Alþýðublaðið - 22.02.1962, Blaðsíða 2

Bltstjórar: Gísll J. Ástþórsson (áb.) og Eenedikt Gröndal. — Fréttastjóri:
Björgvin Guðmundsson. — Simar: 14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasími
14 906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins, Hverfisgötu
fi—10. — Áskriftargjald kr. 55,00 á mánuði. í lausasölu kr. 3,00 eint. Útgef-
andi: Alþýðuflokkurinn. —
Aðeins með kommum
ALFREÐ Gíslason læknir hefur setið þrjá
fundi með Gils Guðmundssyni og Einari í Mý-
nesi til að ræða stofnun nýs flokks. Virðist af frá
áögn Gils, sem 'Viðræðurnar hafi snúizt um stofn-
rm flokks, er væri bæði á móti hernámi, aftur-
haldi — og kommúnisma.
Ótrúlegt er að Alfreð hafi þurft þrjá fundi
fil að sannfærast um, að Gils vill ekki samstarf
við kommúnista. Að minnsta ko.^i brást Þjóðvilj-
inn fljótt við og krafði Alfreð sagna um þetta
makk. Og Alfreð var fljótur að skrifta: Hann
sagðist ekki taka í mál neitt vinstra samstarf,
nema kommúnistar væru með.
í gær fór Þjóðviljinn hinum háðulegustu orð
úm um þessar viðræður, og leyndi sér ekki, að
blaðið lítur þær illu auga. Fer þá að verða ljóst,
hvað hér er að gerast: Alfreð, Hannibal og þær
10—12 sálir, sem eftir eru í Málfundafélagi jafn-
aðarmanna, eru nú algerlega á valdi kommún-
ista, sem ráða öllu í Alþýðubandalaginu. Alfreð
þreifar eins og barn í myrkri eftir útgöngudyr-
um, en finnur ekki. Húsbændumir kalla hann
fyrir, og hann verður að gefa yfirlýsingu í Þjóð-
viljanum um að hann sé enn á réttri línu. Hanni-
bal og Alfreð eiga engra kosta völ annarra en
hlýða kommúnistum, eða draga sig út úr póli-
tík. Enn sem komið er velja þeir fyrri kostinn.
Vörustöðvar
SAMVINNUMENN héldu myndarlega upp á
hið tvöfalda afmæli sitt, ekki með hátíð eða veizlu
höldum, he^dur nýjum stórátökum. Þeir fengu
loforð um stuðning ríkisstjórnarinnar til að gera
samvinnusparisjóðinn að Samvinnubanka, SÍS
gaf milljón til jarðvegsrannsókna, opnaði skrif-
stofu í London og ákvað smíði á 2500 lesta skipi
til viðbótar 1100 lesta olíuskipi, sem Sambandið
á í smíðum.
Auk þessa gat forstjóri SÍS, Erlendur Einars-
§on, um fleiri áhugamál í útvarpserindi sínu. —
ívlerkast þeirra virðist vera áform um vörustöð
(lagercentral), þar sem mörg kaupfélög gætu sam
e:nast um einn stóran lager og sótt til hans varn-
ing jöfnum höndum. Slíkar miðstöðvar rísa nú
úm allar jarðir, enda geta þær sparað stórfé.
Gat Erlendur þess, að samvinnufélögin mundu,
þf þau gætu minnkað birgðir um aðeins 10% —
josa 25 milljón króna lánsfé og spara milljónir
{ vaxtakostnaði.
Vörustöðvar þarf að byggja með fullkomnu
fiútíma sniði og vanda staðarval. Virðist augljóst,
ið tímabært sé að koma slíkum mannvirkjum
ipp hér á landi, til að tryggja neytendum vöru-
^al og lækka birgðakostnað.
trygging
Kynnið yður hincr hagkvœmu
SLYSATRYGGINGU vora
Hringið i sima 1 77 CX)
eða lítið við á skrifstofu vorri
PÓSTHÚSSTRÆTI .9
og við munum veita yður allar nauðsynlegor
upplýsingar
almennar
HANNÉS
Á HORNINU
1936 réðst gegn því fargani hér
í landi, sem kallast skottulækn
ingar. Og landlæknir Var ekki
myrkur í máli — og þökk sé
honum fyrir það. Hann gerði þá
hreint fyrir sínum dyrum og það
eiga einnig kirkjunnar menn,
svo sannarlega að gera.
ýý Mesta svaðbæli í
Reykjavík.
'fc Niðurlæging Hofs-
vallagötu.
ýV Gerði biskupinn rétt?
Gamali fiskimaður
skrifar um skaðsemi
dragnótarinnar.
VEGFARANDI, SKRIFAR:
„Ég efast um að fyrirfinnist
hér í Reykjavik annað eins svað
bæli og Hofsvallagatan frá
Hringbraut og vestur að sjó. Það
er eins oghún umturnist í einni
svipan ef rigning kemur. Bærinn
á veghefla og að sjálfsögðu þurfa
þeir í mörg horn að líta, en ég
held að hvergi sé eins mikil
nauðsyn á veghefli og á þessari
forsmánargötu. — Þar þarf hefil
allt af að vera að starfj þegar
regn streymir úr loftinu. Ég veit
að, til stendur að malbika þessa
götu á næsta sumri, enda yrði
Sundlaug Vesturbæjar annars
ónothæf, en við getum ekki bið
ið eftir slíkum aðgerðum. Stað
setjið veghefii á þessum spotta.
H. RITAR MÉR eftirfarandi:
„Biskupi landsins, herra Sigur
birni Enarssyni, hefir í blöðun
um nokkuS verið legið á hálsi
fyrir að hafa ritað viðvörunar
orð gegn vissum trúflokki, sem
skotið hefir upp kolíinum hér á
landi lítilega, en sem hefir notað
landsmenn að féþúfu með sölu
rita sinna.
PERSÓNULEGA ER ÉG bisk
upnum þakklátur fyrir þetta —
Óskandi hefði verið að fyrirrenn
arar hans hefðu á hverjum tíma
gert hið isama þegar svipað hef
ur átt sér stað. Ég álít það bein
línis skyldu æðsta manns kirkj-
unnar að vekja athygli á því,
hvað sem það annars er, sem
stefnir að því að sundra kirkju
vorri og er einnig að öðru leyti
þjóðinni tl óþurftar.
ÉG MINNISTÞESS, að þeir
voru fáir, sem áfelldust Vilmund
Jónsson landlækni þegar hann í
blaðagreinum í Alþýðublaðinu
FISKIMAÐUR FRÁ 1912
SKRIFAR: Það var gott að
hlusta á þáttinn um fiskinn fyrir
nokkru. Þar voru á ferðinni
menn, sem þorðu að svara og
segja sína skoðun einarðlega og
ótvíræða. Það eru auðvitað eng
in bjargráð að láta togarsna
fiska innan 12 mílna, frekar en
orðið er. En hversvegna að leyfa
dragnótina, mesta skaðsemdar
veiðarfæri, sem notað er hér við
land? Kannski þó að undanteknu'
marflcar (rækju) trollinu, en
gagnvart fiskstofninum og rpp
vexti ungviðis, er dragnctin
verst, og hið mesta ódæði, sem
leyft hefir verið. Og hví eru ekki
birlar niðurstöðúr rannsrkna
fræðinganna hér í Faxafióa?
Voru þeir ekki að rannsaka hér
á hausti s.h? Vilja þeir ekki upp
lýsa um árangurinn?
VIÐ, SEM BÚNIR ERUM að
stunda fiskveiðar á öllum tegund:
um skina, hér við land s.l. 50 ár
fyllumst vaxandi kvíða frá ári
til árs með framtið fiskveiða fs
lendinga, og höfutn fyllstu á-
stæðu til þess. Við þekkjum mis
Framhald á 12. síðu.
2 22. febr. 1962 — Alþýðublaðið