Lögberg-Heimskringla - 25.02.1965, Blaðsíða 1

Siofnað 14. jan., 1888
Stofnuð 9. sept., 1886
79. ÁRGANGUR
WINNIPEG, FIMMTUDAGINN 25. FEBRÚAR 1965
NÚMER 8
Árnað
Einn af hinum nafnkunn-
ustu íslendingum í Winnipeg
átti áttræðisafmæli á mið-
vikudaginn 17. febrúar s.l.
viku — Sigtryggur O. Bjerr-
ing, 322 Burbank St., Winni-
peg. Hann var fæddur að
Húsavík S.-Þ. á íslandi 1885;
foreldrar hans voru Óli P. H.
Bjerring hafnsögumaður og
kona hans, Nanna Vilfríður
Bjerring (sjá V.-ísl. æfiskrár
I). Þriggja ára að aldri flutt-
ist Sigtryggur vestur um haf
með foreldrum sínum og hefur
átt heima í Winnipeg síðan.
Hann var eigandi og forstjóri
Canadian Stamp Co. sem
framleiðir allskonar stimpla
og innsigli og rak það fyrir-
tæki með ágætum þar til
hann lét af starfi fyrir nokkr-
um árum.
Hann hefir jafnan lagt góð-
um málum lið, sérstaklega
kirkjumálum Islendinga;
hann var féhirðir Lúterska
kirkjufélagsins 1934—50; for-
maður djáknanefndar Fyrstu
lútersku kirkju í mörg ár; átti
sæti í stjórnarnefnd Sunrise
Lutheran Camp og í útgáfu-
nefnd Lögbergs um skeið og
fl.
Sigtryggur er tvíkvæntur,
fyrri kona hans var Sigríður
Jónsdóttir Sigurðssonar frá
Gautlöndum. Börn þeirra eru
Kári Herbert Bjerring, B.Sc.,
E.E., verkfræðingur í Mont-
real, Guðrún Jóhanna (Mrs.
heilla
Parker), B.A., sem var Di-
rector of Educational Visuals
hjá National Film Board og
Sigtryggur O. Bjerring
Margrét vélritari og steno-
grapher (fósturdóttir).
Síðari kona Sigtryggs er
Guðrún Ásdís, kennari og
hjúkrunarkona, dóttir Gunn-
laugs Jóhannssonar kaup-
manns og fyrri konu hans
Guðnýjar Stefánsdóttur.
Sigtryggur hefir verið gæfu-
maður um æfina og um allt
drengur hinn bezti; hann er
ungur í anda og sjón, svo sem
mynd hans ber með sér. —
Hinir mörgu vinir hans munu
hugsa'hlýlega til hans á þess-
um tímamótum og árna hon-
um heilla.
Frá Vancouver, B.C.
Jólin á Höfn
Mikið er gaman að geta
hlakkað til jólanna, og það
gjörum við hér á Höfn. Elli-
heimilið „Höfn“ í Vancouver
er vinsæl stofnun, og á marga
góða vini, og aldrei kemur það
betur í ljós en einmitt á jól-
unum; þá fáum við heimsókn-
ir, glaðningar og gjafir sem
við fáum aldrei full þakkað
fyrir, og þá koma Sólskins
konur sem fyrr, og buðu öllu
fólkinu hér í jóla party, des.
20. í neðri sal heimilisins. Þar
stóð upp puntað jólatré og á
því loguðu mislit Ijós. Svo
voru þar uppbúin borð, með
fallegum blómum og kerta-
ljósum — og hlaðin jóla kræs-
ingum.
Sólskins konur fögnuðu
gestunum við dyrnar og leiddu
fólkið til sætis. John S. John-
son formaður stjórnarnefndar
Hafnar stóð þá upp og setti
hann mótið, og bauð alla vera
velkomna í nafni „Sólskins".
Hann óskaði öllum gleðilgera
jóla, og lét syngja jóla sálm-
ana íslenzku. Máske að það
hafi þá hrokkið tár af ein-
staka auga, en þó engin sorg-
artár, heldur viðkvæmar
minningar frá liðnum dögum.
Mrs. S. Gunnarsson las upp
jólasögu, og María Howardson
spilaði píanó sóló, en unglings-
piltur spilaði á gítar og söng.
Á eftir var útbýtt gjöfum —
og því um líkt — og svo komu
konurnar með heitt súkkulaði
og kaffi sem hver vildi, með
brauðinu á borðunum — veru-
leg jólaveizla. Hjartans þökk
Sólskins konur, fyrir þessa
gleðistund, gjafir og alla góð-
vild!
Og svo komu blessuð jólin,
og þá var snjór á jörð, en
ekki þó svo að það aftraði
Jim sonarsyni mínum frá því
að koma frá White Rock til að
sækja „ömmu“ gömlu. Þegar
við komum á „free way“ þá
var vegurinn auður eins og
um sumar. Nú var líka gaman
að koma heim til Peggy og
George og litla Eríks — og þá
fann ég líka fullkomna sælu,
þegar drengurinn okkar kom
með opinn faðminn til að
heilsa mér — hann er nú orð-
inn 5 ára gamall. Þar var líka
jólatré og skraut og kertaljós
í fallegu stofunni. í eldstæðinu
logaði og snarkaði í viðnum,
og nú naut ég jólanna með
ástvinum mínum.
Stjórnarnefnd Hafnar hélt
ársfund sinn 25. janúar og
þangað voru allir velkomnir.
Mr. John S. Johnson, sem er
forseti nefndarinnar, setti
fund og las skýrslur um starf-
rækslu heimilisins. Mrs. Emily
Thorson féhirðir nefndarinn-
ar sagði frá innkaupum og
kostnaði í því sambandi. Kom
þar greinilega fram að hagur
heimilisins er í bezta lagi,
enda óhætt að fullyrða að
hvergi fengist betra fólk held-
ur en Mr. Johnson og Mrs.
Thorson í þeirra stöðu. Heim-
ilið er full setið, 62 manns og
10 starfsfólk. Nýlátinn er hér
aldraður maður, Björn Þor-
varðarson, 89 ára, búin að vera
á Höfn í mörg ár og oft mjög
vesæll. Björn var vel greind-
ur maður og mesta prúðmenni.
Blessuð sé minning hans.
Skemmtanir á Höfn
Oft kemur hingað fólk ein-
ungis til að skemmta okkur.
Lítill drengur, dóttursonur
S i g u r ð a r Stefánssonar (á
Höfn) kom og dansaði svo
fallega, allskonar „fancy tap
dancing“ og var það hrífandi
að horfa á hann svo lipran og
léttstígan. Hann hefur tví-
vegis komið hingað, okkur til
ánægju, og hafi hann hjart-
ans þökk fyrir. Þá kom líka
hljómleika flokkur (8 manna)
string ensemble, og spiluðu
þeir fyrir okkur mörg falleg
lög. En Mrs. Anna McLeod
kom með þeim og söng is-
lenzk ljóð svo yndislega vel,
sem fyrr. Þetta var bezta
skemmtun og við þökkum
fyrir.
Ströndin, deild þjóðræknis-
félags íslendinga í vestur-
heimi hér í Vancouver hélt
sinn ársfund 9. febrúar í neðri
salnum á Höfn. Snorri Gunn-
arsson forseti setti fund kl. 8
e.h. Fundargjörðir frá liðnu
ári voru lesnar og samþykkt-
ar. Þá las Snorri skýrslu for-
seta, sem sýndi að mikið og
vel hafði verið starfað. Má
þar með nefna bókasafnið sem
Ströndin gaf Höfn, og ég
hef áður sagt frá. Nú er búið
að flokka allar bækur, og
koma þeim fyrir í rlýju skáp-
unum, skrásetja þær og núm-
era, og var það vissulega
mikið verk, og vel gjört. Ný-
skeð gáfu þau dr. og Mrs. S. E.
Framhald á bls. 3.
Barði Skúlason lögmaður látinn
Fyrsti íslendingurinn, sem
útskrifaðist frá Norður Da-
kota háskólanum var Barði
G. Skúlason og er hann nú
nýlega látinn, hátt á fjórða
ári yfir nírætt. Hann var
fæddur 19. janúar 1871 og
voru foreldrar hans Guðmund-
ur Skúlason frá Reykjarvöll-
um í Skagafirði og kona hans,
Guðrún Guðmundsdóttir. Þau
áttu mörg börn og komust
fimm til fullorðinsára, þrjár
dætur og tveir synir, Barði og
Skúli. Fjölskyldan flutti vest-
ur með stóra hópnum 1876 og
settist fyrst að í Nýja íslandi,
en flutti til Norður Dakota
1880 og nam land í Víkur-
byggð.
Barði var einn af nemend-
unum sem innrituðust í Moun-
tain skólann þegar hann var
stofnaður 1881. Sex árum síð-
ar hóf hann nám við kennara-
skóla og varð síðan með
fyrstu kennurum í héraðinu
og vann sig þannig áfram
gegnum háskólanámið og lauk
prófi með hæztu einkun sem
Bachelor of Arts 1895. Tveim
árum síðar lagði hann fyrir
sig lögfræðinám og að því
loknu gerðist hann lögfræð-
ingur í Grand Forks og kenndi
jafnframt lögfræði við N.-Dak.
háskólann.
Hann gengdi og störfum
sem aðstoðar saksóknari rík-
isins og átti um skeið sæti á
þingi Norður Dakota ríkis.
Barði kvæntist Charlottu
Robinson og fluttu þau til
Portland, Oregon, 1911 og átti
hann þar heima síðan og rak
þar lögmanna fyrirtækið
Skúlason og Clark til dauða-
dags við góðan orðstýr.
Barði Skúlason hvarf úr ís-
lenzku félagslífi snemma á ár-
um en var þó ávalt áskrifandi
að íslenzku blöðunum og
fylgdist með því sem var að
gerast meðal landa hans. Hann
var ræðismaður Islands í
Oregon.
Hann lætur eftir sig eina
dóttur, þrjú barnabörn og
fimm barna-barnabörn.
Fréttir frá íslandi
Þáttlaka íslands og
Norðurlanda í heimssýningu
í Montreal
Morgunblaðið hafði í gær
samband við Gunnar J. Frið-
riksson, framkvæmdastjóra,
sem er fulltrúi íslands í nefnd-
inni, sem annast undirbúning
fyrir ríkisstjórnir N o r ð u r-
landa vegna heimssýningar-
innar, sem væntanlega verður
opnuð í maímánuði 1967 í
Montreal í Kanada.
Gunnar sagði, að nefndin
vinni nú að fyrsta undirbún-
ingi fyrir sýninguna, sem rík-
isstiórnir fjölmargra landa
verða aðilar að. Norðurlöndin
öll verði með sameiginlegt
sýningarsvæði og verði á því
allt hið helzta, sem þessar
þjóðir séu stoltar af og vilja
láta þekkja sig af. Ekki verði
sýndar beinlínis vörur ein-
stakra framleiðenda, nema þá
sem liður í heildarmynd, t.d.
útflutningi.
Gunnar sagði ennfremur, að
nefndin hafi haldið nokkra
fundi og sé gert ráð fyrir að
hún haldi fund í Reykjavík
annaðhvort í apríl eða maí í
vor.
Mgbl. 3. febr.
☆
Geipiverð á íslenzkum
frímerkjum í New York
Sænska blaðið Dagens Ny-
heter skýrir frá því, að á upp-
boði í New York fyrir skömmu
hafi selzt umslag, sem á voru
nokkur hinna elztu íslenzku
frímerkja, fyrir 150 þús. ísl.
krónur. Merkin eru að verð-
gildi t v e i r skildingar og
þriggja skildinga samstæða.
Þau eru ekki metin nema á
nokkur hundruð krónur. En
frá tímabilinu 1873 til 1876,
þegar þessi merki voru í gangi
á Islandi, eru ekki til varð-
veitt nema 18 frímerkt bréf —
og þegar eitthvert þeirra fer á
markaðinn, er eftirspurnjn
gífurleg.
Þessi eftirspurn hefur aldrei
verið meiri en einmitt nú. Hjá
uppboðsfyrirtækinu I r w i n
Heiman varð hennar fyrst
Framhald á bls. 2.