Lögberg-Heimskringla - 16.07.1969, Blaðsíða 1

JAN 70
D A V I 0 BJ0RNS0N,
763 BANN ING ST. ,
WINNIPEG 3, MAN.
Hö gber J^etntékrtngla
Stoínað 14. jan. 1888
83- argangur
Slofnað 9. sept. 1886
WINNIPEG, MIÐVIKUDAGINN 16. JÚLl 1969 @ NÚMER 26
Klifrar tíunda tuginn
Mrs. Thora Olson '
í^að er harla sjaldgæft að
fólk
fjöri,
nái tíræðisaldri, í fullu
j, '*> andlega og líkamlega.
sjaldgæfa marki náði
Thora Olson, 156 Canora
hér í bænum, þann 4 þ. m.
er hún og vinir hennar fögn-
uðu 90. afmæli hennar. Mrs.
Olson er fædd í Villingadal, í
Haúkadal, Dalasýslu. Foreldr-
ar hennar voru þau Þorleifur
Andrésson og Ragnheiður Sig-
valdadóttir, sem þar bjuggu.
Hún missti föður sinn er hún
var um fimmtán ára að aldri,
og fluttist með móður sinni
vestur um haf, til Canada,
aldamótaárið. Hefir hún dvalið
í Winnipeg lengst af síðan.
Mann sinn, og son, sem þau
áttu, hefir hún fyrir löngu
misst, en dvelur nú hjá dóttur
sinni, Mrs. Claire Watson og
tengdasyni, í bezta yfirlæti. Á
langri ævi hefir hún ;séð marg-
ar breytingar í borg og byggð,
og í hugsunarhætti fólks. En
hún er lífsglöð og bjartsýn, og
telur þá afstöðu til lífsins
miklu heillavænlegri til heilsu
og langlífs en meðalagutl og
pillur.
Árnað heilla
j ‘Hn vinsæli athafnamaður,
gj . • Johnson á Gimli, átti
afmæli nýlega. Var af-
fÍö] lS^ns mfnrisf er rneðlimir
L^^yfdunnar og aðrir vinir
,Tu
Saman a Leimili dóttur.
°g tengdasonar, Mr. og
fjj. L a w r en e e Stevens á
V0. 1- Rúmlega þrjátíu manns
41 f. Samankomnir, þar á með-
sy ltnrntan barnabörn. Allir
Syw. hans og dætur, tengda-
VjfcjJ'., °g tengdadætur voru
að undanteknum, Jó-
vf syni hans, og Charlotte
konu hans, en þau eiga heima
í Crystal Lake, 111., og tengda-
sonur. Bill Sylvester einnig frá
Crystal Lake, en hann var ný-
lega horfinn heim á leið, eftir
að hafa dvalið tvær vikur í
sumarfríi á Gimli; en kona
hanis og dóttir urðu eftir á
Gimli, og voru viðstaddar af-
mælisfagnaðinn. Dr. Cleghorn
tengdasonur M r. Johnson’s
flutti skálaræðuna, en annar
tengdasonur bar fram margar
góðar gjafir. Mr. Jöhnson svar-
aði með þakkarávarpi. Fögur
afmæliskaka í laginu eins og
skip, skreytti borið.
Mr. Johnson er enn við góða
heilsu, þrátt fyrir háan aldur,
eins og sjá má af því að hann
sækir „sjóinn“ daglega. Allt
þar til fyrir tveimur árum fór
hann í f i s k i v e r á hverju
sumri. Hann er enn starfandi
í safnaðarráði Gimli safnaðar,
og í þjóðræknisdeildinni á
Gimli.
Lögberg-Heimskringla óskar
„J. B.“ til hamingju með af-
mælið, og þakkar honum þjóð-
þrifastörf hans í þágu Vestur
íslendinga, og biður honum
blessunar á ófarinni leið.
Dr. Beck skrifar, 8. júlí
frá Reykjavík
. nJonin komum a sunnu-
Ö5, . Veldið úr sérstaklega á-
ferð til átthaga
^ a Austurlandi; sátum í
Ve ’ f^mt fjölmörgum öðrum
beirj. U r Ísíondingum, meðal
áý frú Ingibjörg Jónsson,
skejj^10 i n, virðulegt og
og mjög fjöl-
oóf Þjóðræknisfélags-
ins hér til heiðurs Vestur Is-
lendingum og munt þú fá frek-
ari frétt af því síðar.
Nú bíðum við hjónin eftir
flugi til Akureyrar, þar sem
við verðum fram á næsta
sunnudagskvöld, heimsækjum
þar frændur og vini. Þar bíða
mín ræðuhöld, eins og annar-
staðar á landinu.
Sfjórnarskipfi
Nýlt blað var brolið í stjórn-
málasögu Manitobafylkis í
kosningunum, 25. júní s. 1. eins
og öllum er þegar kunnugt.
Frambjóðendur gömlu flokk-
ana féllu eins og strá fyrir
slingum sláttumanni, en Nýju
demokratarnir, undir forystu
E d w a r d E. Schreyer báru
glæsilegan sigur af hólmi.
V erður þeim nú falið að
mynda nýja stjórn. Er það í
fyrsta sinn sem sá flokkur fer
með stjórn í Manitoba, eða
nokkru öðru fylki í Canada,
n e m a Saskatchewan. Mr.
Schreyer hefir nú iilnefnt
þreitán menn í stjórn sína, og
tók fylkisstjórinn af þeim em-
bættiseið við hátíðlega athöfn,
í gær.
Einn hinna nýju ráðherra er
hinn góðkunni landi vor, séra
Philip M. Pétursson. Mun
hann vera fjórði maðurinn af
þjóðflokki vorum sem skipar
ráðherraembætti í s t j ó r n
Manitobafylkis.
Lögberg-Heimskringla óskar
nýja ráðherranum gæfu og
gengis í þessu veglega og á-
byrgðarmikla embætti.
Forsetaihjónin Kristján Eld-
járn og frú tóku vingjarnlega
á móti okkur í anddyri Bessa-
staða kirkju og flutti forsetinn
síðan mjög fróðlegt og
skemmtilegt erindi um þetta
foma og söguríka guðshús.
Mikið dáðust gestirnir að hin-
um listfögru gluggum er sýna
myndir af postulunum. Þaðan
var svo gengið inn í forseta-
bústaðinn, og eru þar mörg
málverk og forna gripi að sjá.
Þar var gestum vel veitt og
gengu forsetahjónin meðal
gesta og spjölluðu við þá. I
lok veizlunnar tók til máls
Erling Bjamason fararstjóri
hópsins frá Vancouver og
þakkaði fyrir hönd gesta fyrir
þetta virðulega boð. Afhenti
hann forsetanum lindarpenna
á marmaraplötu að gjöf til
minningar um ferðina.
Um kveldið fór síðan fram
gestaboð til heiðurs Vestur-
Islendingum í hinum stóra og
fallega samkvæmissal í Hótel
Sögu. Voru þar samankomnir
um 270 manns. Sigurður Sigur-
geirsson forseti Þjóðræknisfé-
lagsins á íslandi stjómaði hóf-
inu m j ö g kemmtilega. Þá
fluttu ræður s é r a Ólafur
Skúlason, sem var all mörg ár
prestur í íslenzku byggðunum
í Norður Dakota, ennfremur
Dr. Richard Beck og Pétur Sig-
urðsson regluboði og mæltust.
þeim öllum vel. Ennfremur
sagði Ingibjörg Jónsson nokk-
ur orð.
Ragnar Bjarnason skemmti
með söng. Erling Bjamason
fararstjóri flutti þakkarorð
fyrir hönd gesta. Hann er son-
ur Páls heitins Bjamasonar
skálds.
Gleðilegt var að hitta þarna
márga gamla vini; Dr. Finn-
boga Guðmundsson landsbóka-
vörð og Kristjönu lækni konu
hans; frú Gerði og Dr. Stein-
þórsson, séra Benjamín Kristj-
ánsson og fl. Eftir að hafa not-
ið kaffiveitinga fóm gestir
heim g 1 a ð i r og þakklátir í
huga.
Stjórnarnefnd Þjóðræknisfé-
lagsins stóð fyrir þessu virðu-
lega gestamóti og eins fyrir
skemmtiferðum fyrir gestina
um suðurlandið fyrsta daginn,
sem þeir voru í Reykjavíkur-
borg. í nefndinni eru Sigurður
Sigurgeirsson forseti, séra Ól-
afur Skúlason, Indriði Indriða-
son rithöfundur. Sindri Sigur-
jónsson og Ottó J. Ólafsson og
veit ég að Vestur-íslending-
ar meta mikils þann vinahug
og þá miklu vinnu sem þeir
leggja á sig að gera heimsókn-
ir þeirra svona ánægjuríkar.
Með beztu kveðjum,
Ingibjörg.
Bréf frá frú Ingibjörgu
Básendi 14., 10. júlí, 1969.
Kæru vinir, lesendur L.-H.
Vel gekk ferðin til íslands.
Air Canada skilaði mér á J. F.
Kennedy flugvöllinn um kl.
4. e. h. og innan stundar var
ég komin á skrifstofu Loft-
leiða, þar sem ég beið þar til,
flogið var til íslands um átta
leytið, það tók því ekki að fara
inn í New York borgina fyrir
svo stuttan tímai
Flugfar okkar var Þorvaldur
Eiríksson nefnt eftir bróður
Leifs Eiríkssonar — stór flug-
vél með sætum fyrir 163 far-
þega. Aðrar flugvélar þeirra
héita Eiríkur Rauði, Bjarni
Herjólfsson, Leifur Eiríksson,
Þorfinnur Karlsefni, Guðríður
Þorbjarnardóttir, Snorri Þor-
finnsson og Vilhjálmur Stef-
ánsson og er gerð grein fyrir
þessum íslenzku söguhetjum,
fyrir farþega í bæklingum
þeirra og er þar mikil fræðsla
um sögu Islands, er Loftleiðir
breiða vítt um heim á þennan
hátt.
Við biðum alllegni í flug-
farinu og voru vélarnar í gangi
á meðan, var víst verið
að rannsaka hvort allt væri
í lagi með þær, því Loftleiða-
menn gæta ávalt stökustu var-
úðar, enda hefir þeim aldrei
hlekkst á, í þau 25 ár, sem liðin
eru síðan þeir hófu flugferðir
sínar.
Gaman var að hlýða á hina
mjúku rödd flugfreyjunnar er
talaði í hátalararm og bauð far-
þega velkomna, fyrst á ís-
lenzku og svo á ensku og
dönsku.
Allar flugfreyjurnar fjórar
töluðu saman á íslenzku og svo
við farþega á þeim tungumál-
um sem þeir skildu. Þær
hlúðu einstaklega vel að okk-
ur og fannst mér heimilislegt
um borð. Fyrst komu þær með
hressandi drykki, eftir því,
sem hver vildi og kaus ég
katnpavín, því það hafði ég
ekki smakkað fyrr. Þótti mér
það dálítið súrt á bragðið, en
áhrif þess hressandi. Síðan var
borin fram ljúffeng máltíð um
12 leytið. Aðalréttur var kjöt
ásamt rauðvíni og öðrum lyst-
ugum réttum.
Að máltíð lokinni komu
stúlkurnar með ullar ábreiður
fyrir okkur og hreiðruðum við
okkur, niður í sætin, en ekki
varð mér svefnsamt um nótt-
ina. Yngsti farþeginn lét aldrei
á sér bæra, svaf víst alla nótt-
ina, en það var Kristín Guðný,
tveggja ára; móðir hennar ís-
lenzk en faðirinn fyrrv. her-
maður á Keflavíkurflugvelli.
Fóru þau í heimsókn til ömm-
unnar á íslandi. Talaði móðirin
jafnan íslenzku við Kristínu
htlu. Fjölskyldan á nú heima
í New York.
Lent var á Keflavíkurflug-
velli um tíu leytið — íslands
tíma. Varð ég fegin þegar ég sá
töskurnar mínar tvær koma
inn á rennibeltinu en þær
hafði ég sent beina leið til
Reykjávíkur frá flugstöðinni í
Winnipeg og hafði áhyggjur
um að þær myndu villast út í
bláinn. Frá flugvellinum var
ekið með Islands farþega rak-
leitt til hins nýýja og glæsilega
hótels Loftleiða í Reykjavík.
Þar fögnuðu mér frú Sigríður
og Sindri Sigurjónsson, en
hann er sonur séra Sigurjóns
heitins Jónssonar, er var bróð-
ir Einar Páls, manns míns.
Eftir að þau hjónin höfðu
hresst upp á mig á hinu vin-
gjarnlega heimili þeirra, segir
Sindri mér að ég sé boðin til
Bessastaða ásamt hóp Vestur
íslendinga sem komið höfðu
til íslands 5. júlí og áttum við
að koma þangað um kl. 3 leyt-
ið. Þótt ég fagnaði þessu boði
leyst mér ekki á, að ég yrði
samkvæmisfær vegna svefn-
leysis, eiginlega í tvær nætur.
En ég fleygði mér í rúmið og
steinsvaf í klukkustund og
vaknaði svo endurnærð að ég
gat slegist í hópinn og það
þótti mér verulega vænt um.