Alþýðublaðið - 19.02.1961, Síða 5

JÆJA, konur nú getið þiS víst
verið ánægðar. Brezkt fyrirtæki
er hyrjað að framleiða „veskið",
sem stúlkan gægist upp úr á
myndinni! Hvað á það að kosta
og hvernig fer það í hendi? Það
fylgdi ekki fréttinni. En tals-
verða athygli kvað það hafa
vakið á vömsýnmgunni, sem
það vai- sýnt á fyrir skemmstu.
Þorsíeins Þorsteinssonar
FISKIFELAG íslands er
fimmtíu ára á morgun, 20, febr-
úar. I fyrstu lögum félagsins er
stefna þess mörkuð á þessa Ieið:
„Tilgangur félagsins er að
styðja og efla allt það. er verða
má til framfara og umbóta í
fiksveiðum Islendinga í sjó, ám
og vötnum, svo þær megi verða
sem arðsamastar þeim, er hafa
aívinnu af þeim og landinu í
heild sinni“.
Ægir, rit Fisjrffélsgfeins,
rekur sögu þess í stórum drátt-
um og verður hér drepið á það
helta í örstuttu máli. Er þá
fyrst að nefna útgáfustarfsem-
ina. Hefur félagið gefið út- Ægi
síðan 1912, en Matthías Þórð-
arson gaf blaðið út 1905— 1908.
Árið 1926 tók félagið við út-
gáfu Sjómannaalmanaksins af
stjórnarráðinu og hefur annazt
hana síðan. Þá hafa verið gefn-
ar út skýrslur um starfsemi fé-
lagsins og tíðindi af Fiskiþing-
um, skýrslur um rannsóknar-
starfemina og fræðslurit, svo
að það helzta sé talið.
Hin almenna fræðslustarf-
‘semi hefur frá upphafi verið
1 veigamikill þáttur í starfsemi
félagsins. Rannsóknarstarfsemi
í þágu sjávarútvegsins hefur
um langa hríð verið drjúgur
þáttur í tarfi Fiskifélagsins. Þá
starfrækir félagið reikninga-
skrifstofu sjávarútvegsins og
sér um rekstur Hlutatrygginga-
sjóðs bátaútvegsins og margt
fleira,- sem of langt yrði upp að
telja.
í upphafi var ráð fyrir því,
gert, að fjárframlag fengist úr j
landssjóði til styrktar félaginu '
en annars greiddu meðlimirnir ^
félagsgjald. Fjótlega kom að j
því, að tillag landssjóðs og síðar
ríkissjóðs varð á fjárhagslegi
grundvöllur, sem félagið byggði
starfsemi sína á og nú má heita
að því nær allar tekjur félags-
ins komi úr ríkissjóði.
Fyrsti forseti Fiskifélags ís-
lands var Hannes Hafliðason,
skipstjóri (1911—1913 og aftur
1916—1921), þá Matthías Þórð-
arson frá Móum (1913—1915),
Jón Bergsveinsson, yfirsíldar-
matsmaður (1922—1923), Krist
ján Bergsson, skipstjóri (1924
—1940) og Davíð Ólafsson, hag- ,
fræðingur, hefur verið forseti
félagsins síðan 1940.
Alþýðublðaið óskar Fiskifé-
laginu heilla á hálfrar aldar aí-
mæ-linu.
4WmtW>WWMWHMW««HMy
Lúmumbasinnar
myrða presíar
Leopoldville,
17. febrúar.
KAÞÓLSKUR prestur,
begískur og þrír kongósk-
ir prestar, voru myrtir á
fimmtudag, þegar hópur
unglinga réðist með spjót-
um og bareflum á trúboða
stöðina við Bukavu, höfuð
borg Kívuhéraðs.
IJni 50 unglingar voru í
hópnum, sem réðist á trú-
boðastöðina. Þeir rændu
og rupluðu eftir 'að hafa
myrt prestana. Gæzlulið
SÞ hefur komið friði á í
bænum, £
Unglingarnir voru Lum s
umbasinnar, sem gripu í
tækifærið við morð Lum- i
umba til að ganga .um |
myroandi og rænandi.
r 5.
20. FEBRÚAR
ÞORSTEINN Þorsteinsson,
fyrrum sýslumaður og alþing-
ismaður, andaðist á miðviku-
dagskvöld. Forseti Sameinaðs
alþingis, Friðjón Skarphéðins-
son. minníist hins látna með
Hokkrum orðum aður en fundur
iiófst á alþingi í fyrrad'ag. Fer
jræða hans hér á eftir:
„Áður en gengið er til dag-
skrár, vil ég leyfa mér að minn-
ast nokkrum orðum Þorsteins
Þorsteinssonar fyrrum sýslu-
imanns og alþingismanns, sem
lézt í sjúkrahúsi hér í bæ í gær-
Itvöldi, 76 ára að aldri.
Þorsteinn Þorsteinsson fædd-
fist á Arnbiarnarlæk í Þverár-
hlíð 23. des. 1884, sonur Þor-
steins bónda þar Davíðssonar,
hónda á Þorgautsstöðum í Hvít-
arsíðu Þorbjarnarsonar, og
Ikonu hans, Guðrúnar Guð-
Enundsdóttur bónda á Sámsstöð
tun í Hvítársíðu Guðmundsson-
ar. Kann nam undir skóla hjá
séra Magnúsi Andréssyni á
Gilsbakka, brautskráðist úr
menntaskólanum í Reykjavík
árið 1910 og lauk lögfræðiprófi
við Háskóla íslands 1914. Hann
var settur sýslumaður í Mýra-
og Borgarfjarðarsýslum um
stund sumarið 1914 og varð mál
flutningsmaður við yfirréttinn
£ Reykjavík þá um haustið.
Þrjú næstu ár gegndi hann ýms
Alþýðuflokks
félagar
KVENFÉLAG Alþýðu-
flokksins heldur fund n.k.
þriðjudagskvöld í Alþýðu
húsruu við Hverfisgötu.
Fundarefni: 1. Áríðandi
félagsntál. 2. Stjórnmála-
viðhorfið.
Aðalfundur
Alþýðufl.fél.
Reykjavíkur
AÐALFUNDUR
Alþýðuflokksfélags Rvík-
ur verður haldinn í Al-
þýðuhúiinu (niðri) í dag,
sunnudag 19. febrúar og
hefst hann kl. 2,00 e. h.
Fundarefni er venjuleg
aðalfundarstörf og urn-
ræður um hina nýju
bankalöggjöf. Hefur
Gylfi Þ. Gíslason við-
skiptamálaráðherra fram
sögu urn hana. Félags-
nienn eru hvattir til að
fjölmenna og koma stund
víslega.
IWHMMWMMMHIMMIUIMW
um lögfræðistörfum ásamt
sveitavinnu á sumrum. Hann
var aðstoðarmaður í fjármála-
deild Stjórnarráðs íslands frá
1. október 1917 til 31. júlí 1920,
en á því tímabili var hann um
sex ntánaða skeið á árinu 1918
settur -sýslumaður í Nórður-
Múlasýslu og bæjarfógeti á
Seyðisfirði og fimm mánuði á
árinu 1919 settur sýslumaður í
Árnessýslu. í ágústmánuði 1920
varð hann sýslumaður í Dala-
sýslu og gegndi því embætti til
ársloka 1954 er honum var veitt
lausn vegn a aldurs, Fluttisft
hann þá til Reykjavíkur og átti
hér heimili síðan.
Þorsteinn Þorsteinsson var
kjörinn til ýmiss'a trúnaðalr-
starfa, sem hann gegndi jafn-
fram embætti sínu. Hann. var
í stjórn Sparisjóðs Dalasýslu
um tuttugu ára skeið, stjórn-
arnefndarmaður í Búnaðarsam
bandi Dala og Snæfellsness
1933—1945, formaður skólaráðs
húsmæðraskólans á Staðarfelli
1939—46, eftirlitsmaður opin-
berra sjóða frá 1940 til ævi-
loka, bankaráðsmaður Búnaðar
banka íslands 1941—57, í út-
hlutunarnefnd skáldastyrkja
og listamannalauna 1946—1959.
Hann var fulltrúi á búnaðar-
þingi á árunum 1939—1949. Á
alþingi átti hann sæti 1934—
1953, sat á 26 þingum alls. For
seti efri deildar var hann á þing
inu 1946—1947.
Þorsteinn- Þorsteinsson átti
til mikilla búmanna að telja.
Hann ólst upp við sveitastörf,
vann á búi föður síns á sumrum,
meðan hann var í skóla og
nokkru lengur, og rak lengst af
búskap jafnframt embættis-
störfum sínum í Dalasýslu.
Hann hafði mikil afskipti af
félagsmálum bænda, og á Al-
þingi sinnti hann jafnan mikið
landbúnaðarmálum.
Þorsteinn Þorsteinsson var
farsæll í embættisstörfum, fjár
aflamaður í meira lagi, en hrein
skiptinn. Hann var orðheppinn,
glettinn og gamansamur. Hann
var ekki hraðmælskur á mál-
bingum, en vel ritfær. Hann var
bókamaður, safnaði bókum frá
unglingsárum og átti mikið og
dvrmætt bókasafn, sennilega
eitthvert dýrmætasta bókasafn
í einkaeigu hér á landi. Hann
var ágætur fræðimaður, ritaði
talsvert um landbúnaðarmál og
önnur þióðleg efni og var bréfa-
félagi í Vísindafélagi íslendinga
frá árinu 1944.
Með Þorsteini Þorsteinssyni
er fallinn í valinn einn þeirra
manna, er settu svip sinn á Al-
binai á sínum tíma. Drættirnir í
persónuleika hans voru skýrt
markaðir, og hann verður minn
isstæður þeim, sem af honum
höfðu kynni.
Ég vil biðja háttvirta alþing-
ismenn að votta minningu þessa
merkismanns virðingu sína með
því að rísa úr sætum“.
Alþýðublaðið — 19. febr. 1961 g,