Alþýðublaðið - 17.08.1961, Qupperneq 15

Þegar ég var óvenjulega
döpur og afbrýðissöm var ég
vön að minna sjálfa mjg á
þau orð Láz að h'ún' ætlaði
ekki að gifta sig fyrr en hún
værj tuttugu og fimm ára.
Hvorug okkar yrði átján ára
fyrr en í október og þá yrði
ég búin í skólanum.
Ég er viss um að pabba
fannst leitt að ég skjldi ekki
íheldur fá námstsyrk en hann
minntist ekki einu orðj á
það. Eg sagði ejnu sinni við
ihann í gríni að það væri
leitt að hvorugt okkar Rob
ins skjldi erfa gáfur hans en
þá klappaði han.n á hand
legg mér og sagði: „Það
skiptir ekkert annað máij en
hamingja þín Bolla“.
Ég efast um að hann eða
mamma hafi vitað hVe oft
ég rambaði á barmi ör-
væntingarinnar yfir sam
bandj Liz og Petérs, því ég
reyndi að dylja tár mín unz
ég var ein í herbergi mínu.
Gamanleikur Tommy
Trouts „Bring on ‘the gjrls1
gekk sífellt fyrir fullu búsi
jafnvel ailan ágústmiánuð cg
það var haldin mikjl veizla
til að haida ársafmælið há
tíðlegt. En bá var ég búin að
fá stöðu. Ég hafði ráðið mig
a ferðaskrifstofu það var
ekki jaf,n skemmtilegt og að
ferðast siálf en heldur
skárra en að vinna á venju
legri skrifstofu.
Það var gaman að bjóða
Liz út daginn sem ég fékk
mitt fyrsta vikukaup. Ég
hafði þegar þegið svo mikið
af Ihennj, fþður hennar og
frænku undanfarið ár.Liz var
mjög hrifin því að faðir henn
ar hafði lofað henni að halda
mikla veizlu á átján ára af
mælisdag hennar.
„Pabbi ætlar að leigja
veitingahúsið „Bláa hellir
inn“ sagði hún. „Boðið hefst
ekki fy.rr en eftir sýningu en
við megum vera eins lengi
og við viljum. Hann er bú
inn að leigja tvær hljóm
sveitir og bjpða helmingnum
af öllum lilikurum London
ar — og þar á meðal — já
gettu nú?“
„Spurðu mig ekki”, sagði
ég. „Ekki er ég leikari“.
„Segðu engum frá því ef
hann kemur ekki en hvern
ig heldurðu að þér litist á að
dansa vals við . .“ 0g svo,
hvíslaði hún í eyra mér nafn
eins m.esta skapgerðarle.ik
ara Lo.ndonar, manns sem ný
lega hafði verið aðlaður.
„Þetta er ekki satt Lizt!“
sagði ég hrifin.
Hún kinkaði kolli. Jú,
pabbi er búinn að bjóða hon
um og hann langar til að
koma Ég var ofsaiega skot
in í honum þegar ég var fjór
tán ára og ég vona að það
verði ekki of mikil vonbrigði
að hilla hann í eigin per-
sónu. Ég vona að pabbi þinn
og mamma móðgist ekki yf
ir að þau verða ekki boðin
en við bjóðum engum eldri
e,n tuttugu og fimm ára
nema Sir Hilary. Og þar með
neyðumst við til að skilja

MELODY
CHASE
„greifynjuna“ útundan.' -Ég
gerði líka ráð fyrir að henni
finnist þetta állt voðalega
„frumstætt“ en hver kærir
sig um það?
Það er furðulegt að mér
skyldi þykja jafn vænt úm
Liz og mér þótti éifts r af
brýðissöm og óg var. Ég veit
að mörgum fannst hún ósköp
tilgerðarleg en mér fánnst
hún allaf eðlileg og indæh
Ef til vill fan,n ég til mín
yfir að hún skildi mun frem
ur vilja vera með mér-en
hinum telpunum í götunni.
Ég kunni vel að meta allar
ráðléggingarnar sem húri gaf
mér viðvíkjandi klæðaburði
og öðru slíku. Hún gerði mik
ið til að auka sjálfstraust
mitt og það án þess að Véra
nokkru sinni hrokafull jafn
vel þó ég hefði hana stund
um grunaða um að verá að
eins svo elskuleg við migí'lil
að leyna sambandi þeirra
Peters. En ég reyndi þó að
sannfæra sjálfa mig um að
þetta væri ekki réttlát hugs
un.
Ef til vill er það líka eðli
legt að Phyllis, sem ég hafði
þekkt frá bernsku væri af
brýðissöm út í nýju vinkon
una mína. Samt sem áður
var ég sár 0g leið þegar ég
heyrði toana dag nokkurn
segja vtö aðra vinkonu, Iris
Shaw: „Ég get vel skilið að
strákarnir láti blekkjast af
Liz en hver ihefði trúað því
að hún gæti Jíka blekkt
Jane? Ætli Jane hafi virki
lega ekki enn skilið það að
eina ástæðan fyrir því að Liz
vill vera með henni er sú að
'hver einasta stelpa væri stór
falleg borin sama.n við vesl-
ings „Bollu“?
Það var ekki undarlegt þó
vinátta Okkar Phyllis kóln
aði við þetta þó ég segði
henni aldrei að ég hefði
heyrt hana segja þessi orð.
Að minnsta kosþ bauð Liz
mér í kokkteilboð fyfir sýn
ingu afmælisdaginn sinn.
Hún sýrjdi mér hrifin kjólinn
sinn og gjafimar sem hún
hafðj fengið.
iMamma og Pabbi höfðu
gefið mér fyrsta ballkjólinn
minn í tilefni af veizlunni
sem Liz ætlaði að halda. Liz
hafði hjálpað mér að velja
hann. Hann var úr bláu tafti
og það skrjáfaði unaðslega í
pilsinu þegar ég hreyfði
mig. Þegar ég var komin í
nýja magabeltið sem Liz
hafði lagt svo fast að mér að
kaupa var ég aJls ekki jafn
feit og áður.
Ég var mjög ánægð með
kjólinn minn þó ég 'sæi
strax að hann gat 'hvergi
naerri jafnast við kjól Liz.
Hann var yndisfagur, hvítar
blúndur og snjóhvítt tjull 0g
brúsandi pils. Ég verð að við
urkenna að ég öfundaði hana
jafnvel þó ég vissi að Liz
hefði verið mun fallegri en
ég þó við hefðum haft kjóla
skijpti.
Meðan hún sýndi mér gjaf
imar velti ég fyrir mér hvað
Hannes á horninu.
Framhald af 2. síðu,
Ingólfur Jónsson, útvegaði á síð
asta alþingi fyrstu fjárveitingu
í hús handa garðyrkjuskóla ís-
lendinga. Þessa daga er verið að
grafa fyrir grunni fyrstu álmu
þessa húss.
ÞING OG STJÓRN hafa helzt
til lengi gleym^ þörfum garð-
yrkjuskóla landsins en þrátt fyr
ir það hefur skólinn leyst af
höndum tvö stór og þýðingar-
mikil þjóðnytjaverk. Hann hef-
ur menntað og mótað fjölmenna,
ötula og áhrifamikla garðyrkju-
mannastétt og vísað þjóðinni á
færan veg til fjölbreyttrar stór-
framleiðslu grænmetis. Banana-
hús skólans sýnir þjóðinni áður
óþekkta hlið á töframætti jarð-
hitans.
VIÐ BER að starfsmenn garð-
yrkjuskólans benda leiðtogum
gestahópanna á að þeir geti leit-
að meðal skjólstæðinga sinna ti!
margra annarra staða sem þjóð-
félagið eða einstakir dugnaðar-
og þrifamenn hafa búið sig þar
undir túristaheimsóknir t. d.
elliheimilið í Hveragerði og ýms
ar vel reknar blómræktarstöðv-
ar bæði þar og í Reykjavík, en
svarið er oftast á þá leið, að þess
háttar fyrirbæri þekki þeir áð-
ur, einkum frá Danmörku. Á
íslandi leiti gestir eftir náttúru-
einkennum eða framkvæmdum
með íslenzku svipmóti. Flugfé-
lagstalsmaður komst eitt sinn
svo að orði, að ef Þeir hefðu
ekki jarðhitann á Reykjum og
áhrif hans til augnayndis fyrir
flugfólkið þá hefðu þeir suma
daga lítið að bjóða.
VALDAMENN erlendir og inn
lendir biðja skólann á Reykjum
stundum um leyfi til að hafa
þar frumlega risnu fyrir stóra
gestahópa. Erlend sendiráð og
innlendir valdastjórnarmenn
hafa lagt leið sína í þessu er-
indi í bananahús skólans. — Frá
Reykjavík komu matseldarmenn
og þjónar með áhöld og veizlu-
föng. Mannfagnaðurinn hefur
gengið að óskum. Síðan koma
A þjóðin að standa upp'
þegar forsetinn gengur|
í salinn?
< lUmgengnisvenjur og kurteis-|
"issiðir hafa verið vandamál *
^meðal flestra þjóða al’a tíð, t
(lþó að íslendingar haf; löng- f
um látið sig slík mál litlu!
Ovarða Það hefur verið lá;ið :
||liggja milli hluta, hvernig ]
(|menn heilsast og kveðjast, og <
11 þótt bezt, þegar minnst var #
' um haft. Þó hafa risið upp >
" deilur urn ýmsar umgengnis-t
Þúf
venjur, og er skemmst að {
, | minnast vandamálsins:
< i eða þér.
" Nú hefur mál svioað þessu?
^skotið upp kollinum og urðuft
”um allsuarpar deilur á önct- %
>verðum vetri. Snerust þær f
íum forseta vorn, og
réðu £
>stjórnmálaskoðanir mestu um *
(það, hvernig menn brugðust *
Krið Þar sem málið snertir X
[æðsta embætti í
ívoru,
þjóðfélagi t
er fróðlegt að vita *
9
hvernig ýmsir aðilar bregð- a
ast við, þegar lögð er fyrir^
þá spurningin: Á þióðin að £
standa upp, þegar forsetinn F
gengur í samkomusal? J
Þjóðkunnir menn svaru)
pessari spurningu í nýjustu i
[ VIKU. f
Var svikin
Framhald af 4. síðu.
að-
og
júlí skrifar húsfreyjan
slar.dendum stúlkunnar
býðst til að borga henni 1200
kr. á mánuði, , en að frá því
væru dregnar 800 kr. fyrír
þjónustu. Að svo komnu máíi
var stúlkunni sagt að koma
heim, enda hún bæði veriíi
svikin, um kaup og látin vinná
myrkranna á miili. — 22. júlí
fór hún síðan og var borgað
400 kr., en ferðirnar fram og
aftur til Reykjavíkur kosta
420 krónur, svo að hún var 20
kr. fátækari en þegar hún fór!
Peter hefði gefið henni É<r 1 erlendum blöðum m>'ndir úr
B slíku boði. Fjöldi gesta sitja við
löng veizluborð, hlaðin álitleg-
sá fallegt lítið gullúr sem lá
í öskju á snyrtihkprði henn
ar. „Er þetta gjöf?“ spurði
ég, ég kveið fyrir að heyra
svarið en 'varla var það verra
en óvissan. Liz roðnaði, en
það kom efkki oft fyrir.
„Finnst þér það ekki
fallegt?“ spurði hún og leit
ekki í augu mér.
,,Mijög“, sagði ég og skildi*
að hún ætlaði ekki að segja
mér hver hefði gefið hen,ni
það. Hvers vegna? Til að
ihlífa tilfinningum mínum,
„Það hafa allir verið svo gjaf
mildir við mig‘,‘ sagði hún.
“.Alltof gjafmildir sérstak
lega sumir drengjanna í göt
um vistum, undir háum hvolf-
bogum suðrænna risajurta. —
Þegar kvöldar bregða neonljós
furðubirtu yfir vinafund þar
sem hitabeltisgróður og íslenzk
fjallabyggð eiga leiki saman“.
Hanncs á horninu.
Leiðrétting
SÚ leiði/ilega prentvilla
slæddist inn í fréttina um
heimsókn kanadískrar flota
deildar í blaðinu x gær, að í
stað „Liasion Officer“ sfóð
liasien officer.
unni. Ég veit að þeir hafa
alls ekki efni á að gefa mér
svona flottar gjafir, ég hefði
sagt þeim það ef ég hefði
ekkj verið hrædd unr að særa
tilfinningar þeirra“.
„Gullúrið var það sem ég
sá fyrst þegar Liz bauð okk
ur velkomLn í veizluna.
„Okkur” voru Peter, sem ók,
Robin, Iris og mér til veit
ingarhússins. Liz kyssti okk
ur öll þegar við vorum búin
að óska 'henni til hamingju
með daginn og segja henni
■hve vel hún liti út.
Mil M M ► 116
Alþýðublaðið — 17.. ágúst 1961^