Alþýðublaðið - 15.12.1961, Blaðsíða 15

Dregið 24. des.
— Og þú?
— Eg segi eins og Grant:
— Þig langar ekki til að
muna.
-— Ertu hrædd um að ég
segi saonleikann og trúlofun
ykkar Grants fari í vaskinn?
— Þú veizt .að Gramt opin
beraði trúlofun okkar. Sú trú
lofun verður ekki varanleg
ihvort sem þú segir eitt eða
annað.
— Ég er ekki viss um það.
Phil reis á fætur. Hann var
mun grennri en fyrr og kinn
fiskasoginn.
— Þögn mín er ef til vill
fremur til að stía ykkur í
sundur en sannleikurinn
yrði. Sannleikurinn myndi
valda því að Grant skammað
ist sín um 0f tif ,að slíta trú
lofuninni, sagð hann.
— Það getur verið, en ég
myndi e'kki skammast mín.
— Elskarðu ekki undra-
barnið?
— Hvers konar manneskj a
heldurðu að ég sé?
— Þögnin ætti að knýja
þig áfram.
Eleanor misökildi hann al
gjörlega. — Slysið var ekki
mér að kenna, sagði hún.
— Við vitum það bæði tvö,
en enginn annar.
— Gleymirðu ekki þeim
sem hrinti þér?
Phil giotfi.
— Ef einhver hefur hrint
mér, sagði hann svo og lokaði
öðru auganu, þegar sígarettu
reykur fór upp í það.
— Eg er sannfærð um að
einhver hrinti þér. Þú hefðir
aldrei farið einn út á Hazz-
elle garðinn.
— Af hverju ekki? Eg hef
allfaf tilbeðið náttúruna.
Eleanor skifdi að hann var
að gera grín að henni. Hún
ákvað að beita annarri að-
ferð.
— Jessie sagði mér, að þú
ællaðir í ferðalag með hann,
sagði hún.
— Það var áður en ég varð
fyrir slysinu. Eg ætlaði að
fara með hana í heimsókn til
móðurfólks hennar. Þau
langar til að sjá Jessie.
— Hvar búa þau?
— í New York.
— Ekki í Mexikó?
Phil brá við þessa spurn-
ingu.
— Yitanlega ekki, svaraði
hann. Því spyrð þú?
Eleanor lét sem hún heyrði
ekki spurningu hans. “ Eg
hitti fru Howard fyrr í dag,
sagði hún.
— Hvernig líður Syl?
— Hún er sjúk. Eiginmað-
ur hennar- er áhyggjufullur
hennar vegna. Hún hefur
ekki verið með sjálfri sér síð-
an þú varðst fyrir slysinu.
— Er það satt? Það er ekki
gott.
— Howard læknir er þeirr-
ar skoðunar að slys þitt valdi
konu hans sliku hugarangri.
— Það er undarlegt. Af
hverju heldur hann það. Syl
er heimilisvinur. Samt ætti
hún ekki að taka mótlæti mitt
svo alvarlega.“
„Howard læknir er sömu
skoðunar. Það hefur Valdið
smá ágreiningi.11
Phil brosti. — Eg á bágt
með að sjá Howard gamla fyr
ir mér sem hinn afbrýðisama
eiginmann, sagði hann. Sér-
höndunum, virðist ég hafa
misst minnið. þ
— Þetta er ekki réttlátt,
Phil. Þú ert að eyðileggja
hjónaband þeirra.
Phil gekk til hennar. —
Hann tók báðum höndum um
stólbakið. Augu hans litu
fast í hennar.
— Viltu að ég segi sann-
leikann? Viltu að ég segi Hal
að Syl hafi hvorki týnt de-
mantshringnum né öllum hin
um skartgripunum, sem hún
hafi saknað? Að hún hafi gef-
ið mér þá? 'Viltu að ég segi
honum það?
— Eg skil þig ekki, sagði
Eleanor.
— Auðvitað, skilurðu m:g,
sagði hann og gekk frá
henni. Þegar hann kom að
glugganum leit hann við. —
eina, sem máli skipti. Síð-
ustu tvo mánuðina hefur Syl
ofsótt mig. Sennilega hefur
samvizkan ónáðan hana. Phil
henti sígarettunni út um
opinn gluggann. — Konur;
Þið eruð allar eins! Meðan
engin áhætta er, gengur allt
vel. Já, það er meira að segja
rómantískt. En það breytist
þegar öryggi ykkar er í voða.
Eg lofaði Syl að ná í dras'ið
hennar til að losa mig við
hana, en ég var víst ekki
nægilega fljótur í snúning-
um. Smávegis orðaskipti og
hér er ég á sjúkrahúsi.“
Eleanor sagði ekki orð.
— Finnst þér enn að ég
ætti að segja sannleikann?
spurði Phil. — Þetta var slys.
Og ég ætla að halda mér fast
við að það hafi verið þangað

AST HJUKRUNAR-
f/nyi llftlllAD m'
EvllNi UmiAll ísabel Cabot
lega ekki þar sem ekkert var
á milli okkar Sylviu. Trúirðu
mér ekki.
— Jú.
— Mér finnst einhvern veg
inn að þú hafir ákveðið til-
gang með þessum spurning-
um þínum.
Eleanor dró djúpt andann.
Hrinti Sylvia þér?
Phil skellli upp úr.
— Af hverju dettur þér það
í hug? Af hverju Syl? spurði
hann og kveikti sér í annarri
sígaretlu þó hann hefði ekki
enn slökkt í þeirri sem lá í
öskubakkanum.
— Þetta er alls ekki
heimskuleg getgáta. Eg man
að hún var í klúbbnum þetla
sama kvöld og við vorum þar.
Þegar hún var farin, kom
þjónninn til þín með bréf. ’Var
það ekki hún, sem þú'hrað-
aðir þér svo mjög til?
— Þú gizkar á Ellie. Eg
neita því ekki að Syl hafi ver
ið í klúbbnum, þó ég sæi
hana ekki. Bréfið var frá við-
skiplavini mínum, sem bað
mig um að hitta sig fyrir há-
degi næsta dag. Og hvað við
kemur slysinu, Phil baðaði út
Þetta hefur verið svona und-
anfarin þrjú ár. Syl kann vel
við mig. Hún hefur alltaf
hjálpað mér, þegar ég hef ver
ið í fjárhagskröggum. Hal er
fínasli náungi en hann hefur
ekki trú á því að láta konu
sína hafa mikið fé undir hönd
um svona skelfd á svipinn. Eg
notaði þetla að mestu leyti til
verðbréfakaupa. Sumt gekk
ekki vel. Eg viðurkenni það.
Oftast lókst mér að losna við
óþægindi, en mér tókst aldrei
að næla í nóg fyrir demönt-
unum hennar. Hall komst að
því að hringurinn var horf-
inn og Syl varð að finna upp
á einhverju með hraði.
— Og grunurinn féll á Kit-
ty Göwers.
— Það var slæmt en nóg
til að gera vesalings Hal
gamla reiðan og það var það
. til Syl fer að heimta skart-
gripina sína aftur. Eg hef nóg
að gera við peningana sem til
eru.
Eleanor vissi að eitt vanda-
málanna, sem knúðu að dyr-
um hennar, var þess eðlis, að
hún gat leyst það ein. Hún
var ákveðin í að fara til hús-
bóndans — og segja honum
hvernig málin stæðu milli
þeirra Grants. En hvað átti
hún að gera viðvíkjandi Syl-
viu og Phil? Hún ætlaði að
tala við Phil áður en hún gerðii
nokkuð. i
Eftir matinn hringdi húnl
heim til herra Tylers. Mamie
svaraði í símann. !
— Philip er kominn heim, |
sagði hún strax.
— Eg hélt að hann fengi
ekki að fara fyrr en í næstu
viku.
„Philip bað lækninn um að
fá að fara heim og Kulmeur
samþykkti það, þar sem hjúkr
unarkonurnar verða hérna
næstu viku.
— Hvernig líður honum?
spurði Eleanor og reyndi að
hugsa upp eillhvað bragð til
að hitta hann einan.
— nann er pieyuur
heimferð:na, en að öðru leyti.
er hann eins og hann á að sér.
Já, einum um of eins og
hann á að sér. Hjúkrunar-
konan, sem átti að vera hjá
honum frá þrjú-ellefu, sagði
upp. Það er ótrúlegt að fyrir
hálfum mánuði síðan skildi
hann áliiinn dauðans matur.
— Hvernig tók „húsbónd-
inn“ heimkomu hans?“
„Hann bærði ekki á sérf
Hann hefur það gott. Hann,
sagði vinkonu þinni upp í
morgun. Kvaðst ekki þarfn-
ast næturhjúkrunarkonu
lengur.
— Ó, sagði Eleanor.
— .Ungfrú Gowers lét það
samt sem áður ekki á sig fá.
Philip bað hana um að taka
við af hjúkrunarkonunni sem -
sagð: upp. 4
— Verður Grant heima I:
kvöld?
— Já, þá man ég það. Hann,
bað mig um að bjóða þér til-
kvöldverðar í kvöld. Við borð
um snemma því .húsbóndinn*?
vill borða með okkur.
Eleanor var efst í huga að
afsaka sig, en svo skipti hún
um skoðun. Þetta var upplagt
tækifæri til að leysa aÍla%
váhda. Hún þakkaði fyrir bof^
ið og lofaði að koma fyrir
sex.'
Kl. 5 kom Grant heim tií
hennar.
Eg vona, að Mamie hafi
munað eftir að bjóða þér til
kvöldverðar?
— Hún gerði það. Eg ætl*
að: einmitt að fara að hringja,
á bíl.“
— Sagði hún þér ekki að
ég myndi sækja þig?
„Eg er hrædd um að hún-
hafi gleymt því í hrifning--
unni yfir að fá Phil aftur
heim.
Barnadýnur
BÓLSTURIÐJAN,
Freyjugötu 14.
Sími 12292.
Ódýr leikföng
>>
Miklatorgi við hliðina á ísborg.
Wu
Alþýðublaðið — 15. des. 1961 J5