Alþýðublaðið - 17.08.1961, Blaðsíða 2

Ktatjórar: Gísli J. Astþórsson (áb.) og Benedikt Gröndal. — Fulltnjl rlt-
•Uómar: Indriði G. Þorsteinsson. — Fréttastjóri: Björgvin Guðmundsson. —
Bímar: 14 900 — 14 90* — 14 90.' Aug’ýsingasími 14 906. — ABsetur: AlþýBu-
Siás'.B. — PrentsmiBja AlþýBubiaSsins Hverfisgötu 8—10. — Áskriftargjald
kr. 45,00 á mánuði- 1 lausasölu kr. 3,00 eint. Ötgefandi AlþýBuflokkurinn. —
Fra “væmdastjóri Sverrir Kjartansson.
Erhard og framsókn
] TÍMINN 'hefur dæmalaust mikinn áhuga á að
’finna erlenda stjórnmálamenn og flokka, sem
!hann getur jafnað Framsóknarflokknum við. Eru
þeir að sjálfsögðu ekki valdir af verri endanum,
heldur jafnan þeir, sem bezt gengur hverju sinni.
Fyrir nokkrum dögum stóð það í tímagrein, að
, Festur-Þýzkaland væri mesta framfaraland álf-
; tinnar, enda fjárfest þar 26% þjóðarteknanna.
‘ p,Vestur-Þjóð‘verjar fylgja framleiðslustefnu en
ekki samdráttqrstefnu“, segir Tíminn. Nú vitum
‘ við öll, að „framleiðslustefna“ er stefna Framsókn
arflokksins, en viðreisnin er „samdráttarstefna"
i á máli Tímans. Samkvæmt þessu ættu forustu
menn þýzku stjórnarinnar, til dæmis Ludvig Er-
!hard, að vera nánast Framsóknarmenn.
I Hvernig er þá efnahagsstefna þessara vestur-
jipýzku framsóknarmanna? Þeir setja jafnvægi í
efnahagsmálum ofar öllu, og hafa jafnvel ekki hik
að við að hafa atvinnuleysi í landi sínu til að halda
jafnvæginu, eins og var um 1950, þótt þar sé ekki
atvinnuleysi nú. í Efnahagsstofnun Evrópu hafa
: verið deilur milli jafnaðarmanna og Erhards um
þetta atriði, því hann hefur ekki viljað setja fulla
; atvinnu ofar öðru.
Þá hefur Erhard beitt vaxtábreytingum meira
Cn nokkur annar til að hafa áhrif til jafnvægis, og
: eru vextir í Þýzkalandi mjög háir miðað við svo
fjársterkt land. Hann hefur líka beitt gengisbreyt
J íngum til þess að ná sama marki: jafnvægi í efna
; 'aagsmálum.
Þegar þetta er athugað verður ljóst, að stefna
ríkisstjórnarinnar hér á landi er einmitt það, sem
Tíminn í Vestur-Þýzkalandi kallar „framleiðslu
stefnu“, enda þótt ríkisstjórn okkar setji fulla at
vinnu ofar öllu öðru, eins og flest önnur ríki Vest
ur-Evrópu. Tíminn getur ekki kallað það „fram
leiðslustefnu“ í Þýzkalandi, sem hann kallar „sam
dr'áttarstefnu” hér heima. Víst er, að Erhard
Imundi rífa hár sitt, ef hann heyrði um stefnu
Iframsóknarflokksins, og að hann væri við hana
fcenndur.
Jafnaðarmenn í Vestur-Þýzkalapdi eru sam
mála mörgum höfuðatriðum í stefnu Erhards. Þeir
setja þó fulla atvinnu ofar öðru og vilja aðrar
og meiri trygginga- og félagsmálaráðstafanir, en
fcristilegir demókratar hafa gert.
Sannleikurinn í þessum málum er sá, að kjarni
viðreisnarinnar er sama stefna, sem svo til allar
ríkisstjórnir Vestur-Evrópu hafa fylgt. Tíminn
reynir að vera á móti þessari stefnu hér en með
henni erlendis, því að hér telur hann enn von um
; að brjóta stefnuna niður, en í Vestur-Evrópu hef
! ur hún fært alþýðunni hraðbatnandi kjör og ör
yggi-
£ 17. ágúst 1961 — Alfcýðublaðiö
Ólafur Friðriksson 75 ára
EINN fyrsti og fremsti bar-
áttumaður íslenzkrar alþýðu,
Ólafur Friðriksson er 75 ára
í dag. Hann er einn þeirra
manna, sem mest áhrif höfðu
á þróun þjóðmála og mótun
nútíma þjóðfélags á íslandi
fyrri hluta þessarar aldar, höf-
uðbrautryðjandi jafnaðarstefn-
unnar og verkalýðshreyfingar-
innar í landinu.
Ólafur dvaldist í Danmörku
1906—1914 og kynntist þar
þeirri stefnu, sem hann helg-
aði ævistarf sitt. Hlaut hann
þá þegar viði rkenningu fyrir
skrif sín í blöð í Danmcrku og
á íslandi um þau mál. Vetur-
inn 1914 kom Ólafur heim og
var fyrsta r-rið á Akureyri. —
Lyfti hann þar merkjum verka
manna í fyrsta sirm i bæjar-
stjórnarkosningum, stofnaði
fyrsta jafnaðarmannafélag á
landinu og byrjaði hina löngu
baráttu sína.
Árið eftir fór Ólafur til
Reykjavíkur, og stóð þá þegar
um hann mikill styrr lJeir,
semhöfðu tögún og hagldirnar
í þjóðfélaginu, sáu, að hér var
kominn hættulegur andstæðing
ur, snerust til harðvítugra ár-
ása á hann. En Ólafur var hinn
mesti baráttumaður, fremstur
í hverjum átökum fyrir rétti
og betra lífi alþýðunnar, ó-
drepandi að áhuga og starfs-
krafti. Hann hvatti tii stofn-
unar Sjómannafélagsins, Al-
þýðuflokksins og Alþýðusam-
bandsins, til útgáfu baráttu-
rita og hafði forgöngu i fjölda
mála. Þegar Alþýðublaðið var
stofnað 1919, varð hann fyrsti
ritstjóri þess.
Óþarfi er að fjölyrða um
þær hreyfingar og þau öfl í fs-
lenzku þjóðlífi, sem rekja má
til brautryðjendastarfa Ólafs
Friðrikssonar. Ólafur barðist
fyrst fyrir réttindum verka-
lýðsins og síðan fyrir hagnýt-
ingu þeirra réttinda til mynd-
unar þjóðfélags jafnaðar-
manna, sem tryggir borgara
sína frá vöggu til grafar, trygg
ir þeim atvinnu og húsnæði,
frelsi og mannréttindi, þ.Mt-
töku í alhliða frjálsu menn-
ingarlífi. Ólafur sá og skildi
manna bezt þau öfl, sem þró-
uðust í röðum alþýðunnar
sjálfrar, sem stefndu að allt
öðru marki en því frjálsa bjóð-
félagi, sem jafnaðarmenii
vinna að, og hann varð ótrauð
ur baráttumaður gegn slíkum
öflum.
Ólafur er einnig landskunn-
ur sem fræðimaður og rithöf-
undur. Hann er brotinn af
bergi þeirra hugsjóna- og um-
bótamanna. sem láta sér. ekk-
ert mannlegt óviðkomandi.
Alþýðuflokkurinn og AI-
þýðublaðið senda Ólafi í dag
hinar beztu hamingjuóskir.
HANNES
Á HORNINU
■fe Garðyrkjuskólinn að
Reykjum mjög til um
ræðu.
ýV Jónas Jónsson frá
Hriflu tekur til máls.
■fc Allt af vanefnum gert.
■fe Ohæf húsakynni.
Hafizt handa um ný.
UMGENGNI og útlit Garð-
yrkjuskóla ríkisins að Reykjum
í Ölfuki hefur verið mjög á milli
tannanna á fólki undanfarið af
gefnu tilefni. Útlendingur, sem
þangað kom sagði í blaðaviðtali,
að hann sæi eftir því að hafa
skoðað þennan skóla. Alþýðu-
blaðið birti myndir frá um-
gengninni og gr.ein um hana. —
Fullyrt er Við mig, að þarna sé
umgengni mjög ábótavant. —
Jónas Jónsson frá Hriflu, situr
í sinni Fífilbrekku í næsta ná-
grenni við skólann. Hann sendi
mér eftirfarandi pistH um
þessi mál:
í ENGLANDI þykir verkleysa
að flytja kol til Newcastle. Hér
vilja kænir karlar gera garð-
yrkjuskólann á Reykjum að túr-
istahreiðri, en erlendis mundi
það talin fásinna. Um undan-
gengin ár hafa ferðamenn heim
sótt meira til Reykja heldur en
annars staðar að fráteknum Þing
völlum. Þessi gestkoma er ó-
slitin helga daga og virka, með-
an jörð er auð. Fáir sækja um
leyfi. Eitt sinn krafðist háttsett
ur valdamaður og stjórnarfull-
trúi að fá lykla að glerhúsunum,
vegna ferðamannahópa, þegar
starfsliðið var önnum kafið við
skyldustörf.
í HEIMSÓKNIR að Reykjum
kemur breytilegur söfnuður: Er-
lendir ferðamenn, íslenzk stétt-
arfélög, hópferðamenn sumar-
leyfisgestir, að ótöldum skóla-
lokafylkingum barna og ung-
menna. Danir og Norðmenn reisa
hallir fyrir garðyrkjuskóla sina
fyrir 30 milljónir eða meira. —
Sjaldan fylgja mikil glerhús þess
um skólabyggingum og þar eí
lítt gert að grænmetissölu og
fátt um gesti, nema kunnáttu-
fólk í garðmennt.
í ALDARFJÓRÐUNG hefur
íslenzki garðyrkjuskólinn buið
við fáækleg husakynni, timbur-
skála, sem reistur var fyrir 30
þús. kr., ætlað að vera tilrauna-
stöð í heilsuverndarmálum. Nú-
verandi landbunaðarraðherra,
Framhald á 15. siðu.