur sínar hafin“, sagði
Sigga. „En líklega er þó heldur
lakara að vera hjá þessari
frekjudrós. Það er víst ekki
ósjaldan, sem henni er boðinn
hestur til útreiðar, þessum
vesaling á pokapilsinu, sem
líklega hefur þó þrælað hjá
henni öll fullorðinsár ævi
sinnar“.
„Hvað er nú að tala um
hana“, greip Gunnvör fram í
fyrir henni. „Hún er víst ekki
með fullu viti. En ef til alvör-
unnar kemur, Sigga mín, þá
ættir þú nú að hugsa þig um
tvisvar, áður en þú neitar
þeirri vist. Þú hlýtur þó að
sjá, hvað á bak við stendur,
húsmóðurstaða á efnaheimili.
Slíkt býðst fátækum og heilsu-
litlum stúlkum ekki á hverju
ári. Og það segi ég þér satt, að
það er langt frá því að vera
skemmtilegt, að vera annarra
hjú alla ævina. Sú var tíðin,
að mér bauðst piltur, sem vel
hefði verið hægt að lifa með.
En þá réði hégómaskapurinn
fyrir skynseminni. Ég bjóst
við, að fá einhvern, sem væri
laglegri, svo að ég hryggbraut
þennan biðil minn. Það var
líka sífellt verið að setja út á
hann og fólkið hans. En samt
býst ég við, að það hefði ekki
verið erfiðara, en þetta pipar-
meyjarlíf, sem fyrir mér ligg-
ur. Nei, við þurfum ekki að
setja okkur á allt of háan hest,
vinnukonurnar í sveitinni,
Sigga mín. Það er enginn
ungur, nema einu sinni. Nú
verði^r þú að koma hestinum
út eftir í kvöld. Þá mátt þú nú
vita, að hún tekur þig fatt sú
gamla“.
„Heldur skal ég life pipar-
meyjarlífi, eins og þú kallar
það, heldur en að fara til
hennar, þeirrar skessu“, sagði
Sigga. „Góða Gunnvör mín,
farðu nú með hestinn fyrir
mig og skilaðu kveðju frá mér.
Svo sendi ég með þér greiðslu
fyrir lánið á honum. Ég skal
mjólka allar kýrnar“, bætti
hún við.
„Ég skal gera það. En heldur
þú nú, að það sé rétt af þér að
vera svona hlédræg. Þarna er
ekki óálitleg staða í boði“,
sagði Gunnvör.
Siggu hryllti við þessu tali.
Hún lét Gunnvöru bíða á hest-
baki með tauminn á Skjóna í
hendinni, meðan hún þreifaði
sig inn í skála og ofan í kof-
fortshandraðann sinn. Þar
fann hún fjórar krónur í pen-
ingum. Þær átti Hrólfur að
fá fyrir lánið á hestinum. Það
var vel borgað. Svo fór hún
inn og heilsaði húsmóður kinni
og þakkaði henni fyrir lánið á
reiðfötunum.
Friðrika spurði hana, hvar
Gunnvör væri. Þegar Sigga
sagði henni það, brosti hún
hálf háðslega og spurði:
„Því fórst þú ekki með hann
sjálf? Það fer nú að líða að
því, að það þurfi að fara að
mjólka".
„Ég ætla að mjólka kýrnar
fyrir hana“, sagði Sigga.
Hún var ekki búin nema
með eina kúna, þegar Gunn-
vör kom inn í fjósið.
„Svona er það nú að vera
vinnukind", sagði hún. „Mað-
ur er varla frjáls að nokkurri
stund. Friðrika heldur nú, að
þú getir ekki náð ofan úr kún-
um af því að þú ert kaupstað-
arbarn. Svo að ég var þá ekki
lengi að hafa fataskipti. Kerl-
ingin þarna út frá var eins og
troðin upp í hrútshorn og
sagði, að það hefði ekki mátt
vera minna, en að þú hefðir
skilað hestinum sjálf. Krón-
unum ætlaði hún ekki að taka
við. Ég skildi þær eftir á
hestasteininum, og sló svo í og
fór. Auðvitað er hún fjandan-
um geðverri, skassið að tarna.
En ég held að strákgreyið sé
ekki óalmennilegur. Og varla
lifir hún alltaf, þó að hún sé
stór og stöndug".
Þannig rausaði Gunnvör,
meðan hún hamaðist við að
mjólka þá kúna, sem mest var
í.
„Hún skildi svei mér ekki
þurfa að bíða lengi eftir
mjólkinni, blessuð“, sagði
Gunnvör. „Því að náttúrlega
ævir gutti í henni eins og
vanalega, ef hún hefði ekki
vinnufólkið heima til þess að
snúast í kringum sig“.
Lögfræðingurinn við skjól-
stæðing sinn:
— Ég er búinn að komast að
sættum við eiginmann yðar,
sem þið bæði getið verið
ánægð með.
— Bæði ánægð hrópaði kon-
an. — Til hvers haldið þér að
ég hafi leitað til yðar? Ég
hefði getað gert það sjálf.
Það er glöggt gests augað,
því glöggara sem það er
heimskara.
VIÐ KVIÐSLITI
Þjáir kviðslit yður? Fullkomin
lækning og vellíðan. Nýjustu að-
ferðir. Engin teygjubónd eða viðj-
ar af neinu tagi.
Skrifið SMITH MFG. Company
Dept. 234, Preston. Ont.
ROSE THEATRE
SARGENT ot ARLINGTON
CHANGE OF PROGRAM
EVERY FOUR DAYS
Foto-Nite Every
Tuesday and Wednesday
SPECIAL
CHILDREN'S MATINEE
Every Saturday
ÆTLARÐU
AÐ
FERÐAST?
Hvert sem þú
ferð, spara ég
þ é r peninga
og létti af þér
áhyggjum án
auka kostnað-
ar. Ég er um-
boðsmaður Icelandic Airlines
og allra aðal flug- og skipa-
ferðafélaga; skipulegg ferðir
innanlands og erlendis. Ég
leiðbeini þér varðandi vega-
bréf, visa og hótel, ókeypis, og
með 30 ára reynslu get ég
ábyrgzt ágæta fyrirgreioslu.
ARTHUR A. ANDERSON
ALL-WAYS TRAVEL BUREAU
315 Horgrove St., Winnipog 2
Office Ph. WH 2-2535 - Res. GL 2-5444
Matreiðið uppáhalds fiskrétt
yðar eftir þessari bók

Yfir 50 myndir. "Canadian Fish
Cookbook" skýrir frá ágætum
matreiðsluaðferðum fyrir hinar
mörgu tegundir fisks í Kanada.
Uppskriftirnar eru fyrir Ijúf-
fenga, lystuga og ódýra rétti.
Skrifið eftir eintaki í dag. Sendið
dollars seðil ásamt nafni yðar og
heimilisfangi til: The Queen’s
Printer, Ottawa.
DEPARTMENT OF FISHERIES
OTTAWA, CANADA
Hon. J. Angus MacLean. M.P., Minister
1 j
* ,