Alþýðublaðið - 19.01.1962, Blaðsíða 4

NÝLEGA hefur verið stofn
sett hér í bæ skrifstofa, —
þar sem tekið er að sér að
útvega skemmtiatriði fyr-
ir samkomur. Driffjöður
þess fyrirtækis er Einar
Logi Einarsson, hljómlist-
armaður.
Einar Logi sagði í við-
tali við Alþýðublaðið á
dögunum, að hann hefði
ÞAÐ virðist svo sem
eftirhermur séu meir
metnar á íslandi en
nokkur önnur íþrótt eða
listgrein — að meðtal-
nt.ni tónDst, málaralist
og bókmenntum. Þetta
er haft eftir einhverjum
vitrum manni, og það
virðist lcoma heim við
reynslu þeirra, sem sjá
um skemmtikrafta á
samkomum og eru 'hér
öllum hnútum kunnug-
astir.
Út úr öðru hverju
s\emmtanahúsi heyrast
á síðkvöldum raddir
stjórnmálamanna, út-
varpsmanna og annarra
þekkitra manna. Ef gera
ætti ráð fyrir, að þetta
væru þeirra e'igin radd-
ir, — kæmu þeir víða
við, — og hefðu naumast
tíma til annars meira en
þessa; að stunda öldur-
húsin. En þannig er því
ekki farið. Þessar radd-
h' koma úr búkum
hermikrákanna, sem
herma raddir sömu
mannanna ár eftir ár,
eins og treggáfaðir páfa
gaukar, — með sama
texta. — og áheyrendur
klappa og klappa.
stofnsett þessa skrifstofu
mest vegna þess, að oft hafi
verið hringt til lians og
hann beðinn um að útvega
skemmtikrafta á ýmsar
samkomur, — og hann
hefði á bví séð, að þörf
væri fyrir slíka skrifstofu
til þess að fólk gæti snúið
sér til einhvers ákveðins
aðila í stað bess að leita
fyrir sér hiá hinum og
þessum. Hann sagði að
næstu fjórir mánuðirnir,
jan., febr. marz og apríl
væru blómatími f skemmt-
analífi. Mest cr um að vera
hiá átthagafélögum og
starfshópum. Einar Logi hef
ur á undan förnum árum
leikið undir fyrir Omar
Ragnarsson gamanvísna-
söngvara o? til þess að sýna
fram á hve miklu meira
væri tim að vera í skemmt-
analífinu þessa fjóra mán
uði . en annars sagði hann,
,að fvrir iól væru þeir félag
ar að jafnaði pantaðir til
skemmtunar einu sinni í
viku, — en eftir áramót —
eða í febrúar, þegar allra
mest f'v dansað og skemmt
sér, færi það stundum unp í
fimm hús á kvöldi. sem þeir
þyrftu að heimsækja.
Einar Logi segir, að til-
finnsmleffa vanti nýja ís-
lenvka skemmtikrafta og
ekki síður nvtt, íslenzkt
skemmtíefni. Yfirleitt yrðu
skemmt=kraftarnir p.ð seruia
efn’sskrá si”a siálfir og þótt
anrlinn hefði ef tú vill verið
friór í hvriun, væri ekki að
imdra. Hótt þf'ir væru farnir
að hjakka dálítið í sama
farinu, hetrar heir hefðu
skemmt árum saman. —
Nukkra nyia krafta segist
Einr>r hafa von um, m. a.
„nýjan Rohertino.“ eftír-
hermu, sem hefur að aðalat-
vinnu að starfa í lögregl
unni og fieira. en nýtt
skemmtiefní vantar tilfinn-
anlejra. o« nú grípum við
inn í samipl hlaðamannsins
og Einars Loga:
— Er ekki taJsvert fram-
hoð af nvjuux skemmtikröft
um. s»m vilia freista gæf-
unnar?
— Sannast að segja er
ckki mikið um það, — og
Skemmtikraftarnir, sem á boðstólum eru, hafa margs ko«-
ar list, r í frammi. Aldurinn er mismunandi, eins og myndin
sýnir, en þessi þrjú eru meðal þeirra, sem taka að sér að
skemmta samborgurum sínum
oft virðist það þannig, að
þeir, sem ættu sízt að
koma fram eru fíknastir í
það, — en hinir, sem hæfi-
leikana hafa eru of sjálfs
gagnrýnir til að vilja gera
neitt. — En um daginn
hitti ég þó mann, sem kann
ski á eftir að koma talsvert
við sögu skemmtanalífsins
hér í Reykjavík, — hann
kemur cf til vill til með að
verða' arfíak.i Baldu.b og
Koima. Hann er farinn að
æfa búktal í frístundum og
liefur jafnvel komizt svo
langt, að fala brúðu, — en
svona brúður eru dýrar, —
líklega á þriðja þúsund krón
ur.
— Ætlarðu að hafa einka
umboð á skémmtikröftum.
— Ja, — ég mundi vera
fús til að gerast einkaum-
boðsmaður góðra skemmti-
krafta, — auglýsa bá upp og
annað það, sem nauðsynlegt
er til að koma þeim á fram-
færi.
— Og er ekki umboðsmað-
ur jafn nauðsynlegur
skemmtikrafti og sjórinn
fiski?! Hvað mundirðu að
lokum telja vinsælast til
skemmtunar á samkomum?
— Gamanvísur og grín-
þættir um þekkta menn. fs-
lendingum þykir svo voða-
lega gaman að því, þegar
gert er grín að einhverjum
öðrum en þeim sjálfum.
Biskupi
svaraðf
iltvarp-
ið spurt
EKKI datt mér í hug, þegap
ég ritaði pist.l minn um út-
varpsm'essurnar hér í blaðig
6. þ m. að greinarkornið myndi
koma sjálfum b skupinum úr
jafnvægi. En daginn eftir geist-
ist 'hann fram, svo ákaflega að
af honum fauk leiktjaldið. —.
Hann tald það „ímyndaða hlut
drægni“ að útvarpsmessunum
væri misskjpt milli þjóðkirkju
presta og utanþjóðkirkiu^nfn-
aða og átti yfirlit, sem hann
b.rti a, ðsanna það. En það
sannaði reyndar hítt, sem ég
hafð haldið fram, að útvarps-
messurnar eru algerlega bunda
ar viS þjóðkirkjuna og tvo ut->
anþjóðkirkjusöfnuði, sem
siarfa á sama kenningargrund-
velli og hún, og raunar einnig
misskipting þar innbyrðis. En
það er aldre útvarpsgnðsþjón
usta frá Kaþólsku kirkjunni og
Aðventistum og 'hrein undan-
tekning að útvarpað sé frá
Hvítasunnusöfnuðinum, svo a5
dæmi séu nefnd. Þessir síðast-
nefndu söfnuð r og Fríkirkjan
í Hafnarfirði fá ekki einu
sinni að útvarpa guðsþjónust-
um til meðl ma sinni á stórhá-
tíðum og eru þeir þó kristnir
söfnuðir ejns og þjóðkirkjan.
Á þetta bent ég í fyrri grein
minni og það stendur óhagg-
að.
Bjskupinn svarar því einu
t:l, að það sé ekk í hans verka
hr'ng að sjá um útvarpsguðs-
þjónustur frá utanþjóðkirkju-
söfnuðum. Strangt tekið má
það heita svo. að ég heíði þrá5
að heyra b skup landsitis segja
þó ekkj væri nema eitt sann-
girnis- eða hlýleiksorð í þvf
samband', svo sem eins og það
að réttlá't væri að útvarpað
vær; guðsþjónustum frá áður
nsfndum söfnuðum eins og öðr
um þó sjálfur 'hefði hann ekki
beina m lligöngu um það. En
hann sagð-' ekki eitt orð í þá
átt, því miður, hans vegna, og
þeirrar stofnunar, sem hann
er fyr r. Þvert á móti fór hann
að hælast af því hversu há
prósontutala þjóðarinnar væri
í ríkiskirkjunni á opinberum
skýrslum og var erf tt að verj-
ast þe;rri hugsun, að honum
virtist óþarft að taka nokkuvt
virt'st óþarft að taka nokkurt
tillit tii minnihlutans. En sá
m:nn hluti er þó allstór í ná-
grenni v'ð biskupinn sjálfan
og þessi afstaða 'biskupsins er
líklegri til að stuðla að stækk
un en minnkun þess minni-
hlu*a. ef skaplynd’ þjóðarinn-
ar er óbreytt.
Við biskupinn mun ég ekki
Framhald á 14. síðn.
^ 19. jan. 1962 — Alþýðublaðið