Alþýðublaðið - 17.08.1961, Side 4

MENN I FRETTUM
WALTER ULBRICHT hefur
nú lokað mörkunum milli lier-
námssvœða vesturveldanna og
yfirráðasvæðis Austur-Þjóð-
Verja í Austur-Berlín í örvænt
ingarfullri tilraun til að hefta
hina ógurlegu blóðtöku, sem
íLóttamannastraumurinn vest-
■ur á bóginn er fyrir efnahags-
líf ríkis hans, að ekki sé minnzt
á álitshnekkinn, sem flóttinn
er fyrir kommúnismann í fram
Irvæmd. Hann hefur gripið
til hins gamla og þrautreynda
ráðs einræðisherra seinni tíma
-að setja upp gaddavírsgirðing-
ar og stilla upp dátum við öll
op á þeim Það er sannarlega
Ieitun að annarri eins yfirlýs-
. ingu um uppgjöf seinni árin,
i a. m. k. síðan Rússar beittu
-herstyrk sínum til að bæla n;ð-
. ;<ur uppreisnina í Ungverja-
landi Það, sem Ulbricht segir
. raunverulega með þessum að-
. gerðum er, að vonlaust sé að
. framkvæma kommúnisma í
t löndum, sem einhvern tíma
hafa þekkt skikkanleg lífskjör,
nema í skjóli hervalds og þving
!íma.
Við þessum atburðum hefur
raunverulega verið að búast nú
Hum stund, svo að þær komu
' ekki sérlega á óvart, þegar þær
loks voru framkvæmdar um
lielgina. Það er einnig aug-
ljóst, að fólk í Austur-Þýzka-
landi hefur búizt við einhverju
-slíku, a. m k. bendir hin geysi
lega aukning flóttamanna-
. atraumsins síðustu vikurnar ó-
-tvírætt í þá átt, þó að ótti v:ð
*3tríð út af Berlín kunni að eiga
.xiokkurn þátt í þeirri aukningu.
"Veigamesta ástæðan fyrir hin-
-vm stöðuga flótta manna frá
-Austur-Þýzkalandi er þó vafa
iaus megn óánægja með það
fjjóðfélagssk:pulag, sem þröngv
-að hefur verið upp á menn f>ar.
Lokun markanna í Berlíff er
augljóst brot á fjórveldasamn-
ingnum um borgina, sem
tryggir frjálsar samgöngur
rmilli borgarhlutanna Jafnvel
t>egar Stalin lét loka samgöngu
leiðum til Berlínar 1948—1949
var mörkum 'hernámssvæða
Tlússa og vesurveldanna í borg
, inn' ekki lokað Þessi ráðstöf-
vn hefur að sjálfsögðu valdið
treysilegri óánægju meðal
"þeirra 50,000 manna í Austur-
'Berlín, sem hingað til hafa
-starfað í Vestur-Berlín, en
hætt er við, að erfitt kunni
að reynast að hemja biturleik
búa Austur-Þýzkalands yfir-
leitt, er þeir þannig sjá einu
undankomuleiðinni til vesturs
lokað.
Það er augljóst af hinum
mikla fjölda herliðs, sem aust-
ur-þýzka stjórnin kallaði út
til að framfylgja lokuninni,
110.000 manns, að hún er
hrædd við viðbrögð manna inn
an endimarka ríkis síns Hið
sama má segja um forystumenn
vesturveldanna, því að þeir
hafa hvatt menn í Austur-
Þýzkalandi til að vera rólega
og sjá til hverju fram vindi. —
Þessi ótti er að sjálfsögðu ekkj
úr lausu lofti gripinn, þvi að
Austur-Þjóðverjar hafa áður
gert uppreisn gegn kommún-
istastjórninni, en það var 17.
júní 1953.
Hætt er við, að ráðstafanirn-
ar geti haft mjög alvarleg áhrif
á hugsanlegar samningavið-
ræður um framtíð Berlínar. —
Vesturveldin hafa látið í Ijós
vilja til viðræðna um Berlín
og voru bundnar miklar vonir
við þær viðræður, einkum
vegna hins herskáa tals Krúst-
jovs undanfarið um sérfriðar-
samning við Austur-Þýzkaland.
Það er að vísu ekkert nýtt, að
einræðisríkj hegði sér þannig,
gefi vonir um lausn mála að-
eins til að steypa vonum
manna í næstu andrá, en hætt
er við, að traust vesturveld-
anna minnki enn við það, að
annar aðilinn grípur til ein-
hliða valdbeitingar í þann
mund, er samningaviðræður
eru á næsta leiti. Þá verður
og erfitt fyrir þau að leggja
mikinn trúnað á hjalið um
,,frjálsa“ Berlín, þegar hún er
jafnframt umkringd gaddavír
og víggirðingum.
Ýmsir vilja telja, að með ráð
stöfunum þessum sé Krústjov
(því að það er örugglega Krúst
jov, sem tekið hefur ákvörðun
ina, þó að Varsjárbandalagið
hafi skrifað upp á, og brúðan
Ulbricht framkvæmi) að reyna
hver alvara sé á bak við stefnu
vesturveldanna í Berlínarmál-
inu Það er allavega Ijóst, að
mikið ríður á viðbrögðum vest
urveldanna nú Þau hafa hins
vegar ekkert gert enn, þegar
þetta er ritað, hvað svo sem
Framhald á 11. síðu.
WALTER ULBRICHT, — hataður af mörgum, enn fleiri óttast
hann, fáir virða hann.
17. lágúst 1961 — Alþýðublaðið
THOMAS C. DOUGLAS
„TOMMY DOUGLAS",
sagði einn andstæðingur úr
| frjálslynda flokknum eir.u
sinni, þarf ekki að kyssa
börn; þau kyssa hann“. í
hvaða landi sem er, er stjórn
málamaður, sem nýtur svo
mikilla vinsælda, kominr?
hálfa leið til
sigurs þegar
í byrjun í
17 ár hefur
Thomas Cle-
mdnt Doug’i
as verið for-
sætisráð
herra Sask-
atchewan,
ríkis, sem
framleiðir ekki aðeir.s harð-
gert hveiti, heldur einnig
harðgerða stjórnmálamenn.
Hann er forsætisráðherra
einu stjórnar sósíalista í Norð
ur-Ameríku — og það er ekki
svo lítið afrek.
56 ára gamall hefur þessi
lávaxni, kraftmikli maður
á ný beint sjónum sínum að
stjórnmálum sambandsríkis-
ins, en hann var þingmaður í
Ottawa í níu ár, áður en hann
varð forsætisráðherra. Sem
formaður Nýja demókrata-
flokksins mun hann þurfa á
ölium stjórnmálahæfileikum
sínum að halda til að tengja
saman hina róttækari með-
limi CCF og hina íhaldssam
ari meðlimi verkalýðssam
bandsins og gera úr þeim
harðsnúið lið, er fært sé um
að hrífa völdin úr höndum í-
haldsmanna og frjálslyndra
Það verður vafaiaust’ ekki
auðvelt verk.
Séra Thomas C. Douglas —
hann er baplista prestur —
fæddist í Falkirk í október
1904. Hann lauk námi við Mc
Master háskóla og framhalds
,námi við háskólann f Chica
go. Hann hlaut gullverðlauni
í háskóla fyrir ræðumennsku
og leiklist.
Douglas greiddi fyrir veru
legari hluta af námi sínu með
því að predika fyrir ýmsum
söfnuðum og halda ræður í
samkvæmum bænda. Ræðu-
mennska hans er „hugguleg“,
og hún og mikill forði af sög
um einkenna framboðsræður
hans —en að baki brosinu
felst skörp hugsun, sem er,
þrautþjálfuð í hinni hörðu
stjórnmálabaráttu Kamada.
Það var næstum af tilvilj-
un, að Doug’as lenti út í póli
tík. Hann bauð sig fram til
fylkisþingsirís 1934 fyrr bænd
ur og verkamenn, flokkinn,
sem hann er nú formaður fyr
ir, en féll. Svo var það, er
hann var um það bil að
hverfa að preststörfum aftur,
að hann var beðinn um að
bjóða sig fram til sambands
þingsins fyrir CCF og vann.
Það var árið 1935. Hann sat
síðan á þingi, þar til hann
varð forsætisráðherra Sask-
atchewan 1944
VAR SVI
UM KAU
KONA nokkur kom að máli
við blaðið fyrir skömmu vegna
f fáheyrðrar framkomu í garð ^
ungrar stúlku, sem henni er ^
nákomin. Henni sagðist svo
frá:
Stúlka þessi, sem er 14 ára
gömul og er í skóla á vetrum,
sá auglýsingu í einu dagblað-
anna í vor þar sem óskað var
eftir umgri stúlku á bæ nokk- j
urn í Skagafirði. U-ng kona,
sem reyndist síðar dóttir hús-
freyjunnar á bænum, mælli
eindregið með honum. Svo fór
að stúlkan réðist að bænum
til þess að líta eftir 9 mánaða
göm'.u barni þar. Á kaup var
ekki minnzt, en stúlkan var
ráðin sem kaupakona en ekki
til þess að gefið væri með
henni, eins og gefur að sklja.
— Þann 15. júní fe,r stúlkan
síðan í sveitina, e,n þegar ekk-
ert hafði heyrzt frá hersrni í
lengri tíma var hringt á bæ-
inn. Stúlkan þorði ekki að
segja frá högum sínum af ótta
við að allt heyrðisl á bæjunum
í kring, en í bréfi segir hún
sínar farir ekki sléttar. Hún
verður að vinna myrkranma á
milli, oft frá kl. 9 að morgni til
miðnættis og er orðin slæm í
baki. Auk þess að gæta barns-
ins, sem hún var ráðin til, varð
hún að líta eftir fleiri börnum,
en þau voru alls um 20 á bæn-
um og flest úr kaupstöðum, —-
standa í heymokstri og þvo
mjólkurbrúsa, sem er karl-
mannsverk og erfitt fyrir
stúiku, sem aldrei hefur áður
verið í sveit,
Áður en stúlkan fór í sveit
ina var ekki umsamið um kaup,
en talið að hún mundi fá um
500 kr. á viku,sem er venjulegt
kaupakonukaup, en þann 12.
Framhald á 15. síðu.