Alþýðublaðið - 23.03.1962, Side 9

H'verfisgötu 49 — Austurstrætii 18
ÓDÝRAR VORDRAGTIR
ný sending
Skólavörðustíg 17 — Sími 12990
Afgreiðslumaður - afgreiðslusíúlka
óskast í bókabúð Helgafells, Laugav. 100.
Uppl. á skrifstofunni í Garðastræti 17, kl.
3—6 í dag.
Bækur og Ritföng.
LAUGARNESBÚAR — LAUGARNESBÚAR
Leitið ekki langt yfir skammt
Afskorin blóm í miklu úrvali, þau beztu sem eru á mark-
aðnum hverju sinni.
Blómabúðin RUNNI
Hrísateig 1, sími 3-84-20. — Heimasími 34174.
GÓÐ BÍLASTÆÐI.
Nýkomið
Enskar barnahúfur, verð frá kr. 54.—
Sokkabuxur á börn og fullorðna.
Verzlunin ÁSA
Skólavörðustíg 18 — Sími 15188.
J---------------------------------
Útlimum okkar er sem
heild skynsamlega niðurrað-
að. Eg efast um, að hendur
muni breytast svo mjög, en
fætur okkar er enn hægt að
laga og allt útlit er fyrir að
litlatáin muni hverfa með
tímanum að fullu, því að hún
er einskis virði og þróunin
hefur alltaf orðið sú, að ein-
skisnýt líffæri hafa horfið
smám saman.
Þekktur yfirlæknir fór
einu sinni i heimsókn af
yngri starfsbróður sínum.
„Fyrir fáum árum gáfuð þér
mér ráðleggingar varðandi
meðferð á sjúkdómi eins
sjúklings míns,“ sagði ungi
læknirinn. „Eg fylgdi ráð-
leggingum yðar og sjúkling-
urinn fékk heilsuna aftur.
Nokkru síðar fékk ég annan
sjúkling með sömu sjúkdóms
einkennum til meðferðar, svo
að auðvitað neytti ég aftur
ráða yðar, en í það sinn dó
sjúklingurinn. Hvernig getur
eiginlega staðið á þessu, —
það þætti mér gaman að vita.
— Þér minnið mig á gamla
reiðhestinn minn, hana
Lottu,‘; sagði gamli læknir-
inn.
— Hvernig þá?
— Dag nokkurn fór ég í
smáreiðtúr á Lottu, og á leið
inni kom ég að dálitlum
læk. Mér til gamans stýrði ég
Lottu fram hjá brúnni og of-
an að læknum, en þar stanz-
aði hún. Eg varð að ýta við
henni með svipunni og hvetja
hana með orðum til þess að
fá hana til að stökkva yfir
lækinn. Mánuði seinna fór
ég aftur út á Lottu, það var
óveður og ég þurfti að kom-
ast í flýti til sjúklings. — Á
leiðinni komum við að sömu
brúnni og læknum, sem nú
hafði vaxið mjög mikið. —
Lotta hljóp strax niður að
læknum og stokk, en gætti
þess ekki, að lækurinn hafði
vaxið svo mjög, svo að hún
hafnaði úti í miðjum lækn-
um.“
Ungi maðurinn var ruglað-
ur á svip. „Já, en hvað kem-
ur þetta sjúklingum minum
við?“ spurði hann.
—Það skal ég segja yður,
sagði starfsbróðir hans. Það
er með yður eins og Lottu,
þér hafið ljómandi gott
minni, en dómgreindin er
öllu minni.

Josefína Baker negra-
söngkonan fræga, hefur
á undanförnum árunx
unnið sér það til ágætis,
að taka í fóstur börn af
ýmsum þjóðernum og lit-
arháttum. Þetta tiltæki
hennar hefur vakið
feikna athygli og aimennt
lof, eins og vert er. Ný-
lega kom Baker til Sví-
þjóðar til þess að syngja
og hafði þá með sér allan
barnahópinn, en börnin
eru nú orðin ellefu.
Gefið gott úr, það borgar sig
lannsins
iðurlæg-
Það er
í kjálk-
íver að
:ar eða
»m, vís-
a ekki
ar meir,
framtíð-
íkindum
amtönn-
fyrst og
na fæðu
ta, sem
i okkur
yrirrenn
:rkar og
og það
nir, sem
}g þurfa
num við
við. Ef
að því,
eðuna í
ið kvatt
fullt og
höfðu
•pa and-
jálkarnir
andlitið
neira til
u Ef við
ekki eins og gljáandi billiard
kúla, áður en hann nær þrí-
tugsaldri, hið sama gildir
um kvenfólkið. Hárgreiðslu-
dömur hafa þá harla Mtið að
gera, en verið getur að hár
kollugerðarmenn verði þá að
eftirsóttri stétt. Eins og hárið
á höfðinu, mun allur annar
hárvöxtur á líkamanum
hverfa.
Afkomendur okkar munu
væntanlega sleppa við ýmsa
þá ágalla, sem fylgja líköm-
um okkar. Þegar mannkynið
tók upp á því að standa á
tveim fótum, fór byggingin
úr skorðum. Öll líffæri varð
að hengja upp í brjóstkass-
anum eða festa við bakið, ef
þau áttu ekki að síga niður
á óþægilegasta hátt. Þetta
varð til þess, að brjóstkass-
inn varð að verða breiðari
og flatari og mjaðmargrind-
in varð líka að breikka til að
geta borið aukinn þunga líf-
færanna. Samt erum við enn
þann dag í dag varla nógu
vel úr garði gerð til að ganga
á tveim fótum.
Enginn bifreiðasmiður
myndi senda frá sér bifreið,
sem hefði svo marga smíða-
galla. Hlutföllin í líkama okk
ar eru hörmuleg, hrygglengj
an er alltof löng, annað
hvort verður hún að stytt-
ast eða styrkjast á einhvern
hátt. Kviðarholið er einnig
illa úr garði gert. Sveigja
lendaliðanna verður til þess
Uð líffærin í kviðarhoílinu
ýtast fram á við, svo að úr
verða lýti og kvillar ýmsir.
Manneskjur framtíðarinn-
ar þurfa ekki að óttast botn
langabólgu, því að botnlang-
inn er einfaldlega að syngja
sitt síðasta vers.
JllpineL
úrin eru með 30 ára
reynsSu hér á landi
breytum ekki um mataræði,
komumst við ekki hjá því að
fá lítil og vesaldarleg and-
lit með tímanum.
Þegar svo langt er komið,
getur maðurinn þakkað sín-
um sæla, ef höfuð hans er
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 23. mari 1962 @